2009, καλώς το μας!!!

Καλημέρα 2009!!! Σου ερχόμαστε και μας έρχεσαι!!! Επιτέλους θα συναντηθούμε!!!

Τελευταία χρονιά της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα. Σαν χτες μου φαίνεται που έμπαινε το 2000, και όλοι περιμέναμε κάτι μεταξύ της εμφάνισης των εξωγήινων και της συντέλειας του κόσμου…Είμαστε στην Λευκωσία τότε, ήταν τα μοναδικά Χριστούγεννα που είχαμε περάσει εκεί, και δεν είχαμε έρθει Αθήνα, γιατί έπρεπε να είμαστε στα πόστα μας για να σπεύσουμε να συνεφέρουμε τους υπολογιστές στις εταιρίες που δουλεύαμε, αν τυχόν και τρελαίνονταν λόγω του millennium. Αλλά τίποτα δεν έγινε, οι υπολογιστές συνέχισαν να δουλεύουν κατ’ ευχή. Όπως δεν έγινε και η συντέλεια, η οποία έχει μεταφερθεί για το 2012. Θα γίνει λένε η συντέλεια του ως τώρα γνωστού κόσμου και κάτι άλλο θα ξεπηδήσει…

Καιρός λοιπόν είναι να ξεπηδήσει αυτό το νέο. Και άργησε θα έλεγα, άργησε πάρα πολύ. Γιατί όλο ανακαλύπτω και ξανακαλύπτω τα ίδια. Δηλαδή ότι τα πράγματα εκεί έξω δεν προχωράνε και ότι όλο στα ίδια μένουμε. Και να οι μουρμούρες, και να οι γκρίνιες, και να οι καταθλίψεις γιατί η νοοτροπία δεν αλλάζει, γιατί δεν προχωράω, γιατί πάντα ο άλλος φταίει που δεν μου παρέχει τις συνθήκες να προχωρήσω, γιατί οι άλλοι είναι κολλημένοι και εδώ και 45 χρόνια δεν έχει αλλάξει τίποτα…

Και πάντα χρόνος μπαίνει, χρόνος βγαίνει, να προσπαθώ να αλλάξω, να ελέγξω, να μεταμορφώσω κάποιον άλλο για να μπορέσω εγώ να ζήσω όπως θέλω. Δεν πα να κατεβαίνει ο Χριστός ο ίδιος να μου λέει πάρε τον Σταυρό σου βρε παιδί μου και προχώρα, εγώ προσπαθώ να τον δώσω σε κάποιον άλλο και να γκρινιάζω γιατί δεν τον σηκώνει… Δεν πα όλοι οι μεγάλοι μύστες να μου λένε: ότι σκέφτεσαι αυτό γίνεται και αυτό βλέπεις γύρω σου, εγώ εκεί… Φταίει η νοοτροπία των άλλων που δεν αλλάζει, λέω. Γι αυτό δεν ζω όπως θέλω. Κάνε αυτό που αγαπάς μου λένε οι φίλοι μου και εγώ τους κοιτάω με καχυποψία…Μήπως μου το λένε αυτό αλλά μετά με κρίνουν δυσμενώς αν κάνω κάτι που δεν τους αρέσει, αναρωτιέμαι. Και μετά αρχίζω την μιζέρια ότι δεν κάνω αυτό που μου αρέσει…Ότι είναι εγκλωβισμένη σε καταστάσεις άλλων. Και πάλι από την αρχή.

Τώρα λέει το 2012 θα αλλάξουν τα πράγματα. Δηλαδή μπορώ να παραμείνω στην ίδια μιζέρια για το 2009, το 2010 και το 2011 και να ελπίζω με ειρωνική καχυποψία ότι το 2012 ως δια μαγείας όλα θα αλλάξουν. Αλλά αν δεν αλλάξουν, θα τους την έχω στημένη, αλήθεια ούτε ξέρω από πού προήλθε αυτό για το 2012 και ούτε ποιοι το λένε αυτό, αλλά πάντως θα τους την έχω και αυτών στημένη ότι μου έταξαν και δεν άλλαξε τίποτα…ούτε καν μια συντέλεια δεν ήρθε…

Όμως, παρόλα αυτά, μην ακούτε που μουρμουράω…Γιατί:

Γιατί είμαι happy και ευγνώμων για ότι έχω και για ότι είμαι. Είμαι happy και ευγνώμων για την οικογένεια μου, την τέλεια οικογένεια μου, και για τους φίλους μου, τους παλιούς αλλά και τους καινούργιους, που είναι δίπλα μου συνεχώς να με στηρίζουν και να με αγαπούν, είμαι happy και ευγνώμων για το σπίτι μου, το αυτοκίνητο μου και όλα τα υλικά αγαθά, είμαι happy και αισθάνομαι ευλογημένη γιατί είμαι άνθρωπος που μαθαίνει και εξελίσσεται και που μπορεί να ζήσει τις ιδιαίτερες στιγμές του με ένταση και πάθος…

Είμαι happy και ευγνώμων για το 2008 που έζησα και που πέρασε, και για όσα έμαθα και ένιωσα.

Εύχομαι το 2009 να είναι η καλύτερη χρονιά μας και να βαδίσουμε με βάση τα σοφά μαθήματα που πήραμε το 2008! Φιλιά σε όλους και όλες!