Butlins...

Το περασμένο Σαββατοκύριακο (συν Παρασκευή, συν Δευτέρα), βρεθήκαμε οικογενειακώς σε ένα θέρετρο στην δυτική Αγγλία. Το θέρετρο που ονομάζεται Butlins, είναι στην παραθαλάσσια πόλη (10.000 κάτοικοι) Minehead, δυτικά του Bristol. Η θάλασσα για την οποία μιλάμε είναι ο κόλπος του Bristol, και η πόλη, το Minehead δηλαδή, βρίσκεται απέναντι από το Cardiff της Ουαλίας, κατά κάποιο τρόπο…(λίγο πιο δυτικά)

Η επίσκεψη μας εκεί, έγινε για το χατίρι της κόρης μας, που ήθελε να παρακολουθήσει την συναυλία των McFly, όπως ανέφερα και στην προηγούμενη ανάρτηση.

To Butlins είναι συγκρότημα οικογενειακών «καλοκαιρινών» διακοπών, και το Χειμώνα για να διατηρήσει την λειτουργία του οργανώνει θεματικά σαββατοκύριακα που περιλαμβάνουν διάφορες εκδηλώσεις και show για όλη την οικογένεια, στον τεράστιο κλειστό χώρο που διαθέτει, και έτσι γεμίζει από κόσμο, που χαίρονται το σύντομο διάλειμμα τους, και τον … ανεφοδιασμό των μπαταριών τους, έστω και αν οι καιρικές συνθήκες στην περιοχή φτάνουν στο επίπεδο του … ανεμοστρόβιλου!

Το θέρετρο φαίνεται να απευθύνεται κυρίως σε … ντόπιους, η πλειονότητα που το επισκέπτονται είναι Ουαλοί, και προφανώς σπανίως βλέπει το μέρος τουρίστα… τουλάχιστον αυτή την εντύπωση μου έδωσε η έκφραση τους όταν τους λέγαμε ότι ήρθαμε από Ελλάδα…

Το πακέτο του συγκεκριμένου σαββατοκύριακου περιελάμβανε, εκτός από την διαμονή, το πρωινό, ένα γεύμα, (σε μπουφέ το πρωινό και το …απογευματινό), και την συναυλία των McFly, και πολλά άλλα show, και … πανηγύρια. Πανηγύρια με την καλή έννοια βέβαια, καθώς όλα ήταν άψογα οργανωμένα, και οι χώροι όπου γίνονταν οι εκδηλώσεις καλύτεροι από το Αθηνών Αρένα…

 Βάζω μερικές φωτογραφίες του εξωτερικού χώρου με τα σπιτάκια, του εστιατορίου, καθώς και από τον κλειστό χώρο, το pavillion όπως το λένε, όπου εκεί μέσα και γύρω-γύρω από αυτό, γίνονται όλες οι εκδηλώσεις και τα happenings.

Δεξιά και αριστερά είναι τα διαμερισματάκια.

Έχουν πολύ ... αγγλικό στυλ...μέχρι και το στρογγυλό τζάμι με το κοίλο διακοσμητικό στο γυαλί που όταν κάποιος κοιτά από μέσα, τα βλέπει κάπως έτσι:

Το εστιατόριο, τεράστιος χώρος, φιλικός και οικογενειακός...

Το φαγητό ήταν self service, αγγλικό πρωινό, με αυγά, λουκάνικα, bacon, baked beans, μανιτάρια, τηγανητό ψωμί, ομελέτες, black pudding, ψωμί τοστ, βούτυρο, μαρμελάδες, κτλ, και αγγλικό... βραδινό. Δυο φορές έφαγα fish & chips, και μία φορά rost beef and Yorkshire pudding, με πατάτες φούρνου, gravy και εκείνη την ... μαρμελάδα. Το fish δεν ήταν και τόσο καλό, λίγο άνοστο μου φάνηκε, και όπως μου εξομολογήθηκε η κόρη μου, από το ψάρι της άρεσε μόνο το απ' έξω, το πανάρισμα, και το έπαιρνε για τα ... chips. Όλα συνοδεύονταν με σαλάτες, πάλι από τον μπουφέ, και πάντα υπήρχε στο μενού και κάποιο μακαρονικό ή πίτσα. Βεβαίως μετά ακολουθούσε το γλυκό, αρκετά cakes, σοκολατιά και άσπρα, και πιο ... κλασσικά όπως apple pie &custard, και γενικά όλα με ... custard ή whipped cream. Μια μέρα φέρανε και μηχανή, για παγωτό...μηχανής, ωραιότατο. Αναψυκτικά και καφέδες, τσάγια, από μηχανήματα, όσο ήθελε κάποιος αλλά δυστυχώς κάποια ήταν χαλασμένα, με αποτέλεσμα να τα βγάζουν όλα ... νερό.

 Πάμε στο Pavillion τώρα. Μία πελώρια σκηνή-τέντα, σαν τσίρκο ένα πράγμα, που εκεί μέσα και γύρω από αυτά στεγάζονται εστιατόρια, καφέ, μουσικές σκηνές, ηλεκτρονικά, φρουτάκια, super market, μαγαζιά για παιχνίδια...και γενικά ότι ζητούσε ο καθένας.

 Το κεντρικό τμήμα του pavillion, η αρένα, είχε διαμορφωθεί κατάλληλα για την συναυλία.

Σας αφήνω για την ώρα, με ένα βιντεάκι από την συναυλία. Είναι το αγαπημένο τραγούδι της κόρης μου. Δεν είναι δικό μας βιντεάκι, ελπίζω όμως σύντομα να ανεβάσω και τα δικά μας...(ο ήχος είναι απαίσιος, το βάζω απλά για να πάρετε μια ιδέα...)