Όταν το σώμα νοιώθει άβολα σε οποιαδήποτε στάση...
Όταν το βράδυ στριφογυρίζεις και δεν μπορείς να κοιμηθείς...
και νιώθεις ότι πάνω σου τρέχουν κατσαρίδες παρ όλη την απολύμανση...(ίσως και να τρέχουν...)
Όταν σε παίρνει ο ύπνος στις πέντε το πρωί και ξυπνάς στις εννιά κουρασμένος...
Όταν βαριέσαι να δουλέψεις...
Όταν βαριέσαι να φας...
Όταν η βεράντα σου φαίνεται μικρή...
Όταν σε στενεύουν τα ρούχα...
Όταν δεν θέλεις να βάλεις παπούτσια...
Όταν σε νευριάζουν όλοι και όλα και δεν θες να δεις ψυχή...
Τότε πρέπει να καταλάβεις...
Να καταλάβεις ότι το καλοκαίρι έχει αρχίσει να εκδικείται...όσους το αποποιούνται
όσους δεν βλέπουν ότι ήρθε...
όσους θέλουν να συνεχίσουν με τους ίδιους ρυθμούς...
Και αν θέλεις να την βγάλεις καθαρή
πρέπει να φύγεις...
πρέπει να πας στην εξοχή
Να κολυμπήσεις
να αράξεις και να κουνιέσαι
να φας ντοματούλες
να περιμένεις τα σταφύλια να γίνουν
όπως και τα σύκα
όπως και τα τζάνερα
να πιεις τα τσίπουρα σου στην πλατεία
και να τραγουδάς σαν τον τζίτζικα όλη μέρα και όλη νύχτα...
Παιδιά σας χαιρετώ, δεν με κρατάει πια ο Πειραιάς, ο παππούς Βαγγέλης και η γιαγιά Άννα μας περιμένουν στο εξοχικό μας στα Πολιτικά!
Στο επανειδείν
Ραντεβού τον Σεπτέμβρη...(Θεού θέλοντος και καιρού επιτρέποντος...)
(Υ.Γ Κατά την διάρκεια του καλοκαιριού θα αναρτώ φώτος στο flickr που και που...)
(update 1: Ανάρτησα στο flickr τις φωτογραφίες που μου έστειλε ο Κώστας από το Heinerfest)
