Λουτράκι

Θεού θέλοντος και καιρού επιτρέποντος, τις επόμενες δυο - τρεις εβδομάδες θα τις περάσουμε στο αγαπημένο μας Λουτράκι, όπως κάθε Αύγουστο άλλωστε.
Το Λουτράκι, εκτός από όλες τις ανέσεις μιας κοσμοπολίτικης λουτρόπολης και το καζίνο, έχει και κάτι καινούργιο φέτος. Το νέο υπερσύγχρονο Δημοτικό Υδροθεραπευτήριο.  Το υδροθεραπευτήριο με νερό από τις ιαματικές πηγές, διαθέτει πισίνες με jacuzzi, αλλά και ολοκληρωμένο spa με πολλές θεραπείες, με massage, κτλ, κτλ... Και οι τιμές είναι πάρα πολύ προσιτές.
Περιμένω λοιπόν πως και πως να χαλαρώσω στην πισίνα, διότι από τον υπολογιστή όλη την χρονιά, αυχένας και πλάτη έχουν πάει περίπατο,  και ίσως και να απολαύσω και κάποια ιδιαίτερη περιποίηση προσώπου ή σώματος ...
Όταν γυρίσω,  θα πούμε περισσότερα.  Ελπίζω να έχω καινούργιες φωτογραφίες, και εντυπώσεις από το spa.

Προς το παρόν βάζω εδώ, σε slides, τις φωτογραφίες των προηγουμένων ετών από το Λουτράκι,

και ένα τραγουδάκι καλοκαιρινό.

Καλές υπόλοιπες διακοπές σε όλους !!!

Πολιτικά

Πριν δυο χρόνια και ένα μήνα, είχα ανεβάσει μια ανάρτηση για ένα μικρό μποστάνι που είχαμε στο εξοχικό μας, στα Πολιτικά της Εύβοιας. Εκείνη η ανάρτηση είναι από τις πιο "αναζητημένες" του blog μου στο search της google...
Δυο χρόνια μετά, το μποστάνι υπάρχει ακόμα. Φέτος έφερα φωτογραφίες με πράσινες ντοματούλες.

Περιμένω πως και πως να ωριμάσουν, για να γευτώ τις γλυκύτατες ντοματούλες μας, με τις  ευεργετικές τους ιδιότητες.

Κατά τα άλλα το περιβόλι δεν παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον αυτή την εποχή, διότι λόγω καλοκαιριού δεν έχει πολλά λουλούδια και πρασινάδες. Εν τούτοις έκανα μια φωτογραφική προσπάθεια με την macro επιλογή της μηχανής μου.

Όλα tartan...

Η στιγμή, η στιγμή τα δημιουργεί όλα, είναι το τουβλάκι μας για να χτίσουμε την ζωή μας. Μπορούμε να το πούμε και "τώρα", το "τώρα", αυτό που αν δεν το πιάσει κάποιος να το ξεζουμίσει, έχει χαθεί, και δεν πρόκειται να ξανάρθει. Και μπορεί να έχω την "ικανότητα" να πηγαίνω μπρος πίσω στον χρόνο,  όμως αν δεν έχω ξεζουμίσει τα διάφορα "τώρα", αν δεν τα έχω ζήσει ολοκληρωτικά και με εμένα παρούσα, είτε backwards το παίξω το έργο, είτε forwards, κάτι θα λείπει! Θα είναι η ταινία ενός άλλου...

Και πιο πολύ αυτό το νιώθει κάποιος, όταν πάει ταξίδι,  και γυρίζοντας, ανακαλύψει τι δεν έκανε, τι δεν είδε, τι δεν ήπιε, και τι ... έφαγε και δεν το σημείωσε να το θυμάται, μην το ξαναπλησιάσει στη ζωή του.

Έτσι το φαΐ εκείνο που έφαγα σε ένα κατά τα άλλα πολύ συμπαθητικό pub του Λονδίνου, κοντά στο Paddington,  δεν θυμάμαι να σας πω τι ήταν! Πάντως ήταν pie, και ήταν traditional, που λύσαξα να θέλω να τρώω. Είχα δηλώσει πριν φύγω, θέλω στο UK να τρώω traditional φέτος! Καλά να πάθω. Μετά από αυτό το φιάσκο, το γύρισα στο burger και ησύχασα. Όταν δεν μου το έφερναν καμένο...

Όμως πήγαμε στο London Eye, επιτέλους, και η θέα μας αποζημίωσε! Λίγες ουρίτσες μόνο είχε, αλλά με τόσο μεγάλα βαγονάκια, και τόσο πολλά, κουνιούνται γρήγορα οι ουρές.

Δεν ήπια malt whiskie σε pub του Εδιμβούργου που σερβίρει πάνω από 100 είδη malt whiskies να διαλέξει κάποιος, και δεν με παρηγορεί καθόλου η σκέψη ότι ο λόγος που δεν το ήπια, είναι ότι δεν πίνω το ουίσκι, και ότι δεν ξέρω από malts. Έπρεπε να πιω, και ας μην είναι της προτίμησης μου, και αν δεν ήξερα από malts, έπρεπε να ρωτήσω να μου πουν. Έτσι θα μάθαινα και ένα, δυο πράγματα πάρα πάνω για αυτή την επεξεργασία, ίσως μου πρότειναν και κάποια μάρκα να αγοράσω για το σπίτι, να κερνάω τους καλεσμένους μας. Να λέω "Μήπως θέλετε ένα ουισκάκι; Το έφερα από την Σκωτία. Ναι, ναι, είχαμε πάει το καλοκαίρι Εδιμβούργο και περάσαμε ονειρεμένα!".  Διότι ούτε για το σπίτι αγόρασα.

Ψάχνοντας όμως στο net σχετικά, βρήκα αυτό και το σημειώνω να ρίξω μια ματιά, για να ξέρω περισσότερα την επόμενη φορά. Και εκεί είναι που καταλαβαίνει κάποιος την ουσία της στιγμής. Θα υπάρχει επόμενη φορά; Θα ξαναπάω Εδιμβούργο; 

Όμως η ατμόσφαιρα του pub και η διακόσμηση του, μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις, και σχεδόν άκουσα τον νεκρό επίσκοπο να κηρύττει από το κελάρι...

Και μπορεί να μην πήγαμε στο κάστρο, και η χάρη μας να έφτασε μόνο μέχρι το άγαλμα του Adam Smith, και τον τρούλο της St Giles Cathedral με zoom,

Όμως σκάψαμε, από το πάνω-κάτω, το Royal Mile, στο τμήμα της High Street, όπου είδαμε πολλά και θαυμαστά! Από παρελάσεις, μέχρι πίπιζες και τον άνθρωπο που καταπίνει φωτιές, και tartan, πολλά πολλά tartan, και δεν μετάνιωσα καθόλου που δεν αγόρασα Kilt, διότι οι φτηνές ήταν της πλάκας, άλλωστε λεγόντουσαν fun kilts, και οι αυθεντικές άρχιζαν από 200 λίρες με τις εκπτώσεις, που μάλλον ήταν πολλά για να την έχουμε απλά στην ντουλάπα να την καμαρώνουμε...

Αντιθέτως, κλαίω εκείνες τις 45 λίρες που έδωσα , 15 ο καθένας, για το τουριστικό λεωφορειάκι που σε γυρνάει στα αξιοθέατα, πηδάς μέσα, πηδάς έξω, όλη μέρα. Διότι μπορεί κάποιος να πηδάει μέσα και έξω στα λεωφορεία της γραμμής, με 3 λίρες το άτομο όλη την μέρα.  Ειλικρινά δεν κατάλαβα την διαφορά!

Με αυτό το τουριστικό λεωφορειάκι πήγαμε στο Leith, στο λιμάνι, όπου αράζει το Royal Yacht Britannia. Πηδήξαμε κάτω από το λεωφορείο, στο υπέροχο εμπορικό κέντρο Ocean Terminal. Η επίσκεψη στο Yacht ουσιαστικά αρχίζει από τον δεύτερο όροφο του εμπορικού κέντρου. Με γέφυρα περνάει κάποιος από το εμπορικό, μέσα στο πλοίο.

Κατόπιν πηδήξαμε πάνω, μέχρι το παλάτι του Holyrood. Εκεί είναι η αρχή του Royal Mile, του δρόμου που συνδέει αυτό παλάτι, με το κάστρο. Στην πραγματικότητα είναι λίγο παραπάνω από ένα μίλι. Royal Mile είναι ένα γενικό όνομα, και κάθε τμήμα του δρόμου ονομάζεται διαφορετικά. Αρχίζοντας από το Holyrood οι δρόμοι που αποτελούν το Royal Mile είναι οι Abbey Strand, Canongate, High Street,  Lawnmarket, Castlehill, Castle Esplanade, και φτάσαμε κάστρο...

Εδώ είμαστε έξω από το παλάτι :). Επισκεφτήκαμε μια καφετέρια και ένα μαγαζάκι για σουβενίρ. Κάθομαι στην καφετέρια και πίσω μου είναι το μαγαζάκι των σουβενίρ.
Μεταξύ άλλων, αγόρασα και σκοτσέζικα χειροποίητα fudge, και τα έφερα δώρο στην μητέρα μου, για να ανακαλύψουμε ότι είναι τόσο γλυκά, και τόσο πλούσια σε βούτυρο-παχιά, που ένα ψίχουλο είναι αρκετό για να γεμίσει το στόμα σου ... λίγδα! Μέχρι στιγμής αναπαύονται στο ψυγείο της... Ουπς, το ένα λείπει, και ψάχνουμε τον ένοχο. Κανείς δεν ομολογεί ότι το έφαγε!
Στην στάση ξανά, για να πηδήξουμε πάνω στο λεωφορειάκι, να πάμε στο επόμενο αξιοθέατο. Και περνούσε η ώρα, μαζευόντουσαν και άλλοι χαζοτουρίστες, αλλά το λεωφορειάκι άφαντο. Και να προσπαθώ να καθίσω στο παγκάκι της στάσης, να το μελετάω το θέμα με το δεξί ....μέρι, να το μελετάω με το αριστερό, αλλά που να φτάσω να κάτσω! Και αυτοί βρε παιδί μου, μια σανίδα που έβαλαν εκεί, πειράζει να την έβαζαν λίγο πιο χαμηλά; Τέλος πάντων, μερικοί πήραν τα πόδια τους και έφυγαν. Ήρθε και ένας ηλικιωμένος με μπαστούνι. Σουρνόταν. Όταν έφυγε και αυτός, κατάλαβα ότι κάτι δεν πήγαινε καθόλου καλά. Ώσπου είδα ότι κάποιες ώρες εκείνης της μέρας, 26/6, τα λεωφορεία λόγω έργων θα είχαν καθυστερήσεις!!! Τότε ήρθε ένας ... ειδικός, και μας το ανακοίνωσε επίσημα. Μας είπε να πάρουμε αυτό που πήγαινε στην αντίθετη κατεύθυνση, το οποίο αφού πηδήξαμε πάνω, έκανε επί τόπου, και συνέχισε προς την κατεύθυνση που ήταν να πάμε. Βέβαια, τότε δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσο κοντά  στο κέντρο είμαστε, διότι το Εδιμβούργο είναι μια πόλη φτιαγμένη για περπάτημα. Είναι πολύ μικρούλα, μπορείς να πας παντού με τα πόδια.
Στην High Street, με South Bridge γωνία, πηδήξαμε κάτω από το λεωφορείο, για πάντα!
Προχωρήσαμε λίγο στην High Street, προς τα πάνω, και χωθήκαμε πεινασμένοι και διψασμένοι 

στο αμερικάνικου τύπου, scotish apllied,  Filling Station. Ίσως να ήταν η ώρα, ίσως να ήταν η στιγμή, ως φαγάδικο μου άφησε της καλύτερες εντυπώσεις!

Και βέβαια η μπιρίτσα δεν είναι Guinness, αλλά Tennent's! Το Δουβλίνο και η GUINNESS είναι στα προσεχώς. Όπως και η επίσκεψη στο πιο ενδιαφέρον τμήμα του Εδιμβούργου, που βρίσκεται από κάτω. Διότι θέλω να πιστεύω πως θα καταφέρω να ξανάρθω. Τρεις μέρες μόνο, τι να πρωτοδεί κανείς;

Δύο από τις 30000+, λίμνες της Σκωτίας

Για μένα ο χρόνος δεν είναι υποχρεωτικά γραμμικός, και σίγουρα αν ήμουν σκηνοθέτης, θα είχα πολλά flashbacks στις ταινίες μου, ενίοτε δε, δεν  θα ήξερε ο θεατής αν βρίσκεται στο παρελθόν, στο παρόν ή στο μέλλον (όταν κάποιος έχει έντονη φαντασία, είναι εύκολο να βρίσκεται και εκεί)...Οπότε και το ταξίδι που κάναμε θέλησα να το παρουσιάσω με την σειρά που οι εικόνες ξεπηδούν από το μυαλό μου, ασχέτως ημερολογίου.

Και πάντα ξεπηδούν εικόνες από την φύση πιο έντονα. Αυτή με τραβάει και με ενθουσιάζει, και αυτές οι εικόνες γυρίζουν και ξαναγυρίζουν στο μυαλό μου. Επίσης στο μυαλό μου εντυπώνονται και οι μυρωδιές. Διότι κάθε τόπος έχει και την δική του μυρωδιά. Αλλιώς μυρίζει ο Πειραιάς, αλλιώς το Λονδίνο, ας πούμε...Πάντα συγκεκριμένη ίδια μυρωδιά αλλά διαφορετική από τόπο σε τόπο...Αυτή η μουχλίλα ανακατεμένη με γρασίδι και καυσαέριο των δρόμων του Λονδίνου, η μουχλίλα των σπιτιών και της μοκέτας...πάντα ίδια μυρωδιά...που μου ξυπνάει αναμνήσεις από όλα τα ταξίδια που έχω κάνει στην Αγγλία, και κάθε φορά ξέρω ότι ... φτάσαμε! Η μυρωδιά της θάλασσας στον Πειραιά πάλι, ανοίγω την μπαλκονόπορτα και αναπνέω μια ελαφριά ... θαλασσινή λιμανίλα, λιγάκι πετρέλαιο από τα καραβάκια,  λιγάκι βούρκος, χαρακτηριστική μυρωδιά, ευχάριστη, αν και καταλαβαίνω ότι ... είναι βρώμα στην ουσία. Και τώρα θυμάμαι μια άλλη μυρωδιά. Της Λάρνακας, κάθε φορά που επιστρέφαμε και κατεβαίναμε από το αεροπλάνο, τα χρόνια που έμενα Κύπρο. Και εκεί υγρασία, ζέστη, αλλά πάλι αλλιώτικη και μοναδική μυρωδιά.

Και η Σκωτία πως μυρίζει; Η Σκωτία μυρίζει Αγγλία. Μυρίζει εγγλέζικη ύπαιθρος, καθαρή και φιλική. Μοιάζει ακριβώς όπως η Αγγλία σε όλα της, στην φύση, στα σπίτια, σε όλα, μόνο που είναι πιο ανθρώπινη, πιο αληθινή, πιο όμορφη! Έχει πάρα πολλά κάστρα, ανάμεσα στην πρασινάδα, που στην αρχή τα κοιτάς, εντυπωσιάζεσαι, μετά σου φαίνονται φυσική συνέχεια του τοπίου, και πάνω από 30.000 λίμνες ...

Από αυτές η μεγαλύτερη σε όγκο νερού είναι η Ness διότι είναι πάρα πολύ βαθιά, η Loch Ness, και η μεγαλύτερη σε έκταση είναι η Loch Lomond, την οποία επισκεφτήκαμε, αφού πρώτα περάσαμε από την Loch Katrine, μια όχι τόσο μεγάλη αλλά πανέμορφη λίμνη. (οι macro fotos της προηγούμενης ανάρτησης είναι από εκεί)

Φτάνοντας στο Εδιμβούργο, μετά από ένα τριήμερο που περάσαμε στο Λονδίνο, δεν είχαμε κάποιο συγκεκριμένο πρόγραμμα. Είχαμε κλείσει κάποιες "εκδηλώσεις" μέσω ίντερνετ για Λονδίνο, αλλά για Εδιμβούργο δεν είχαμε κανονίσει κάτι ιδιαίτερο, μόνο τα εισιτήρια μας τα αεροπορικά, και το ξενοδοχείο, διότι θέλαμε να περάσουμε "βλέποντας και κάνοντας" και αν είναι δυνατόν να ξεκουραστούμε κιόλας σωματικά... Πετάξαμε λοιπόν από Heathrow terminal 1 με ΒΜΙ για Εδιμβούργο, μια ώρα πτήση, πήραμε ένα ταξάκι, προσπαθήσαμε να εξηγήσουμε στον κύριο που πάμε, παραιτηθήκαμε της προφορικής προσπάθειας , δώσαμε γραπτώς την διεύθυνση, και ... φτάσαμε.  Αυτό έγινε Παρασκευή μεσημέρι, 25/6. 

Η εκδρομή στις λίμνες έγινε την Κυριακή, με ένα τοπικό τουριστικό πρακτορείο που βρίσκεται πάνω στη High Street, στο Royal Mile, στην παλιά πόλη του Εδιμβούργου.

Και τώρα η εκδρομή σε εικόνες... Κρίμα που δεν μπορώ να ενσωματώσω και κάποιες μυρωδιές ...

Πρώτη στάση στο κάστρο Doune όπου έχει γυριστεί η ταινία των Monty Python, "Monty Python and the Holy Grail". Βρίσκεται στην επαρχία Stirling, στην κεντρική Σκωτία.

Πίσω από το κάστρο, ο ποταμός Teith.

Στη συνέχεια, αφού ήπιαμε τον καφέ μας στο Kilmahog Woollen Mill,

και γνωρίσαμε τον Hamish McKay Denovan, τον Σκωτσέζο ταύρο με το μακρύ κόκκινο τρίχωμα, επιβιβαστήκαμε στο μικρό εκδρομικό μας πουλμανάκι, και ξεκινήσαμε με προορισμό

την επόμενη στάση μας, στην Loch Katrine!
Υπέροχη λίμνη στα Trossachs, η πιο όμορφη των Trossachs, πατρίδα του Rob Roy, του Σκωτσέζου λαϊκού ήρωα, κάτι σαν τον Ρομπέν των Δασών της Σκωτίας. Στην φωτογραφία είναι η αποβάθρα από όπου φεύγουν ποταμόπλοια που κάνουν την βόλτα της λίμνης. Επίσης ενδείκνυται ο γύρος της λίμνης με ποδήλατο, και με τα πόδια βεβαίως. Υπάρχουν όμως και κάτι τρομερά αυτοκινητάκια ενοικιαζόμενα με την ώρα, γι αυτό το σκοπό. Τέτοια είδα και στο Hyde Park, και τέτοια συναντάει κανείς και στα αεροδρόμια που μεταφέρουν κάπως πιο ηλικιωμένους επιβάτες. Τα γλυκόβλεπα αλλά ο Άλεξ μου έκοψε την φόρα...Άλλωστε δεν θα καθόμαστε και πολύ εκεί, δυστυχώς.

Η καφετέρια της λίμνης. Τα βαρέλια - παρτέρια έχουν μέσα τα λουλουδάκια της προηγούμενης ανάρτησης. Η λίμνη ανήκει στην εταιρία υδάτων της Γλασκόβης.

( Tullie Inn, η εικόνα είναι από το ίντερνετ)

Και φτάνουμε στον τελικό μας προορισμό που είναι η Loch Lomond. Βρίσκεται στα σύνορα lowlands της κεντρικής Σκωτίας, και στα highlands. Η μεγαλύτερη λίμνη της Σκωτίας σε έκταση με τριάντα ή και περισσότερα νησάκια, ανάλογα με την στάθμη του νερού. Σταματήσαμε στο Balloch, ένα γραφικότατο αλλά και τουριστικότατο χωριουδάκι στην άκρη της λίμνης (νομίζω ότι είναι ένα τέλειο θέρετρο), όπου φάγαμε στο Tullie Inn, (λόγω κίνησης εκείνη την ημέρα, άργησαν να μας σερβίρουν, και τελικά το έφεραν και ελαφρώς κάρβουνο το μπέργκερ...μάλλον το είχαν ξεχάσει στη φωτιά). Το Tullie Inn βρίσκεται κοντά στην αποβάθρα, από όπου πήραμε το καραβάκι για μια βολτούλα (μιας ώρας) στη λίμνη. 

Στην αποβάθρα περιμένοντας το καραβάκι που κάνει την βόλτα στην λίμνη

Θέα από το πλοίο...Στις ακτές τις λίμνες υπάρχουν πολλά "κάστρα" τα οποία έχουν γίνει ξενοδοχεία πολυτελείας.

Ένα από τα νησιά της λίμνης. Παρατηρείστε τον ... θαλασσινό κυματισμό της λίμνης. Αν και ο καιρός ήταν καλοκαιρινός γενικά, ακόμα και στην Σκωτία, στο συγκεκριμένο σημείο, και μάλιστα μέσα στο καραβάκι, είχε ψυχρούλα.

Και μπόνους φότο...το πειστήριο ότι είμαστε και εμείς εκεί :P

Άντε στην υγειά μας με μια σκωτσέζικη μπύρα ... Tennent's!!!
Περισσότερες φότος, εδώ.