Κάποτε ξεκίνησα το blogging γιατί με έπνιγε η ζωή μου.
Με έπνιγε η καθημερινότητα μου, με έπνιγε ο τρόπος που με έβλεπαν οι άλλοι, που δεν ταίριαζε πλέον με αυτό που είχα γίνει στην πορεία της ζωής μου, και που με ανέστειλε από το να εκφραστώ ελεύθερα…
Και μέσα από την επικοινωνία στο νετ με νέο κόσμο, ήθελα να βρω μια διέξοδο…ήθελα να επικοινωνήσω με νέους κανόνες και με βάση αυτό που ήμουν τώρα!!!
Εν μέρει αυτό το πέτυχα, όμως τώρα μου συμβαίνει κάτι άλλο…Μου συμβαίνει το εξής:
Κάνοντας μια βόλτα στα blogs, βλέπω μέσα από τα γραφόμενα τόσο πολύ και εδώ την έλλειψη ανανέωσης του κόσμου πλέον, την επανάληψη, το τέλμα, και όλα τα ενοχλητικά κατάλοιπα σκέψης και πράξης των ανθρώπων που μου έρχεται να πάω να χωθώ στο…σφουγγάρισμα…ως πιο ενδιαφέρον!!!
Δηλαδή ρε παιδιά, γιατί επαναλαμβανόμαστε τόσο πολύ; Γιατί ότι κακή συνήθεια έχουμε στην πραγματική μας ζωή την μεταφέρουμε και εδώ; Πολιτικά πηγαδάκια, παραπονάκια, γκομενισμοί, κλικούλες, και δεν ξέρω τι άλλο…Εγώ ήρθα εδώ για να ξεφύγω από κάποια πράγματα που με ενοχλούσαν και με έπνιγαν στον κόσμο έξω. Εσείς γιατί ήρθατε;
Ήρθατε επειδή το μοντέλο που είχατε χτίσει στην πραγματική σας ζωή, σας άρεσε τόσο πολύ και ήταν τέλεια η επιτυχία του που θέλατε να το διαιωνίσετε μέσω του νετ; Απλή ερώτηση κάνω…
Και μην μου πει κανείς για…επικοινωνία, γιατί τα περισσότερα σχόλια που παίρνω στις αναρτήσεις μου, μόνο επικοινωνιακά δεν είναι!!! Πιο κλειστή και φοβισμένη επικοινωνία δεν έχω δει!!!
Βαρέθηκα και εδώ! Βαρέθηκα και τον εαυτό μου και τους …άλλους…Δεν μπορώ την επανάληψη…Απαπα!!!
Παρεμπιπτόντως, εχτές είχα τα γενέθλια μου και βγήκαμε έξω, η οικογένεια, δηλαδή εγώ, ο Άλεξ, το παιδί, οι κολλητές μου και η ξαδέλφη-κουμπάρα… Περάσαμε πάρα πολύ ωραία, παρεούλα, φαγάκι, κρασάκι, γέλια και χαλάρωση.
Και αναρωτιέμαι, αν το είχαμε κάθε μέρα αυτό, δηλαδή την καλή συντροφιά, την διασκέδαση, την εκτόνωση, θα θέλαμε να μπλογκάρουμε; Αν περνάγαμε έτσι ωραία και χαλαρά κάποιες ώρες της μέρας, θα μας έκανε αίσθηση η επικοινωνία από δω; Αν μπορούσαμε να μιλήσουμε όπως θέλουμε στους ανθρώπους του περιβάλλοντος μας, να είμαστε αυτοί που είμαστε, που αυτό που είμαστε μπορεί να εμπεριέχει και μεγάλη δόση αλλαγής στην πορεία της ζωής μας, θα είχαμε την ανάγκη να ανακοινώσουμε ή να εκθέσουμε κάποια στοιχεία του εαυτού μας στα Blogs;
Εγώ σίγουρα όχι...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
27 σχόλια:
Καταρχάς, χρόνια πολλά για τα γενέθλιά σου! Απ'ό,τι φαίνεται μια χαρά πέρασες! Πάντα τέτοια εύχομαι.
Για το θέμα που θίγεις. Υπάρχουν πολλών ειδών μπλόγκινγκ: το πολιτικό, το κατευθυνόμενο, το χαζοχαρούμενο, το αστείο, το ενημερωτικό και πολλά άλλα. Ο καθένας εκεί βγάζει τις όποιες ανησυχίες του και τους προβληματισμούς του. Άλλοι πάλι θέλουν να ξεφύγουν από την βαρετή καθημερινότητα, όπως λες.
Το καλό της υπόθεσης είναι ότι οι επιλογές είναι τόσες πολλές που μπορείς να διαλέξεις αυτό που σου ταιριάζει καλύτερα...
Εγώ πάντως ξεκίνησα το άθλημα γιατί είχα καιρό να γράψω κάτι (συγκεκριμένα από το σχολείο) και είπα να εξασκήσω όσο γίνεται τον γραπτό μου λόγο. Τώρα αν σε κάποιες αναρτήσεις βγαίνει γκρίνια, ανθρώπινο και αυτό!
Καλημέρα
λίλη μου, και ζωή έχω, και δουλειές, και ενδιαφέροντα. μ' αρέσει όμως το μπλόγκινγκ!
δε θα το εγκατέλειπα παρά μόνο αν απογοητευόμουν πάρα πολύ από τους μπλόγκερ!
Χμμμ, νόμιζα ότι δεν ήθελες να το πούμε ότι σε είχα καλέσει στα γενέθλια μου εχτές στο kitchen bar στη Ζέα, γι αυτό δεν σε ανέφερα μέσα στο post...
Όντως περάσαμε τέλεια!!! Να το ξανακάνουμε!!!
Φιλάκια πολλά...
(Υ.Γ δεν απαντάω τώρα στα σχόλια...αύριο με το καλό...)
Τα χρόνια πολλά στα είπα στο facebook, χαίρομαι που πέρασες καλά με καλούς φίλους... Τελικα και το blogging έτσι δεν πρέπει να είναι? Χαλαρωση?
την καλησπερα μου και χρονια πολλα .... πιστευω πως δεν αποκλειει το ενα το αλλο... το να εχεις συντροφια,παρεες,να περνας καλα... και να γραφεις και εδω τις σκεψεις σου... αλλωστε υπαρχουν τοσες πολλες επιλογες ... οσα δεν σου κανουν ή απλα σου φαινοντε μιζερα ... δεν τα διαβαζεις.... εγω ετσι κανω. επισης οσοι μιζεριαζουν εξω.. περιμενεις να ειναι εδω διαφορετικοι ;)
καλο βραδυ
Χρονια Πολλα για χτες (προχτες πια) Λιλακο. Παντα γερη και ευτυχισμενη.
Αν μερικα μπλογκς σε κανουν να βαριεσαι, θα σου ελεγα να ψαξεις τυχαια για αλλα. Ποτε δε ξερεις τι μπορει να σου προκυψει. Ετσι οπως βρηκες αυτα που καποια φορα αγαπησες, ετσι μπορεις να βρεις και αλλα. Ενα βραδυ, αντι να τρεχεις στα παλια σου λημερια, δοκιμασε κατι καινουργιο.
Ειναι λογικο οι ανθρωποι (των μπλογκς) να μην αλλαζουν προσωπικοτητα και να επαναλαμβανονται. Θα πρεπει να εχεις μια πολυ ενδιαφερουσα ζωη και ολο το κεφι του κοσμου για να ανανεωνεσαι συνεχεια, δυσκολο!
Ανοιξα το μπλογκ πολυ δειλα μα παρα πολυ γιατι ηθελα να εχω επαφη με την Ελλαδα. Ενα δικο μου σπιτι στι ιντερνετ που να ερχονται φιλοι που γραφουν ελληνικα. Και παω κι εγω στα δικα τους και μαθαινω τι γινεται στην πολη που αγαπω. Να γραψω μια σαχλαμαρα και να γελασει ο αλλος.
Στη συνεχεια με πηγε .. αυτη τη στιγμη μπορω να πω το κλεινω το ρημαδι, αλλα μου μενουν δεκα φιλοι που ξερω οτι με αγαπουν. Το ξερω. Αφου λοιπον κερδιζουμε κατι λιγο στην πορεια, κατι καλο θα εχει.
Στο διαστημα αυτο, πολλες φορες θυμωσα, απογοητευτηκα, νευριασα, εκλαψα, ακουσα μαλακιες. Αλλα δεν επιασα το.. σφουγγαροπανο μπεϊμπι. Επιασα τον εαυτο μου να χαμογελα και να λεει. Αμολα λιγη καλουμπα ακομα Δεσποιναριον.
Ε τωρα αν σπασει ο σπαγγος η εχει απνοια, θα δω τι θα κανω. Φιλακια!
Αχ τωρα ειδα τι σεντονι εγραψα, ουψ!
Καλημέρα Κίτσο και σε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές!
Έτσι είναι, υπάρχουν πολλές επιλογές και πολλών ειδών Blogging, όσες και οι άνθρωποι νομίζω, και οπωσδήποτε κάθε blog αποκτά την προσωπικότητα του … κυρίου του!!!
Οπότε και μια και μιλάμε για αληθινά άτομα που γράφουν και όχι για ψεύτικες προσωπικότητες, φαντάζομαι ότι θα βγάζουν και εδώ τον αληθινό τους εαυτό, όπως και στην έξω ζωή!!!
Απόλυτα φυσιολογικό όλο αυτό, όπως και η …γκρινίτσα που λες καμιά φορά!!!
Απλά…απλά εγώ αναζητώ γενικά μια πιο ιδανική κατάσταση, όχι ψεύτικη, αληθινή, αληθινότατη, αλλά πιο ιδανική πιο απαλλαγμένη από …αδυναμίες!!!
Και όταν δεν την βρίσκω ή την προσπαθώ και δεν γίνεται, θυμώνω και εγώ, και λέω θα πιάσω το σφουγγαρόπανο και θα το πετάξω πουθενά, χεχε!!! Αστειεύομαι!!!
Καλημέρα Ρία μου!!!
Κοίτα, εγώ παρόλο που έχω απογοητευτεί πολλές φορές από κόσμο εδώ, όπως και από κόσμο στην έξω ζωή άλλωστε, δεν θα το εγκατέλειπα το blogging γι αυτό το λόγο!!!
Όπως το ξεκίνησα για καθαρά δικούς μου λόγους, όπως ας πούμε για να ξεφύγω από κάποιες καταστάσεις και να επικοινωνήσω σε πιο ιδανικές και απαλλαγμένες συνθήκες, θα το εγκαταλείψω μόνο για καθαρά δικούς μου λόγους, που δεν έχουν να κάνουν με την συμπεριφορά των άλλων!!!
Άλλωστε, όπως λέει ο Κίτσος, οι επιλογές είναι πάρα πολλές...
Καλημέρα Ντοράκι!!!
Αυτό λέω, το blogging είναι και χαλάρωση...Ή μάλλον πρέπει να δίνει την δυνατότητα να είναι και αυτό...
Καλημέρα Κορινόσκυλο, καλώς ήρθες και σε ευχαριστώ!!!
Λοιπόν, περί μιζέριας. Ξέρεις τι πίστευα; Ότι κάποιος μιζεριάζει λόγω συνθηκών της ζωής του που δεν μπορεί να ξεπεράσει!
Και λέω, εδώ, στο νετ, σε ένα άνετο περιβάλλον, που του δίνεται η επιλογή, θα επιλέξει κάτι άλλο, μια άλλη συμπεριφορά!
Όταν όμως βλέπω κάποιους να αναμασούν τα ίδια και τα ίδια, υποθέτω πλέον ότι αυτή η κατάσταση κάπου τους ικανοποιεί.
lily μου,ο λόγος που γράφει ο καθένας..ειναι διαφορετικός....
Σίγουρα ξεκινά από τη μοναξιά..
εγω ειχα ξεκινησει..επειδη περνούσα μυστηρια φάση..
επειτα επειδή μου αρέσει απίστευτα το γραψιμο..το συνέχισα....
θέλω πολύ να απεξαρτηθώ δε ξέρω, αν το πιστεύεις, πολύ...
ακόμα δεν είμαι έτοιμη ,το νιώθω!
Πάντως πολλοί ανοίγουν βλοκ για να το παίξουν γκόμενοι-γκομενες..και τζόβενοι...
άλλοι για να βγάλουν τα πολιτικά τους απωθημένα...και ουτω καθεξης...
αυτό που κυνηγώ...πάντα σε ένα μπλοκερ είναι η αλήθεια...όσο μπορώ να την οσμιστώ...από τον γραπτό του λόγο...γιατι το ψέμμα επίσης πάει σύννεφο...
Και κάτι τελευταίο...
'εχεις oscar να παραλάβεις!
http://glaykiyou.wordpress.com/2009/02/01/and-the-oscargoesto/
Καλημέρα Δεσποινάκι και σε ευχαριστώ πολύ!!!
Έχεις δίκιο, χεχε...Τυχαία κοιτάμε κάτι άλλο, και όντως είναι τόσος κόσμος τριγύρω που όλο κάτι θα βρεθεί να μας τραβήξει το ενδιαφέρον!
Όμως, εγώ που είμαι και λίγο...ουτοπιστική, θέλω ο κόσμος να προσπαθεί για το καλύτερο, να μην επαναπαύεται, να μην βολεύεται και να ζει μια ενδιαφέρουσα ζωή όλο κέφι!!!
Και να έχει και την γενναιοδωρία, αυτό το ενδιαφέρον και το κέφι να το μοιράζεται και με άλλους, και θέλω επίσης να χαίρεται με το κέφι και τη χαρά των άλλων!!!
Αυτό θέλω, πειράζει;
Όσον αφορά στο σφουγγαρόπανο δεν δαγκώνει κιόλας, έχω αρχίσει να μην το φοβάμαι τόσο πολύ πια!!!
Καλημέρα Γλαύκη!!!
Γιατί να απεξαρτηθείς; Μπορείς να το έχεις σαν hobby, δεν βλέπω κάτι το κακό σε αυτό!!! Η επικοινωνία είναι πάντα καλό πράγμα.
Τώρα βέβαια αν το blogging ελέγχει τη ζωή σου, τα συναισθήματα σου και τη σκέψη σου, αυτό είναι ένα πρόβλημα!!! Όμως μπορείς να μεταφέρεις ότι νιώθεις για το blogging κάπου αλλού, εκτός. ΄
Η αλήθεια είναι εκείνη που μετράει...Όμως, αλήθεια ... περιποιημένη, αλήθεια που φανερώνει άνθρωπο που κοιτάει κάπου καλύτερα και όχι άνθρωπο που έρχεται εδώ για να βγάλει τα απωθημένα του, όπως λες και εσύ!!!
Ευχαριστώ για το … oscar!!! Θα έρθω να το πάρω!!!
ετσι οπως τα λες ειναι.... οποτε οταν βλεπεις οτι θελουν να μιζεριαζουν.... και εσενα σε χαλαει αυτο..... απλα delete ;)
Κωστή μάλλον όντως δεν με ...κατάλαβες.
Δεν εννοώ ότι θα πάρω βοήθεια από δω ή ότι εγώ προσωπικά χρειάζομαι κάτι τέτοιο, δηλαδή βοήθεια!
Εννοώ ότι το γνωστό περιβάλλον είναι ...γνωστό και προβλέψιμο.
Σε βλέπουν σαν προβλέψιμη, τους βλέπεις σαν προβλέψιμους!
Περνάς καλά και "ανανεωτικά" μια, δυο φορές το χρόνο, τον υπόλοιπο καιρό όμως είναι ψιλορουτίνα.
Για αυτό το λόγο ξεκίνησα με το νετ, για το άνοιγμα σε "νέες" καταστάσεις, και να ξεφύγω από την "ρουτίνα" και όχι να λύσω κανένα πρόβλημα επικοινωνίας!!! Γι αυτό και νευριάζω όταν βλέπω ρουτίνα και εδώ!!!
Ακόμα και οι ψεύτικοι χαρακτήρες, καμιά φορά σε κάνουν να ξεφεύγεις...σαν να βλέπεις μια ταινία!!! Μπορεί να είναι ταινία μυστηρίου, κωμωδία ή τρόμου, χεχε! Όχι ότι μου αρέσουν αυτά. Όταν αντιληφθώ κάτι τέτοιο γίνομαι πιο... έξαλλη ακόμα!!!
Δεν ξέρω αν μπορώ να σου δώσω να καταλάβεις. Πάντως, να είσαι σίγουρος, τα πραγματικά προβλήματα δεν τα μεταθέτω στο…πουθενά.
Τα λύνω εκεί που προκείπτουν!!!
Χε, χε Κορινόσκυλο...έχει μείνει και κανείς? Από delete άλλο τίποτα!!!
Διαβαζοντας το σχολιο του Κωστακη, επιτρεψε μου να πω οτι διαφωνω με το οτι το 99% των μπλογκερς δεν ειναι αληθινοι. Καθετα μαλιστα. Οι περισσοτεροι ειναι αληθινοι. Αν εμας δε μας αρεσει ο τροπος που εκφραζονται, σκεφτονται, αντιδρουν κλπ, αυτο δε σημαινει οτι δεν ειναι αληθινοι. Και ο εγωϊστης και ο περιαυτολογος, και ο γκομενακιας, και ο προστατης, και ο ευαισθητος και ο τσαντιλας, ολοι ειναι αληθινοι, κι αυτος ακομα που τη μια μερα ειναι ετσι και την αλλη γιουβετσι, δειχνει ενα αληθινα μπερδεμενο ανθρωπο.Το θεμα ειναι τι μας ταιριαζει. Πιστευω οτι εδω που ο κοσμος γραφει πιο ανετα λογω συνθηκων, εκφραζει τον εαυτο του πιο ευκολα και τα γραπτα του μαρτυρουν την προσωπικοτητα.
Ματς μουτς
Δέσποινα, δεν ξέρω για το 99%, είναι όντως μεγάλο το ποσοστό, αλλά εγώ έχω πέσει πάνω σε μη αληθινά πρόσωπα...Δηλαδή fake, μη υπαρκτά πρόσωπα, πως να το πω...Τώρα αν ... ψυχαναλυτικά κάτι βγαίνει αληθινό από αυτόν που προσποιείται ότι είναι ο ... άλλος, δεν το ξέρω. Αν έχουν απωθημένα και τα βγάζουν έτσι, πάλι δεν το ξέρω...Αλλά πάντως πολλοί δεν είναι αυτοί που λένε!!!
Αφού σου ευχηθώ χρόνια πολλά και ευτυχισμένα ως γνήσιος τζέντλεμαν, θα ήθελα να επισημάνω, ότι τα μπλογκς προέρχονται από ανθρώπους, που βιώνουν τις δικές τους ιστορίες κι ως γνωστόν, η ιστορία επαναλαμβάνεται!! Φυσικά, η ανθρώπινη επαφή και η επικοινωνία εμπεριέχεται εξ ορισμού, οπότε δεν τολμώ να κάνω τα "στραβά μάτια" θεωρώντας την απούσα!! Εμένα μου αρέσει να διαβάζω τον τρόπο έκφρασης του κάθε ατόμου και προσέγγισης του ίδιου θέματος από διαφορετικές οπτικές γωνίες, αρκεί φυσικά να μην υπάρχουν φαινόμενα copy-paste!! Ασφαλώς και είμαι ενθουσιασμένος έχοντας πάρει το βάπτισμα του πυρός μόλις από τον περασμένο Σεπτέμβριο, αλλά πιστεύω, ότι αυτό δε θολώνει την κρίση μου!! Τέλος, η επιλογή είναι μεγαλύτερη και από αυτή που δίνει ένα τηλεκοντρόλ, οπότε δε διανοούμαι να πιστέψω, ότι δεν υπάρχει στην μπλογκόσφαιρα κάτι, που να εκφράζει τον καθένα μας!! Κι αν κάποιες στιγμές απογοητευόμαστε, γιατί ανθρώπινο είναι κι αυτό, το...σφουγγάρισμα θα μας προσφέρει μια καλή γυμναστική και ενίοτε ένα καθαρό σπίτι!! ;)
Οκ Λιλακο, μαλλον δεν μου ετυχε να πεσω σε μπλογκερς που δεν ειναι αυτο που λενε. Με αυτους που εχω μιλησει παραπανω η εχω συναντησει ειναι αυτο που ειχα δει απο την πρωτη στιγμη. Δεν αμφιβαλλω οτι θα υπαρχουν και αυτοι που προσποιουνται.
Και Κωστη ουτε εμενα μου αρεσει αυτος που αλλα λεει σημερα και αλλα αυριο, και δεν ασχολουμαι, αλλα δε σημαινει οτι δεν ειναι αληθινος. Το αληθινο μπορει να ειναι και καλο και κακο. Διαφωνησα με το 99 τοις εκατο απο προσωπικη πειρα. Δε καταλαβα που φασκω και αντιφασκω; και παλι ματς μουτς
Α και προς Κωστακη παλι, αν εχεις εσυ επιχειρηματα για το 99 τοις εκατο των μπλογκερς οτι δεν ειναι αληθινοι, μοιρασου τα μαζι μας. Ντανκε.
Jparalias ή απλά...Γιάννη, καλημέρα!!!
Τον ξέρω αυτόν τον ενθουσιασμό της αρχής. Βλέπει κάποιος όλες τις επιλογές μπροστά του, έναν ολόκληρο καινούργιο κόσμο που είναι εύκολο ή σχεδόν εύκολο να κατακτήσει, έναν κόσμο που τον κάνει να ονειρεύεται.
Δεν είναι κακό αυτό, ούτε λάθος. Και είναι γεγονός ότι το νετ δίνει μια δύναμη, ένα άνοιγμα σε νέους δρόμους...
Όπως με όλα τα πράγματα, έτσι και με το νετ, εξαρτάται από τον καθένα πως θα αξιοποιήσει αυτό το μέσον!!!
Κωστή μου θα σου σχολιάσω πάν σε αυτό που είπες ότι ο χώρος περνάει ακόμα παιδικές αρρώστιες, οπότε δεν ενδείκνυται για ουσιαστική βελτίωση.
Έτσι είναι...Είναι κάτι καινούργιο για μας, και πιο πολύ για μας τους Έλληνες. Υπάρχουν βέβαια άτομα και στην Ελλάδα που έχουν ασχοληθεί με το άθλημα εδώ και πάνω από μια δεκαετία, από τότε που πρωτοξεκίνησε, αλλά η μεγάλη έξαρση με τα Blogs μόλις τώρα έγινε αισθητή!!! Όλοι τρέξαμε να ανοίξουμε blog, μην χάσουμε!!!
Έχεις ακούσει τα παιδιά που αναρωτιούνται πολλές φορές, γιατί οι μεγάλοι δεν κάνουν ότι θέλουν, γιατί δεν κάνουν τρέλες και παλαβομάρες αφού δεν έχουν κανένα να τους λέει τι να κάνουν; Αυτό συμβαίνει και με τον χώρο εδώ. Ξαφνικά αποκτήσαμε μια δύναμη στα χέρια μας, αλλά όχι και την ωριμότητα να την χρησιμοποιήσουμε σωστά. Οπότε ότι γουστάρει κανείς το κάνει…Ποιος θα τον εμποδίσει να είναι τη μισή μέρα αυτός και την υπόλοιπη αυτή, ή την μια μέρα έτσι και την άλλη γκιουβέτσι; Και όσο πιο πολύ καταπίεση έχει κανείς στην προσωπική του ζωή τόσο προσπαθεί να ξεφύγει όπως-όπως!!!
Το τι βλέπουμε εδώ τελικά είναι το καθρέφτισμα μιας κοινωνίας που περνάει δύσκολα, που όπως λες και εσύ αντιμετωπίζει πολλές αλλαγές, και που δεν έχει ούτε τη ψυχική δύναμη ούτε τις γνώσεις να διαχειριστεί την οποιαδήποτε κατάσταση!!!
Δεσποινάκι εντάξει...
Θα συμφωνήσω ότι το αληθινό δεν σημαίνει και καλό υποχρεωτικά!!!
Όμως εγώ αναζητώ και το αληθινό και το καλό.
Μπορώ να τα δικαιολογήσω όλα μέχρι ενός σημείου, όλα έχουν τον λόγο ύπαρξης τους, απλά αν δεν μου αρέσει κάτι, ή κάτι με απογοητεύει, ή με κάνει να πλήττω θα το λέω!!!
Το δεν ασχολούμαι δεν μου είναι αρκετό εμένα!!!
Λίλυ μου γλυκιά, εδώ γράφουμε μόνο και μόνο για την ανάγκη μας να μοιραζόμαστε. Κι είναι μεγάλη κι ουσιώδης η ανάγκη αυτή. Εξάλλου, αν δεν είχες το μπλογκ σου, πώς θα σε γνώριζα εγώ,ε; Προσωπικά έχω γνωρίσει τόσους ανθρώπους απ'το μπλόγκινκ, που δε θα το μετάνιωνα ποτέ που μπήκα σ'αυτή τη γειτονιά...
Χρόνια σου πολλά και καλά, με χαμόγελο και θετική σκέψη! Φιλάκια!
Καλημέρα Μαράκι...
Ναι, συμφωνώ, η ανάγκη να μοιραζόμαστε υπάρχει, να μοιραζόμαστε τις εμπειρίες μας, αυτό που νιώθουμε, που σκεπτόμαστε, τον εαυτό μας κατά κάποιο τρόπο.
Ευχαριστώ Μαράκι για τις ευχές. Να είσαι πάντα καλά.
Δημοσίευση σχολίου