Θα πάτε Μαντόνα σήμερα?

Εγώ δεν θα πάω...
Δεν το κανόνισα, δεν είχα και λεφτά για τα εισιτήρια, χεχε!
Βέβαια, αν ήθελε η Ερριέττα θα πηγαίναμε, αλλά δεν είναι και τόσο φίλη της η Μαντόνα.
Όποιοι πάτε, καλά να περάσατε και να μας κάνετε αναλυτική postoαναφορά! Περιμένω περιγραφές, φωτογραφίες, βιντεάκια, τα π ά ν τ α !!!!!!

Λοιπόν το αγαπημένο μου τραγούδι από την Μαντονίτσα μας, είναι το

Frozen

Και αν κλαίω καμμιά φορά...

Η αλήθεια είναι πως πέρασα μια πολύ δύσκολη εβδομάδα.
Από τη μια πολύ δουλειά, υποχρεώσεις και τρεξίματα από την άλλη προβλήματα εδώ!!!
Τι και αν βάζω ανακοινώσεις, τι και αν φωνάζω, οι προβληματικοί θα είναι πάντα προβληματικοί…
Θα μου πείτε, κυρά μου επειδή δήλωσες ότι δεν θες προβλήματα θα λυθούν όλα? Αν ήταν έτσι…
Και απαντώ, μια και ρωτάω και απαντάω μόνη μου στα φανερά, γιατί άλλοι απαντάνε στα κρυφά και πίσω από την πλάτη μου, όπου νομίζουν ότι είναι πιο ασφαλής τόπος: Ξέρω ότι δεν λύνονται όλα ως δια μαγείας…
Ξέρω επίσης ότι η ζωή είναι δύσκολη και ο κόσμος κοινωνικά καταπιεσμένος, δεν τολμάει να κουνήσει…Χάνει τον εαυτό του, χάνει τον προσανατολισμό του, χάνει τους στόχους του, καταπιέζει τις ανάγκες του και τις επιθυμίες του από φόβο και φόβο και πάλι φόβο.
Οπότε τι κάνει? Βάζει ένα ωραίο και φανταχτερό ψευδώνυμο, κάνει αντιγραφή/επικόλληση και πέντε πομπώδεις κουβέντες και έτοιμο το ιστιόλογιο, έτοιμη και η fake προσωπικότητα του…
Και μετά όποιον πάρει ό χάρος. Ότι δεν μπορεί να κάνει στην πραγματική του ζωή το βγάζει εδώ, γιατί νομίζει ότι δεν θα μαθευτεί, νομίζει ότι έτσι έχει δύναμη, αποκτά την ψευδαίσθηση ότι ορίζει τα πράγματα και τις καταστάσεις και ότι δεν είναι ο τελευταίος τροχός της άμαξας.
Ακόμα μπορεί να παρενοχλεί σεξουαλικά, να παθαίνει εμμονές με άτομα και να γίνεται βαμπιρούλα και διάφορα άλλα ευτράπελα…
Αλλά εκείνο που εμένα με διαολίζει πάρα πολύ είναι να με διαβάλουν στους φίλους μου!
Από πού και ως που και πότε!
Δεν έχω δώσει κανένα δικαίωμα και δεν δέχομαι να λέγονται κουβέντες πίσω από την πλάτη μου!
Όποιος έχει πρόβλημα μαζί μου ας έρθει να μου τα πει ο ίδιος/ίδια!!! Αλλά φοβούνται, και πάλι φοβούνται γιατί ξέρουν ότι δεν υπάρχουν καν σαν προσωπικότητες, είναι ανύπαρκτοι, ασήμαντοι, και δεν μπορούν να μιλήσουν και να συνδιαλεχτούν με ίσους όρους. Κρύβονται πίσω από την ψευτιά, την ανωνυμία και την κακία για να κάνουν τη δουλειά τους!
Αυτά και σόρυ που τα πήρα…
Δεν θα ξανασχοληθώ με αυτά τα θέματα. Δεν είμαι εδώ για αυτό το λόγο! Απλά θέλω να ξέρουν εκείνοι που πρέπει να ξέρουν, ότι καταλαβαίνω τι γίνεται, ότι αν είμαι άλλου και αλλού μερικές φορές το κάνω από επιλογή και μόνο, και όχι επειδή δεν καταλαβαίνω πως έχει η κατάσταση!

Υ.Γ. Μιλάω σαν οι περσόνες να είναι άντρες…Δεν είναι υποχρεωτικά άντρες, μπορεί να είναι και γυναικείες περσόνες… Το σίγουρο είναι πως τους λείπει η ψυχή!

Να σας ρωτήσω κάτι...

Σας έχει τύχει ποτέ από μια φωτογραφία που είδατε, να αλλάξετε οπτική γωνία που κοιτάτε τα πράγματα?
Να αφυπνιστήτε ?
Να ενδιαφερθείτε για κάτι, που δεν ενδιαφερόσαστε και τόσο μέχρι τότε, ή με αλλιώτικο τρόπο από ότι ενδιαφερόσαστε?
Να δείτε κάποια πτυχή των πραγμάτων που δεν είχατε δει?
Τέλος πάντων σας εντυπώθηκε ποτέ μια φωτογραφία στο μυαλό σας, και να επανέρχεται κάθε τόσο στη σκέψη σας?

Επειδή έχω αρχίσει και ασχολούμαι λίγο με φωτογραφίες κτλ, τελείως ερασιτεχνικά και αδέξια, μάλλον έχω ευαισθητοποιηθεί στις εικόνες...
Κάτι που δεν το είχα παλιά!!!
Θεωρούσα τον εαυτό μου μάλλον ακουστικό τύπο!!! Γι αυτό και πάντα η μουσική έπαιζε σημαντικό ρόλο στη ζωή μου.
Ή εικόνα με μουσική ... σαν βίντεο κλιπ
Τώρα αρχίζουν και οι σκέτες εικόνες να με...συγκινούν...

Υ.Γ η αγαπητή μας Σκουλίκη έχει μια ενδιαφέρουσα ανάρτηση...
Να μην τα πολυλογώ, πηγαιντε να δείτε, αλλά σε συμπλήρωμα του σχόλιου που της
έκανα, λέω ότι και το 1988 τα ίδια άκουγα...χεχε...
Τελικά ή πολύ σταθερή είμαι, ή πολύ βαρετή, ή πολύ κολλημένη!!!

Λοιπόν το τραγουδάκι αφιερωμένο

(ΑΝΝΑ ΒΙΣΣΗ - ΕΜΠΝΕΥΣΗ)

Απόσπασμα από θριλλεράκι...

Καλημέρα Τεκνό μου,
Εγώ είμαι και πάλι, η Βαμπιρούλα σου!

Δέξου το 93ον mail μου σήμερα και το 679 sms μου σαν απόδειξη της αγάπης μου και της αφοσίωσης μου σε σένα…
Ναι, το ξέρω με θέλεις, το ξέρω από τότε που έγραψες εκείνο το «Αγαπητή μου Βαμπιρούλα» στο σχόλιο που μου άφησες…
Πόσα έκρυβε εκείνο το «Αγαπητή μου»…Είναι ολοφάνερη η δήλωση του πάθους σου για μένα…

Ναι αγάπη μου, μην αμφιβάλεις ποτέ.
Τώρα είμαι εδώ, με τα δοντάκια μου στο λαιμό σου χωμένα μέρα νύχτα να σου απομυζούν γλυκά όλο το αίμα σου…Σταγόνα-σταγόνα φως μου θα φεύγει η ζωή από πάνω σου και σύντομα δεν θα μπορείς να πάρεις τα πόδια σου!
Στο υπόσχομαι έρωτα μου!

Θα είμαι εδώ αγάπη μου, θηλιά στο λαιμό σου να σε πνίγει και να μην μπορείς να αναπνεύσεις ποτέ…Αχ πόσο ηδονικό είναι αυτό. Το νοιώθεις *? Νοιώθεις τον αέρα να λιγοστεύει, βλέπεις στον καθρέφτη το πρόσωπο σου πόσο έχει πάρει το μπλαβί χρώμα του θανάτου?
Ο έρωτας μου για σένα το έχει κάνει αυτό!

Στο υπόσχομαι άρχοντα μου, θα στα επαναλαμβάνω αυτά, χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα επικοινωνίας πολλές πολλές φορές τη μέρα…Θα σου λέω τα ίδια και ίδια μέχρι που ο εγκέφαλος σου να γίνει κιμάς…και το μόνο που θα μπορείς να πεις ή να σκεφτείς είναι..βαμπιρούλα.

Στα τηλέφωνα, στα Mail, παντού, θα βλέπεις εμένα, τη βαμπιρούλα σου!
Και αν υποψιαστώ ότι δεν με πιστεύεις μπορεί να αρχίζω να επικοινωνώ με συγγενείς και φίλους σου και να λέω για εκείνο το «αγαπητή μου» και το πόσο πολύ με θέλεις…

Σε φιλώ…

*αστεία – αστεία υπάρχει τέτοιο… βίτσιο.

Και για να σας φτιάξω το κέφι:

Κανείς από σας άκουγε αυτό ;)?


Ή ακόμα πιο παλιά αυτό?

Another day at the office

Another day at the office
Originally uploaded by aknacer

Η εβδομάδα άρχισε..

άλλη μια μέρα στο γραφείο...

Όταν τα πράμματα πάνε καλύτερα θα αναβαθμίσω τα εργαλεία

της δουλειάς...

Προς το παρόν όμως ...

ας βολευτώ με αυτό:

Καμμιά φορά...

Καμμιά φορά θέλεις μόνο τραγούδια να ακούς...
Καμμιά φορά δεν θέλεις να μιλάς, μόνο να είσαι αγκαλιά με την αγάπη σου και να ακούς, να ακούς και να γεμίζεις νότες...
Καμμιά φορά αναγνωρίζεις τον εαυτό σου μέσα από τους στίχους ενός τραγουδιού που παίζει τυχαία το Love Radio ...
Και τότε αυτό το τραγούδι το αφιερώνεις...

(Ελ.Αρβανιτακη - Θελω Να Σε Δω)

Θέλω να σε δω
να μ' αναζητάς
σε κάθε οδό και δω
στα λίγα που ζητάς

Θέλω να σε δω
μ' έρωτα βαρύ
να μην μπορεί κανείς
να διώξει αυτόν το θάνατο

Καμιά φορά
φοράω τα λόγια μιας πληγής
καμιά φορά ξεχνιέμαι αλλιώς
κι απ' όλους κρύβομαι

Τη χαρά μου λες να μη στην κάνω συμφορά
και δε χωράει η ζωή
να μπει στο γλέντι ούτε μια φορά

Θέλω να σε δω
να μ'εκδικηθείς
να πιω νερό κρυφά
εκεί που θα πλυθείς

Θέλω να σε δω
να 'μαστε αγκαλιά
και μία θηλιά γερή
το χθες να κάνει αθάνατο

(Θέλω κοντά σου να μείνω)

Τι να πω εγώ όταν τα τραγούδια τα λένε όλα?

Καλημέρα

Μια γλυκιά καλημέρα σε όλους μας,
από ένα Πειραιά ηλιόλουστο, θαλασσινό, χαρούμενο, ζωντανό, θορυβώδη, αεικίνητο, λαμπερό, ερωτεύσιμο, ιδιόρρυθμο, νησιώτικό και ... τσαμπουκαλή κάποτε-κάποτε!

Αγκαλίτσα και ένα φιλάκι για συντροφιά!

Αγιασμός

- Κόρηηηηη, κορούλα μου ξύπνααααα, είναι ώρα...
- Μμμμμμ

- Έλα μωρό μου, σήκω, θα αργήσεις για το σχολείο...
- Γκρρρρ, αυτό ας έλειπε τώρα...

Μεγάλη μέρα σήμερα για όλα τα παιδάκια και τους γονείς, η πρώτη μέρα της σχολικής χρονιάς. Μακάρι η φετινή χρονιά να είναι η πιο ωραία και η πιο εποικοδομητική από όλες τις χρονιές!

Ερριέττα μου σου εύχομαι καλή πρόοδο.
Σου εύχομαι ποτέ να μην χάσεις το στόχο σου, να τον κυνηγάς με δύναμη, διάθεση και αποφασιστικότητα και να καταφέρεις να ζήσεις το όνειρο σου.
Η ζωή είναι δική σου, ποτέ μην το βάλεις κάτω, ποτέ μην παραιτηθείς από όλα όσα θέλεις να κάνεις, ακόμα και αν κάποιες στιγμές αισθανθείς απογοήτευση. Μόνο με την επιμονή, την υπομονή, την πίστη στον εαυτό σου και την πίστη στο Θεό, πρώτα απ΄όλα, μόνο έτσι θα κατακτήσεις τις κορυφές που θέλεις.

Και τώρα το τραγουδάκι που τόσο σου αρέσει :D

Καλή αρχή και καλό κουράγιο σέ όλους μας!!!

Καρδιολόγος

Μπαίνω το πρωί στο ιατρείο του καρδιολόγου, κατά τις δέκα παρά...
Ο γιατρός αρχίζει να δέχεται δέκα η ώρα. Ήδη ο κόσμος μαζευόταν, είχε τέσσερα άτομα πριν από μένα.
Τέσσερα άτομα δεν είναι πολλά, αλλά όταν αυτά τα άτομα είναι αγχωμένα πολλαπλασιάζονται..
Όταν μπήκα, μία ασθενής εξηγούσε σε κάποιον άλλο πελάτη για την παγκρεατίτιδα που έπαθε, και πως ήταν στο νοσοκομείο σαράντα μέρες χωρίς νερό και φαΐ, καθώς βέβαια και όλες τις άλλες ασθένειες της...
Αυτός που άκουγε για την παγκρεατίτιδα, προσπαθούσε ταυτόχρονα να επιβεβαιώσει ότι όλοι είμαστε στη σωστή σειρά και δεν θα γινόταν κανένα λάθος, όμως αυτό εξιτάρισε έναν άλλο ο οποίος άρχισε να κάνει μια διαλεξούλα κατά του άγχους...και η κουβέντα, δεν ξέρω πως πήγε στους ταξιτζήδες που κλέβουν ενώ ο τέταρτος μιλούσε ταυτόχρονα για το έμφραγμα που έπαθε και για το πόσο καλύτερα είναι όλα στην...Ιαπωνία..
Η κύρια που μιλούσε για την παγκρεατίτιδα, που μάλλον τώρα μιλούσε για τον διαβήτη της, είχε αλλάξει ακροατή. Είχε στραφεί στον κύριο που έδινε την διάλεξη για το άγχος και που επέμενε ότι η Ελλάδα είναι παράδεισος, ο οποίος μιλούσε ταυτόχρονα σε εκείνον τον...αγχωμένο που δήλωσε άνεργος και μετά είπε ότι δουλεύει κάπου 50 χρόνια και στον άλλο με το έμφραγμα και τα 2,5 πακέτα τσιγάρα που επαινούσε την ...Ιαπωνία και τους Ιάπωνες ταξιτζήδες με τα...γάντια χειρούργου και τα σκουπιδιάρικα αυτοκίνητα, που ήταν πιο καθαρά από το σπίτι του (ή τα ταξί ήταν πιο καθαρά από το σπίτι του, τα σκουπιδιάρικα απλά γυάλιζαν νομίζω).
Τότε αισθάνθηκα μια πίεση στο στήθος. Λέω μάλλον μου έρχεται και εμένα το έμφραγμα τώρα...αλλά αυτοσυγκεντρώσου...Έβγαλα την Καινή Διαθήκη και άρχισα να διαβάζω κανένα Ευαγγέλιο, αλλά το μάτι μου είχε ήδη γυαλίσει...
Τέλος πάντων ήρθε η ώρα να μπω...ενώ η κοπέλα μου είχε κάνει ήδη καρδιογράφημα.
Του λέω έχω ταχυκαρδίες, έκτακτες κτλ.
Μου λέει αυτά δεν έχουν σχέση με την καρδιά ή θυροειδής είναι ή άγχος.
Οκ, τον θυροειδή τον έχω ελέγξει και κάτι παίζει... το άγχος όμως είναι ανεξέλεγκτο.
Αρχίζει ο γιατρός να γράφει κάτι... Του λέω μην μου γράψετε αγχολυτικό δεν θα το πάρω...
Μου λέει το ξέρω, κανένας αγχωτικός δεν παίρνει αγχολυτικό όταν του το γράψουμε.
Ευτυχώς τουλάχιστον με τον γιατρό συνεννοήθηκα..

(ερώτημα μου προκύπτει στην κεφάλα μου και με αγχώνει περισσότερο: αν έπρεπε να ...συνεργαστώ με αυτά τα άτομα, αυτά του ιατρείου, που εκπέμπουν ένταση και αντιπάθεια από χιλιόμετρα ή έπρεπε να τους πείσω για κάτι, "πουλήσω" κάτι, τι θα γινόταν?)

(συμπέρασμα: χρειάζομαι πολύ διάβασμα Ευαγγελίου ακόμα, χεχεχε)

Σ' αγαπάω!!!!

Σ' αγαπάω καρδιά μου...
Σ' αγαπάω αλλά μην με ξαναελέγξεις...
Μην μου λες τι θα κάνω, που θα πάω, ποιους θα δω!!! Εγώ σ' αγαπάω έτσι όπως είσαι ή έτσι όπως δεν είσαι, γιατί δεν μπορείς και εσύ το ίδιο? Τι φοβάσαι? Τι σε τρώει και δεν μπορείς να με δεχτείς έτσι ελεύθερη?
Να σκέφτομαι και να λειτουργώ ανεξάρτητα, να ακολουθώ την δικιά μου μοίρα, τον δικό μου δρόμο και απλά να με αγαπάς γι αυτό που είμαι ή γι αυτό που γίνομαι στην πορεία... Δικιά σου θα είμαι πάλι, δεν αλλάζει τίποτα, δεν χάνεις τίποτα, μόνο κερδίζεις.
Κερδίζεις αυτό που θα κερδίσω και εγώ από αυτό το δρόμο, το δρόμο που θα μοιραστώ μαζί σου, την περιπέτεια της ψυχής μου που θα σου καταθέτω με όλη μου την αγάπη, τον πλούτο που θα εισπράξω που μόνο μέσα από την ελευθερία μπορεί να αυξηθεί...
Σ΄αγαπάω καρδιά μου, απλά δοκίμασε αυτό που προτείνω...
Μην φοβάσαι, εγώ εδώ είμαι και εδώ θα είμαι έτσι και αλλιώς!!!

(αφιερωμένο σε όλες τις τρομαγμένες καρδιές)

Αυτό εννοώ ελευθερία...Αγάπα με ακόμα και αν σου λέω το σ' αγαπώ κάπως έτσι:

Ξέρεις

Καλημέρα μωρό μου,

Ξύπνησα νωρίς σήμερα...
Ε βέβαια, αφού πήγα νωρίς για ύπνο!
12:04 για την ακρίβεια, πήρα το τελευταίο καληνύχτα σου σε offline το πρωί, χεχε...γιατί την είχα ήδη κάνει.
Αν είμαστε μαζί θα ήξερες...
Θα ήξερες ότι όταν λέω καληνύχτα...νυστάζω και πάω για ύπνο. Θα με έβλεπες αγκαλιά με τα τρία μαξιλάρια, ένα στα πόδια, ένα στο κεφάλι και ένα για αγκαλίτσα...Θα ερχόσουν, θα μου χάιδευες τα μαλλιά, άντε να μου έδινες και ένα φιλάκι στο μέτωπο, και θα ήσουν ήσυχος ότι ...κοιμάμαι σαν αγγελούδι...

Αλλά από δω ποτέ δεν ξέρεις...
Μπορεί να λέω καληνύχτα και να μένω invisible στο messenger μέχρι το πρωί...
Να μιλάω, να κουτσομπολεύω, να συνωμοτώ, να σε διαβάλω, να κάνω τα ακατονόμαστα...Ποτέ δεν ξέρεις...
Μια σκέψη, μια απλή καχυποψία και φούντωσε η παράνοια...Κόλλησε το μυαλό σε ένα εάν...

Υπάρχει τρόπος να μάθεις?
Μπορείς να είσαι σίγουρος για το ποιος είναι ό άλλος?
Τι θέλει τούτη από τη ζωή μου?

Ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις, μόνο να νιώθεις μπορείς, να εμπιστεύεσαι, να το πιστέψεις και θα γίνει...

Από το messenger μην περιμένεις όμως πολλά...Ένα εργαλείο είναι, ένα εργαλείο που από εμάς εξαρτάται πως θα το χρησιμοποιήσουμε...Use και abuse...Χρειάζεται σύνεση και γερά μυαλά, συγκροτημένα, αλλιώς ...κόλλησε το μυαλό σε ένα εάν και χάσαμε το τρένο...

Αλλά πάνω από όλα χρειάζεται εμπιστοσύνη στο ποιος είσαι εσύ...
Γιατί ο άλλος, ποτέ δεν ξέρεις!!!!

"Αυτή είναι η εντολή μου, να αγαπάτε αλλήλους, καθώς σας αγάπησα Μεγαλητέραν ταύτης αγάπην δεν έχει ουδείς, του να βάλη τις την ψυχήν αυτού υπέρ των φίλων αυτού" Κατά Ιωάννην, ιε, 12-13

Λευκάδα - Εικόνες

Νυδρί...Απέναντι το Ακρωτήρι της Αγίας Κυριακής...Καταπράσινο όπως άλλωστε και ολόκληρο το νησί.

Εκείνο που με εντυπωσίασε είναι το πλήθος των ιστιοφόρων που έπλεαν στις ακτές της Λευκάδας.

Θα μου άρεσε να επιχειρήσω αυτό το είδος των διακοπών...Μόνο που δεν ξέρουμε καθόλου ιστιοπλοΐα, και ούτε όρεξη να μάθουμε όπως καταλαβαίνω!!!!!

Καλοτάξιδη η ΟΔΥΣΣΕΙΑ..
Βολτούλες με το αρχαίο πλοιαράκι.
Στην προκυμαία στο Νυδρί...

Ηλιοβασίλεμα στη Βασιλική

Φαγάκι στα Σύβοτα

......................................................

Επιστροφή

Φιλαράκια ένα γρήγορο γεια θα πω και σιγά σιγά και περισσότερα
Λοιπόν επέστρεψα, τέλος οι διακοπές, το εξαντλήσαμε και το τελευταίο πακετάκι διακοπών και από αύριο δουλίτσα.
Να ανοίξουμε και την σχολή γιατί τα παιδάκια θα θέλουν να μάθουν υπολογιστές και εμείς ακόμα θα κολυμπάμε...Δεν λέει, πρέπει να δώσουμε και το καλό παράδειγμα, χεχε!
Αυτά τα ελάχιστα για την ώρα, σας φιλώ πολύ όλους, θα σας επισκεφτώ στα σπιτικά σας και εύχομαι Καλό Φθινόπωρο. Για τον χειμώνα έχουμε καιρό ακόμα!