Η Άνοιξη μπήκε βιαστικά και φουριόζικα στο διαμέρισμα από παντού...
Δεν μπορώ την κλεισούρα δήλωσε. Άνοιξε μου την μπαλκονόπορτα γρήγορα. Θέλω να κυκλοφορώ άνετα και όχι σαν το κλέφτη.
Εγώ, τι να κάνω, υπάκουσα.
Βγήκε και στρογγυλοκάθισε στις πολυθρόνες της βεράντας πάνω στα μικρά μαξιλαράκια που άρπαξε από τον καναπέ.
Δεν έχω βγάλει τα κανονικά μαξιλάρια ακόμα, ήρθες βιαστικά, της είπα.
Δεν πειράζει, καλά είναι και αυτά, είπε. Χρειάζεσαι αλλαγές και συμμαζέματα εδώ...
Όπως πάντα, της απάντησα.
Έχεις pinterest, μου είπε απειλητικά, και με κάρφωσε με το βλέμμα της. Έχεις και board με porches για να παίρνεις ιδέες. Αλλά τίποτα δεν έκανες ακόμα. Και επιπλέον έχεις και τον βρομιάρη τον λιονταρή μονίμως στην βεράντα να τρομάζει τον κόσμο!
Ναι, για τους κλέφτες και τους κακούς, είπα. Τον βλέπουν, φοβούνται, και τρέπονται σε φυγή. Οι φίλοι τον γνωρίζουν και τους γνωρίζει. Μόλις τους δει γουργουρίζει σαν γάτος και εκείνοι του χαϊδεύουν την χαίτη και την φούντα της ουράς του.
Καλά, καλά, άσε τα λόγια και τις αηδίες, και φέρε τώρα το laptop και το pinterest να δούμε το board με τα porches, μου είπε η Άνοιξη.
Έτσι και έκανα...
Κάποιες από τις φότος μου μάζεψα, τις βάζω εδώ, για να βλέπουμε και να γουστάρουμε την Άνοιξη που ήρθε.
Έτσι και έκανα...
Κάποιες από τις φότος μου μάζεψα, τις βάζω εδώ, για να βλέπουμε και να γουστάρουμε την Άνοιξη που ήρθε.
1 σχόλιο:
Άγιοι Ανάργυροι Λιονταρή μου :P
Ο Άγιος Διονύσης είναι στην γειτονιά του γραφείου μας.
Μου έδωσες ιδέα όμως! Το τομάρι σου είναι πολύ ωραίο χαλάκι, με το κεφάλι ολόκληρο και ανοιχτό το στόμα. Πως σου φαίνεται;
Ως Κωστής όμως, μπορείς να περάσεις για ένα coktail μόλις τακτοποιήσω την βεράντα.
Ευχαριστώ για το humorιστικό σχολιάκι. Να είσαι καλά!
Δημοσίευση σχολίου