Έγινε αυτό το Σ/Κ, 10 και 11 Οκτωβρίου στην Αίγλη στο Ζάππειο, η πρώτη έκθεση στην Ελλάδα για την παρουσίαση προϊόντων και υπηρεσιών ηλεκτρονικής μάθησης (e-Learning).
Είχαμε λοιπόν την ευκαιρία να συνδυάσαμε τον κυριακάτικο πρωινό μας καφέ και την ανάγνωση της εφημερίδας, με την επίσκεψη στην έκθεση.Εκθέτες ήταν κυρίως εταιρείες λογισμικού που δημιούργησαν/προσάρμοσαν πλατφόρμες, πάνω στις οποίες ο εκάστοτε εκπαιδευτικός φορέας κτίζει το υλικό και τη δομή του μαθήματος που ενδιαφέρεται να παρουσιάσει στους μαθητές. Η ιδέα του e-learning, ιδίως σαν ενισχυτική διδασκαλία στο γυμνάσιο ή και στις μεγάλες τάξεις του δημοτικού με βρίσκει σύμφωνη. Διότι πιστεύω ότι το σχολείο έχει, και πρέπει να επιμένουμε να έχει, τον πρώτο λόγο και ρόλο, και όχι να αντικαθίσταται με το φροντιστήριο ως δεδομένο. Διότι εκεί έχουμε καταλήξει. Να θεωρούμε είτε ότι το σχολείο δεν έχει να προσφέρει τίποτα στα παιδιά, είτε ότι οι απαιτήσεις του είναι πολύ μεγάλες, χωρίς τα παιδιά να υποστηρίζονται από τους εκπαιδευτικούς, οπότε χρειάζεται εξωσχολική υποστήριξη… Εγώ από προσωπική μου πείρα ως μητέρα, σε όλα τα σχολεία που πήγε η κόρη μου, και καλώς ή κακώς έχει αλλάξει αρκετά, δεν είδα να μην γίνεται δουλειά ή να μην υπάρχει κατανόηση από τους εκπαιδευτικούς. Και μιλάμε για δημόσια σχολεία της γειτονιάς και όχι τίποτα εξειδικευμένα κολέγια… 
Οπότε το μόνο που χρειάζονται τα παιδιά, εφόσον βέβαια παρακολουθούν το σχολείο και τα μαθήματα κανονικά, και δεν φοιτούν μόνο κατ’ όνομα, πιθανόν να είναι μια μικρή βοήθεια στο σπίτι, της τάξεως του σχολικού βοηθήματος ή του e-learning (ή ακόμα καλύτερα τη βοήθεια της …μαμάς και του μπαμπά). Όλα τα άλλα είναι σπατάλη χρόνου και χρήματος κατά την άποψη μου…
Αυτά λοιπόν για την έκθεση…όπου εφόσον ήταν στο Ζάππειο, στην Αίγλη, βγαίνοντας παίρναμε όλοι το καφεδάκι μας. Και όταν λέω όλοι, εννοώ όλοι, όσοι περνούσαν από την έκθεση και όσοι είχαν μείνει Αθήνα…δημιουργώντας το αδιαχώρητο.
Να πω την αλήθεια τον καφέ τον προτιμώ στη Ζέα. Εκεί τουλάχιστον το πρωί έχει λιγότερη οχλαγωγία, περισσότερη θάλασσα…και νεώσοικους. Αλλά δυστυχώς δεν έχει Ακρόπολη...
12 σχόλια:
Μια Κυριακη πρωϊ στο Ζαππειο! Δε χρειαζονται αλλες λεξεις για να με κανεις λιωμα Λιλακο!
Γι αυτο ερχομαι στην ουσια της αναρτησης. Θα πρεπει να ηταν πολυ ενδιαφερουσα η εκθεση. Μακαρι να κανουν μια προσπαθεια και οι γονεις οπως και οι δασκαλοι να πληροφορουνται και να μαθαινουν τις καινουργιες τεχνολογιες για να βοηθανε ουσιαστικα τα παιδια. Δεν ειναι ευκολο γιατι η τεχνολογια καλπαζει, πρεπει ομως. Εχεις κι εσυ απο οτι καλαλαβε θεματακι με την .. παραπαιδεια. Καρκινωμα ειναι και πρεπει να εκλειψει.
Καλη εβδομαδα Λιλακο. Βγαινω κρατωντας στο νου .. το πρωϊνο στο Ζαππειο!
Καλημέρα Δεσποινάκι
Καλά ήταν στο Ζάππειο, αλλά πες το "κώλυμα" με τον Πειραιά, πες το "έτυχε" η μέρα, δεν το πολυ ευχαριστήθηκα το καφεδάκι
Όμως η έκθεση άξιζε. Μικρή βέβαια, η 1η που γίνεται σε αυτόν τον τομέα, αλλά είχε ενδιαφέρον. Και όλοι οι εκθέτες πρόθυμοι να εξηγήσουν, να βοηθήσουν, φυσικό είναι όμως...
Όπως λέω και στην ανάρτηση, λίγη βοήθεια εξ αποστάσεως, είναι τις περισσότερες φορές ότι χρειάζονται τα παιδιά. Διότι ούτε "χαζά" είναι, ούτε ανίκανα, και το πρόγραμμα του υπουργείου εγώ μια χαρά το βλέπω...
Νομίζω το πρόβλημα αρχίζει από εμάς τους γονείς με το άγχος μας και την εμμονή που έχουμε για την ανώτατη εκπαίδευση. Και εκεί πάνω βρίσκουν οι "της παραπαιδείας" και πατάνε...
Και μετά, τα παιδιά αρχίζουν και απαξιώνουν το σχολείο, αφού πάνε φροντιστήριο, και οι "εκπαιδευτικοί" δεν είναι αρκετά "δυνατοί" και "εκπαιδευμένοι" για να βάλουν τα πράγματα στη θέση τους και να ανατρέψουν την κατάσταση...Και εδώ είναι που έχω παράπονο και λέω ότι χρειάζεται κάτι ακόμα. Διότι δάσκαλος είσαι, έχεις την "εξουσία", μπορείς να βάλεις τα πράγματα στη θέση τους...
Δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις τι θέλω να πω...
Τέλος πάντων, το θέμα είναι τεράστιο ...
Να είσαι καλά, πολλά φιλάκια!
πολυ καλη αρχη για νεα πραγματα..... ειμαι υπερ νεων καταστασεων σε τετοια πραγματα....
καλησπερες
Καλημέρα Λένα
Οπωσδήποτε χρειάζονται νέες καταστάσεις...Και τις περισσότερες φορές τις γεννούν οι ίδιες οι ανάγκες μας.
Καλημέρα Κωστή μου!
Υπάρχει ο κήπος, αυτόν δεν τον κτίσαμε, αλλά έχω να πάω από τότε, που πήγαινα και τάιζα τις ...πάπιες κουλουράκι. Να σκεφτείς ούτε το παιδί δεν έχω πάει ποτέ. Όταν ήταν μικρούλα η κόρη μου, η θεία μου έλεγε στην μαμά μου "Να το πάμε το παιδί μια βόλτα στον κήπο..." και ποτέ δεν πήγαν ... γιατί τελικά μεγάλωσε και δεν έχει όρεξη για ... πάπιες.
Τώρα ως προς την παραπαιδεία... Αν έχεις ένα καλό δάσκαλο, κάποιον πραγματικά "ειδικό", το παιδί θα ωφεληθεί πολύ, γιατί όπως λες θα πάρει γνώση έξω από τα καλούπια. Όμως οι "καλοί" δάσκαλοι, οι χαρισματικοί, την δίνουν αυτή την γνώση και εντός σχολείου. Εγώ έχω γνωρίσει αρκετούς χαρισματικούς ως παιδί, δασκάλους που μας άνοιξαν τα μάτια και μας προχώρησαν...Και η κόρη μου το ίδιο. Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι και κυκλοφορούν ... ελεύθεροι στα σχολεία...Και οι ίδιοι, χαρισματικοί και μη, διδάσκουν και στα φροντιστήρια. Ο ίδιος κόσμος είναι, από το ίδιο pool βγαίνουν όλοι. Δεν είναι του Harvard και της Oxford αυτοί που διδάσκουν στα φροντιστήρια και του Πανεπιστημίου Πειραιά (που παρεμπιπτόντως είναι πολύ καλό) αυτοί που διδάσκουν στα Γυμνάσια. Ούτε έρχεται το Άγιο Πνεύμα με το που μπαίνουν στο φροντιστήριο...
Άρα είναι θέμα "τύχης" ή σίγουρης "πληροφορίας" το να πετύχεις τον πάνω του μετρίου... Εκείνο που λέω όμως είναι ότι και η χρυσή μετριότητα καθηγητής, δίνει αυτό που είναι να δώσει από θέμα γνώσης. Το πρόγραμμα του υπουργείου είναι καλό, θα καλύψει αυτά που πρέπει. Όμως χρειάζεται βοήθεια στο πως θα χειρίζεται καταστάσεις. Εκεί χάνουν την μπάλα πολλοί δάσκαλοι...Και εκεί φαίνεται και ο χαρισματικός, γιατί δεν αρκεί να είναι χαρισματικός στο μυαλό, πρέπει να είναι χαρισματική προσωπικότητα γενικά, να ξέρει να κυριαρχεί αλλά να είναι κοντά στα παιδιά ταυτόχρονα, να έχει σταθερότητα αλλά και ευελιξία, να είναι αυστηρός αλλά δίκαιος και τρυφερός, να έχει αυτοπεποίθηση αλλά να μην είναι αλαζόνας, συγκρατημένος συναισθηματικά αλλά και ενθουσιώδης, αισιόδοξος αλλά προσγειωμένος, να ξέρει πότε θα πιέσει στο μάθημα και πότε θα κάνει χαβαλέ μαζί με τους μαθητές του…Και πολλά άλλα!
(σε ένα ιδιαίτερο, όπου είναι ένας μαθητής, πιθανόν να είναι πιο εύκολη η επικοινωνία οπότε ένας απλά καλός στα μαθήματα δάσκαλος να μπορεί να μεταδώσει στον μαθητή αυτό που πρέπει…) Όμως εκεί παίζει πολύ η μεταξύ τους χημεία…
Και επειδή σε πήρα μονότερμα, λέω να το βουλώσω, απλά να σου δώσω ένα φιλί και να σου κάνω μια αγκαλιά!
σασ έκανε και καλό καιρό βλέπω... ωραία βόλτα!
Όσον αφορά την εκπαίδευση, κι εγ'ω το θεωρώ χάσιμο χρόνου να τρέχουν σε φροντιστήρια. Όμως, τα παιδιά από μόνα τους δεν κάθονται να στρωθούν... Οπότε ή πρέπει να είναι απο πάνω μαμά και μπαμπάς ή αν δεν έχουν το χρόνο ή τις γνώσεισ κάποιος "ειδικός"! Άρα εκέι κολάνε και τα φροντιστήρια τα ιδιαίτερα κλπ... άσε που είναι και η δουλειά μου... παίνεψε το σπίτι σου...
Καλησπέρα Ντοράκι
Συμφωνώ ότι δεν ... στρώνονται, και βέβαια η μαμά και ο μπαμπάς πρέπει να κάτσει δίπλα τους, ιδίως τα πρώτα χρόνια, να τα μάθει πως να στρώνονται.
Όμως αν μεγαλώνοντας εξακολουθούν να μην στρώνονται, και εξαιρώντας την περίπτωση να έχουν κάποιο μαθησιακό πρόβλημα, τότε ίσως να μην είναι για πανεπιστημιακές σπουδές... Ίσως να μπορούν να κάνουν καλά κάτι άλλο και να μην πρέπει να πιεστούν για τα γράμματα.
Όσον αφορά στην δουλειά σου, οι ξένες γλώσσες είναι άλλη υπόθεση...
Καλό θα ήταν να τις παρέχει και αυτές επαρκώς το σχολείο, αλλά ας μην ζητάμε και τόσο πολλά.
Πάντως βρήκα ωραίο πρόγραμμα γερμανικών και αγγλικών σε e-learnig...
Lily θα συμφωνήσω... αν δεν στρώνονται ίσως να μην είναι για γράμματα!
Όσο για το e-learning το χρησιμοποιώ στη δουλειά εδώ και 9-10 χρόνια και το βρίσκω αρκετά βολικό, ειδικά για τα "συμπληρώματα".
Καλημέρα Σοφία.
Μα έτσι είναι! Να μην στρώνονται στην πρώτη δημοτικού, δευτέρα, τρίτη το πολύ, να πεις δεν καταλαβαίνουν ακόμα, θα μάθουν. Αλλά αν δεν στρώνονται πια στο Λύκειο...
Ναι, και εγώ για βοήθεια το λέω το elearning. Όχι για ολοκληρωμένες σπουδές.
Καλημερα Λιλάκι μου!
Νομίζω ότι θα βγω λίγο εκτός θέματος αλλά ζω ακόμη υπό την επίδραση του ντιμπέιτ! Θα σου πω λοιπόν ότι θυμάμαι ότι στο σχολείο οι δάσκαλοι αφιέρωναν πολλές ώρες για να μας μάθουν ΠΩΣ να διαβάζουμε και να κατανοούμε. Μας δίδασκαν τον ΤΡΟΠΟ. Δεν μας πέταγαν ένα σωρό ασύνδετες πληροφορίες και δεν περίμεναν παπαγαλία. Μάλιστα όταν έβλεπαν κάποιον να παπαγαλίζει τον επέπλητταν. Και σήμερα ζητάνε ακριβώς το αντίθετο! Και όλη αυτή η εξέλιξη… (Εξέλιξη;) Να μου επιτρέψεις να διατηρήσω τις επιφυλάξεις μου. Ίσως με βρεις οπισθοδρομική αλλά πιστεύω ότι η λύση στη μάθηση είναι να στραφούμε στο ανθρωποκεντρικό σύστημα. Καλή η τεχνολογία αλλά… ένας καλός δάσκαλος και ένας γονιός που σε παρακολουθεί σωστά είναι υπέρ αρκετά. Ο κόσμος είναι γεμάτος από επιστήμονες που έφτασαν μέχρι εκεί που έφτασαν χωρίς όλες αυτές τις «ανέσεις» που προσφέρονται σήμερα.
Εκεί που θα ήθελα να καταλήξω το είπες εσύ σε μία φράση (ή ακόμα καλύτερα τη βοήθεια της …μαμάς και του μπαμπά). Δυστυχώς αυτό είναι το μοναδικό πράγμα που μπορούμε να ελέγξουμε. (Διότι ίσως να μην μπορείς να ελέγξεις καθηγητή, σχολείο και περιβάλλον σχολείου, αλλά μπορείς να ελέγξεις το περιβάλλον στο σπίτι σου.) Και οι νέοι γονείς είναι πλέον μορφωμένοι. Δεν στέκει πια η δικαιολογία ότι ο γονιός δεν μπορεί να βοηθήσει επειδή δεν ξέρει. Ίσως τελικά αυτό που λείπει να είναι η διάθεση. Και από τους γονείς και από τους δασκάλους.
Καλησπέρα Ελένη μου
Δυστυχώς εγώ ούτε στα χρόνια μου δεν το θυμάμαι να γίνεται αυτό, δηλαδή να μας μαθαίνουν να διαβάζουμε και να κατανοούμε. Όμως είχαμε και πολύ καλούς δασκάλους όπως ξαναείπα. Είχαμε και έχουμε ακόμα...και αυτό χρειαζόμαστε. Ανθρώπους που να μας δίνουν όραμα!
Την τεχνολογία την βάζω σε άλλο επίπεδο, αυτό της βοήθειας από το σπίτι. Δηλαδή μελετάει ο μαθητής κανονικά, και εκεί που έχει κάποιες απορίες απλά βοηθιέται από αυτό το σύστημα. Σαν λυσάρι δες το, διαδραστικό...
Όμως εάν δεν υπάρχει η διάθεση από τους γονείς κυρίως, και κατόπιν από τους δασκάλους, τίποτα δεν μπορεί να λειτουργήσει σωστά. Οι γονείς κάνουν "πάσα" την ευθύνη για την εξέλιξη των πραγμάτων στο δάσκαλο και ο δάσκαλος στους γονείς, και τελικά καταλήγουμε στο φροντιστήριο...
Καλημερούδια Κωστή μου!
Εδώ είμαι, δεν σας ξέχασα!!! Αλλά το ...βρήκες νομίζω. Το έχω ρίξει στην μελέτη των συστημάτων, και όχι απαραίτητα ηλεκτρονικών.
Σου κάνω και εγώ μια αγκαλιά και σε φιλώ πολύ!
Δημοσίευση σχολίου