Παρακολουθώ τα talent show, κυρίως αυτά που έχουν να κάνουν με το τραγούδι, για δυο λόγους. Ο ένας είναι ο … προφανής. Ότι μου αρέσει η μουσική, η εύπεπτη, ελαφριά, και εμπορική μουσική ;) Μου αρέσει και ο … τζερτζελές του show. Με ξεκουράζει…
Ο άλλος λόγος όμως που τα παρακολουθώ είναι ότι με συγκινεί το όνειρο, τα όνειρα των παιδιών. Θέλω να το βλέπω αυτό, θέλω να βλέπω νέα παιδιά που κυνηγούν το όνειρο τους, έστω και αν το κυνηγούν μέσα από ένα talent show. Παιδιά που δεν απαξιώνουν τα πάντα, που δεν μεμψιμοιρούν και αράζουν στις καφετέριες επειδή δεν τους ευνοεί το σύστημα, παιδιά που έχουν και κάποια άλλα όνειρα εκτός από τον διορισμό στο δημόσιο, τον οποίο τον … κληρονόμησαν γονιδιακά ως όνειρο από εμάς :P.
Και έστω και αν κυνηγούν το όνειρο τους με αυτό τον τρόπο, κάτι κάνουν. Δραστηριοποιούνται. Και μην μου πείτε ότι είναι εύκολο να βγαίνουν στην σκηνή, να εκτίθενται τόσο πολύ, ξέροντας ότι τους βλέπουν τόσες χιλιάδες μάτια, και μετά να έχουν τον κάθε κριτή ζωντανά, και όλους εμάς … από το σπίτι μας, να τους εξετάζουν από το παπούτσι, μέχρι τα κιλά, μέχρι το πώς κοιτούν, και το πώς χαμογελούν…Να σχολιάζεται και να κρίνεται η κάθε τους κίνηση. Και στο τέλος της ημέρας, ή της βραδιάς κατ’ ακρίβεια, κάποιοι να πηγαίνουν σπίτι τους, επειδή δεν έπεισαν, επειδή δεν κατάφεραν να αποσπάσουν αρκετά τηλεφωνήματα για να παραμείνουν στο show. Και παρόλη την απόρριψη, παρόλο το αγκάθι που έχουν μέσα τους πλέον, την αμφιβολία αρέσω ή δεν αρέσω, κάνω για αυτή την δουλειά ή δεν κάνω, να πρέπει να αναζητήσουν από την αρχή αλλού την τύχη τους…Διότι αν παραιτηθούν και δεν το κάνουν, αν δεν αναζητήσουν άλλους δρόμους για να αξιοποιήσουν το ταλέντο τους, αν μιζεριάσουν και τους πάρει η απόρριψη από κάτω, θα σημαίνει ότι δεν έκαναν για αυτή τη δουλειά έτσι και αλλιώς… Διότι για να πετύχεις μία, πρέπει να έχεις προσπαθήσει και «αποτύχει» πολύ περισσότερες φορές.
Θέλω να τα βλέπω λοιπόν αυτά τα παιδιά στην τηλεόραση, θέλω να τα παρακολουθώ, διότι δεν είναι λιγότερο παιδιά από ότι είναι η κόρη μου, από ότι είναι τα δικά μας παιδιά όλων εδώ των bloggers και επειδή είναι και περίοδος εξετάσεων, εύχομαι σε όλα τα παιδάκια καλή τους επιτυχία στις εξετάσεις, αλλά να ξέρουν ότι δεν υπάρχει μία εξέταση ή μία επιτυχία που θα τους εξασφαλίσει την … ξάπλα για την υπόλοιπη ζωή τους. Η επιτυχία στη ζωή εξασφαλίζεται με καθημερινές, συνεχείς εξετάσεις…
6 σχόλια:
Καλημερα μαμα-Λιλακο. Δεν το βλεπω αυτο το καινουργιο σοου μιας και δεν προβαλλεται εδω. Αλλα καμια φορα βλεπω μερικα αλλα οπου καθε ηλικια και καθε καρυδιας καρυδι (ας μου επιτραπει η εκφραση) βγαινει να παρουσιασει καποιο ταλεντο. Και αναμεσα σε απαραδεκτες εμφανισεις βλεπεις πολλες φορες καποιο ταλεντο. Εμποριο το βλεπω λιγο Λιλακο, εστω κι αν προβαλλεται η ελπιδα για επιτυχια. Και ουτε εχω να αντιπροτεινω κατι. Ισως αν γινοταν ενα τιμιο ξεκαθαρισμα απο την αρχη να ηταν πιο καλα.
Φιλια!
Καλημέρα Δεσποινάκι!
Ξέρω ποιο show λες εσύ. Το έχουμε και εμείς, και αυτό, και όντως είναι κάθε καρυδιάς καρύδι, όπου μπορεί να παρουσιάσουν κάθε πιθανό και απίθανο "ταλέντο", και να πάρουν μέρος από 2 ετών έως 80+.
Αυτή δεν είναι ίδιας φύσης εκπομπή, με αυτή που λέω εγώ.
Σε αυτές που αναφέρομαι, όπως το xfactor και το greek idol, που είναι καθαρά μουσικά show, είναι συγκεκριμένες οι ηλικίες. Ας πούμε από 16-32, και τα παιδιά είναι συνήθως αρκετά "δουλεμένα" και συνειδητοποιημένα πάνω σε αυτό που έχουν επιλέξει.
Οπωσδήποτε επωφελούνται και πολλοί άλλοι πάνω στην πλάτη των παιδιών, άλλωστε γι αυτό τις επιλέγουν αυτές τις εκπομπές τα κανάλια, όμως δεν σημαίνει ότι τα ίδια τα παιδιά δεν το παίρνουν πολύ σοβαρά, και δεν είναι μια εμπειρία και ένα ψήσιμο γι αυτά, πάνω στο επάγγελμα που έχουν επιλέξει. Και επιπλέον γνωρίζονται στο χώρο, αν και τα περισσότερα οφέλη τα έχει πάντα ο νικητής, που είναι ένας...
Εν τω μεταξύ εχτές έφυγε ένα αγαπημένο μου παιδί από το show, η Gloria, και στεναχωρήθηκα πάρα πολύ, διότι αυτό το παιδί το χρειαζόταν να μείνει μέσα ακόμα...
Τέλος πάντων, ευτυχώς, επειδή όλοι το θεώρησαν αδικία αυτό που συνέβη, προσφέρθηκαν να τις κάνουν δωρεάν μαθήματα φωνητικής για όσο καιρό χρειαστεί...
Αυτά, σε ενημέρωσα και για τις εξελίξεις :)
Φιλάκια
Αυτά τα talent-reality shows τα βλέπω καμιά φορά για πλάκα. Στο συγκεκριμένο δεν μου αρέσει το γεγονός ότι αποκαλύπτουν προσωπικά και οικογενειακά στοιχεία των παιδιών! Εμένα με νοιάζει η φωνή κάποιου και όχι αν είναι φτωχός ή χωρισμένοι οι γονελις του! Όσο για την Γκλόρια που έφυγε τι να πω, είχε από τις καλύτερες φωνές, ενώ για παράδειγμα ο Ντούρος (που κούκλος είναι δεν το συζητώ και ηλικιακά στα "γούστα μου") φωνή δεν έχει ρε παιδί μου, τι τον κρατάνε??
Τελος πάντων! Απλά να περνάμε καλά και να μην τα παίρνουμε όλα στα σοβαρά!
Καλημέρα Ντοράκι
Εφόσον είναι reality αποκαλύπτονται τα "προσωπικά δεδομένα" για μεγαλύτερη τηλεθέαση...Όμως, αν υποθέσουμε ότι κάποιοι μέσα από εκεί γίνονται "idols", έτσι και αλλιώς θα ασχοληθεί ο κόσμος μαζί τους στο μέλλον.
Λογικά στους καλλιτέχνες έπρεπε να αφορά η καλλιτεχνική τους δραστηριότητα, και όχι η προσωπική τους ζωή, όμως το φαινόμενο gossip βρίσκεται παντού ;) και κάποιοι το εκμεταλλεύονται προς όφελος τους.
Και φτάνουμε στο σημείο της "κρίσης" του κόσμου, και ποιος ψηφίζει. Κυρίως ψηφίζουν κοριτσάκια. Οπότε λογικό είναι να μείνουν τα όμορφα αγόρια πιο πολύ καιρό μέσα. Όμως θα έπρεπε να υπάρχει ένα "δίχτυ προστασίας" για τα ταλαντούχα παιδιά που μπορεί όμως να μην είναι και τόσο δημοφιλή στο κοινό που ψηφίζει...
Διότι από την πλευρά των παιδιών είναι σοβαρό το θέμα, και έτσι πρέπει να είναι.
Ω ευχαριστω για την ενημερωση!!!! Φιλια Λιλακο!
Αγαπημένο μου αγόρι Κωστή :), ή αλλιώς, καλώς τον Κωστή μου ;)
ομολογώ πως έκανα ένα λάθος, μια παράλειψη αν θέλεις καλύτερα...
Δεν διευκρίνισα ότι άλλο όνειρο, και άλλο στόχος, και ο στόχος σαφώς δεν είναι το όνειρο, αλλά το όνειρο για να υλοποιηθεί πρέπει να γίνει στόχος. Και οδηγούμαστε στο στόχο μας με συγκεκριμένα, συντονισμένα και πειθαρχημένα βήματα. Αλλιώς απλά ονειρευόμαστε, χωρίς να πετυχαίνουμε κάτι.
Το θέμα του προτύπου όμως, που ίσως γίνει έμπνευση για τον στόχο μας, είναι θέμα καλλιέργειας του συγκεκριμένου παιδιού, του συγκεκριμένου ατόμου. Και των παραστάσεων του. Εγώ δεν είμαι η μητέρα του Χρήστου, και δεν μπορώ να έχω την απαίτηση από τον κάθε Χρήστο να βάλει για πρότυπο την ... Κάλλας... Το παιδί που πουλάει σουτιέν στην λαϊκή, για πρότυπο θα έχει τον Καραδήμο, άντε τον Ρέμο το πολύ - πολύ. Όμως δεν είμαι και σε θέση και να το απαξιώσω αυτό, και να μειώσω την κάθε προσπάθεια. Διότι για μένα κάθε άτομο που θέλει να κάνει μια αλλαγή στη ζωή του, και να προσπαθήσει μια βελτίωση και μια ανάδειξη των ταλέντων του, με θεμιτά και νόμιμα μέσα, είναι αξιέπαινο, και αυτό νομίζω είναι σαφές στην ανάρτηση μου.
Αγκαλιά μεγάλη - μεγάλη,
φιλάκια,
και να περάσεις μια όμορφη Κυριακή, με ζέστη και ήλιο!
Δημοσίευση σχολίου