Να φύγω, να ζήσω ή να χαθώ...

Να χαθώ μέσα σε κάτι βραδιές ήρεμες, γαλήνιες, δροσερές που παίρνουν την σκυτάλη από μέρεςκαυτές, πολύβουες, ανταριασμένες...Μέσα σε βραδιές που θέλεις να μην ξημερώσουν, να μείνουν εκεί λίγο πριν το ξημέρωμα, που νομίζεις ότι όλα σταματούν για ώρες και ας είναι μόνο λίγα λεπτά...

Να χαθώ μέσα σε γαλάζιες θάλασσες κάτω από γαλάζιο ουρανό... να κάθομαι εκεί στην άκρη και να κοιτάω πότε μπροστά τον ορίζοντα, και πότε λίγο πάνω από τον ορίζοντα και να μην ξέρω που τελειώνει το ένα και που αρχίζει το άλλο...Και να ξέρω ότι γυρίζοντας την πλάτη μου και στα δυο αρχίζει η καθημερινότητα του παραλόγου...

 Ή να φύγω...και να ζήσω σε κάποιες πόλεις καθαρές, συμμαζεμένες,



ανθρώπινες...

Όπου οι πεζόδρομοι είναι για τους πεζούς...
άντε και για κανένα ποδήλατο...
και τα αυτοκίνητα είναι στα πάρκινγκ,


Εύκολες και ξεκάθαρες...

όπου μπορείς να ελέγξεις πόση ώρα θα περάσεις στο κέντρο κάνοντας τις δουλειές σου,

 διότι όλα είναι συγκεντρωμένα και εύκολα προσβάσιμα,
όπου μπορείς να κάτσεις από λίγη ώρα
έως όλη την μέρα
downtown,
διότι βρίσκεις τα πάντα...
για την ... γυναίκα ;)




(κούραση για τα αγόρια που ακολουθούν...)








και φτηνά....

και πιο ακριβά...

(η κυρία απασχολεί τα αγόρια, ενώ τα κοριτσάκια ψωνίζουν...)

διότι μπάντες  παιανίζουν χαρούμενα

στο δρόμο,
και μπορείς  να ξεχαστείς...

διότι υπάρχουν οι... μπυρίτσες,
για να ξαποστάσεις

ενώ το ταίρι σου, το περιποιήται
ο ... ψαλιδοχέρης

και διότι φεύγοντας για το σπίτι,
μπορείς να αγοράσεις  και
βιβλία ...



 για το homework ;)

(υγ. τις φότος μου τις έστειλε ο Κώστας και πάλι, διότι ξέρει ότι μου αρέσουν τα ταξίδια, και είναι το Darmstadt, στη Γερμανία. Περισσότερες βρίσκει κάποιος και εδώ.)