Ίσως φανώ κοινότυπη,
πιθανώς βαρετή
ίσως επαναλαμβανόμενη
και κουραστική.
Μπορεί και σπαστική
όμως πάντα είναι μέρες,
μέρες για μοίρασμα,
μέρες για να δώσουμε.
Όλοι έχουμε,
και αν δεν μας περισσεύουν τα χρήματα,
που και από αυτά μπορούμε να δώσουμε,
Ας δώσουμε ένα χαμόγελο
στον αντιπαθητικό συνάδελφο μας.
Ας δώσουμε λίγο σεβασμό
στο άχρηστο αφεντικό μας.
Ας δώσουμε μια καλή κουβέντα
στα κακιασμένα πεθερικά μας.
Ας πιούμε ένα καφέ με την γκρινιάρα, απαράδεκτη φίλη μας.
Ας της δώσουμε χρόνο να αναλύσει την δυστυχία της.
Ας δώσουμε μια ευχή για πρόοδο στον ανταγωνιστή μας.
Ας δώσουμε τόπο , ας δώσουμε χρόνο.
Ας δώσουμε χώρο
για να συν-χωρέσουμε όλοι.
για να συν-χωρέσουμε όλοι.
Ας δώσουμε το ενδιαφέρον μας σε όλους.
Ας δώσουμε και ας το ξεχάσουμε μετά.
Σας βάζω το αγαπημένο μου "χριστουγεννιατικοειδές" τραγουδάκι
12 σχόλια:
Ειδα το μαζι και νομιζα οτι πηγες να βγαλεις πολιτικο λογο βρε Λιλακο! ΦΦ! Λοιπον εισαι πολυ καλο πλασμα και ψυχουλα Λιλακο. Να δωσουμε συμφωνω. Δεν γραφω τιποτε αλλο γιατι το τι δινει ο καθενας ειναι προσωπικη υποθεση. Ας δωσει ομως οτι μπορει. Φιλακια!
Αγαπητή Lily,
πάει αρκετός καιρός που «σιωπηλά» παρακολουθώ τόσο τις αναρτήσεις σου, όσο και κάποια από τα σχόλιά σου (είμαι βλέπεις και τακτικός αναγνώστης του Κώστα).
Όσο μπορώ να πω ότι «χαίρομαι» τις περισσότερες από αυτές, άλλο τόσο «θαυμάζω» την ορθή τοποθέτησή σου σε πολλά από τα θιγόμενα θέματα. Θεωρώ ότι οι τελευταίες σου αναρτήσεις είναι από τις πλέον μεστές. Όχι μόνο γιατί ασχολείσαι με το θέμα της πίστης και της αγάπης-δύο έννοιες που με αγγίζουν πάρα πολύ- αλλά κυρίως γιατί ο τρόπος της γραφής σου με αφήνει σχεδόν «άφωνο», μιας και είναι σαν να διαβάζω δικές μου σκέψεις, που για κάποιο αδιευκρίνιστο λόγο δεν μπορούσα τόσο ελεύθερα και εύστοχα να διατυπώσω.
Από το «Μαζί», πέρα από την συμφωνία μου για το πόσο επιτακτική -ιδιαίτερα για την εποχή μας- είναι η ανάγκη της προσφοράς, κρατάω την τελευταία σου προτροπή.
«Ας δώσουμε και ας το ξεχάσουμε μετά» …γιατί έχει διπλή αξία όταν δίνεις χωρίς να περιμένεις να λάβεις.
Εύχομαι το πνεύμα των Χριστουγέννων να βρίσκεται πάντα εντός σου και να ομορφαίνει τις ζωές όσων βρίσκονται γύρω σου.
Την καλημέρα μου και την εκτίμηση μου
Καλημέρα Δεσποινάκι μου!
α όχι ακόμα! Δεν θα βγάλω πολιτικό λόγο. Μόνο κάτι αθώα "κηρυγματάκια" προς το παρόν :)
Thanks Δεσποινάκι μου για τα καλά σου λόγια. Αλλά μόνο ένας καλός μπορεί να καταλάβει το καλό, οπότε πιστεύω και εσύ δεν πας πίσω.
Και βέβαια ότι μπορεί ο καθένας δίνει. Και ότι θέλει. Διότι αν δεν θέλει δεν πειράζει. Και πάλι κάποιος σοβαρός λόγος θα υπάρχει για να μην θέλει.
Πολλά φιλάκια!
Καλημέρα x-man
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, και χαίρομαι που με επισκέπτεσαι και που είσαι αναγνώστης του Κώστα. Είναι πολύ καλός φίλος ο Κώστας δικός μου, αλλά και γενικά άνθρωπος που δίνεται στους άλλους.
Η αγάπη και η προσφορά είναι αυτό που θα μας στηρίξει, θα μας βγάλει από το τέλμα της εποχής, και θα προχωρήσουμε. Και πάλι όμως, ας τα εφαρμόσει ο καθένας με τον τρόπο που μπορεί και που θέλει, διότι δεν είμαστε μάζα. Ξεχωριστές προσωπικότητες είμαστε, με διαφορετικές ικανότητες και δυνάμεις ο καθένας.
Μου άρεσε ότι εστίασες στο να "ξεχάσουμε". Διότι "μαζί" με την "αγάπη" και το "δόσιμο" είναι και το "ξέχασμα" :). Αν δεν το κάνουμε όλα μένουν μισά...
Να σαι καλά!
πολυ καλο Λιλάκι .......το διαβαζω το βραδυ στην εκπομπή εδω:
http://www.ustream.tv/channel/katw-apo-to-kioski
φιλια
Καλέ μου Κώστα, καλημέρα και σε ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο που μου αφιερώνεις. Να ξέρεις ότι το εκτιμώ πάρα πολύ αλλά το χαίρομαι κιόλας!
Το σχόλιο σου συμπληρώνει πάρα πολύ ωραία την ανάρτηση μου!
Θα σταθώ σε δυο σημεία, που επισημαίνεις και καλά κάνεις, διότι και εγώ τα είχα στο μυαλό μου ως "επισημασμένα" :)
Το "μαζί", που ναι είναι άλλο πράγμα και θα κάνω μια ανάρτηση σύντομα, και το "αλισβερίσι". Είναι έτσι όπως το λες και καλά κάνεις και το διευκρινίζεις, διότι όταν περιμένουμε, όταν δεν ξεχνάμε, ακριβώς αυτό είναι. Και δεν είναι κακό, όμως πάει σε άλλη κατηγορία!
Κωστή μου να είσαι καλά, περιμένω νέα σου, φιλάκι και αγκαλίτσα!
Νανά μου σε ευχαριστώ πολύ!
Να είσαι πάντα καλά, και καλή σου μέρα!
Με κείνους τους αχρείους που μας κατάκλεψαν και μας έφτασαν εδώ τι κάνουμε; Σήμερα έγινα εγώ λίγο ξινούλα! Συνεχίζω να θέλω να τους φτύσω στα μούτρα, χωρίς παράταση αγάπης… Ούτε καν μέχρι τα Φώτα. Παρά το ότι καταβάλλω προσπάθειες να γίνω μεγαλόψυχη. Πίστεψε με…
Καλημέρα Ελένη μου!
Νομίζω ότι στο συγκεκριμένο σημείο, όπως στρώσαμε κοιμηθήκαμε. Δέσαμε τον σκύλο με τα λουκάνικα. Τώρα τι κάνουμε; Μαθαίνουμε. Ούτε πικρία, ούτε θυμός. Διότι εμείς θα ξινιζόμαστε μόνο, και το κακό το ξίδι το μπουκάλι του χαλάει. (καλά πόσες παροιμίες θα πω πια;)
Μαθαίνουμε λοιπόν και πάμε πάρα κάτω. Αυτό είναι η εφαρμογή της αγάπης στην συγκεκριμένη περίπτωση.
Φιλάκια Ελένη μου και να μην στεναχωριέσαι. Θα περάσει και αυτό!
Κωστή μου καλημέρα :)
Μπράβο ρε Λίλη, μας θυμίζεις αυτά που ξεχνάμε... Πολλά φιλιά σ'αγαπώ πολύ να το ξέρεις...
Καλημέρα Ντοράκι μου!
Σας θυμίζω αυτά που ξεχνάτε, για να τα κάνετε και μετά να τα ξεχάσετε ;)
Και εγώ σε αγαπάω. Καλά τώρα πετάω από την χαρά μου με αυτό που είπες!
Φιλάκια πολλά κούκλα μου
Δημοσίευση σχολίου