Δυο χρόνια μετά, το μποστάνι υπάρχει ακόμα. Φέτος έφερα φωτογραφίες με πράσινες ντοματούλες.
Περιμένω πως και πως να ωριμάσουν, για να γευτώ τις γλυκύτατες ντοματούλες μας, με τις ευεργετικές τους ιδιότητες.
Κατά τα άλλα το περιβόλι δεν παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον αυτή την εποχή, διότι λόγω καλοκαιριού δεν έχει πολλά λουλούδια και πρασινάδες. Εν τούτοις έκανα μια φωτογραφική προσπάθεια με την macro επιλογή της μηχανής μου.
11 σχόλια:
Κι εγω που νομιζα οτι θα αναλυαμε την τρεχουσα πολιτκη κατασταση! Να δεις τι πιο ομορφα θα ειναι οταν θα γευτεις τους καρπους. Ανασα ζωης αυτα τα μερη. Καλη εβδομαδα Λιλακο.
Σιγά βρε Δεσποινάκι μην κάναμε ανάλυση της πολιτικής κατάστασης... Για τέτοια με έχεις :D ;
Η ζωή είναι αλλού!
Φιλάκια και καλή μας εβδομάδα!
Κωστή, πριν απαντήσω στο σχόλιο σου...
Αυτό το σπάνιο δηλητήριο, είναι το λυκοπένιο;
καλή ιδέα... σε λίγο ο καθένας θα έχει το μποστάνι του!!
Καλημέρα Κωστή μου, καλή εβδομάδα, και καλό υπόλοιπο καλοκαίρι!
Λοιπόν, να σου πω για τον σεισμό;
Είμαστε που λες εμείς οι τρεις καθώς και η Άννα και ο Μάνος σε ένα παραθαλάσσιο σουβλατζίδικο, ονόματι "Κονάκι" και τρώγαμε τα σουβλακάκια μας, και πίναμε την μπιρίτσα μας. Μερικοί δε, έπιναν και coca cola...
Κάποια στιγμή ένοιωσα ένα μικρό κούνημα, σημειώνω μικρό, ίσα - ίσα...Δεν είπα τίποτα, διότι πολλές φορές συμβαίνει να νοιώθει κάποιος ότι κουνιέται, άλλωστε μπορεί κάποιος να είχε κουνήσει το τραπέζι.
Μετά από λίγο όμως, άρχισα να ... κουνιέμαι κανονικότατα! Και εκεί το ανακοίνωσα! Και βέβαια κουνιόντουσαν και οι άλλοι, κανονικότατα! Παρόλα αυτά, επειδή είμαστε έξω, και επειδή και το σπίτι είναι μονοκατοικία και βγαίνεις εύκολα έξω, δεν μας ενόχλησε. Λέμε, κούνα να δούμε τι θα καταλάβεις!
Αργότερα που συζήτησα με τους άλλους για το πρώτο κούνημα, μου είπε η Άννα ότι και εκείνη το είχε νοιώσει! Άρα ήταν σεισμός. Και μάλιστα πιο μεγάλος από τον δεύτερο, μάλλον. Διότι έμαθα για δύο σεισμούς, τον κύριο και ένα μετασεισμό. Είναι δυνατόν να νοιώσαμε τον μεγάλο πιο λίγο από τον ... μικρότερο;
Αυτά περί σεισμών...Εμείς έτσι και αλλιώς έχουμε μάθει να κουνιόμαστε κάπου - κάπου :)
Όσο για τις ντοματούλες, τις λατρεύω. Αυτό που λες για το τουρσάκι, μάλλον δεν το πρόλαβα. Αλλά θα το επιχειρήσω του χρόνου, με την προϋπόθεση ότι θα έρθεις να με βοηθήσεις ;)
Α μάλιστα...Solanin λέγεται το ... δηλητήριο...Μήπως αυτό είναι που έχει τις αφροδισιακές ιδιότητες ή το λυκοπένιο; (διότι κάτι συζητιέται ότι η ντοματούλα είναι και αφροδισιακή...αν και δεν έχει αποδειχτεί επιστημονικά)
Πολλά πολλά φιλάκια και μια αγκαλιά!
Ντοράκι όχι μόνο μποστάνι...
Μακάρι να μπορούσαμε να ζούμε σε φάρμες, εντελώς αυτόνομα, και να τα παράγουμε όλα μόνοι μας! Να μην έχουμε τον κάθε παπάρα να παίζει με τους πόρους μας και τις ικανότητες μας!
Κωστή μου, αν κάνω εγώ φάρμα, θα την κάνω κανονική... Όχι του facebook...Ξέρεις πόσο θα το ήθελα; Διότι δεν βρίσκω και καμιά ικανοποίηση με τον τρόπο που ζούμε, και με τους "κανόνες" που έχουμε αναπτύξει ως κοινωνία. Έχουμε ξεφύγει τελείως από τον αληθινό μας προορισμό, έχουμε χάσει και την επαφή με αυτό που είμαστε στην ουσία, και γι αυτό γινόμαστε δυστυχισμένοι. Άσε τις αρρώστιες, είδαν φως και μπήκαν που λένε ;)
Αλλά και στην φάρμα, internet θα έχω ;)Όχι για να παίζω φάρμα, αλλά για επικοινωνώ με άλλους σαλεμένους, αλλά ωραίους σαλεμένους, που ζουν σε φάρμα, και να ανταλλάσσουμε πληροφορίες για το πως θα επιβιώσουμε... διότι στραβάδι στα θέματα της υπαίθρου...
Τέλος πάντων, κλείνω διότι κυκλοφορούν πολλές ντοματούλες...Είτε εσύ σε μένα, είτε εγώ σε σένα, είτε οι άλλοι σε εμάς, ντοματούλες θα πέσουν, δεν την γλιτώνουμε...
(υγ. εγώ γενικά ως ανώτερο ον :P και άνετο, το Baden - Baden δεν θα με προβλημάτιζε...Η "φάρμα", μου έχει μάθει, ότι πρέπει όλοι να είμαστε ευχαριστημένοι, οπότε ... ότι σε ευχαριστεί μέρες που είναι κιόλας ;) )
Αυτά είναι! Να βλέπουμε να θυμόμαστε. Πήγα που λες πήρα κάτι ντοματούλες και κάτι ροδάκινα που έβγαζαν μάτι στην όψη. Τα φέρνω στο σπίτι. Λες κι έτρωγα νερό σε σχήμα φρούτου. Γεύση μηδέν. Είναι αυτό που λέμε: Τέλειο στη βιτρίνα, χάλια στο σπίτι.
Να ‘χα δυο τρεις απ’ τις δικές σου μόλις ωριμάσουν... Με ρίγανη, ελαιόλαδο και φέτα.
Πάω να φτιάξω μία σαλάτα…, με τις νεροντομάτες μου…
* Σημείωσε ότι την ίδια γεύση πέτυχα, (ή μάλλον ΔΕΝ πέτυχα) και με τα καρότα. Και όμως το παν δεν είναι η εμφάνιση. Τι να την κάνεις την τροφή άμα σου γεμίζει το μάτι αλλά από γεύση νια-νια; Και ‘μεις που ξέρουμε την γεύση, που προλάβαμε να την μάθουμε πάλι καλά. Άντε όμως να πείσεις ένα παιδάκι να αγαπήσει τα φρούτα και τα λαχανικά άμα στα σούπερ μάρκετς μας πλασάρουνε αυτά τα εισαγόμενα μεταλλαγμένα/κατεψυγμένα φρουτοειδή κατασκευάσματα…
Καλησπέρα Ελένη μου!
Έλα, έλα να σε κεράσω ντοματούλα αληθινή, γλυκιά και μυρωδάτη! Μωρέ αυτές του μποστανιού τις τρώει και έτσι κάποιος. Σκέτες. Σαν γλυκό είναι ένα πράγμα. Βέβαια, στην όψη δεν είναι πάντα τόσο όμορφες όσο του εμπορίου, ούτε τόσο μεγάλες. Αυτό να το λέμε. Αλλά η τροφή είναι να την γευόμαστε, και να αφομοιώνουμε τα θρεπτικά συστατικά. Δεν είναι να την στολίζουμε και να την θαυμάζουμε.
Τώρα το πως θα μάθουν τα παιδιά να τρέφονται σωστά...Δεν ξέρω...Κάνοντας κάτι κακό υποθέτω... Ας πούμε ανακατεύοντας τα άνοστα λάχανα-καρότα-ντομάτες κτλ με ... salad cream για να νοστιμίσουν...
μια χαρά το μποστάνι σου! υπέροχο! περιμένουμε και άλλες φωτογραφίες..
Ουπς, μια συνονόματη με double l
Ότι μπορούμε, θα κάνουμε από φότος...
Δημοσίευση σχολίου