Πηγαίνοντας...

Επανέρχομαι, αν και λίγο καθυστερημένα, με το δεύτερο μέρος της εκδρομής μας στην Αγγλία. Και νομίζω, ότι τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή να το ξαναθυμηθούμε, και να το ξαναζήσουμε έστω και εικονικά, μια και οι υποχρεώσεις πιέζουν και μας κάνουν να αναζητούμε μια … εκδρομή, που όμως δεν αφήνουν το περιθώριο να τη ζήσουμε πραγματικά. Τουλάχιστον όχι τόσο σύντομα…

Το ενδιαφέρον της υπόθεσης ήταν ότι δεν πηγαίναμε Λονδίνο, ή κάπου πολύ κοντά στο Λονδίνο, ή σε κάποια πόλη που έχει αεροδρόμιο…και έτσι αναγκαστικά είδαμε και αρκετή χώρα, εφόσον ταξιδέψαμε εκτός με αεροπλάνο, και με τρένο και με το λεωφορείο της γραμμής!

Εκεί που θέλαμε να πάμε, στο Minehead του Somerset, όπου βρίσκεται το Butlins, τα πιο κοντινά αεροδρόμια είναι του Bristol, του Exeter και του Cardiff, όμως από Ελλάδα δεν υπάρχουν απ’ ευθείας πτήσεις.

Εκτός αυτού, η Olympicair έχει ωραίες τιμές, πολύ καλλίτερες από την Aegean. H διαδρομή αρχίζει από 36euro, όμως με τους φόρους, τους επίναυλος καυσίμων και δεν συμμαζεύεται, αυξάνεται η τιμή. Στην περίπτωση μας, που την μια διαδρομή την πληρώσαμε 36euro και την άλλη 53euro, έφτασε στα 200euro περίπου το άτομο. Όμως πιστεύω είναι καλή τιμή. Επιπλέον, προσπαθούν να είναι ευγενείς και συνεπείς, καμιά καθυστέρηση πλέον, και το φαγητό είναι καλό. Το μόνο περίεργο είναι ότι ακόμα περιμένω εκείνο τον καφέ πηγαίνοντας…και ότι οι αεροσυνοδοί έδειχναν κουρασμένες όταν γυρίζαμε, που ήταν η τελευταία πτήση, η νυχτερινή…Νεαρές μάλλον, δεν έχουν τις αντοχές και την … πώρωση των πιο παλιών με τα αεροπλάνα!

Οπότε πήραμε το αεροπλάνο για Gatwick, γιατί βόλευε πιο πολύ παρά για Heathrow. Μετά τρένο από Gatwick για Reading. Αλλαγή τρένου στο Reading για Taunton, και από Taunton με λεωφορείο για Butlins, Minehead, μέσα στο resort.

Βασικά ταξιδεύαμε όλη την μέρα. Ξεκινήσαμε 6:00 το πρωί από το σπίτι μας με το yaris, όπου το αφήσαμε στο Ελ. Βενιζέλο, στο πάρκινγκ μακράς διαρκείας, για 50euro μέχρι μια βδομάδα παραμονή, και φτάσαμε στο Butlins 7:00 το βράδυ αγγλική ώρα, την ώρα που έκλεινε η τραπεζαρία.

Το πρώτο τρένο, για Reading, το πήραμε από το Gatwick στη μία, από Reading για Taunton, στις τρεισήμισι περίπου. Και το λεωφορείο στις πέντε και μισή. Βέβαια είχαμε πολύ ώρα ενδιάμεσα, στους σταθμούς. Είχαμε αφήσει περιθώριο χρόνου, για τυχόν καθυστερήσεις και αναποδιές. Αν το συμπυκνώναμε λίγο, θα μπορούσαμε να φτάσουμε μέχρι και δυο-δυόμιση ώρες νωρίτερα, αλλά με την ψυχή στο στόμα. Με το περιθώριο χρόνο που είχαμε, ήπιαμε και κάμποσους καφέδες στους σταθμούς, και κόψαμε κίνηση που λένε…Το κόστος των εισιτηρίων του τρένου είναι γενικά ανεβασμένο, αλλά εμείς ψάξαμε στο net για τις καλύτερες δυνατές τιμές, με βάση την ώρα που θέλαμε να ταξιδέψουμε. Ένα σύνολο χοντρικά, με την μετατροπή σε euro είναι γύρω στα 200euro, τρία άτομα, με επιστροφή. Όμως μιλάμε για μακρινό ταξίδι. 450 km απέχει το Minehead από το Λονδίνο.  Το εισιτήριο του λεωφορείου, από Taunton για Minehead, 5.65 λίρες το άτομο η μια διαδρομή. Μιάμιση ώρα ταξίδι, περίπου. Επαναλαμβάνω τώρα, όλες οι κρατήσεις, αεροπλάνο, τρένο και ξενοδοχείο μέσω net. Μόνο τα εισιτήρια του λεωφορείου τα βγάλαμε στον … οδηγό μπαίνοντας.

Θα αναφέρω τώρα τα αξιοσημείωτα του ταξιδιού, πηγαίνοντας. Πρώτον, φτάνοντας στο Gatwick, όταν πήγαμε στην μηχανή να πάρουμε με την κάρτα την πιστωτική, τα εισιτήρια του τρένου, τα εισιτήρια δεν έβγαιναν. Μας είπαν ότι έπρεπε να δώσουμε ένα ref number για να ξεμπλοκάρουν. Το ref number δίνεται μέσω του confirmation mail. Όμως εγώ είχα χάσει όλα τα confirmation mails που μου ήρθαν στο Hotmail μου, γιατί τότε του ήρθε να αρπάξει ένα περίεργο ιό…Οπότε δεν είχα το ref. Ευτυχώς, με τα πολλά κατάφερε ο υπάλληλος να μας τα βρει και να μας τα δώσει…Ηθικό δίδαγμα. Δεν χάνουμε ποτέ τα ref numbers των εισιτηρίων. Κινδυνεύουμε να μην βρούμε τα εισιτήρια μας ποτέ!!!

Δεύτερον, ο καιρός ήταν κάπως. Και όσο περνούσε η ώρα, γινόταν και πιο … κάπως. Αφού αρχικά νομίσαμε ότι νύχτωνε στις τρεις και μισή, που δεν είναι αλήθεια. Νύχτωνε γύρω στις πέντε παρά…Όσο είμαστε στο τρένο όμως, πέρα … βρέχει που λένε. Αλλά φτάνοντας στο Taunton, μέσα στην μαυρίλα, στον αέρα και την βροχή, εμφανίστηκε ένα λεωφορείο από το πουθενά, με έναν ειρωνικό, θυμωμένο και ελαφρώς μεθυσμένο οδηγό και μας … πήρε. Πήρε και άλλους…Σε κάθε στάση κατέβαιναν μερικοί. Σταματούσε στα σκοτεινά, κατέβαιναν κάποιοι μυστήριοι, και χάνονταν στο σκοτάδι και στον αέρα. Αναρωτιόμασταν με την κόρη μου, πως ήξεραν που ήταν η στάση, και που πήγαιναν μετά… Κυριολεκτικά δεν φαινόταν τίποτα!!! Μόνο ο αέρας σφύριζε και έβρεχε … σκυλόγατα (να θυμηθώ και το αγγλικό). Εν τω μεταξύ ο οδηγός έτρεχε σαν παλαβός, στον εγγλέζικο επαρχιακό δρόμο με το ολισθηρό οδόστρωμα, όπως προειδοποιούσαν οι πινακίδες στην άκρη του δρόμου. Αλλά μάλλον δεν τις λάμβανε υπ’ όψιν του!!! Κάποια στιγμή, φτάσαμε σε μια «μεγάλη» πόλη, και βγήκαν και οι τελευταίοι, κάποια παιδιά, που προφανώς πήγαιναν να διασκεδάσουν, εφόσον ήταν Παρασκευή βράδυ (είχε και pub και σπίτια αρκετά, και φώτα). Μείναμε στο λεωφορείο τρείς και ο κούκος (εμείς οι τρεις και κάποιος ακόμα) που πηγαίναμε για το Butlins.

Τρίτον, φτάσαμε στο Butlins, ευτυχώς το φαί και οι καφέδες ήταν στο στομάχι μας ακόμα…Βγαίνουμε από το λεωφορείο και…πραγματικά δεν μπορούσα να κρατηθώ… Με έπαιρνε ο αέρας!!! Ο Άλεξ είχε πάρει την βαλίτσα και έτρεχε να … σωθεί, και εγώ να φωνάζω στην κόρη μου έλα στάσου να πιαστώ επάνω σου γιατί θα … πετάξω!!! Τέλος πάντων, μπήκαμε στο σκεπαστό, κάναμε το check in σε χρόνο ρεκόρ, και μια κοπελιά άρχισε να μας εξηγεί που θα πάμε, που θα φάμε, και τι θα κάνουμε, στα πιο γρήγορα αγγλικά που είχα ακούσει ποτέ μου…Δηλαδή και Ελληνικά να μιλούσε δεν θα καταλάβαινα τι λέει, τόσο γρήγορα που μιλούσε! Θα μας πάρει λέει το τρενάκι, να μας πάει στην τραπεζαρία αμέσως, γιατί κλείνει, και μετά, τα  δωμάτια μας είναι κοντά από εκεί…Όμως το τρενάκι είναι ανοιχτό, διότι καλοκαιρινό, και ο οδηγός μας έβαλε επάνω, και … άφαντος. Και να βρεχόμαστε, να φυσιόμαστε και να νομίζουμε ότι ο αέρας θα το τουμπάρει!!! Έβλεπα με την φαντασία μου την φωτογραφία μας να κάνει τον γύρω του κόσμου στους δέκτες των τηλεοράσεων, εμάς, κάτω από το τουμπαρισμένο τρενάκι…Τρελοί Έλληνες πήγαν σε καλοκαιρινό θέρετρο στην Αγγλία στην μέση του Χειμώνα, και να τι έπαθαν…Κάτι τέτοιο τέλος πάντων…

 Αυτά για τον … πηγαιμό. Ο γυρισμός έγινε με καλοκαιρία, στο λεωφορείο έσκασα στην ζέστη…Είδα όλη την διαδρομή, που δεν την είχα δει πηγαίνοντας, αλλά είχε τόσο ήλιο, που δεν μπόρεσα να βγάλω φωτογραφίες...
Ελαφρώς τροποποιημένο το ... πρόγραμμα της επιστροφής. Butlins - Taunton. Από Taunton απευθείας με το τρένο στο Paddington, από Paddington στο Heathrow, terminal 4.
Bάζω εδώ όσες φωτογραφίες μπορώ, από την διαδρομή πηγαίνοντας με το τρένο, και από την θάλασσα στο Minehead.

Παραλία του Minehead. Στο βάθος φαίνεται το λιμανάκι του Minehead, και ο μόλος...Ξέρω, ξέρω, εμείς έχουμε ... καλύτερα!

Υπάρχει έντονη παλίρροια στην περιοχή. Δεύτερη στον κόσμο, απ' ότι διάβασα... Μάλλον είναι αρκετά τραβηγμένα τα νερά και κάποιοι κάνουν βόλτα μέσα στη...θάλασσα.

Φαίνεται και το groyne, όπου groyne, ένα φραγματάκι που κάνουν στις παραλίες, για να μην πάρει η θάλασσα την ακτή. Διότι το Minehead έχει πλημμυρίσει αρκετές φορές κατά το παρελθόν.

Το λοφάκι του Minehead, λίγο φαίνεται και το κάστρο του Minehead, και το groyne. Σαν την πιο πάνω, αλλά με zoom.

Περισσότερες φωτογραφίες στο flickr.

(update...Έχω αρχίσει να ανεβάζω και κάποια βιντεάκια...εδώ ένα με ...γλαράκια, καθότι όπως σας έχω πει, οι γλάροι με ακολουθούν παντού...