Και ενώ ο Κύριος μας είναι ένας και μοναδικός,
Οι τρόποι που Τον προσεγγίζουμε και Τον λατρεύουμε μπορεί να είναι πολλοί και διάφοροι…
Μπορεί και να Τον ευχαριστήσεις γι αυτό το δώρο, για την θάλασσα που είναι ζωή...
Ή όταν πίνεις τον καφέ σου με αγαπημένα πρόσωπα,
Και νιώσεις την αγάπη μέσα σου για αυτά τα πρόσωπα, και την Ευλογία της στιγμής…
Μπορεί και τότε να Τον ευχαριστήσεις για αυτό το δώρο της Αγάπης…
Μπορεί να νιώσεις κοντά Του περπατώντας στη φύση…
Στις ποταμιές
ή στις λιμνούλες
Και θαυμάσεις όλα τα τέλεια δημιουργήματα Του…
Όποιο φυλλαράκι, όποιο αγριολούλουδο, όποιο πουλάκι, είναι τέλειο…
Μπορούμε να τον λατρέψουμε και με τραγούδια…
Μπορούμε να είμαστε κοντά Του κάθε στιγμή της ζωής μας, με ότι κάνουμε…
όλα για Εκείνον!
όλα για Εκείνον!
Ίσως όμως τον χάσουμε για πάντα
αν επιδιώξουμε να ζήσουμε σε κάποιους "παραδείσους"...
6 σχόλια:
Μου άρεσε αυτή η ανάρτησή σου Λίλυ μου... Ο Θεός είναι παντού και κυρίως μέσα μας..
Καλό σου σαβ/κο!
Καλησπέρα Μαράκι μου!
Χαίρομαι που σου άρεσε. Αυτό είναι ακριβώς που λες!
Φιλάκια και καλό Σαβ/κο!
Αγαπημενο μου κοριτσι Lily καλησπερα..
Ελα..
Ελα καθισε τωρα να πιουμε μαζι ενα καφεδακι και να τα πουμε.
Ηταν πολυ ευχαριστη η βολτουλα στην ακροποταμια και στην λιμνουλα.
Την επομενη φορα θα ερθω εγω,
να τον πιουμε κοντα στο κυμα.
Ποσα και ποσα δεν ειδαμε...
Απιστευτη φυσικη ομορφια!
Παραδεισος επι της γης για τα οντα του δημιουργου!
Η καθε μορφη ζωης,
εχει την δικη της σημασια και αξια.
Το ιδιο κι εμεις.
Μονο που εμεις,αναπτυξαμε προηγμενη κριση,σε σχεση με τα αλλα οντα,και πρεπει να την χρησιμοποιουμε σωστα,για να βγαζουμε λογικα και αποδεκτα συμπερασματα.
Συμφωνω απολυτα πως στο καθε τι,εμπεριεχεται το Θειον.
Συμφωνω απολυτα οτι υπαρχει Δημιουργος.
Αποκλειεται να ειναι τυχαια μια τοση τελειοτητα.
Το πιστευω ακραδαντα αυτο.
Αλλα δεν θα ηθελα να το αποδωσω αυστηρα σε μια Θεοτητα μιας συγκεκριμενης και μονο θρησκειας.
Καταλαβαινω τι εννοεις,
τι θελεις να πεις με την αναρτηση σου.
Αλλωστε,
εχουμε κανει κατ ιδιαν,
απειρες ωρες συζητηση πανω στο θεμα αυτο.
Σεβομαι απολυτα το θαρρος και την δυναμη σου,να βγαλεις δημοσια και αυτην την πλευρα του χαρακτηρα σου,
για ενα τοσο σοβαρο και βαρυ γενικα θεμα.
Εγω προσωπικα,
και επειδη ειναι θεμα πιστης,
αρα και ποικιλοτροπως "καταννοητο" και ερμηνευομενο,
θα το αφηνα στο εικονισμα της φυχης μου.
Θα το κρεμουσα δε, οσο πιο ψηλα γινεται.
Κοντα στον Κυριο.
Για να μην το μολυνουν οι αμφιβολιες.
Δεν ξερω αν με καταλαβαινεις..
Δεν εννοω τις δικες σου αμφιβολιες.
Αυτα ειχα να σου πω προς το παρον,
πινοντας το καφεδακι μου μαζι σου γαληνια, ανοιγοντας την ψυχη μου.
Ενα φιλι και μια τεραστια αγκαλια,
καθως και την αγαπη μου!
Υγ..Ευχομαι να τοποθετησεις συντομα τον Κυριο ψηλοτερα,
και να απολαυσεις τον παραδεισο επι γης που σου χαρισε!
Καλημέρα Κωστή μου!
Και βέβαια θα χαρώ να κάτσουμε να πιούμε καφεδάκι και να τα πούμε! Και αν είμαστε και κοντά σε λιμνούλα ή ποτάμι ή γενικά στην φύση ακόμα καλύτερα! Η φύση με εμπνέει!
Όμως, εφόσον ανακοινώνουμε και λέμε με χαρά "ο καλός μου φίλος Κώστας" φερ' ειπείν, και θέλουμε να το πούμε στους άλλους ότι με κάποιο άτομο είμαι φίλος/φίλη, γιατί να μην λέμε με χαρά ο Κύριος; Ίσα - ίσα, εφόσον το νιώθουμε πρέπει να το πούμε, πρέπει ο κόσμος να συμφιλιωθεί μαζί Του.
Ποιου οι αμφιβολίες μπορεί να Τον μολύνουν; Δεν γίνεται αυτό, αφού ο Κύριος βρίσκεται "πάνω από κάθε αρχή και εξουσία και δύναμη και κυριότητα, πάνω από κάθε τι που ανήκει όχι μόνο στον τωρινό αλλά και στον μελλοντικό κόσμο"
(Προς Εφεσίους 1:20-21)
Και ασφαλώς μπορούμε και πρέπει να απολαύσουμε τα δώρα Του, παρουσία Του, και όχι κλείνοντας τον στο ... πατάρι ;)
Αυτά είχα να δηλώσω, καλή Κυριακή να έχεις, η αγάπη μου είναι δεδομένη, και τα λέμε τηλ αργότερα.
Πολυαγαπημενη μου Lily!
Οσα καφεδακια κι αν πιουμε μαζι,
οποιο κι αν ειναι το σκηνικο,
ανεξαρτητα ποσες ωρες θα ειναι οι συζητησεις μας για ενα τοσο σοβαρο θεμα..
μια ουσιαστικη διασταση αποψεων θα μεινει για παντα.
Και ισως ειναι καλο αυτο.
Γιατι μονο μεσα απο την αντιθεση,
μπορει να επελθει ταυτιση!
Ειναι σοβαροτατο θεμα η πιστη μας.
Και πολυ προσωπικο θα ελεγα.
Για αυτο ειπα στο προηγουμενο σχολιο οτι θα το φυλαγα στο εικονισμα της ψυχης μου.
Οχι απο φοβο μην παρεξηγηθω εγω,
αλλα μηπως απο λαθος εκθεση του,
το "μολυνω".
Ειναι δυσκολο να το καταλαβει κανεις αυτο που λεω,
για αυτον τον λογο το προσπερνω.
Δεν ειπα εγω να ντρεπομαστε για την πιστη μας.
Ποσο μαλλον,να την κρυψουμε ..στο παταρι.
Ισα ισα,
ειναι δυναμη μας,
οταν μπορουμε να την επικαλεσθουμε δημοσια.
Απλα στον τροπο διαφωνω μαζι σου.
Δεν με βρισκει συμφωνο η υπερβολικη ταυτιση και αναγωγη στην πιστη του Χριστιανοκοινωνικου δογματος.
Γενικα δεν με βρισκει συμφωνο η υπερβολη.
Ουτε οι δογματικες απαντησεις τυπου..προς Γαλατας..προς Ρωμαιους..προς Εφεσιους με ικανοποιουν.
Θα προτιμουσα την δικη σου απλη απαντηση,
που προερχεται απο την κριση σου,
σαν λογικα σκεπτομενο ατομο,
και γενιακα σαν αυτοβουλο και ελευθερο.
Σαν λυτρωμενο απο οτι δηποτε,
για να θυμηθουμε και τον ορισμο απο την προηγουμενη αναρτηση σου.
Οχι λοιπον..
Δεν θα ζουμε "κρυφα"..
Θα ζουμε λυτρωμενοι και ελευθεροι,
και θα κριθουμε οταν ερθει η ωρα.
Μα προπαντος,
θα ζουμε σαν ανθρωποι.
Με τις οποιες αδυναμιες μας.
Μονο ετσι μπορουμε να γινουμε καλυτεροι και ανωτεροι.
Πιο ψηλα η πιστη λοιπον,
για να εχει και περισσοτερη αξια!
Αυτη ειναι η φιλοσοφια μου.
Μια αγκαλια αγαπης και φιλακια πολλα!
Καλημέρα Κωστή μου, και καλή εβδομάδα!
Προσπαθώ να σου εξηγήσω ότι δεν μολύνεται. Όσο λάθος και να εκτεθεί, σε όποιων τις γλώσσες και να πέσει το θέμα, δεν πρόκειται να μολυνθεί. Με δικά μου λόγια αυτή τη φορά και χωρίς αναφορά σε περικοπές, σου λέω ότι η πίστη είναι προσωπική αλλά δεν είναι κρυφή, όπως λες και εσύ βέβαια. Και δεν πρόκειται να πάθει τίποτα αν συζητιέται, ίσα - ίσα που ωφελεί. Αν ήταν έτσι, να μολύνεται τόσο εύκολα, θα είχε σβήσει...Λες 2.000+ να μην έχει εκτεθεί και σε "λάθος" κόσμο;
Από εκεί και πέρα, σαν άνθρωποι ζούμε βέβαια, όμως ο άνθρωπος, όπως λέει και ο ορισμός του, κοιτάει και κάπου πιο ψηλά, λιγάκι πιο έξω από το πετσί του, και από τις αδυναμίες του, που έτσι και αλλιώς υπάρχουν, και κανείς δεν τις αποποιείται! Τουλάχιστον όχι εγώ! Όμως τρέφοντας τις αδυναμίες του κανείς δεν έγινε ευτυχισμένος, ίσα - ίσα που όσο τις
"κανακεύει" κάποιος τόσο θεριεύουν και τον τρώνε!
Ναι, τις αναγνωρίζουμε, τις ξέρουμε, τις φέρνουμε στο "φως", αλλά ο σκοπός είναι να τις ξεπεράσουμε, για να είμαστε πιο καλά, πιο ευτυχισμένοι! Και εκεί ακριβώς μπορεί να βοηθήσει η πίστη στον Κύριο.
Σου κάνω μια αγκαλιά τώρα και πολλά φιλάκια!
(υγ η υπερβολή δεν είναι καλή πουθενά, όμως το "ολίγον Χριστός" μου φαίνεται γελοίο)
Δημοσίευση σχολίου