Social Icons

twitterfacebookgoogle pluslinkedinrss feedemail

Κυριακή, Οκτωβρίου 25, 2009

Σειρά "basic"



Και μια και έχω είκοσι λεπτά καιρό, είπα να κάνω μια ανάρτηση…(αν σας φαίνεται ξεκάρφωτο αυτό που λέω, είναι γιατί είναι η συνέχεια από κάποιο σχόλιο που έκανα, σχετικά με την extra ώρα που έχουμε σήμερα).

Λοιπόν, πάντα αφιερώνω κάποιο χρόνο για να γράψω μια ανάρτηση. Ας πούμε ένα δίωρο. Βάλε κανένα ακόμα δίωρο που έχω απασχολήσει την σκέψη μου με το τι και πως. Τώρα όμως, μετά από δυο εβδομάδες που δεν έχω γράψει, και παίρνοντας ιδέα από αγαπημένο μου άτομο, είπα να γράψω ένα δυο πραγματάκια, έτσι για να μην χάνεται τελείως η επικοινωνία.

Πρώτα από όλα θα τοποθετηθώ όσον αφορά την επικοινωνιακή …ξεπέτα. Δεν είμαι τέτοιος τύπος, και όπως φαίνεται δεν θα γίνω ποτέ. Και μάλλον βαριέμαι και τους άλλους που το κάνουν αυτό. Το θεωρώ χάσιμο χρόνου. Προτιμώ να αφιερώσω χρόνο*, πολύ χρόνο με έναν άνθρωπο που με ενδιαφέρει, παρά ελάχιστο χρόνο στον καθένα από…πολλούς. Και αυτό γενικά, σε όλο το φάσμα της ζωής μου. Και βέβαια θέλω να αφιερώνω πολύ χρόνο και στον εαυτό μου. Είναι βασικό αυτό, είναι αναγκαίο. Είναι απαραίτητο για μένα, μια και μιλάγαμε για τα απαραίτητα τις προάλλες. Και θέλω να αφιερώσω πολλές ώρες στο παιδί μου, και πολλές ώρες στον άντρα μου, και στους γονείς μου και στους κοντινούς μου φίλους. Κλείσαμε λοιπόν, δεν έχει άλλο χρόνο…Εκτός αν μας χαρίσουν ώρες, πολλές ώρες!

Για αυτό και στα «πρακτικά» τείνω να γίνομαι απλή, πολύ απλή. Πως λέμε σειρά «basic” ; Κάτι τέτοιο. Δεν χρειάζονται πολλά – πολλά…στα πρακτικά μας. Εκεί θα την κάνω την ξεπέτα ;). Το κολλάν, τα μποτάκια, μερικά t-shirts που τα φοράμε δυο-δυο, κανένα σακάκι να το κάνουμε πιο business look όταν χρειάζεται, κανένα πουλόβερ να το κάνουμε πιο sportive όταν πάμε εκδρομή, κανένα πιο σέξι τοπάκι για την έξοδο, και μερικά αξεσουάρ…Οκ μπορούμε να έχουμε και ένα ζευγάρι αθλητικά, και ένα ζευγάρι ψηλοτάκουνες γόβες…

Συνεχίζεται…λόγω τέλους χρόνου ;). Μία ώρα μέχρι τώρα...σκέψου να την είχα ολοκληρώσει την ανάρτηση!

(*όταν λέω αφιερώνω χρόνο, εννοώ ψυχικό χρόνο, όχι πρακτικό χρόνο, και όταν λέω ψυχικό χρόνο εννοώ χρόνο για κουβέντα, για επικοινωνία, για επαφή, πρακτικός είναι ο χρόνος που αφιερώνουμε για να ... σιδερώσουμε τα πουκάμισα του. Ε, αυτό λοιπόν ας το κάνει μόνος του :D)

12 σχόλια:

δεσποιναριον είπε...

Ω! εγω πλεον δε σιδερωνω τα πουκαμισα του Ε. γιατι ειναι μονο ενα ευρω ανα πουκαμισο στο καθαριστηριο με το πλυσιμο μαζι, κι ετσι μιλαμε .μιλαμε.. μιλαμε. Basic.. πολυ μ' αρεσει Λιλακο η ιδεα και η αναρτηση "ξεπετα" των εικοσι λεπτων ειναι εξ ισου καλη η καλυτερη των αλλων που κρατανε δυο ωρες. Γιατι εχει ζουμι! Εχει ξεσκαρταρισμα και ορισμο προταιρεοτητων. Μπραβισσιμο καρα μια!

korinoskilo είπε...

κοιτα να δεις που μου αρεσε η ξεπετα :ρρ

συμφωνω με την διανομη χρονου κυριως στα επικοινωνιακα παρα στα πρακτικα .. και ειδικα τα αναγκαστικα πρακτικα (σιδερωμα-μπλιαξ) οτι χειροτερο...
αλλα και γι αυτα αυπαρχουν λυσεις....

σειρα μπεϊσικ... ψηφιζω ΝΑΙ!!!


καλο απογευμα απο βορεια :)))

Theodora Papapanagiotou είπε...

πως το λέμε? time management? Μια χαρά σε βρίσκω Λίλυ μου... εγω δεν τα καταφέρνω να αφιερώσω χρόνο σε κανέναν,μάλλον γιατί δεν "οργανωνομαι"...
Πολλά φιλιά και σου εύχομαι να βρίσκεις πάντα χρόνο για τους δικούς σου ανθρώπους!!

Eleni Dafnidi είπε...

… και θα το προχωρήσω ένα βήμα πιο πέρα. (Διότι ως προς τα t-shirts, τις ψηλοτάκουνες γόβες, το σιδέρωμα κλπ συμφωνούμε. Αν εξαιρέσουμε τη φάση με τα αξεσουάρ με τα οποία δεν τα πάω και τόσο καλά. Νιώθω σαν να μου ενοχλούν το σώμα, αλλά αυτό πάει σε άλλη ανάρτηση. Σε κάποια που θα χει να κάνει με ιδιοτροπίες. Σου ‘δωσα θέμα;)
Συχνά ακούω κόσμο να λεει, «ο φίλος μου ο τάδε…», «ο κολλητός μου το τάδε…» Κάπου εκεί ξεκινώ πάντα να μετράω νοερά και μέχρι το τέλος της συζήτησης προκύπτουν καμιά διακοσαριά κολλητοί…. (Όπου ακούς πολλούς φίλους κράτα και μικρό καλάθι.)
Ένας φίλος…, μία σκέψη…, ένας άνθρωπος…,μια επικοινωνία..., δεν χρειάζονται χρόνο ώστε να δημιουργηθούν/ωριμάσουν/δοκιμαστούν; Η «επιφάνεια» θεωρώ ότι πρέπει να υπάρχει μόνο στα έπιπλα. Επιφανειακά πράττοντας μπορούμε να δημιουργήσουμε κόσμους. Πόσο όμως γεροί μπορεί να είναι αυτοί οι κόσμοι;
Αυτά τα κυριακάτικα είχα να πω και σου αφήνω και δυο φιλιά.

Unknown είπε...

Καλημέρα Δεσποινάκι!

Χαίρομαι που σου άρεσε η ανάρτηση :).
Τις δουλειές αυτού το είδους, τις πρακτικές, τις έχω ρυθμίσει όλες. Κοίτα, εδώ είναι Ελλάδα, και ακόμα κάποια "στερεότυπα", κάποια "κλισέ" κρατάνε γερά...ίσως βέβαια να είναι και οικονομικό το θέμα...Πάντως να το πω χοντρά, οι γυναίκες παιδεύονται με πολλά και διάφορα, και είναι δύσκολο να βάλουν προτεραιότητες...

Καλή εβδομάδα εύχομαι!

Unknown είπε...

Καλή σου εβδομάδα Έλενα!

Ακριβώς αυτό λέω.
Για όλα υπάρχουν λύσεις, αρκεί να έχει κάποιος καθαρό και ανοιχτό μυαλό.
Και βέβαια οι πιο πολλές λύσεις βγαίνουν μέσα από την συζήτηση, διότι όταν πρόκειται για οικογένεια, η λύση πρέπει να είναι και συμβατή, αποδεκτή από όλους...αλλιώς δεν είναι λύση!

Unknown είπε...

Ντοράκι καλημέρα!

Πιθανώς να σου φεύγει αλλού ο χρόνος, ή και να στον "κλέβουν" άλλες χρονοβόρες και μάταιες διαδικασίες...

Φρόντισε να δεις τι είναι πραγματικά απαραίτητο.

Ένας τρόπος για να το δεις αυτό, είναι να τα σταματήσεις όλα, να τα "κόψεις" όλα που λένε, και να αρχίσεις να βάζεις ένα ένα από την αρχή.

Unknown είπε...

Καλημέρα Ελένη και καλή εβδομάδα!

Για μένα η "επιφάνεια" είναι ... βάρος, και με πιάνει και μια ανία άλλο πράγμα. Το λέω και στην ανάρτηση. Άλλωστε, δεν θα μπορούσα ποτέ να το συντηρήσω αυτό το πράγμα. Διότι η αλήθεια αργά ή γρήγορα φαίνεται! Και μετά τρέχεις και μαζεύεις τα αμάζευτα.

Βέβαια υπάρχει κόσμος που ζει έτσι... φτιάχνοντας κόσμους, που όμως χάνονται πολύ γρήγορα.

Αλλά ξέρεις κάτι; Όταν εγώ ρωτήσω αυτόν/αυτήν, "βρε παιδί μου, ο φίλος σου ο τάδε τι έγινε; Δεν τον αναφέρεις πια" πάντα υπάρχει μια "δικαιολογία" για το πως έχουν τα πράγματα. Θέλω να πω ότι πιθανώς να λειτουργούν σε άλλες συχνότητες, οι "της επιφάνειας", που εμείς δεν μπορούμε να συλλάβουμε...

Και εκεί μπαίνει και το διαχωριστικό που λέει "εγώ θέλω τον χρόνο μου για αυτά που αξίζουν" και εσύ, όχι εσύ Ελένη ;), ο άλφα - βήτα επιφανειακός/η, θα είσαι έξω από το διαχωριστικό.

Vrakas Kostas είπε...

Αγαπημενη μου Lily!!

Δεν ξερεις ποσο χαρηκα την αναρτηση σου αυτην!
Το νοημα της,το μηνυμα που περναει!
Η; να το πω αλλιως...
Την πραγματικη Lily ..που βγαζει!
Κι εγω νομιζω εχω ιδιαιτερο λογο να χαιρομαι για αυτο!
Χαιρομαι και συμφωνω απολυτα για τον τροπο και την βαρυτητα που δινεις στην πραγματικη επικοινωνια.
Χαιρομαι απισης,γιατι οι απαντησεις σου στα σχολια,ταυτιζονται απολυτα με το "πνευμα" της αναρτησης σου.
Αυτα ειχα να σου πω για αρχη και αντι για μια απλη καλησπερα.

Και τωρα παμε στα σοβαρα..
Γυναικα ..που δεν μαγειρευει..
που δεν πλενει..
που δεν σιδερτωνει..
που δεν καθεται να τρωει ξυλο τρεις φορες την ημερα,
ειναι γυναικα ντεμοντε;)
Και πρεπει να μας προβληματιζει η συμπεριφορα της αυτη;)
Αν δε,αφιερωνει τον χρονο της,για δικους της ανθρωπους και δεν ξεκατινιαζεται στο νετ απο το πρωι μεχρι το βραδυ,
τοτε της πρεπει.. ο χωρισμος.(Της μπλογκοσφαιρας τουλαχιστον);)

Και στα.. πιο σοβαρα τωρα.
Μια χαρα σε βρισκω με τα "basic"!!
Μικρουλα νοστιμουλα ομορφια!
Κι ευτυχως που τα μποτακια δεν θελουν..σιδερωμα,
γιατι ολο με ..τσαλακωμενα θα κυκλοφορουσες;)

Φιλακια πολλα,μια αγκαλια
και καλη εβδομαδα να εχουμε!

Υγ..Δεν εχει σημασια ποσο χρονο εχει κανεις,
αλλα τι καταφερνει μεσα σ αυτον.

Unknown είπε...

Καλημέρα Κωστή μου!

Χαίρομαι με την χαρά σου :). Πάντα η πραγματική Λίλυ είναι, ίσως όμως να αλλάζει η διάθεση...

Γιατί εφόσον πιστεύω στην πραγματική επικοινωνία, και αυτό είναι έτσι από πάντα, ποτέ δεν βγάζω κάτι το ψεύτικο. Να αστειευτώ μπορεί, να υπερβάλλω μπορεί, αλλά όλα αυτά βρίσκονται μέσα στη Λίλυ.

Τέλος πάντων, βρισκόμαστε σε μια ηλικία που το "basic" βαραίνει πολύ. Είτε σε εμφάνιση, είτε σε επιλογές ζωής και ενδιαφερόντων. Και το ξεκατίνιασμα στο νετ έχει την χρησιμότητα του...και εφόσον δεν γίνει τρόπος ζωής μπορεί κάποιος να πει οκ, το είδαμε και αυτό...Όπως και πολλά άλλα. Γιατί αν έχεις ζήσει μόνο σε μια κατάσταση, ποια η αξία της επιλογής;

Αυτά τα πρωινά, φιλάκι και αγκαλιά!

Eleni Dafnidi είπε...

Πόσο, μα πόσο δίκιο έχεις γι' αυτές τις δικαιολογίες.
Νόμιζα ότι μόνο εγώ τις παρατηρούσα τόσο έντονα...

Unknown είπε...

Μα πως να μην τις παρατηρήσει κανείς Ελένη μου; Εδώ βγάζουν μάτι...