Το κορίτσι επέλεξε να σπουδάσει στην Αγγλία. Εδώ που τα λέμε, η απόφαση είχε παρθεί από πέρσι, από τότε που υπέβαλε τα χαρτιά της online, ή πιο σωστά έκανε submit τις φόρμες της στο Ucas, και πήρε τον όρο εισαγωγής, ο οποίος ήταν ένας συγκεκριμένος βαθμός στο απολυτήριο Λυκείου. Όμως οι πανελλήνιες είναι απαραίτητες για να υπολογιστεί ο βαθμός του απολυτηρίου, διότι αν κάποιος δεν δώσει πανελλήνιες και δώσει μόνο τις ενδοσχολικές εξετάσεις, τα περισσότερα ξένα πανεπιστήμια δεν θα τον δεχτούν.
Τέλος πάντων, ο χρόνος μετράει αντίστροφα, και την άλλη εβδομάδα πρώτα ο Θεός, το κορίτσι, η μαμά και ο μπαμπάς πετάνε για Αγγλία. Τα περισσότερα στοιχεία, που θα μείνουν, τι θα κάνουν κτλ, θα τα μάθουμε συν τω χρόνω. Διότι δεν ξέρω αν σας το είπα, φεύγουν όλοι μαζί. Το κορίτσι, η μαμά, και ο μπαμπάς. Το κορίτσι έχει κλείσει στην εστία, ένα ωραίο διπλό δωμάτιο με μπάνιο (διπλό στο οποίο όμως θα μένει μόνη της, χιχι), και θα μοιράζεται την κουζίνα και το σαλονάκι με άλλα παιδιά, η μαμά και ο μπαμπάς έχουν κλείσει δωμάτιο σε ξενοδοχείο για τις πρώτες μέρες, και γίνονται διαπραγματεύσεις για τα περαιτέρω. Εν ολίγοις ψάχνουν να νοικιάσουν διαμέρισμα. Νομίζω πάντως ότι χαράς το κουράγιο τους, και γ@μ0 την τρέλα τους, που γέροι άνθρωποι αποφασίζουν να γίνουν μετανάστες! Προσευχή να είναι όλες οι αποφάσεις τους, οι δρόμοι τους, όσα επιχειρούν ευλογημένα στο όνομα του Ιησού Χριστού.
Αυτό το καλοκαίρι έγιναν κάποιες αλλαγές στα μαγαζιά του Πειραιά.
Πρώτα - πρώτα έκλεισε το kitchen bar. Αυτό έγινε αρχές της άνοιξης, αμέσως μετά το Πάσχα. Μεγάλη απώλεια για μένα. Σαν το kitchen κανένα.
Κατά δεύτερον άνοιξε ένα καινούργιο μαγαζί δίπλα στο kitchen, εκεί που ήταν το πρώην Costa. Λέγεται BayWay. Πήγα, δεν μου άρεσε.
Τρίτον, ξεπήδησε το καινούργιο meeting point, που εξελείχτηκε σε hot meeting point. Είναι το Κεμπαπτζίδικο του Μπαρμπαδήμου, στην παραλία, στην Ακτή Μουτσοπούλου. Μικρό, δεν έχει χώρο να κάτσει κάποιος, το πολύ ένα-δυο τραπέζια, είναι κυρίως για take away και delivery. Ο κόσμος κάνει ουρά κάθε βράδυ έξω από το μαγαζί, και δικαίως, διότι έχει το καλύτερο κεμπάπ που έχω φάει. Αγοράζουν το φαγητό τους και κάθονται απέναντι στο πεζοδρόμιο του Πασαλιμανιού, στο πεζούλι. Πολλές φορές παραγγέλνουν και αμέσως πάνε απέναντι. Όταν ετοιμαστεί το φαγητό, διότι όλα είναι της ώρας και καθυστερεί λιγάκι, κάποιος βγαίνει στην πόρτα του μαγαζιού και φωνάζει ονόματα. Είναι λιγάκι αστείο αυτό, ξαφνικά αρχίζεις και ακούς ονόματα μέσα στο δρόμο.
Το όρθιο-στο-δρόμο-ή-καθιστοί-στο-πεζούλι στυλ διασκέδασης, πέραν του ότι είναι πιο οικονομικό, διότι δεν χρεώνεται κάποιος το καπέλο των μαγαζιών, έχει και το καλό της παρατήρησης. Ώρες να κάθεται κάποιος να παρατηρεί τι περνάει μπρος του, τι φοράει, και τι κρατάει, δεν βαριέται. Είναι σαν να σερφάρει κάποιος στο διαδίκτυο, σαν να βλέπει τηλεόραση, αλλά σε live. Για να καταλάβουν και οι νεώτεροι, αυτό που περιγράφω τώρα υπήρχε και παλιά. Είναι λοιπόν μια παλιομοδίτικη συνήθεια, παλιά το λέγαμε και πασαρέλα. Απλά ξαναγύρισε στην μόδα όπως φαίνεται.
Θα βάλω εδώ κάποιες φωτογραφίες, τραβηγμένες με το κινητό μου, από το πρώτο βράδυ που ξανάνοιξε το μαγαζί μετά τις καλοκαιρινές διακοπές. Πήγα μόνη μου, με την μπυρίτσα μου, τα πουράκια μου και το smartphone μου και την άραξα στο πεζούλι. Άλλο ένα πλεονέκτημα λοιπόν: Θεωρώ ότι πιο εύκολα κάθεται κάποιος μόνος του στο πεζούλι, παρά να πάει σε μαγαζί μόνος του, και να κάτσει σε τραπέζι. Τουλάχιστον εγώ έτσι το νοιώθω. Σε καφετέρια, ενώ πρωινές ώρες πάω μόνη μου, βράδυ διστάζω ακόμα.
Απολαύστε λοιπόν όλο το street fashion, και μπόλικα σκυλάκια.
Το πεζούλι |
Κοίτα τον τύπο στο πεζούλι...No comments |
Η μπύρα μου και τα πουράκια μου |
'Όποιος διαβάσει τι λέει, ας μου το γράψει σε σχόλιο, χιχι.
Αυτήν θα την πλακώσω! Έβαλε τον σκύλο πάνω στο πεζούλι να κατουρήσει! |
Εδώ βλέπετε το σηκωμένο ποδαράκι! |
Παιδομάζωξη! |
Άνετη στάση αυτή της κοπελιάς. Η παντελόνα μου αρέσει, και το ποτήρι μπυρίτσα! |
Τρώγε εσύ. Χάλια έγινες! (από την αδυναμία :P) |
(υγ Η 11η Γιορτή Μπύρας στο Φάληρο, ξεκίνησε. Όποιος ενδιαφέρεται ας σπεύσει)
1 σχόλιο:
Καλησπέρα Κωστή μου!
Από το σχόλιο σου καταλαβαίνω ότι η ανάρτηση πέτυχε τον σκοπό της. Μετέδωσε την εικόνα της ελληνικής πραγματικότητας πάρα πολύ πιστά, και χαίρομαι γι αυτό.
Τώρα βέβαια δεν σε πιστεύω ότι δεν ξέρεις τι είναι το κεμπάπ. Πρώτον, διότι σίγουρα το τρώτε και εκεί, δηλαδή οι Τούρκοι που έχετε στην Γερμανία δεν έχουν καταστήματα που πουλούν κεμπάπ?
Και δεύτερον, διότι υπήρχε και πριν φύγεις για Γερμανία, δεν είναι νέα ανακάλυψη ;)
Όσο για τα πρόσωπα της ιστορίας, ποτέ δεν ξέρεις ποιοι μπορεί να είναι. Μπορεί να τους ξέρεις, μπορεί και όχι. Και αυτό το λέω, διότι από δω και πέρα μπορεί να δεις πολλά. Μην νομίζεις ότι είναι και όλα αλήθεια :P
Πολλά φιλάκια και μια γλυκιά καληνύχτα εύχομαι
Δημοσίευση σχολίου