2009, καλώς το μας!!!

Καλημέρα 2009!!! Σου ερχόμαστε και μας έρχεσαι!!! Επιτέλους θα συναντηθούμε!!!

Τελευταία χρονιά της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα. Σαν χτες μου φαίνεται που έμπαινε το 2000, και όλοι περιμέναμε κάτι μεταξύ της εμφάνισης των εξωγήινων και της συντέλειας του κόσμου…Είμαστε στην Λευκωσία τότε, ήταν τα μοναδικά Χριστούγεννα που είχαμε περάσει εκεί, και δεν είχαμε έρθει Αθήνα, γιατί έπρεπε να είμαστε στα πόστα μας για να σπεύσουμε να συνεφέρουμε τους υπολογιστές στις εταιρίες που δουλεύαμε, αν τυχόν και τρελαίνονταν λόγω του millennium. Αλλά τίποτα δεν έγινε, οι υπολογιστές συνέχισαν να δουλεύουν κατ’ ευχή. Όπως δεν έγινε και η συντέλεια, η οποία έχει μεταφερθεί για το 2012. Θα γίνει λένε η συντέλεια του ως τώρα γνωστού κόσμου και κάτι άλλο θα ξεπηδήσει…

Καιρός λοιπόν είναι να ξεπηδήσει αυτό το νέο. Και άργησε θα έλεγα, άργησε πάρα πολύ. Γιατί όλο ανακαλύπτω και ξανακαλύπτω τα ίδια. Δηλαδή ότι τα πράγματα εκεί έξω δεν προχωράνε και ότι όλο στα ίδια μένουμε. Και να οι μουρμούρες, και να οι γκρίνιες, και να οι καταθλίψεις γιατί η νοοτροπία δεν αλλάζει, γιατί δεν προχωράω, γιατί πάντα ο άλλος φταίει που δεν μου παρέχει τις συνθήκες να προχωρήσω, γιατί οι άλλοι είναι κολλημένοι και εδώ και 45 χρόνια δεν έχει αλλάξει τίποτα…

Και πάντα χρόνος μπαίνει, χρόνος βγαίνει, να προσπαθώ να αλλάξω, να ελέγξω, να μεταμορφώσω κάποιον άλλο για να μπορέσω εγώ να ζήσω όπως θέλω. Δεν πα να κατεβαίνει ο Χριστός ο ίδιος να μου λέει πάρε τον Σταυρό σου βρε παιδί μου και προχώρα, εγώ προσπαθώ να τον δώσω σε κάποιον άλλο και να γκρινιάζω γιατί δεν τον σηκώνει… Δεν πα όλοι οι μεγάλοι μύστες να μου λένε: ότι σκέφτεσαι αυτό γίνεται και αυτό βλέπεις γύρω σου, εγώ εκεί… Φταίει η νοοτροπία των άλλων που δεν αλλάζει, λέω. Γι αυτό δεν ζω όπως θέλω. Κάνε αυτό που αγαπάς μου λένε οι φίλοι μου και εγώ τους κοιτάω με καχυποψία…Μήπως μου το λένε αυτό αλλά μετά με κρίνουν δυσμενώς αν κάνω κάτι που δεν τους αρέσει, αναρωτιέμαι. Και μετά αρχίζω την μιζέρια ότι δεν κάνω αυτό που μου αρέσει…Ότι είναι εγκλωβισμένη σε καταστάσεις άλλων. Και πάλι από την αρχή.

Τώρα λέει το 2012 θα αλλάξουν τα πράγματα. Δηλαδή μπορώ να παραμείνω στην ίδια μιζέρια για το 2009, το 2010 και το 2011 και να ελπίζω με ειρωνική καχυποψία ότι το 2012 ως δια μαγείας όλα θα αλλάξουν. Αλλά αν δεν αλλάξουν, θα τους την έχω στημένη, αλήθεια ούτε ξέρω από πού προήλθε αυτό για το 2012 και ούτε ποιοι το λένε αυτό, αλλά πάντως θα τους την έχω και αυτών στημένη ότι μου έταξαν και δεν άλλαξε τίποτα…ούτε καν μια συντέλεια δεν ήρθε…

Όμως, παρόλα αυτά, μην ακούτε που μουρμουράω…Γιατί:

Γιατί είμαι happy και ευγνώμων για ότι έχω και για ότι είμαι. Είμαι happy και ευγνώμων για την οικογένεια μου, την τέλεια οικογένεια μου, και για τους φίλους μου, τους παλιούς αλλά και τους καινούργιους, που είναι δίπλα μου συνεχώς να με στηρίζουν και να με αγαπούν, είμαι happy και ευγνώμων για το σπίτι μου, το αυτοκίνητο μου και όλα τα υλικά αγαθά, είμαι happy και αισθάνομαι ευλογημένη γιατί είμαι άνθρωπος που μαθαίνει και εξελίσσεται και που μπορεί να ζήσει τις ιδιαίτερες στιγμές του με ένταση και πάθος…

Είμαι happy και ευγνώμων για το 2008 που έζησα και που πέρασε, και για όσα έμαθα και ένιωσα.

Εύχομαι το 2009 να είναι η καλύτερη χρονιά μας και να βαδίσουμε με βάση τα σοφά μαθήματα που πήραμε το 2008! Φιλιά σε όλους και όλες!

Εν Πειραιεί...

Μια σχετικά σύντομη βόλτα στο κέντρο του Πειραιά σήμερα, στον βροχερό και κρύο Πειραιά.

Μας θυμήθηκε ο Χειμώνας και είπε να έρθει και να μείνει.

Δωράκια για τις φίλες μου από το Fresh Line . Το Fresh Line είναι η ελληνική απάντηση στo Body Shop, αλλά είναι πιο ακριβό και μάλλον τα προϊόντα του είναι όντως αγνά.

Τα δωράκια με τις φιλενάδες τα ανταλλάσσω Πρωτοχρονιά. Οπότε προς το παρόν έβαλα τις τσαντούλες κάτω από το δέντρο.

Δωράκι και για μένα. Από το Yamamay το δικό μου.

Στο τέλος της βόλτας, πήραμε το καφεδάκι μας στο αγαπημένο μας καφέ στη Σωτήρος, στο Αρτίστικο.

Ωραία διακόσμηση, ζεστό και άνετο μέρος, ατμοσφαιρική μουσική...

Αυτά τα καντράκια μου αρέσουν πολύ.

Και back home...Δεντράκι, χαλάρωση, διάβασμα και μουσικούλα.

Χρόνια πολλά παιδιά και πάλι. Πάντα με υγεία και αγάπη. Όταν έχουμε αυτά, προσθέτονται και τα άλλα...

Χριστούγεννα 2008...

Θα τα αφήσω όλα πίσω μου…

Και τις δυσκολίες όλης της χρονιάς με τα οικονομικά, και τις δυσκολίες της επικοινωνίας, ακόμα και την επιθυμία μου να έχω κοινούς στόχους και κοινή πορεία με κάποιους ανθρώπους, που όλο νομίζω ότι το καταφέρνω και όλο βλέπω ότι δεν έχει γίνει τίποτα. Μια άστοχη κουβέντα, μια πίεση περισσότερη από αυτή που αντέχω εκείνη την στιγμή, και το όνειρο διαλύεται, πέφτει μπροστά στα πόδια μου σαν γυάλινος τοίχος που σπάει σε χιλιάδες γυαλάκια…Και φτου από την αρχή, να αλλάζω τα τουβλάκια, να τα βάζω αλλιώς μπας και αυτή τη φορά ταιριάξει και δεν πέσει το οικοδόμημα έτσι εύκολα, μπας και δεν υπάρξει η άστοχη κουβέντα, μπας και όλοι είναι ευχαριστημένοι και δεν πιέσουν για κάτι άλλο…

Αλλά τώρα είναι Χριστούγεννα, και κάθε χρόνο αυτή την εποχή τα ξεχνάω όλα…Δεν κάνει να τα σκέφτομαι, δεν κάνει να στεναχωριέμαι…Κάθε χρόνο τέτοια εποχή ελπίζω τα καλύτερα και πιστεύω τα καλύτερα, άλλωστε φέτος έχω και πραγματικούς λόγους να τα κάνω αυτό, να τα ρίξω όλα πίσω και να ασχοληθώ μόνο με τα πολύ ουσιώδη…

Γιατί η χειρότερη δυσκολία από όλες αυτής της χρονιάς ήταν η αρρώστια του πατέρα μου, που δοκίμασε τις αντοχές μας και μας έφερε στα όρια μας, αλλά εγώ προσωπικά έμαθα από αυτό πολλά, πάρα πολλά. Κυρίως όμως εκτίμησα αφάνταστα τους γονείς μου, και τη σχέση τους.
Τους θαύμασα και τους αγάπησα όσο δεν παίρνει άλλο γι αυτό που είναι, και κατάλαβα τι θα πει αληθινή αγάπη στο ζευγάρι…μια αγάπη που θα ήθελα να έχω και εγώ αλλά δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω ποτέ.

Κατάλαβα και κάτι άλλο. Κατάλαβα ότι υπάρχει αλληλεγγύη στον κόσμο, γιατί όσο καιρό ο πατέρας μου χρειαζόταν αίμα, και ήταν πολύς καιρός, βρισκόντουσαν συνέχεια αιμοδότες, και αυτό το θεωρώ εκπληκτικό…Ο κόσμος τρέχει όταν υπάρχει ανάγκη και μπράβο!!! Δεν το περίμενα!!!

Λοιπόν τώρα που ο μπαμπάς είναι καλά, τελικά ανακάλυψαν την πηγή του κακού και την διόρθωσαν, τώρα απλά θα χαρώ αυτό το σπουδαίο, αυτό που δεν ξέρω πόσο καιρό ακόμα θα μπορώ να απολαμβάνω, τα οικογενειακά Χριστούγεννα! Όλοι μαζί στο σπίτι των γονιών μου, με την γαλοπούλα της μαμάς μου!!!

Βέβαια η μαμά κάνει νάζια ότι δεν θέλει να την ψήσει, για να μην αρχίζει ο μπαμπάς μου να μπαινοβγάζει το ταψί από το φούρνο, να δοκιμάζει το ψητό, να ελέγχει το ψήσιμο και κουραστεί, αλλά πιστεύω, θα την φτιάξει τελικά, γιατί την απειλώ ότι θα αγοράσω έτοιμη…Και για να σας λύσω την εύλογη απορία γιατί δεν την κάνω εγώ, σας λέω ότι εγώ μέχρι κοτόπουλο φτιάχνω, πιο μεγάλο ζώο δεν έχω βάλει στο φούρνο, και από γέμιση δεν ξέρω τίποτα…

Να είναι πάντα καλά η μαμά να μας την φτιάχνει…Ορίστε μας!!!

Believe

(Υ.Γ επειδή το ραδιόφωνο μου παίζει συνέχεια, αν θέλετε να δείτε το βιντεάκι ή δεν θέλετε να το ακούτε, απλά το κλείνετε...)

Κάποιες σκέψεις μια βδομάδα πριν τα Χριστούγεννα...

Έρχονται τα Χριστούγεννα, η γιορτή στης αγάπης…Την γιορτή που την έχουμε συνδυάσει με την αλλαγή και την αναγέννηση…Που επίσης την έχουμε συνδυάσει με κάποια πολυτέλεια και λαμπρότητα…

Τα περιμένουμε τα Χριστούγεννα, τα περιμένουμε ανυπόμονα!!! Όταν είμαστε μικροί περιμέναμε τα δώρα, τις διακοπές, τα γλυκά, τα φαγητά, τα στολίδια…Και μας έμεινε αυτή η αίσθηση…Και τώρα τα περιμένουμε γιατί μαζί με την γέννηση του Χριστού, οι περισσότεροι ελπίζουμε και σε κάτι καλό, κάτι καινούργιο, μια ανανέωση που θα έρθει στη ζωή μας. Αλλά και επί του πρακτικού, προγραμματίζουμε την ζωή μας με βάση τα Χριστούγεννα. Μέχρι τα Χριστούγεννα θα έχω κάνει αυτό, άσε το άλλο θα το κάνω τα Χριστούγεννα κ.ο.κ. Πολλές ελπίδες, πολύ βάρος ζωής πάνω στα Χριστούγεννα…

Σαν αποτέλεσμα είναι και η μελαγχολία των γιορτών, όταν βλέπουμε ότι οι ελπίδες μας διαψεύδονται, όταν τα Χριστούγεννα μας δεν είναι ούτε τόσο λαμπρά, ούτε φέρνουν την μεγάλη ανανέωση…Όταν διαπιστώνουμε ότι τα Χριστούγεννα είναι απλά μια ημερομηνία, ένα σημάδι πάνω στο ημερολόγιο μας και δεν έχει τίποτα το μαγικό και το ονειρεμένο. Ωστόσο το πνευματικό μήνυμα παραμένει. Η γέννηση του Χριστού είναι ελπίδα για την ανθρωπότητα...

Φέτος τα Χριστούγεννα στην Ελλάδα είναι ήδη βαριά. Τα γεγονότα διέλυσαν την χαρά πριν φανεί, η λαμπρότητα κάηκε πριν λάμψει, και όσο και να κάνουν όλοι γενναίες προσπάθειες να χαρούν, το συναίσθημα δεν ανταποκρίνεται. Ξαφνικά λίγο πριν ξαναγίνουν όλοι παιδιά, είδαν τις ευθύνες τους, κατάλαβαν ότι είναι ενήλικοι, ότι κάποιες συμπεριφορές, συνήθειες, τρόποι σκέψεις απλά βλάπτουν. Υπάρχουν συνέπειες σε ότι κάνει κάποιος, και όταν οι συνέπειες είναι κακές, πρέπει να το αναγνωρίσει και να αλλάξει τις πράξεις του στο μέλλον. Κατάλαβαν ότι τα Χριστούγεννα από μόνα τους δεν αλλάζουν τον κόσμο, τα φώτα και τα στολίδια δεν φέρνουν την αναγέννηση, αν ο καθένας δεν αλλάξει τις πράξεις του…Ότι όντως δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια γιορτή για τα παιδιά, μια μέρα σαν όλες τις άλλες, και έτσι θα παραμείνει, εάν δεν φροντίσει καθένας από μόνος του να φέρει την ανανέωση στον τρόπο σκέψης του, αν δεν φροντίσει να υπάρχει συνέπεια σκέψης και πράξης.

Όταν κάποιος καταφέρει να αλλάξει τον εαυτό του, τότε και το μήνυμα των Χριστουγέννων θα αποδώσει μέσα του. Τότε ο μικρός Χριστός που γεννιέται θα γίνει σπόρος για ακόμα καλύτερα και πιο ελπιδοφόρα γεγονότα στη ζωή του, τότε θα μπορεί ο καθένας μας αυτές τις μέρες να χαλαρώνει, να ανανεώνεται, να γίνεται παιδί, να περνάει καλά, σαν επιβράβευση της ολόχρονης προσπάθειας του για το καλύτερο, λίγες μέρες πριν τελειώσει τον απολογισμό του για την χρονιά που πέρασε και θέσει σε λειτουργία τον προγραμματισμό του για την καινούργια χρονιά.

Εδώ να μείνεις

Ας βάλουμε ένα τραγουδάκι για καληνύχτα...ή και για καλημέρα, αναλόγως τα κέφια...
Και ας μάθουμε πάλι να κάνουμε αληθινές και ζεστές σχέσεις με τους ανθρώπους γύρω μας...Νομίζω μόνο αυτό αν είχαμε, την ικανότητα δηλαδή να σχετιζόμαστε ειλικρινά και με την ψυχή μας με τους συνανθρώπους μας, και να μην πω να αγαπήσουμε, γιατί αυτό είναι κάτι πολύ δύσκολο να το ζητάμε την σημερινή εποχή, κάτι που αν το κάναμε θα είμαστε στο δρόμο του Χριστού, απλά αν μπορούσαμε να δούμε τον διπλανό μας σαν άνθρωπο, δεν θα είχαμε φτάσει ως εδώ...
Αλλά φαίνεται ότι παρόλα τα μέσα που υπάρχουν πλέον για να έρχονται οι άνθρωποι πιο κοντά και να επικοινωνούν ευκολότερα, αυτοί απομακρύνονται όλα και περισσότεροι ο ένας από τον άλλο. Δεν είναι περίεργο αυτό;

Γυαλιά - καρφιά συνέχεια...

Και μάλλον δεν θα τελειώσει εύκολα η παράνοια...
Πως γίνεται να υπάρχουν τόσοι οργισμένοι που αντί να θέλουν να ασχοληθούν με τη ζωή τους, να αρέσκονται να καταστρέφουν την πόλη τους;
Που βρέθηκε όλη αυτή η αρρώστια;
Και εγώ θυμωμένη είμαι τώρα με αυτά που βλέπω, δικαιολογούμαι αν πάρω ένα μπαζούκας και αρχίσω να πυροβολώ όλους αυτούς γιατί ... θύμωσα;
Και εγώ δυσκολίες έχω γενικότερα, είναι οκ να πάρω τους φίλους μου, που επίσης έχουν πάσης φύσεως δυσκολίες, να οπλιστούμε και να τα σπάσουμε όλα;
Δεν καταλαβαίνω, ειλικρινά δεν καταλαβαίνω ...
Μπορεί να είμαι εκτός θέματος, αλλά δεν το χωράει το μυαλό μου, τι ανθρώπους έχει μεγαλώσει η γενιά μου...

Υ.Γ αφήνω τα σχόλια, μπας και θέλει κανείς να μου εξηγήσει τι γίνεται, γιατί έχω μείνει άφωνη...

Γυαλιά - Καρφιά...

Καλημέρα, καλή βδομάδα...
Πάλι...
Πάλι ρεζίλι γίναμε...διεθνώς...
Αυτό βέβαια είναι το λιγότερο, το τι φαίνεται προς τα έξω δεν είναι τίποτα, άλλωστε μπορεί πολλές φορές τα φαινόμενα να απατούν...ή να χρησιμοποιούνται κατά βούληση για σκοτεινούς σκοπούς...
Το θέμα είναι τι είναι...όχι τι φαίνεται...Όμως η ουσία είναι για πολύ λίγους...και ευτυχώς που είναι για λίγους, θα έλεγα εγώ...
Λοιπόν πάμε με το τραγουδάκι της ημέρας, Άλκηστη, παλιό και αγαπημένο...

Αν είχες έρθει

Και λίγη Παπαρίζου σήμερα, έτσι για να πάει καλά η μέρα!!!!
Αλλιώς μπορούμε να ακούσουμε Radio Point, δηλαδή τη μουσική που παίζει η σελίδα μου.
Αλλά και Love Radio. Εγώ το προτιμώ, το ακούω στο αυτοκίνητο, όλες τις ώρες, αλλά κυρίως 19:00-22:00 κάθε βράδυ, που βάζει ερωτικές μπαλάντες.

Βράδιασε...

Έξω

Ή

στο σπίτι?

Τραγουδάκι...

Είναι το Rehab της Rihanna.
Οι πρώτοι στίχοι μου αρέσουν πολύ:

"Baby, baby

When we first met

I never felt something so strong

You were like my lover

And my best friend

All wrapped into one

With a ribbon on it"

Ειδικά το πακέτο με το φιογκάκι, είναι τρέλα, χιχι!!!

Εδώ...

Καλημέρα!!!
Θα δουλέψω από το σπίτι σήμερα, και ήδη πίνω το δεύτερο καφεδάκι μου. Έμεινε και η Ερριέττα, δεν πήγε σχολείο, γιατί κτύπησε εχτές το πόδι της κάνοντας σκοινάκι , και σήμερα πονάει πιο πολύ απ΄ότι εχτές. Θα την πάω στο γιατρό το απόγευμα, αλλά προς το παρόν και οι δυο χουζουρεύουμε στα πισιά μας, όχι λάθος, στα λάπτοπ μας...

Ακόμα ξεφυλίζω το LIFO, πολύ καλό σας λέω!!!
Το κακό είναι ότι ποτέ δεν προλαβαίνω να διαβάσω όλα τα περιοδικά, αυτά δηλαδή που παίρνω δωρεάν με τις εφημερίδες της Κυριακής. Και συσωρεύονται. Και μετά λέω θα τα πάω στην ανακύκλωση, δηλαδή δεν τα πετάω, μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει, τα περιοδικά μένουν αδιάβαστα στο γυάλινο τραπεζάκι μου με σκελετό από μπαμπού, γίνονται ένας τεράστιος γιούκος, και όπου να 'ναι θα σπάσει το γυαλί...
Ά τι έλεγα... Για την ανακύκλωση...Λοιπόν, δεν τα πάω ούτε στην ανακύκλωση, γιατί στον Πειραιά η ανακύκλωση για χαρτί είναι προβληματική.
Σε όλη την παραλία έχει καδάκια για ανακύκλωση χαρτιού...Ανάθεμα και αν χωράνε τίποτα μέσα...Σαν γραμματοκιβωτίου είναι το άνοιγμα...Τι στο καλό, γράμμα θα ρίξω μέσα; Θα πάρω μια σελίδα Α4 και θα πάω να την ανακυκλώσω; Εγώ θέλω να πάω με τα περιοδικά μου, το γιούκο μου, και να τα βάλω μέσα να το φχαριστηθώ...

Έπειτα, τελευταία, έχει βάλει ο Φασούλας ένα φοίνικα, στο πεζοδρόμιο στο Πασαλιμάνι, για ανακύκλωση σκουπιδιών. Σε άβολο σημείο βέβαια, εννοείται. Νομίζαμε ότι είναι μόνο για το μπράβο, ζήτω, όπα του Δημάρχου, αλλά μου είπε ο Άλεξ, ότι είδε ένα φορτηγάκι με σακούλες σκουπιδιών, του δήμου δηλαδή, να προσπαθεί να τις βάλει μέσα...
Τουλάχιστον ο άνθρωπος τηλεφωνούσε, έκανε την προσπάθεια, για να του πουν πως ανοίγει ο φοίνικας, για να μπουν τα σκουπίδια.

Λοιπόν το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι με την ανακύκλωση χαρτιού, εδώ στον Πειραιά.
Στο σχολείο της Ερριέττας, στο 11ον Γυμνάσιο, τα παιδιά έχουν κάνει ομάδα περιβαντολογική, και ασχολούνται με την ανακύκλωση. Μαζεύουν όλα τα ανακυκλώσιμα, έχουν βρει και που να τα πηγαίνουν, έχουν κάνει πολύ τέλεια δουλειά, με αγάπη και μεράκι για το περιβάλλον. Όμως στο χαρτί υπάρχει πρόβλημα. Τέσσερις τόνους χαρτί έχουν μαζέψει και δεν μπορούν να το μεταφέρουν. Κανείς δεν το παίρνει να το πάει κάπου...
Πολύ φοβάμαι ότι όλο το χαρτί θα καταλήξει στο σκουπιδιάρικο.

Μόνο ο αδελφός μου τα έχει καταφέρει και ανακυκλώνει το χαρτί. Όντως παίρνει ένα - ένα περιοδικό, φυλλάδιο, οτιδήποτε, και κάθε μέρα, πηγαίνοντας στη δουλειά, τσουπ όλο και κάπου θα βρει να το ανακυκλώσει. Όμως θέλει κάθε μέρα, ένα - ένα, αργά και μεθοδικά! Για μας που δεν μπορούμε να κάνουμε καθημερινά αυτή τη δουλειά, υπάρχει πρόβλημα.

Αυτά για την ώρα.
Εδώ γύρω θα είμαι.
Φιλάκια.

Μαργαρίτα...

Για την μέρα

Και για το βράδυ

GET A LIFO

Ήθελα κάτι να διαβάσω στο τρένο. Αρχικά πήρα μαζί μου ένα ωραίο και χρήσιμο βιβλιαράκι τσέπης της Fiona Harrold, "ακλόνητη αυτοπεποίθηση", όχι πως δεν έχω αυτοπεποίθηση, έχω, αλλά πάντα την ενισχύω με κάτι τέτοια βοηθήματα. Το οποίο όμως βιβλιαράκι είναι χιλιοδιαβασμένο, οπότε σκέφτηκα να αγοράσω κανένα περιοδικό... Πέμπτη σήμερα, βγαίνει το Αθηνόραμα, λέω...Θα το αγοράσω από το σταθμό.

Πρώτα όμως μπήκα στον Γρηγόρη να πάρω τον καφέ μου...Και ξαφνικά βλέπω το LIFO...Και κόλλησα!!!

GET A LIFO! FREE PRESS ΔΩΡΕΑΝ ΟΔΗΓΟΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΚΑΘΕ ΠΕΜΠΤΗ

Κάτι σαν το Αθηνόραμα, αλλά σε δωρεάν, και πολύ πιο καλό πλέον, θα έλεγα. Δεν είναι καινούργιο, τρία χρόνια κυκλοφορεί, και μάλιστα αύριο έχουν και το πάρτυ τους. Αυτά τα δωρεάν εφημεριδοπεριοδικά τείνουν να τα αντικαταστήσουν όλα, και είναι πολύ πιο μοντέρνα, προχωρημένα, πρωτότυπα, ενδιαφέροντα, προσεγμένα, από τα συμβατικά. Τουλάχιστον, εγώ τα βρίσκω πιο κοντά στα δικά μου γούστα. Α, και δεν το διάβασα όλο στο τρένο, δεν πρόλαβα...Θα συνεχίσω τώρα...

Μουσικούλα;

Τι άλλο να ακούσουμε σήμερα εκτός από το radio point?
Να βάλουμε λίγο Χατζηγιάννη? Έτσι σε θέλω...

Morning Coffee ...

Morning Coffee ...
Originally uploaded by NaDeR MaKKi

Είμαι στο γραφείο...
Και σχεδόν δεν έχω πιει καφέ...μόνο μισή κούπα το πρωί πριν φύγω βιαστικά για την δουλειά...
Εμ, ξέχασα να αγοράσω για το γραφείο και ξέμεινα! Καλά να πάθω! Ελπίζω να πιώ ένα στο σταθμό πριν πάρω το τρένο για Αθήνα.

Και μετά ...

Originally uploaded by dorellana

Θα κάνω αυτό...

Μουσικούλα?

Διάλεξα και το τραγουδάκι της ημέρας, και το ακούω καθώς περιμένω τα lingonberries και whortleberries σαλάτα, αλλά έχω πάντα και το ραδιόφωνο μου, που τώρα στολίστηκε χριστουγεννιάτικο δεντράκι.

Lingonberries on Greens

Lingonberries on Greens
Originally uploaded by rosefirerising

Λοιπόν, αυτό θα φάω για μεσημεριανό στο γραφείο, σήμερα!

Πρωτότυπο μου φαίνεται ;)

Να αλλάξουμε και λιγάκι από τα burgers και τα σουβλάκια, βρε παιδί μου. Όλο τα ίδια και τα ίδια, αμάν πια, βαρέθηκα...

Θα σηκώσω το ακουστικό, θα σχηματίσω το νούμερο του γνωστού μου deliverikadikou, και θα παραγγείλω lingonberries και whortleberries σαλάτα...Ελπίζω να μην με καθυστερήσουν πολύ, γιατί πείνασα...

'Ενα

...καφέ βρε παιδιά, γλάρωσα!!!
Ποιος θα μου φτιάξει ένα καφεδάκι, μην με πάρει ο ύπνος πάνω στο λαπτοπ;
..................
Κατάλαβα...
μάλλον μόνη μου θα το φτιάξω!!!

Chocolate is a Girl's Best Friend!

Νιάμιιιι!!!

Slourp!!!

Does your mother know?

Εμ, δεν τα ξέρουν και όλα οι μαμάδες...
Καλημέρα!!!!
Πότε είπαμε πάμε για...μπανάκι?

Λατρεμένο το απαγορευμένο...

Forbiden Fruit (Nude)
Originally uploaded by Papasama

Το μουσικό background της μέρας

είναι

Λατρεμένο το απαγορευμένο

Και λίγο πριν τα μεσάνυχτα

Και ενώ έχει πέσει η νύχτα από ώρα
Και σιγά - σιγά τα πνεύματα ηρεμούν και οι ρυθμοί αλλάζουν
αναρωτιέμαι...

Τι χρώμα να έχει η νύχτα άραγε;

The music background of the day...

If wed go again

All the way from the start

I would try to change

The things that killed our love

Yes, Ive hurt your pride,

and I know

What youve been through

You should give me a chance

This cant be the end

Im still loving you

Η φώτο αυτή

Noche de luna llena - Full moon night
Originally uploaded by *L*u*z*a*

Μου άρεσε...

Ωραία είναι

Στον Πειραιά στο κέντρο.
Πήγα HC, ήπια το καφεδάκι μου με ένα κουλούρι και νάμαι!
Ανανεωμένη και έτοιμη για δουλειά!!!
Εδώ είμαι...

Και ακόμα...

Τις περισσότερες φορές κοιτάω τον κόσμο...

ακούω τον κόσμο...

βλέπω τον κόσμο...

και το μόνο που έχω να πω είναι

ΚΑΙ ΜΗ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ!!!!

Και εμένα

Γιατί μου φαίνονται τα περισσότερα ψεύτικα;
Γιατί θέλω το πολύ απλό, το ατόφιο, το σκέτο;
Γιατί θέλω απλά μα αγκαλιά και τίποτα άλλο;
Ούτε μεγάλα λόγια, ούτε σπουδαία...ούτε στολίδια και καλολογικά στοιχεία ...
ούτε επιβεβαιώσεις ...
Μόνο την αγκαλιά σου ... και λίγη ...γνώση ;) και ουσία
Και να ξέρω ότι είσαι εκεί για μένα ...
και με καταλαβαίνεις...
Να ξέρω ότι χαμογελάμε για το ίδιο πράγμα...
Ούτε κλείνουμε ο ένας στον άλλο το μάτι και νοιώθουμε...
Ότι όλος ο κόσμος είναι δικός μας...αλλά δεν τον χρειαζόμαστε
γιατί έχουμε ο ένας τον άλλο!!!

Golden Christmas

Golden Christmas
Originally uploaded by krisdecurtis

Καλημέρα!
Καλή εβδομάδα!!
Καλό μήνα!!!
Έρχονται...
Ή ίσως και να μην έφυγαν ποτέ για μερικούς...
Ή πάλι να μην έρχονται ποτέ για άλλους...
Και άλλοι να προσεύχονται για τον ερχομό τους...
Άλλοι να κοιτούν κυνικά και να καγχάζουν...
Άλλοι να πηγαίνουν κατ ευθείαν στην ουσία
Και άλλοι να παραμένουν στην επιφάνεια
Επιλογές υπάρχουν, πάρα πολλές...
Και ίσως αυτό και μόνο, να είναι ένας λόγος να γιορτάζουμε κάθε στιγμή