Ας μάθουμε και κάτι ακόμα...

Η αλήθεια είναι ότι περνάμε μια καλή οικονομική κρίση στην χώρα μας. Τα εμπορικά μαγαζιά κλείνουν το ένα μετά το άλλο, οι επιχειρήσεις το ίδιο, η ανεργία αυξάνεται. Και όσοι έχουν την δουλειά τους ακόμα, κοιτάνε πως θα προετοιμαστούν, πως θα επενδύσουν κάποια χρήματα στον εαυτό τους, δηλαδή στις επαγγελματικές τους δεξιότητες, ούτως ώστε να εξασφαλίσουν και ένα δεύτερο εισόδημα για να μην βρεθούν προ απροόπτου...

Μέσα από αυτή την ανάγκη του κόσμου, να ισχυροποιήσει ο καθένας την θέση του στην αγορά εργασίας, ξεπήδησαν και τα σεμινάρια AutoCAD στην σχολή μας. Ίσως να είναι και η θέση της σχολής, που τριγύρω υπάρχουν πολλά μηχανολογάδικα (έτσι τα λέω εγώ) και γενικά είναι μια βιομηχανική – μηχανολογική - ηλεκτρολογική γειτονιά.

Και ενώ αρχικά η σχολή παρείχε κυρίως τις γνωστές πιστοποιήσεις για τον ΑΣΕΠ, ECDL, KEY-CERT στο βασικό επίπεδο, τρίπτυχο word-excel-internet, τώρα υπάρχει μια τάση του κόσμου να ανοιχτεί προς κάτι άλλο, που ίσως να μην ήταν αρχικά και ο τομέας του. Για να μπορέσει να συμπληρώσει και κάτι ακόμα στο βιογραφικό του, να βγει ανταγωνιστικά λίγο πιο μπροστά. Να έχει να ελπίζει σε κάτι καλύτερο.
Η ουσία είναι, γιατί το κοιτάμε πάρα πολύ αυτό στη σχολή, ότι τα γκρουπάκια του AutoCAD εκτός από την άψογη κατάρτιση που προσφέρουν πάνω στο εργαλείο,  είναι ευχάριστα, χαλαρά και φιλικά. Έρχεται ο άλλος ζαλισμένος και κουρασμένος από την δουλειά, δεν είναι ανάγκη να φορτωθεί με μια ακόμα έννοια, με μια ακόμα ζαλάδα. Έχουμε τον τρόπο να μάθει ο μαθητής αυτά που του χρειάζονται άκοπα, σχεδόν διασκεδάζοντας και χαλαρώνοντας. Και μπορεί είτε να πάρει πιστοποίηση πάνω στο AutoCAD, είτε να μάθει μόνο και αποκλειστικά αυτά που θέλει, χωρίς να δώσει τις εξετάσεις της πιστοποίησης, αν δεν απαιτούνται αυτή τη στιγμή.

Πάντως σε κάθε περίπτωση κερδισμένος και ενισχυμένος θα βγει κάποιος, διότι πάντα κερδίζει αυτός που ανανεώνει συνεχώς τον εαυτό του με καινούργιες γνώσεις και ικανότητες.

Cert Plus IT - Ο χώρος...

Σήμερα θα κάνουμε μια μικρή ξενάγηση στο χώρο της σχολής μας. Νομίζω ότι σαν χώρος έχει πάρα πολύ καλή αύρα, είναι φωτεινός και ευρύχωρος, και να πω την αλήθεια, εγώ χαλαρώνω όταν βρίσκομαι εκεί. Και από ότι λένε, αρέσει και στους μαθητές μας, παρόλο που ο Άλεξ τους πιέζει λίγο για να πάρουν το χαρτί εγκαίρως. Γιατί αλλιώς, αν δεν τους πιέσει, ως απαιτητικός δάσκαλος, θα μείνουν για πολύ καιρό εκεί και θα το ... απολαμβάνουν.

Λοιπόν, εδώ είναι ο χώρος υποδοχής, το σαλονάκι μας, όπου πίνουμε το καφέ μας,  προβληματιζόμαστε, συζητάμε με τα καμάρια μας, και αναλύουμε τα ... μαθήματα.

Φαίνονται και τα εργαλεία της εκπαίδευσης. Καφετιέρα, κέτλα, ψυγείο, φούρνος

 μικροκυμάτων, και τα σχετικά υλικά, όπως καφέδες, σοκολάτες, τσάγια και ... ουίσκι για τις βαριές περιπτώσεις.

Στο βάθος η αίθουσα μαρτυρίου. Εκεί ο Άλεξ απομονώνει και φέρνει σε πέρας επιτυχώς το έργο του. 

Διακρίνεται και το σκοινί...για καλύτερα αποτελέσματα.

Και ασφαλώς αστειεύομαι. Είναι πολύ καλός δάσκαλος ο Άλεξ, αναλυτικός, υπομονετικός αλλά και επίμονος σε αυτό που θέλει να περάσει. Και η αίθουσα από τις πιο μοντέρνες και λειτουργικές της αγοράς. Τα μηχανήματα ολοκαίνουργα, γρήγορα, επίπεδες οθόνες και τα σχετικά.

Εδώ είναι το δικό μας γραφείο. Αυτή είναι η θέση του Άλεξ. Η δικιά μου είναι η από πίσω, φαίνεται το πίσω μέρος της οθόνης μου. Όμως αυτή τη μέρα, που πήρα τις φωτογραφίες, καθόμουν εγώ στην θέση του. (Στο wallpaper είναι η φωτογραφία μου)

Ενώ εκείνος (ο Άλεξ), έλυνε και έδενε μηχανήματα. 

Λεπτομέρεια των εκπαιδευτικών εργαλείων...

Κοπιάστε και επί τόπου, να σας φιλέψουμε κάτι τι. Καμιά πιστοποίηση autocad, ας πούμε. Είναι η σπεσιαλιτέ μας.

Αλλαγές...και αλλαγή μήνα...

Κοίταξα την τελευταία μου ανάρτηση και μετά την ημερομηνία... Έχει περάσει κιόλας ένας μήνας. Γράψε κάτι καινούργιο, μου λέει ο φίλος μου ο Κώστας. Θα νομίζουν οι άνθρωποι ότι τους λες καλό μήνα για τον προηγούμενο μήνα.
Έχουμε πιάσει ωραίο θέμα στο δικό σου ιστολόγιο, του απαντάω. Και μια και μου το πρότεινες ήδη στην απάντηση σου στο σχόλιο μου, λέω να πω δυο κουβέντες ακόμα, επάνω στις ...αλλαγές.
Πριν όμως από οτιδήποτε αλλο, θα πω καλό μήνα, και καλή Άνοιξη. Μα πάνω από όλα, ευχάριστες αλλαγές σας εύχομαι.
Πάμε λοιπόν...

Αυτός κοιμάται στο κρεβάτι ανάσκελα, ακούνητος, βλέπεις το στρώμα να βουλιάζει αντιπαθητικά από κάτω του, στα πόδια κάλτσες, ανοιχτό το στόμα, ροχαλίζει του καλού καιρού…Μοιάζει τόσο απόμακρος έτσι κοιμισμένος, όσο και όταν είναι ξύπνιος. Φαντάσου ότι κάποτε με κρατούσε αγκαλιά, σκέφτεται εκείνη. Τώρα όταν τον ακουμπάω κατά λάθος το βράδυ, μουγκρίζει και με διώχνει μακριά. Και μετά έχει και αξιώσεις ο κύριος… Μα έτσι ήταν πάντα; Αυτό το πράγμα παντρεύτηκα; Καλά, τύφλωση είχα πάθει; Πως άλλαξε έτσι; Τις κάλτσες του, τις έχει αλλάξει τουλάχιστον τελευταία, ή είναι το μόνο πράγμα που δεν έχει αλλάξει από τότε που παντρευτήκαμε; Κρίμα τα σεντονάκια μου τα καθαρά.

Αυτή σηκώνεται το πρωί από το κρεβάτι. Τα μαλλιά όρθια σαν κέρατα. Ή μήπως είναι κέρατα; Σκέφτεται εκείνος. Θυμάται τις στριγκλιές της την προηγούμενη  μέρα, γιατί εκείνος είχε πατήσει στραβά στο χαλάκι και ανατριχιάζει. Την κοιτάει λοξά, καχύποπτα. Ρόμπα χοντρή, φθαρμένη, φτάνει ως τις γάμπες, που αποκαλύπτονται τόσο τριχωτές, ώστε δεν φαίνεται καθόλου σάρκα, ως το σημείο που τα πόδια κρύβονται στις στραβωμένες παντόφλες. Αν έχει τόση τρίχα στις γάμπες, σκέψου πως θα είναι το άλλο, λέει στον εαυτό του. Άραγε πότε το είδα τελευταία φορά; Προσπαθεί να θυμηθεί, και δεν θυμάται… Υπάρχει; Υπήρχε ποτέ ή το φαντάστηκα; Καλύτερα έτσι όμως. Έτσι που το βλέπω αυτό το πράγμα δεν το π…. ούτε με απειλή όπλου. Φοβάμαι ότι θα με αφήσει έγκυο και θα γεννήσω τον … αντίχριστο.  Μα έτσι ήταν πάντα; Τι ον παντρεύτηκα; Τι είχα πάθει, τι είδους τύφλωση είναι αυτή;

Όχι, δεν ήταν έτσι πάντα. Τότε ήταν αλλιώς. Τα χρόνια όμως περνάνε, και τα γεγονότα διαδέχονται το ένα το άλλο. Η άλλοτε καινούργια πολλά υποσχόμενη γνωριμία γίνεται επίσημη σχέση, και μετά καθήκον. Και μετά όλα πρέπει να είναι όπως πρέπει. Όλα όπως τα ξέρουμε, όπως τα έχουν κάνει και οι προηγούμενοι, όπως τα κάνουν και οι άλλοι... Η εργασία και χαρά και η έξαψη της ευκαιρίας που μπορεί να παρουσιαστεί, γίνεται γρανάζι και ρουτίνα, αποφυγή ρίσκου γιατί υπάρχει οικογένεια...Γιατί όλα πρέπει να είναι όπως πρέπει, όπως τα έκαναν και οι προηγούμενοι...όπως τα κάνουν και οι άλλοι.

Κάθε παράπονο και "θέλω" παίρνει την απάντηση "και εγώ ήθελα αλλά..." αλλά έτσι πρέπει να είναι, και να μην είναι καλά, έτσι είναι το νορμάλ, γιατί έτσι τα έκαναν και οι προηγούμενοι, έτσι τα κάνουν και οι άλλοι. Και η ευτυχία δεν είναι κάτι το απαραίτητο. Η ζωή σου είναι, τι πειράζει και να πάει χαμένη ... Και έτσι χάνεται το ενδιαφέρον, όπως έχει χαθεί και των άλλων το ενδιαφέρον. Και δεν σε νοιάζει να κοιτάξεις πως είσαι και πως είναι ο δίπλα σου, αρκεί να αναπνέει άντε και να τρώει, αρκεί να αναπνές και να μαγειρεύεις. Αρκεί το χαλάκι να είναι σωστά, και τα σεντόνια καθαρά, επειδή το έχεις ορίσει εσύ έτσι, και έτσι είναι το σωστό, επειδή πείστηκες που το έκαναν οι προηγούμενοι, και έτσι το κάνουν και οι άλλοι. Και οι άλλοι πρέπει να το σεβαστούν αυτό. Γιατί τώρα έγινες ο προηγούμενος και πρέπει πάντα οι επόμενοι να σέβονται τους προηγούμενους, γιατί έτσι κάνουν και οι άλλοι.

Και ξάφνου κοιτάς τον διπλανό σου, και δεν τον αναγνωρίζεις. Είναι ο κανένας, είναι ένα ακαθόριστο ον, γιατί στην προσπάθεια του να είναι όλα όπως πρέπει, όπως τα έκαναν οι προηγούμενοι, και όπως τα κάνουν όλοι έχει πάψει να είναι αυτός...και έτσι τον έχει ξεχάσει και ο Θεός.