Αρχαιολογικές Εργασίες σε εξέλιξη...

Εδώ και καμιά δεκαριά χρόνια, από το 2000 περίπου τρέχει ένα project στο λιμάνι της Ζέας. Το project αυτό, Zea Harbour Project, είναι συνεργασία της Εφορίας Υποθαλάσσιων Αρχαιοτήτων, της 26ης Εφορίας Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων και του Δανέζικου Ινστιτούτου της Αθήνας, και σκοπός του είναι να δοθεί η συνολική εικόνα του λιμανιού κατά την αρχαιότητα. Οι ναυτικές εγκαταστάσεις του λιμανιού της Ζέας ήταν από τις μεγαλύτερες της Κλασσικής Περιόδου.

Εν ολίγοις γίνονται ανασκαφές τόσο υποθαλάσσιες όσο και στην στεριά, για να βρεθούν οι αρχαίοι νεώσοικοι (νεώσοικος < νεώς (γενική ενικού του ναύς=πλοίο) + οίκος) (το σημείο του λιμανιού που καλύπτεται με στέγαστρο και εξυπηρετεί τη φύλαξη των πλοίων που έχουν ανελκυστεί από τη θάλασσα), 196 στον αριθμό, που φιλοξενούσαν τις τριήρεις όταν τέλειωναν οι πολεμικές επιχειρήσεις, διότι ο λιμένας της Ζέας ήταν πολεμικό λιμάνι, και μάλιστα το μεγαλύτερο.

Οι φωτογραφίες που έχω τραβήξει είναι από ευρήματα κάτω από δυο πολυκατοικίες. Για την ακρίβεια είναι μία πολυκατοικία και το αμέσως διπλανό της κτήριο, που είναι σχολείο, το γυμνάσιο που πήγαινε η κόρη μου.

Βεβαίως τα τρία χρόνια που πήγαινε η κόρη μου στο γυμνάσιο δεν τους είχαν πάει κάτω από το σχολείο να δουν τι είναι, γιατί όπως βλέπουμε στην ταμπέλα, οι Αρχαιολογικές Εργασίες είναι μονίμως σε... εξέλιξη. Οι πόρτες κλειστές και αυτά τα κοιτάμε από τα ... βρώμικα τζάμια. Το βράδυ πάντως φωτίζονται, και είναι πιο όμορφα.

Κάτι άλλο που διάβασα και μου έκανε εντύπωση είναι ότι το λιμάνι της Ζέας είναι το μοναδικό που λειτουργεί συνεχώς εδώ και 2500 χρόνια.

Και μια φωτογραφία από το νετ για να πάρουμε μια ιδέα για το πως ήταν αυτοί οι νεώσοικοι.

Αναπαράσταση νεωσοίκων της Ζέας στο Ναυτικό Μουσείο Πειραιά

(Παπαχατζής 1974, 107)

update: Μια μέρα μετά την ανάρτηση αυτή, διαβάζω στο ΒΗΜΑ της Κυριακής δύο άρθρα τα οποία είναι σχετικά με αυτά που έχω αναφέρει εδώ, αλλά και με τα σχόλια μας. Το ένα αναφέρεται στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Αρχαιολογική Υπηρεσία, και τις τραγικές καθυστερήσεις έργων... Εδώ το πλήρες άρθρο από το ΒΗΜΑonline. Το δε δεύτερο, σε αρχαία ευρήματα ακριβώς από κάτω μας...

"Ο μικρός οινοχόος από το Χαλάνδρι

Σε ένα μικρό οικόπεδο ασφυκτικά τριγυρισμένο από ψηλές πολυκατοικίες η αρχαιολόγος κυρία Μέλπω Πωλογιώργη έφερε στο φως ένα σύνολο αλλεπάλληλων αρχαίων ταφών..."

Αθλήματα

Από τα λεγομένα μου μέχρι στιγμής για τον Πειραιά, ίσως σας έδωσα την εντύπωση ότι δεν ασχολούμαστε καθόλου με ... αθλοπαιδιές, πέραν αυτής:

και αυτής:

(Το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ δεν πιάνονται...)

Σας διαβεβαιώνω πως έχουμε άφθονες αθλητικές δραστηριότητες ...

Βγαίνοντας λοιπόν κάποιος για περπάτημα παραλιακά μπορεί να συναντήσει:

Άτομα που γυμνάζονται στην πλαζ... (της Φρεαττύδας). Διακρίνεται ναυαγοσώστης στο βάθος, και γήπεδο τένις σε πρώτο πλάνο.

Κωπηλάτες ... και στο βάθος ιστιοπλόες (στην ακριβώς από πάνω φότο). Διότι ο Όμιλος Ερετών βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής, όπως και ο ΝΟΕ (Ναυτικός Όμιλος Ελλάδας)

Ο Ναυτικός όμιλος Ελλάδας βρίσκεται στο λόφο του Κουμουνδούρου στην άκρη του Μικρολίμανου, κοντά στο λιμάνι της Ζέας. Εκεί, στο λοφάκι, βρίσκονται και τα θεμέλια του Ναού της Αρτέμιδας Μουνιχίας. Το νησάκι που διακρίνεται είναι το νησάκι του Κουμουνδούρου, πολύ κοντά στην ακτή, στην πλαζ Βοτσαλάκια.

Ο Όμιλος Ερετών βρίσκεται στο λιμάνι της Ζέας. Το άθλημα της κωπηλασίας πρωτοεμφανίστηκε στην Ελλάδα το 1885 και τότε ιδρύθηκε και ο όμιλος (αρχικά ήταν στο Φάληρο). Ύστερα,το 1888 όπως γράφει επάνω στον κτήριο, ο όμιλος μεταφέρθηκε στο λιμάνι της Ζέας.

Το κτήριο αυτό που βλέπετε έχει κηρυχτεί διατηρητέο. Παλιότερα υπήρχε μια "γέφυρα", που ένωνε την πόρτα του κτηρίου, αυτή με τα κουπιά, με το πεζοδρόμιο, αλλά την γκρέμισαν πριν πέσει μόνη της, και έτσι μπαίνει κανείς από τον κάτω όροφο μόνο.

Και τώρα ένα σημείο ιστορικής σημασίας ακριβώς απέναντι του ομίλου Ερετών. Είναι η "Δροσοπηγή", το αγαπημένο μας σουβλατζίδικο, όπως σας έδειξα και πιο πάνω... Επιπροσθέτως, το κτήριο που βρίσκεται από πάνω ήταν τον παλιό εκείνο τον καιρό μαιευτική κλινική, όπου βρείτε ποιος γεννήθηκε ;) κάποιες 2/2 Σάββατο έναρξη Τριωδίου...

Στο Ημεροβίγλι της Πειραϊκής

Φαίνεται δεν είναι γραφτό μου (ακόμα) να πάω στην γιορτή της … μπύρας.

Κάθε χρόνο, τον Σεπτέμβρη, που γίνεται η καθιερωμένη πλέον γιορτή της μπύρας , στο ΣΕΦ, στο Φάληρο, αποφασίζουμε να … πάμε. Και κάθε χρόνο, με το άντε να πάμε σήμερα, άντε να πάμε αύριο, άντε όμως που τελικά δεν μας βγάζει ο δρόμος μας κατά εκεί;

Φέτος το καθιερωμένο μας ραντεβού ήταν για … εχτές 11/9. (Η γιορτή που άρχισε στις 2/9, κρατάει μέχρι αύριο 13/9). Όμως μας τα χάλασε η βροχή.* Και τι βροχή! Νεροποντή τέλεια!Τρεις μέρες αδιάκοπη βροχή! Δεν το πιστεύω αυτό το πράγμα. Εκεί που έλεγα την περασμένη εβδομάδα για καλοκαίρια, για ραντάκια και φεγγάρια στην παραλία, τώρα σκέφτομαι να βγάλω από το ντουλάπι τα μποτάκια μου! Οι εσπαντρίγιες μέχρι που θα με πάνε;

Όμως, εφόσον είχαμε προγραμματισμένη έξοδο, έπρεπε να βγούμε! Και έτσι προς μεγάλη χαρά της κορούλας μου, που ήθελε να πάει κάπου, αλλά όχι στη γιορτή της μπύρας, αποφασίσαμε να πάμε στο Ημεροβίγλι. Όχι της Σαντορίνης, ασφαλώς δεν θα μου έπεφτε άσκημα να πάμε εκεί, αλλά της … Πειραϊκής. Της Πειραϊκής, που έτσι και αλλιώς μοιάζει με νησί όπως έχουμε πει, που είναι μια χερσόνησος με παραλιακό δρόμο που αρχίζει εκεί που τελειώνει το λιμάνι της Ζέας, και φτάνει στο άλλο λιμάνι, το πελώριο, το μεγάλο, που λεγόταν Κάνθαρος. Υπάρχει και οδός Κανθάρου, που ενώνει την λεωφόρο Τζαννή με το ομώνυμο λιμάνι, αλλά δεν το είχα συνδυάσει …(δηλαδή για να το καταλάβουμε, η οδός Κανθάρου απλά διασχίζει κάθετα την … χερσόνησο)

Έλεγα λοιπόν για το Ημεροβίγλι της Πειραϊκής, ότι είναι ένα πολύ όμορφο και καθαρό και περιποιημένο και πεντανόστιμο και οικονομικό νησιώτικο μεζεδοπωλείο. Μας κόστισε για 5 άτομα, με 10 πιάτα διάφορα είδη (από σαλάτες μέχρι μπεκρή μεζέ και χταπόδι ψητό), 4 μπύρες Fischer, (όχι θα μου ξέφευγε η μπύρα), 2 αναψυκτικά (και το γλυκό δώρο, απίθανοι λουκουμάδες με παγωτό) 83€…Νομίζω πολύ καλά!!!

Εκείνο όμως που με έκανε να χαμογελάω και το χαζέψαμε και το σχολιάσαμε, είναι η διακόσμηση… Και ως συνήθως την μηχανή μου δεν την είχα μαζί, γιατί λέω, εφόσον δεν θα πάμε στη γιορτή της μπύρας, δεν χρειάζεται η μηχανή! Να όμως να που χρειάζεται παντού και πάντα! Προσπάθησα λοιπόν να βγάλω ότι μπορούσα με το κινητό μου…

Φωτιστικά πολύ ... ευφάνταστα!!!

Κουβάδες

Φαρασάκι...

Τοστιέρα;

Η ζυγαρίτσα μας...και διάφορα άλλα παλιά πράγματα κουζίνας...και όχι μόνο (πάντως από ότι μας διαβεβαίωσαν δεν τα βρήκαν σε ... ανασκαφές, γιατί και ανασκαφές γίνονται στον Πειραιά).

ακόμα ένας πολυέλαιος...

Ραδιοφωνάκι

Αυτά όμως τα πλακάκια είναι καταπληκτικά! Κρίμα που δεν φαίνονται καλά!

Θέα μέσα στο μαγαζί...

Θέα απ' έξω από το μαγαζί...

Και θέα ... μπροστά στα μάτια μας!!!

Για περισσότερη θέα στο site του μαγαζιού !!!

------------------------------------------------------------------------

* Για παρηγοριά μπορούμε να κοιτάμε όσο θέλουμε, τις φότος που μου έστειλε ο Κωστής, από το μεγαλύτερο κατάστημα μπύρας του κόσμου!

Σεπτέμβρης στην πόλη...

Τελικά μου αρέσει που επέστρεψαν όλοι από τας εξοχάς…

Μου αρέσει που ζωντάνεψε και πάλι η πόλη μας…

Μου άρεσε που εχτές και προχτές είχε μεγάλο φεγγάρι, και που έβλεπα την αντανάκλαση του στην θάλασσα.

Στην γαλήνια θάλασσα!

Και τον κόσμο να περιφέρεται στο Πασαλιμάνι, λιμάνι της Ζέας, να βολτάρει ξέγνοιαστα, σαν να παίρνει λίγο παράταση στις διακοπές του…

Άλλωστε ο Πειραιάς κρατάει νησιώτικο χαρακτήρα γιατί ήταν κάποτε νησί, καθώς το δηλώνει η γεωμορφολογία της περιοχής του Πειραιά και το ίδιο το όνομά του.

Κατά το απώτατο παρελθόν του πρέπει να ήταν νησί, προφανώς «ακατοίκητο» όμως, όπως φαίνεται από ανασκαφές, στην αντίπερα (περαία) πλευρά του Φαλήρου, το οποίο ενώθηκε με την υπόλοιπη Αττική με τις προσχώσεις του Κηφισού.*

Οπότε, δεν αλλάζουν και πολλά στην … επαναφορά μας από τα νησιά στην πόλη μας!

Μπαράκια, καφενεδάκια, σουβλατζίδικα, έχουμε παρά πάνω από αρκετά…

Νυφοπάζαρο και … Πασαρέλες έχουμε…(διάθεση για περπάτημα έχουμε;) και από το Μικρολίμανο ως την Πειραϊκή…δηλαδή Μικρολίμανο, Καστέλα, Πλατεία Αλεξάνδρας, Λιμάνι Ζέας, Φρεαττύδα, βόλτα Πειραϊκής, συναντάς τα πάντα στο διάβα σου!!!

Αλλά και βάρκες έχουμε…

Και μαρίνες έχουμε για να παρκάρουμε τα σκάφη μας…

Θάλασσα για μπάνιο έχουμε; Ναι, έχουμε και από αυτό…αλλά απευθύνεται στους τολμηρούς (δηλαδή σε αυτούς που δεν έχουν φοβίες με τις μολύνσεις...).

Πολλοί κολυμπάνε στις πλάζ του Πειραιά, στα Βοτσαλάκια και στην Φρεατίδα, αλλά και στην Πειραϊκή, στα βράχια. Εγώ δεν το τολμώ γιατί φοβάμαι μήπως βγω με τρία χέρια…(αστειεύομαι βέβαια, η θάλασσα είναι όσο καθαρή είναι σε όλο τον Σαρωνικό!!!)

Μου αρέσει και ο καιρός τον Σεπτέμβρη, στον Πειραιά…

Μου αρέσει που το πρωί έχει δροσιά, που ζεσταίνει σιγά - σιγά, και που το βράδυ κυκλοφορείς ακόμα χωρίς ζακετάκι, με τα καλοκαιρινά ραντάκια, πεδιλάκια, σορτσάκια!

Μόνο οι μέρες που μικραίνουν μας θυμίζουν ότι το καλοκαίρι φεύγει, όμως μικρότερη μέρα σημαίνει μεγαλύτερη νύχτα, και περισσότερη ώρα στην διάθεση μας να απολαμβάνουμε τα φώτα, τα κεράκια, τα αστέρια, τα φεγγάρια και τις αντανακλάσεις στην λαμπυρίζουσα θάλασσα, που χειμώνα – καλοκαίρι, μέρα – νύχτα, είναι πάντα γοητευτική και … ενδιαφέρουσα!

* « Σύμφωνα με την αρχαιολόγο Έφη Λυγκούρη, στα Καμίνια και στον Άγιο Ιωάννη Ρέντη ζούσαν οι πρώτοι «Πειραιώτες» ως τα γεωμετρικά και τα αρχαϊκά χρόνια.

Όπως λέει η ίδια, η αρχική κώμη του Πειραιά μαζί με τα γειτονικά χωριά, τους μετέπειτα δήμους της Ξυπέτης (Νέο Φάληρο, Μοσχάτο),του Φαλήρου (Παλαιό Φάληρο) και των Θυμαιτάδων (Κερατσίνι), αποτελούσε σύμφωνα με τον Πολυδεύκη ένα τετράκωμο με κέντρο το ιερό του Ηρακλέους στα Καμίνια προς τιμήν του οποίου τελούνταν αγώνες.

Και καθώς οι καλύτερες αποδείξεις στην αρχαιολογία είναι πάντα οι ανασκαφές, που σε αυτές στηρίζεται η αρχαιολόγος, φαίνεται ότι αυτός ο δήμος δεν έχει καμία σχέση με τη θέση της κλασικής πόλης του Πειραιά. Και από την άλλη, στον σημερινό Πειραιά δεν έχει έρθει στο φως τίποτε που να χρονολογείται νωρίτερα από την Κλασική εποχή.

Μόνο ένα ιερό, της Αρτέμιδος Μουνιχίας, το οποίο έχει ανασκαφεί στη δυτική άκρη του ομώνυμου λιμανιού (σημερινή Καστέλα) χρονολογείται από τη Νεολιθική εποχή. Και ίσως ήταν το μόνο κατοικημένο σημείο της Πειραϊκής χερσονήσου. Η αιτία αυτής της ιδιαιτερότητας θα πρέπει να αναζητηθεί στη μορφολογία του εδάφους, η οποία ήταν εντελώς διαφορετική από τη σημερινή.

Ως το Μοσχάτο έφθανε η θάλασσα κατά την τεταρτογενή περίοδο και εκείνη την εποχή ο Πειραιάς ήταν νησί. Η παραλία του Σαρωνικού κόλπου με τον Φαληρικό όρμο, τη χερσόνησο του Πειραιά και τα τρία λιμάνια του, ακτή μήκους 14 χιλιομέτρων δεν υπήρχε. Σχηματίσθηκε πολύ αργότερα και βαθμιαία με τις προσχώσεις του Κηφισού οπότε και το νησί ενώθηκε με την ξηρά.

Παρ’ όλα αυτά ένα έλος που λεγόταν Αλίπεδον παρέμενε ως τα κλασικά χρόνια στον Πειραιά, εμποδίζοντας την επικοινωνία με την άγονη, πειραϊκή χερσόνησο. Και όπως προσθέτει η αρχαιολόγος, αυτός ήταν ο λόγος που οι παλαιότεροι κάτοικοι είχαν επιλέξει να κατοικήσουν σε θέσεις που βρίσκονταν πριν από αυτή την ελώδη περιοχή, μάλιστα κοντά στον Κηφισό.»

Καλό Σεπτέμβρη

Εδώ είμαστε, επιστρέψαμε επισήμως στη βάση μας και αρχίζουμε σιγά - σιγά να βρίσκουμε τους ρυθμούς μας.

Και ομολογώ πως πάντα χαίρομαι όταν μπαίνει ο Σεπτέμβρης, όπως χαίρομαι και όταν μπαίνει ο Ιούνης, γιατί η επιστροφή στις χειμερινές συνήθειες μας, είναι τόσο αναγκαία για μένα, όπως είναι και η ... φυγή από αυτές, που φέρνει η καλοκαιρινή σεζόν.

Ωστόσο δεν θα πω πως πέρασα καλά, πως πέρασα υπέροχα το καλοκαίρι, χαχαχά, χαχαχού, και όλα αυτά. Πέρασα απαίσια, και δεν θέλω άλλο τέτοιο καλοκαίρι!!! Απλά πιστεύω ότι του χρόνου θα περάσουμε καλύτερα, γιατί τα καλά, τα πολύ καλά είναι πάντα μπροστά μας. Έρχονται!!!

Εύχομαι λοιπόν σε όλους μας έναν γλυκό, ήρεμο, τρυφερό, ευαίσθητο, γελαστό, χαδιάρη, φιλόξενο Σεπτέμβρη που θα μας καλοδεχθεί όλους μας, εμάς και τις δουλειές μας, τα προγράμματα μας, τις προτεραιότητες μας, και θα μας βοηθήσει να οργανωθούμε και να βρούμε τους ρυθμούς που ταιριάζουν στον καθένα μας, ούτως ώστε να είμαστε αποδοτικοί και ευτυχισμένοι με ότι κάνουμε και ζούμε.

Βάζω και δυο φότος, μια με φως και μια νυχτερινή, με το τουριστικό καραβάκι που βολτάρει πλέοντας παραλιακά στο Λουτράκι και διασχίζει και την διώρυγα, έτσι για να αποχαιρετίσουμε το καλοκαίρι όπως πρέπει.

Μέρα

Νύχτα

Καλό μας μήνα λοιπόν, σας φιλώ πολύ και τα καλύτερα ... έρχονται ή είναι ήδη στην αγκαλιά μας (και δεν το έχουμε καταλάβει)