Τύψεις...και φθινοπωρινές εικόνες

Υπολόγιζα να είναι busy day η σημερινή αλλά τελικά δεν είναι. Η μαθήτρια μου είναι άρρωστη και δεν ήρθε, και κάτι άλλες δουλειές θα τις κάνω αύριο. Τώρα κοιταώ κάτι photos που τις κατέβασα με ένα εργαλείο του photoshop CS3 extended, το StockPhotos της Adobe. Δυστυχώς το έχω σε trial version και έχω άλλες 15 μέρες λειτουργίας. Μετά δεν ξέρω τι θα κάνω, θα δω.
Κόλησα και με αυτό το τραγούδι, το When I see your Face Again. Το άκουσα το πρωί στο mad και τρελάθηκα Άπό το πρωί το έχω ακούσει 200 φορές, και μέχρι το βράδυ ποιος ξέρει πόσες. Είμαι λοιπόν στο γραφείο, ψάχνω για Photos, ακούω μουσική ε, να μην ανάψω και ένα κεράκι? Έχω και το κερί μου ...
Ωραία όλα αυτά, αλλά αισθάνομαι τύψεις, γιατί ο Άλεξ είναι στο άλλο γραφείο και καθαρίζει... Ο ένας στη χλίδα και ο άλλος στα σκατά...
Αλλά κάποιος δεν πρέπει να είναι στο γραφείο να περιμένει τον άνθρωπο για τα κλιματιστικά? Ε, έπεσε ο κλήρος σε μένα γιατί έτσι και αλλιώς θα έπρεπε να είμαι εδώ για το μάθημα. Ας μην αρρώσταινε η μαθήτρια μου, τι να την κάνω?
Να και το τραγουδάκι που με ξετρέλανε από το πρωί:

Παράπονα

Θα γίνω λίγο παραπονιάρα τώρα. Είναι Σάββατο πρωί και γουστάρω να γκρινιάξω! Γιατί όταν χρειάζομαι κάποιον δίπλα μου δεν υπάρχει κανείς? Δηλαδή την συγκεκριμένη στιγμή, του άντρα θέλω, τώρα τον θέλω… ε, δεν υπάρχει. Όλοι έχουν άλλες προτεραιότητες και τρέχουν από δω και από κει πανικόβλητα, ενώ θα ήθελα να ασχοληθούν μαζί μου.
Μήπως δεν τοποθετούμαι σωστά, μήπως πρέπει να πιέζω περισσότερο? Όμως τότε χάνει την αξία του το όλο θέμα. Άλλη ομορφιά έχει εκεί που χρειάζεσαι κάποιον, τσουπ να βρεθεί, και άλλη να παρακαλάς για παρέα. Έτσι δεν είναι?

Θέλω, θέλω, θέλω

Ψώνιο είναι να έχεις δικιά σου δουλειά, να μπορείς να ρυθμίσεις ανεξάρτητα το πρόγραμμα σου και να μην έχεις κανένα παράλογο στο κεφάλι σου να σε νταντανιάζει.
Από χτες που μου αγόρασε ο Άλεξ τα ηχεία, είμαι ενθουσιασμένη. Το γραφείο μου έχει γίνει πολύ hi-tech, ο υπολογιστής κάνει όλες τις δουλειές και σκέφτομαι αν τελικά χρειάζεται κανείς και τίποτα άλλο. Α, ναι, χρειάζεται και το τουτού του να πηγαίνει βόλτες για να του έρχονται εμπνεύσεις για blogs…
Λοιπόν my dream situation είναι να μπορώ έχω τη δουλίτσα μου η οποία θα βγάζει κάποια λεφτάκια για να περνάμε καλά, αλλά την οποία δουλίτσα θα ορίζω εγώ κατά πως μου κατεβαίνει, να έχω την οικογένεια μου που θα ζούμε αρμονικά, με σεβασμό και κατανόηση στην προσωπικότητα και στην ανεξαρτησία του άλλου, μερικούς πολύ καλούς φίλους, γιατί δεν μπορώ την οχλαγωγία και τις επαφές με ετερόκλητο και αλαφιασμένο πλήθος , ε και that’s all.
Θέλω και άνεση, δεν μπορώ τα στενά περιθώρια, τα στενά μυαλά, τις στενές σκέψεις. Θέλω επιλογές και εναλλακτικές για ότι κάνω, γιατί έτσι νοιώθω ελεύθερη. Πειράζει?
Χαχαχαχα, θέλω, θέλω, θέλω…αλλά δεν θα βάλω και λογοκρισία στο my dream situation, καλά κάνω και θέλω….

Το κρεββάτι, το πάπλωμα, το μασάζ, ο γάτος

Γιατί θέλω να χωθώ στο κρεββάτι μου σήμερα? Θα ήθελα να ξαπλώσω σε ένα μαλακό κρεββατάκι, να ακουμπήσω το κεφαλάκι μου σε ένα πελώριοοοοοοοο μαξιλάρι και να σκεπασθώ με ένα άσπρο πάπλωμα. Τηλεκοντρόλ και ... γάτος απαραίτητος. Θέλω και τσαγάκι δίπλα στο κρεββατάκι, και μουσικούλα και κάποιον να μου κάνει μασάζ με αιθέρια έλαια!

Αυτά τα έλεγα πριν...

Αν και μου αρέσει ακόμα η ιδέα του μασάζ γιατί έχω περπατήσει πολύ και τα ποδαράκια μου θέλουν λίγο τρίψιμο, δεν πειράζει, ας μην κουκουλωθώ Ο αντρούλης μου μου χάρισε ωραία ηχειάκια για το computer μου, αυτό που έχω στο γραφείο, και ακούω τη μουσική μου τώρα.

Μπορεί να είναι η ιδέα μου...

Αλλά μου φαίνεται ότι το 360 έχει πολύ περίεργο κόσμο. Και όταν λέω πολύ εννοώ και σε αριθμό (πολλούς) αλλά και σε ποιότητα ...χαχαχαχα, εννοώ παρά πάνω από ότι χρειάζεται παλαβομάρα! Βέβαια οι παρόντες εξαιρούνται (όσοι μπορούν να διαβάσουν αυτό το ιστιολόγιο), όπως λέγεται στα ελληνικά το blog!
Και επιπλέον μου φαίνεται ότι ανακυκλώνουμε τα ίδια και τα ίδια, ας πούμε χρησιμοποιούμε τα ίδια και τα ίδια κόλπα για να τραβήξουμε κόσμο στο Blog. Δύο είναι τα δημοφιλέστερα κόλπα:

• Κάνω πως φεύγω για να μου πουν να μείνω
• Δημιουργώ καυγά και αντιπαράθεση εκ του μη όντως για να τραβήξω το ενδιαφέρον

Βέβαια εγώ δεν καταδέχομαι να κάνω κάτι τέτοιο ποτέ, και ούτε οι φίλοι μου που διαβάζουν αυτό το blog, ας το πούμε blog. Λοιπόν υπάρχουν φοβερά αξιόλογα blogs τριγύρω, γραμμένα από ανθρώπους που και πολλές γνώσεις έχουν, και που έχουν ταλέντο στο ...γράψιμο.
By the way, προπονούμε και εγώ στο ... γράψιμο...χαχαχαχα