Αυθορμητισμός: ευχή ή κατάρα (συνέχεια)

Όμως υποσχέθηκα στον φίλο μου τον Κώστα, στην απάντηση μου στο σχόλιο του, θα είχε και συνέχεια το θέμα του αυθορμητισμού.

Νομίζω ότι η τοποθέτηση του Κώστα συνοψίζεται στο ερώτημα αν τελικά υπάρχει αυθορμητισμός στο ίντερνετ. Αν μπορούμε να μιλάμε καν για αυτόν τη στιγμή, που διαλέγουμε λέξεις, φράσεις, προσπαθούμε να γίνουμε κατανοητοί και επιπλέον δεν ξέρουμε τελικά σε ποιόν απευθυνόμαστε. Μπορεί να υπάρχει ή να μην υπάρχει το πρόσωπο που απευθυνόμαστε, δηλαδή να είναι άλλος από αυτό που δείχνει τόσο σε χαρακτήρα και προσωπικότητα όσο και σε φυσικά χαρακτηριστικά. Η μπορεί ακόμα το ίδιο πρόσωπο να εμφανίζεται με δυο, τρεις μορφές και εμείς να μην το ξέρουμε...

Αυθορμητισμός όμως με βάση το λεξικό σημαίνει ότι παρακινούμαστε από τον εαυτό μας, όχι από κάποιον άλλο... Οπότε με αυτή τη λογική, πρέπει να υπάρχει και στο ιντερνετ, αφού ο κάθε ένας αποφασίζει με δική του πρωτοβουλία και με βάση προσωπικά του κριτήρια και συναισθήματα να δράσει, να μιλήσει, να ανταποκριθεί σε αυτό που βλέπει.

Ο αυθορμητισμός έχει να κάνει με την αλήθεια του καθενός. Όποτε κάποιος εκφράζει απόλυτα τον εαυτό του, τα συναισθήματα της στιγμής, τις σκέψεις του, χωρίς να σκέφτεται πως θα το πάρει ο άλλος και πως θα το χρησιμοποιήσει, υπάρχει αυθορμητισμός. Και σαφώς έχει να κάνει και με την αυτοπεποίθηση, καθώς και με το πόσο καλοπροαίρετος είναι κάποιος. Όποιος εμπιστεύεται το περιβάλλον που απευθύνεται, όποιος εμπιστεύεται και τον εαυτό του, τότε ναι, γίνεται αυθόρμητος.

Όμως έχει να κάνει και με κάτι άλλο. Έχει να κάνει και με την αφέλεια, και με την βλακεία. Με την έννοια ότι κάποιος δεν είναι σωστό να είναι αυθόρμητος εάν δεν έχει ερευνήσει που απευθύνεται και εάν μπορεί να εμπιστευτεί ή όχι. Γιατί και ο Χριστός είπε να μην πετάμε τα μαργαριτάρια στα γουρουνάκια. Πως λοιπόν ο καθένας μας θα εμπιστευτεί και θα αποκαλύψει τα καλύτερα στοιχεία σου, ή τα τρωτά του σημεία, ή τις προσωπικές του σκέψεις αν δεν ξέρει με τι έχει να κάνει; Αν δεν ξέρει ποιος είναι ο άλλος που απευθύνεται; Και στο περιβάλλον το ίντερνετ νομίζω ότι πραγματικά δεν ξέρουμε με τι έχουμε να κάνουμε, δεν ξέρουμε τι κρύβεται πίσω από κάθε περσόνα. Μπορεί να είναι εξαιρετικοί άνθρωποι, με ήθος και αγνά συναισθήματα, αλλά μπορεί να είναι και οι πιο διεστραμμένοι, ή απλά "μάγκες" που σπάνε πλάκα με τους αφελείς, ή χειραγωγοί της κακιάς ώρας...Το ότι ξέρεις να τοποθετείς δυο ιδέες, δυο σκέψεις τη μία δίπλα στην άλλο, δεν σου ανεβάζει αυτόματα και το συναισθηματικό σου επίπεδο, άρα πίσω από ένα υπέροχο blogger μπορεί να κρύβεται ένας πολύ κακός και κομπλεξικός άνθρωπος που να περιμένει τους εύπιστους και αφελείς για να τους τσακίσει.

Και βέβαια ο καθένας μπορεί να αντιδράσει και να μην τσακιστεί, αλλά γιατί κάποιος που έχει τοποθετήσει τον εαυτό του σε ψηλότερο επίπεδο να γίνει το κόκκινο πανί για ανθρώπους με κατώτερα συναισθήματα και ελλείψεις;

Άρα, χρειάζεται προσοχή, πολύ προσοχή στο πόσο και πως εκτίθεται ο καθένας στο περιβάλλον του ίντερνετ, και έτσι μειώνεται ο αυθορμητισμός.

Αυθορμητισμός: ευχή ή κατάρα;

Την ιδέα της ανάρτησης μου την έδωσε κάποιος παλιός blogger, που έκανε ένα σχόλιο σχετικά με τον αυθορμητισμό μου. Τον αυθορμητισμό που εγώ προσωπικά τον βιώνω σαν ευχή και σαν κατάρα. Στην πραγματικότητα δεν ξέρω αν ήθελα να μην είμαι αυθόρμητη, ή να είμαι ακόμα περισσότερο.

Πολλές φορές νιώθω να καταπιέζω τον αυθορμητισμό μου, και τότε τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα, γιατί αυτό που βγαίνει δεν είμαι εγώ, δεν είμαι ο εαυτός μου. Επόμενο είναι λοιπόν, ο άλλος να το εισπράξει σαν ψέμα, σαν κράτημα, γιατί αν δεν είμαι αληθινή, τότε είμαι ψεύτρα, αν κρατήσω, δεν θα δώσω και τότε θα είμαι και …τσιγκούνα.

Όταν όμως αντιδράσω αυθόρμητα; Αυθόρμητα είναι αυθόρμητα. Αντέδρασα ανάλογα με αυτό που ένοιωσα εκείνη την στιγμή, ούτε σκέψεις, ούτε υστεροβουλία, ούτε όμως κάτι άλλο πέρα από αυτό. Και για μένα είναι οκ.

Θα νομίζετε έτσι που το λέω ότι ο αυθορμητισμός μου με βάζει σε μπελάδες. Κατά κάποιο τρόπο ναι, αλλά οι μπελάδες αυτοί έρχονται από τα αγαπημένα μου πρόσωπα, γιατί πολλές φορές στεναχωριούνται, και πολύ μάλιστα, για το πώς θα το πάρει ο …άλλος αυτό που είπα. Και αυτό με πληγώνει. Δεν θέλω να στεναχωρώ κανέναν, κυρίως το άτομο που αγαπώ πιο πολύ και έχω μέσα στην καρδιά μου συνέχεια, αλλά πως μπορώ και να τιθασεύσω ένα τόσο έντονο στοιχείο της προσωπικότητας μου;

Και θα πω και κάτι άλλο: Εγώ αντιδρώ αυθόρμητα, αλλά έχω και το μυαλό και την κρίση και την δύναμη να βάλω τον άλλο στη θέση του, αν παρεξηγήσει τον αυθορμητισμό μου.

Είναι γεγονός ότι πάρα πολύς κόσμος προσπαθεί να πιαστεί από την παραμικρή κίνηση του άλλου, από την παραμικρή κουβέντα, για να πάει η …σκέψη του εκεί που θέλει, εκεί που τον συμφέρει, να επωφεληθεί από το τίποτα που λένε.

Και αυτό είναι γνωστό, αλλά τι θα γίνει, θα πάψουμε να ζούμε, θα πάψουμε μιλάμε, θα πάψουμε να εκφραζόμαστε επειδή κάποιοι μας εισπράττουν λάθος; Άλλο αυθόρμητος άνθρωπος, άλλο απερίσκεπτος, άλλο αδύναμος, άλλο …ηλίθιος!!!

Και ευτυχώς ο Θεός μαζί με τον αυθορμητισμό, μου έδωσε και αρκετή κρίση, αλλά και αρκετή …καχυποψία, οπότε μην μου φοβάσαι, έτσι; Ξέρω που είμαι και τι κάνω.

Πόσες ώρες έχει το 24ωρο?

Blog action day, 15th of October, λέει, και το θέμα είναι Poverty!!!!
Δεν θα το σχολιάσω, καλά κάνει ο κόσμος, όποιος μπορεί και το νιώθει και ευαισθητοποιείται για τα προβλήματα του πλανήτη. Έτσι πρέπει, για να φεύγουμε από τον εγωκεντρισμό μας!!!
Αλλά εμένα με απασχολεί μία άλλη φοβερή "φτώχεια", "έλλειψη". Η έλλειψη χρόνου, σε συνδιασμό με τις αντοχές μου, και πραγματικά εκεί αισθάνομαι κάπως φτώχεια..
Δεν έχω το χρόνο-αντοχές να ασχοληθώ με όσα πράγματα θέλω. Στην ζωή μου υπάρχουν λίγοι άνθρωποι, δηλαδή η κόρη μου, ο άντρας μου, οι γονείς μου και κανά δυο φίλες. Επίσης λίγοι ιντερνιακοί φίλοι, πολύ λίγοι σε σχέση με άλλο κόσμο που βλέπω εδώ...Και αυτό συμβαίνει, το "λίγος κόσμος", γιατί δεν έχω τον χρόνο και την ενέργεια να ασχοληθώ με περισσότερες γνωριμίες, να τις καλλιεργήσω που λένε, να σκύψω πάνω από τα προβλήματα ίσως, πάνω από τα θέλω του κάθε ανθρώπου και να αναπτύξω κάτι ουσιαστικό. Όμως τις βόλτες μου τις ιντερνιακές τις κάνω, μέσα στο χρόνο που έχω διαθέσιμο...και βλέπω...και βλέπω και τι γίνεται εκτός από το νετ βέβαια. Και βλέπω ανθρώπους εδώ, αλλά και έξω με πολλέεεες γνωριμίες, με πολλάαα σχόλια στα ιστιολόγια τους, αν μιλάμε για το εδώ!!! Με έντονη κοινωνική ζωή αλλά και οικογένεια...και δουλειά...Και αναρωτιέμαι: Καλά το 24ωρο τους έχει πιο πολλές ώρες από το δικό μου? Πως τα προλαβαίνουν όλα? Και με τις αντοχές τους τι γίνεται? Άλλος Θεός τους έπλασε?
Και γι αυτό λέω ότι κάπου κάπου νιώθω φτώχεια!
Από την άλλη όμως, το Σάββατο πήγα με την οικογένεια μου, την κολλητή μου την Άννα και με τον Μάνο τον γιο της για σουβλάκια. Απλά, για σουβλάκια στο Καπανδρίτι. Ο Μάνος έκανε εμετό στο τουτού μου, ναι ναι ακόμα βρωμάει, και η Ερριέττα με έπιασε από δίπλα και μου μιλούσε για το σχολείο της συνεχώς, βγάζοντας όλο και πιο πολλές ιστορίες για να μην τύχει και απασχοληθώ με τον Μάνο ή την Άννα και χάσει την προσοχή μου...Δεν σταύρωσα κουβέντα!!! Όμως γύρισα γεμάτη και ευτυχισμένη. Δεν ήθελα τίποτα άλλο παρά να την πέσω στον καναπέ και να με πάρει ο γλυκός προ-ύπνος.
Και αναρωτιέμαι...Γιατί οι άλλοι δεν αρκούνται σε...αυτά? Πόσες τρύπες έχουν να γεμίσουν που θέλουν όλο και πιο πολλά, όλο και πιο πολλούς?

Happy!!!!!

Πολλές φορές αισθάνομαι να με κρατάνε δεμένη σαν σε άγκυρα και σιδερένια μπάλα οι μικροαστικές μου καταβολές...
Οι οποίες ποτέ δεν ήταν αρκετά κακές ώστε να τις απορρίψεις , να επαναστατήσεις και να προχωρήσεις...
Οι οποίες ποτέ δεν ήταν αρκετά καλές ώστε να οραματιστείς κάτι καλύτερο και να θέσεις στόχους ψηλότερους...
Οι οποίες δεν παρέχουν αρκετή ελευθερία ώστε να σε αφήσουν να δημιουργήσεις...
Το μόνο που κάνουν είναι να συντηρήσουν την...συντήρηση του βολέματος...
Παρόλα αυτά, εγώ ακόμα τα προσπαθώ ...όλα και είμαι happy γι αυτό και για πολλά άλλα ;)

Thanks!!!!!!!

Έλαβα προσκλησούλα

Η φίλη Πουαντερί με προσκάλεσε/προκάλεσε να πω 7 αλήθειες για μένα. Βεβαίως πρόκειται για παιχνιδάκι με τους εξής κανόνες:

Οι κανόνες του παιχνιδιού

• Βάλε Link (σύνδεση) προς το άτομο που σε έκανε tag.

• Γράψε 7 αλήθειες για σένα στο blog σου, κάποιες κοινές, κάποιες περίεργες.

• Κάνε tag 7 άτομα στο τέλος της ανάρτησης βάζοντας τα ονόματα τους και links προς το blog τους

• Ειδοποίησε τους ότι του έχεις κάνει tag αφήνοντας σχόλιο στο blog τους.

Θα παίξω γιατί το υποσχέθηκα, και γιατί είμαι παιχνιδιάρα σαν μικρό παιδί, αλλά δεν θα κάνω tag...Όποιος θέλει ας ακολουθήσει...

Πάμε....

1. Μου αρέσει να φωτογραφίζω τοπία και όταν είμαι σε καλή διάθεση μου αρέσει να φωτογραφίζομαι
2. Το αγαπημένο μου φαγητό είναι το σουβλάκι με πίτα και οι τηγανητές πατάτες.
3. Μιλάω δυνατά γενικά, και πολλές φορές βάζω και τις φωνές.
4. Συνήθως είμαι γελαστή.
5. Δεν έχω καλή εντύπωση για τους ανθρώπους αλλά δίνω πάρα πολλές ευκαιρίες πριν απογοητευθώ από κάποιον.
6. Το αγαπημένο μου ύφασμα είναι το jean.
7. Νομίζω ότι μόνο κοντά στην φύση θα βρω την απόλυτη ευτυχία γιατί εκεί αισθάνομαι έντονα την παρουσία του Θεού.
   

Rihanna - Disturbia

Λονδίνο παντού...

Όπου πάω βλέπω αναρτήσεις για το Λονδίνο. Δεν ξέρω τι έγινε ξαφνικά...Βέβαια οι Έλληνες είναι γνωστό ότι έχουν ως δεύτερη πατρίδα την Αγγλία, ως άλλη πρωτεύουσα του κράτους το Λονδίνο, και σαν συμπληρωματική Ερμού την Oxford Street...Οπότε και εγώ σαν γνήσια Ελληνίδα αλλά και ως ζηλιάρα, θυμήθηκα και το δικό μου καλοκαιρινό ταξιδάκι στο Λονδίνο και ανέτρεξα στις φωτογραφίες μου...

Αγαπημένη Oxford Street με πολυκοσμία αλλά και άνεση να κυκλοφορήσεις όπως θες...Μπορείς να φορέσεις από φράκο μέχρι βατραχοπέδιλο και να μην γυρίσει να σε κοιτάξει κανένας!!!

Αλλά εμένα μου αρέσουν και τα κτήρια πολύ, και ας είναι καταθλιπτικά τα περισσότερα.

Pubs με τα λουλουδάκια τους από πάνω...Άλλο χάζι εκεί. Σαν κουκλίστικα.

Κοιτάξτε έναν ουρανό μέσα στη μαυρίλα...Και να σκεφτεί κανείς πως πριν ένα δευτερόλεπτο είχε τρελή ηλιοφάνεια...Γι αυτό και όλοι άλλωστε είναι αραχτοί παντού...
Στο Covent Garden η σκηνή αυτή!

Εκεί στο Covent Garden έφαγα το πιο αηδιαστικό φαγητό. Αυτές τις...φαλάφες που λέει! Τι good mood food καλέ, κοντέψαμε να βγάλουμε τα άντερα μας!!! Χαλαστήκαμε τελείως! Μπλιάααααχχχχ!

Και άλλο ένα αηδιαστικό πράγμα, επίσης στο Covent Garden. Αυτό το...pet. Αρουραίος φοβάμαι πως είναι...Κινιόταν σαν ποντικός αλλά όλοι ήθελαν να το χαϊδέψουν. Και μη χειρότερα δηλαδή!

Εδώ είναι ένα δευτερόλεπτο πριν την προηγούμενη που είχε τα σύννεφα. Ακόμα είναι με την ηλιοφάνεια!!!!

Ορίστε και η γεφυρούλα μας...

Smile, without a reason why...

Smile, without a reason why...
Originally uploaded by cillò [in direzione ostinata e contraria]

Καμιά φορά το κάνω και ως εξής:

Επειδή μου αρέσουν οι φωτογραφίες πολύ, γιατί είναι σύντομες και περιεκτικές, πάω στο Flick και ψάχνω φωτογραφίες κάτω από ένα συγκεκριμένο tag... Σήμερα έψαχνα στο tag smile. Είχα ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη μου και έψαχνα κάτι σε ... smile. Επίσης είχα πει μερικές εκατοντάδες φορές ότι η ζωή είναι ωραία...
Έχεις τόσα πράγματα να κάνεις, και τόσα συναισθήματα να ζήσεις, που δεν ξέρω πως θα προλάβουμε....Δεν θα προλάβουμε και μάλλον θα αφήσουμε και δουλειά για μετά, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα...ξέφυγα...
Anyway, καθώς λοιπόν έψαχνα στο Flickr, τα βρήκα και τα δύο...και χάρηκα. Και το smile μου και το ...η ζωή είναι ωραία...

elephant talk*

elephant talk
Originally uploaded by gin_able

Και...

άντε ν' αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας...

ειδικά όταν μοιάζεις κιόλας... χε χε!


*thanks for the idea!!!!!!!

Καλό Μήνα...

Με τα τρεξίματα που έχω αυτό τον καιρό, ούτε Καλό Μήνα δεν σας ευχήθηκα!
Καλό μας μήνα λοιπόν, με υγεία και χαρά.
Άλλωστε ο Οκτώβρης είναι ένας από τους αγαπημένους μου μήνες!

(Χωρίς εσένα - Δέσποινα Βανδή)