Και ενώ ο Κύριος μας είναι ένας και μοναδικός,
Οι τρόποι που Τον προσεγγίζουμε και Τον λατρεύουμε μπορεί να είναι πολλοί και διάφοροι…
Μπορεί και να Τον ευχαριστήσεις γι αυτό το δώρο, για την θάλασσα που είναι ζωή...
Ή όταν πίνεις τον καφέ σου με αγαπημένα πρόσωπα,
Και νιώσεις την αγάπη μέσα σου για αυτά τα πρόσωπα, και την Ευλογία της στιγμής…
Μπορεί και τότε να Τον ευχαριστήσεις για αυτό το δώρο της Αγάπης…
Μπορεί να νιώσεις κοντά Του περπατώντας στη φύση…
Στις ποταμιές
ή στις λιμνούλες
Και θαυμάσεις όλα τα τέλεια δημιουργήματα Του…
Όποιο φυλλαράκι, όποιο αγριολούλουδο, όποιο πουλάκι, είναι τέλειο…
Μπορούμε να τον λατρέψουμε και με τραγούδια…
Μπορούμε να είμαστε κοντά Του κάθε στιγμή της ζωής μας, με ότι κάνουμε…
όλα για Εκείνον!
όλα για Εκείνον!
Ίσως όμως τον χάσουμε για πάντα
αν επιδιώξουμε να ζήσουμε σε κάποιους "παραδείσους"...
4 σχόλια:
Μου άρεσε αυτή η ανάρτησή σου Λίλυ μου... Ο Θεός είναι παντού και κυρίως μέσα μας..
Καλό σου σαβ/κο!
Καλησπέρα Μαράκι μου!
Χαίρομαι που σου άρεσε. Αυτό είναι ακριβώς που λες!
Φιλάκια και καλό Σαβ/κο!
Καλημέρα Κωστή μου!
Και βέβαια θα χαρώ να κάτσουμε να πιούμε καφεδάκι και να τα πούμε! Και αν είμαστε και κοντά σε λιμνούλα ή ποτάμι ή γενικά στην φύση ακόμα καλύτερα! Η φύση με εμπνέει!
Όμως, εφόσον ανακοινώνουμε και λέμε με χαρά "ο καλός μου φίλος Κώστας" φερ' ειπείν, και θέλουμε να το πούμε στους άλλους ότι με κάποιο άτομο είμαι φίλος/φίλη, γιατί να μην λέμε με χαρά ο Κύριος; Ίσα - ίσα, εφόσον το νιώθουμε πρέπει να το πούμε, πρέπει ο κόσμος να συμφιλιωθεί μαζί Του.
Ποιου οι αμφιβολίες μπορεί να Τον μολύνουν; Δεν γίνεται αυτό, αφού ο Κύριος βρίσκεται "πάνω από κάθε αρχή και εξουσία και δύναμη και κυριότητα, πάνω από κάθε τι που ανήκει όχι μόνο στον τωρινό αλλά και στον μελλοντικό κόσμο"
(Προς Εφεσίους 1:20-21)
Και ασφαλώς μπορούμε και πρέπει να απολαύσουμε τα δώρα Του, παρουσία Του, και όχι κλείνοντας τον στο ... πατάρι ;)
Αυτά είχα να δηλώσω, καλή Κυριακή να έχεις, η αγάπη μου είναι δεδομένη, και τα λέμε τηλ αργότερα.
Καλημέρα Κωστή μου, και καλή εβδομάδα!
Προσπαθώ να σου εξηγήσω ότι δεν μολύνεται. Όσο λάθος και να εκτεθεί, σε όποιων τις γλώσσες και να πέσει το θέμα, δεν πρόκειται να μολυνθεί. Με δικά μου λόγια αυτή τη φορά και χωρίς αναφορά σε περικοπές, σου λέω ότι η πίστη είναι προσωπική αλλά δεν είναι κρυφή, όπως λες και εσύ βέβαια. Και δεν πρόκειται να πάθει τίποτα αν συζητιέται, ίσα - ίσα που ωφελεί. Αν ήταν έτσι, να μολύνεται τόσο εύκολα, θα είχε σβήσει...Λες 2.000+ να μην έχει εκτεθεί και σε "λάθος" κόσμο;
Από εκεί και πέρα, σαν άνθρωποι ζούμε βέβαια, όμως ο άνθρωπος, όπως λέει και ο ορισμός του, κοιτάει και κάπου πιο ψηλά, λιγάκι πιο έξω από το πετσί του, και από τις αδυναμίες του, που έτσι και αλλιώς υπάρχουν, και κανείς δεν τις αποποιείται! Τουλάχιστον όχι εγώ! Όμως τρέφοντας τις αδυναμίες του κανείς δεν έγινε ευτυχισμένος, ίσα - ίσα που όσο τις
"κανακεύει" κάποιος τόσο θεριεύουν και τον τρώνε!
Ναι, τις αναγνωρίζουμε, τις ξέρουμε, τις φέρνουμε στο "φως", αλλά ο σκοπός είναι να τις ξεπεράσουμε, για να είμαστε πιο καλά, πιο ευτυχισμένοι! Και εκεί ακριβώς μπορεί να βοηθήσει η πίστη στον Κύριο.
Σου κάνω μια αγκαλιά τώρα και πολλά φιλάκια!
(υγ η υπερβολή δεν είναι καλή πουθενά, όμως το "ολίγον Χριστός" μου φαίνεται γελοίο)
Δημοσίευση σχολίου