Α, όλα κι όλα, τα ταξίδια - ταξίδια, τα ξίδια - ξίδια, και τα τραγούδια να ντύνουν μουσικά την ζωή μας, να δίνουν έμφαση και διάρκεια στις στιγμές μας!!!
Και κάτι άλλο, άσχετο. Έχετε σκεφτεί πόση "δύναμη" εξασκεί πάνω στον καθένα ο κοινωνικός περίγυρος; Πολύ; Έτσι νομίζουμε; Αυτό φοβόμαστε;
Κάποτε πριν χίλια χρόνια, έκανα κοινωνιολογία στο κολέγιο..Ωραίο μαθηματάκι, πανεύκολο... Κάποιος λοιπόν είχε πει, δεν θυμάμαι ποιος, ότι "δεν είμαι αυτός που νομίζω ότι είμαι, δεν είμαι αυτός που νομίζεις ότι είμαι, είμαι αυτός που νομίζω ότι νομίζεις ότι είμαι". Και αυτό είναι το μόνο που μου έχει μείνει από αυτό το μαθηματάκι!!!
Τα τραγουδάκια τώρα.
Αφού έγινε ο χαμός, σε αυτό το κλιπάκι, προσέξτε το φινάλε! Έχει από τα πιο αισθησιακά φινάλε που έχω δει...
Και ένα τέλειο!!! Τέλειος στίχος λέμε!!!
10 σχόλια:
Πολύ σε πάω Λίλυ μου τελικά! Μου πάει το στυλ σου βρε παιδί μου! Και τα ταξίδια με τα ξίδια συνδυάζονται άριστα! Το δεύτερο τραγούδι, μ'έκοψε στα δύο, κυριολεκτικά! Φιλία γλυκό για καλή βδομάδα!
Καλησπερούδια Κωστή μου...
Τώρα αυτό το "φουρτούνες σηκώνει με το πέρασμα της" να το χαρώ ή να με βάλει σε σκέψεις; Όμως την πήρα κιόλας την απόφαση...Θα το ευχαριστηθώ, γιατί η φουρτούνα γενικά είναι καλό πράγμα, καθότι μια ανανέωση και ένα ξεκαθάρισμα το καταφέρνει η άτιμη…
Όμως, η ουσία παραμένει η ίδια, και μετά την φουρτούνα!!! Ούτε τα κοράλλια φεύγουν από τη θέση τους, ούτε τα ψαρικά μετακομίζουν...Μόνο κάτι επιφανειακά σκουπίδια, κάτι σακούλες, κάτι απόβλητα πλοίων, αυτά τα παίρνει και τα σηκώνει!!!
Η ουσία παραμένει ίδια και αναλλοίωτη, είτε το νομίζουμε, είτε όχι, είτε το ξέρουμε, είτε όχι, είτε το βλέπουμε, είτε όχι!!!
Και νομίζω ότι ούτε η ουσία των ανθρώπων αλλάζει εάν δεν το θέλουν οι ίδιοι, και αυτό πάλι με πολύ κόπο, και είτε ξέρουν ακριβώς ποιοι είναι είτε όχι, γίνονται αυτό που θέλει ο άλλος μόνο αν έχουν συνυπογράψει μαζί του μια σιωπηρή συμφωνία, και αυτή η σιωπηρή συμφωνία είναι το «τι νομίζω ΕΓΩ ότι νομίζεις εσύ», με την έννοια ότι αυτό που νομίζω ότι νομίζεις είναι η … προβολή του τι είμαι τελικά…γιατί αυτό βλέπω στον καθρέφτη του άλλου…
Κατάλαβες; Αμφιβάλλω, έτσι που το είπα…χεχε
Μα τι λες τώρα βρε Κωστή μου, εδώ δυσκολευόμαστε εμείς να αλλάξουμε κάτι που δεν μας αρέσει επάνω μας, και μπορεί να μας αλλάξει ο άλλος και να μας κάνει αυτό που θέλει; Σιγά τώρα….
Κατόπιν τούτου σε αγκαλιάζω και σε φιλώ σταυρωτά και πάω να μαζέψω τα ρούχα που κρέμονται στο σκοινί από πριν …φύγω!!!
Μαράκι μου σου αρέσει το απαράμιλλο στυλ μου; Thanks!!!!!!
Εμ, πώς να το κάνουμε μια είναι η Λίλυ, είτε το θέλουμε είτε όχι, αλλά καλλίτερα ας το …παραδεχτούμε!!!
Χαχαχα, αστειεύομαι βρε, αλλά και λίγο κέφι και τραλαλα το χρειαζόμαστε, έτσι δεν είναι;
Ναι βρε Κωστή μου, έφτασα μέσα σε 48 ώρες, ε μα δεν είναι και μακρυά, σιγά το πράμμα, χεχε!!!
Όμως άλλη αίσθηση, έχεις δίκιο!!!
Έπρεπε να έρθω γρήγορα για να ετοιμάσω ένα φαγοποτάκι για σήμερα το βράδυ, μια και αύριο γιορτάζω.
Λοιπόν ναι, περί κοινωνικού συνόλου θα τα πούμε πάλι.
Φιλάκια πολλά!!!
Μιλάμε για πολύ κρουαζιέρα και δεν το συζητάω... το πλήρωμα (εσύ κι ο Κώστας) είναι όλα τα λεφτά!
Δεν ξέρω αν το καράβι είναι υπερωκεάνιο, ή αν είναι απλή βαρκούλα, αλλά σε ταξίδια σαν τη ζωή η παρέα μετράει.
Πολύ ωραία τα τραγούδια. Εμένα -που είμαι του Ευρωπαϊκού- μου άρεσε πιο πολύ το πρώτο, το οποίο και θα κλέψω και θα αναρτήσω στο μπλόγκ μου.
Πολλά φιλιά σε όλους σας!
Υ.Γ.: Εγώ στα χαρτιά πάντα χάνω... αλλά για την αγάπη δεν θα μπω σε λεπτομέρειες γιατί θα γελάσουν και οι κατσαρίδες! χαχαχα
Χρονια Πολλα Λιλακο για αυριο. Οτι επιθυμεις! Πολλα φιλακια.
Καλημέρα Γιάννη...
Ναι, στο ταξίδι της ζωής μετράει η παρέα. Βέβαια, για τον καθένα μας το ταξίδι είναι μοναδικό και θα γίνει έτσι και αλλιώς, είτε μας συντροφέψουν κάποιοι, είτε εγκαταλείψουν το...πλοίο κάποιοι άλλοι, είτε πετάξουμε στην θάλασσα κάποιους εμείς...
Όμως αυτοί που θα μείνουν πλάι μας στο ταξίδι, αυτοί πάντα θα δίνουν κάτι που θα κάνει το ταξίδι μας ακόμα καλύτερο!!!
Υ.Γ αν μαζεύονται πολλές κατσαρίδες κάνε κανένα ..."τέζα" και μετά δεν θα ακούς τα γέλια τους
Δεσποινάκι σε ευχαριστώ πολύ!!!
Φιλάκια!!!
Ευχαριστώ πολύ Κωστή μου!!!
Ε, δεν έκανα και ειδική ανάρτηση για την γιορτή, οπότε δέχομαι εδώ τα χρόνια πολλά!!!
Εγώ να δεις πως χαίρομαι που είσαι μέσα σε αυτούς τους σνθρώπους!!!
Σε αγκαλιάζω και σε φιλώ λοιπόν, και του χρόνου να είμαστε όλοι καλά!!!
Αυτό το "να τους πετάξουμε στη θάλασσα" πολύ μου άρεσε! Βάλε και τη σανίδα που θα περπατήσουν επάνω, βάλε και το σπαθί που θα τους τρυπήσουμε για να πηδήξουν πιο γρήγορα στο νερό κι έφτιαξες το τέλειο όνειρο! χαχαχα Α, πρόσθεσε και κανένα καρχαρία!!! Θα πάνε που θα πάνε, τουλάχιστον να φάει και κανένα ζωντανό τίποτα! χαχαχα
Υ.Γ.: Με κατέστρεψες με τον Iglesias! Όλη μέρα το έχω και παίζει, τι θα γίνει;;;; Άρχισε να διαμαρτύρεται η διπλανή νοικάρισσα!
Δημοσίευση σχολίου