Μακριά από τον καθρέφτη

• Βαρέθηκα να ασχολούμαι με τα συναισθήματα που μου προκαλούν οι σχέσεις μου. Κουράστηκα να τα αναλύω και να προσπαθώ να τα αλλάξω, κουράστηκα να προσπαθώ να αλλάξω τους άλλους για να μην μου τα προκαλούν. Πιο πολύ κουράστηκα να προσπαθώ να αλλάξω τον εαυτό μου για να μην τα νιώθω έτσι, έτσι επίπονα και αρνητικά. Θέλω να τα αγνοώ αν δεν νιώθω καλά με αυτά, να ευχαριστώ τον Θεό όταν νιώθω καλά με αυτά, αλλά και πάλι να τα αφήνω, και να προχωράω. 
• Οι σχέσεις δεν είναι αυτοσκοπός, λέω στον εαυτό μου, είναι μόνο το μέσον να προχωρήσεις προς το φως.
• Οι άνθρωποι δεν είναι είναι οι μπαταρίες μας, μονολογώ. Είναι οι δείκτες προς την πηγή που χρειάζομαι. Μπορεί να δείχνουν αρνητικά ή θετικά, με γλυκό ή άγριο τρόπο. Είναι το ίδιο. Πρέπει να δω προς τα που δείχνουν. 
• Λένε ότι ο "άλλος" είναι ο καθρέφτης μας. Όταν κρίνω τον άλλο με αρνητικό ή θετικό τρόπο, ίσως να πρέπει να εξεταστώ. Μήπως έχω εγώ αυτές τις ποιότητες που λέω πως έχει ό "άλλος"; Τελικά υπάρχει "άλλος"; Ίσως και όχι, γι αυτό όταν μιλάω για τα συναισθήματα που μου προκαλεί ο άλλος, καλύτερα να τα αγνοώ, για να μπορώ να προχωρώ ελεύθερη προς τον στόχο. 
• Αν επηρεαστώ από τα συναισθήματα μου, πως μπορώ να μάθω τον "άλλον"; 
• Αν όμως δεν μάθω τον άλλον, πως θα μπορέσω να τον αγαπήσω; Αν δεν τον αγαπήσω δεν θα υπάρχει ποτέ ο άλλος, μόνο εγώ και τα συναισθήματα μου...