Τις προάλλες είδα μια ωραία ταινιούλα κομεντί, λίγο παλιά, του 2001, αλλά δεν την είχα ξαναδεί. Πρόκειται για το Legally Blonde. Το στόρι πλέκεται γύρω από την απόρριψη και τον ρατσισμό. Την απόρριψη της ... ξανθιάς.
Πλούσια, νέα και ωραία και πολύ ξανθιά, τα έχει με αγόρι. Το αγόρι αποφασίζει να την χωρίσει διότι αυτός θα πάει στο Χάρβαρντ, θα γίνει διάσημος δικηγόρος, και μετά θα ασχοληθεί με την πολιτική, και δεν του πάει μια ξανθιά για σύζυγος.
Αυτή πεισμώνει και αποφασίζει να πάει στο Χάρβαρντ και να τον ξανακερδίσει. Αν και κανείς δεν πιστεύει ότι θα περάσει στο πανεπιστήμιο, ούτε βέβαια η οικογένεια της, εκείνη τα καταφέρνει, και τσουπ βρίσκεται μπροστά του. Εκείνος τα έχει τώρα με μια φοιτήτρια κατάλληλη για εκείνον και το image του.
Η κοπελιά έχει φάει την πρώτη απόρριψη από το αγόρι της, επειδή εκείνη δεν είναι στο στάτους του, εισπράττει απόρριψη και ρατσισμό και μέσα στο πανεπιστήμιο από όλους, συμμαθητές και καθηγητές, αν και έχει περάσει με την αξία της, και παρακολουθεί τα ίδια μαθήματα με όλους. Η αλήθεια είναι ότι κάνει λάθη. Ασχολείται λίγο περισσότερο με την εμφάνιση της, και λίγο λιγότερο με την μελέτη, αν και βρίσκεται στο Χάρβαρντ και όσο και να είναι δεν έχει το μορφωτικό επίπεδο των άλλων φοιτητών.
Οπότε για αυτούς παραμένει η ξανθιά... 
Καταλαβαίνει το λάθος της, προσπαθεί, μελετάει πολύ, όμως δεν αφήνει αυτό που την ευχαριστεί και την χαλαρώνει, δηλαδή να φροντίζει την εμφάνιση της. Αφού περάσει από εξευτελισμούς, σεξουαλική παρενόχληση, και διάφορα άλλα όμορφα από το ανώτερο επίπεδο του περιβάλλοντος του Χάρβαρντ, καταφέρνει να αποφοιτήσει, να αποκτήσει καλή φήμη και να αποδείξει ότι έχει μυαλό. Μυαλό λαμπερό, φρέσκο, καθαρό και γενναίο! Μυαλό αυθεντικό που ... σκέφτεται, όπου οι άλλοι αναμασούν τα ίδια και τα ίδια τετριμμένα και δεν βλέπουν πέρα από την μύτη τους. Τότε γυρίζει το πρώην αγόρι της και της ζητάει να γίνουν και πάλι ζευγάρι. Και όπως είναι φυσικό, εκείνη αρνείται και τον απορρίπτει.
Πολλοί έχουμε εισπράξει την απόρριψη, και πολλοί την φοβόμαστε. Στην πραγματικότητα, νομίζω είμαστε περισσότεροι αυτοί που φοβόμαστε μήπως μας απορρίψουν, παρά αυτοί που τελικά εισπράττουμε την απόρριψη. Δεν φτάνουμε στην απόρριψη, διότι συνήθως προσαρμοζόμαστε με το περιβάλλον μας. Χωρίς να αμφισβητώ την αξία της προσαρμογής, η προσαρμογή πρέπει να είναι προς όφελος μας, και όχι εις βάρος μας. Και εκεί θέλει διάκριση.
Η κοπελιά στην ιστορία απορρίφθηκε, αλλά αυτό το σοκ το έκανε δύναμη που την χρησιμοποίησε για την άνοδο της. Είδε τα λάθη της, και τα διόρθωσε. Είδε όμως και την σαπίλα του περιβάλλοντος. Και όταν ήρθε η ώρα να ενσωματωθεί με το περιβάλλον, όταν το αγόρι γύρισε σε αυτήν, και βέβαια θα ακολουθούσε γάμος και η μύηση της πλέον σε ανώτερη κοινωνική τάξη, εκείνη είπε όχι.
Αν έλεγε ναι τι θα γινόταν;
Αν και υπάρχει το sequel της ταινίας, αυτή την στιγμή που γράφω δεν ξέρω την συνέχεια. Υποπτεύομαι ότι αν έλεγε ναι, και παντρευόταν με τον νεαρό, δεν θα μπορούσε πλέον να κρατήσει την αυθεντικότητα της. Ή θα την κρατούσε πολύ δύσκολα, και θα βρισκόταν συνεχώς σε κόντρα, καθώς το περιβάλλον θα πίεζε συνεχώς να την ενσωματώσει. Να σκέφτεται σαν αυτούς, να μιλάει σαν αυτούς, να ντύνεται σαν αυτούς. Θα την δέχονταν να είναι ... καλύτερη τους, να είναι μοναδική, να είναι αυθεντική; Θα δέχονταν, ενώ όλοι πήγαιναν προς την μία κατεύθυνση μπουλούκι, εκείνη να πηγαίνει από την άλλη, να βρίσκει λύσεις και να βγαίνει μπροστά; Και να είναι και ... ξανθιά; Πολύ αμφιβάλω. Και αυτό το κατάλαβε εγκαίρως και ξέκοψε. Απέρριψε. Όχι εκδικητικά αλλά λόγω γνώσης πλέον, και δεδομένων.
Θα πείτε τώρα, μα πόσο ξανθιά είσαι Lily-duck που κάθεσαι και βγάζεις ανάρτηση από την κομεντί, και μάλιστα με ... δίδαγμα. Πόσο άρρωστη πλέον. Δεν έχεις εκτεθεί σε καμιά άλλη πληροφορία ή γνώση;
Γι αυτό και εγώ θα σας μιλήσω για τον Χριστό. Διότι αν δεν μαθαίνουμε από τον Χριστό, αν δεν είμαστε κοντά στον Χριστό, αν δεν μελετάμε τον Λόγο Του, ότι άλλο και να λέμε είναι ανέκδοτα για ξανθιές. Και αν είμαι άρρωστη, λέμε τώρα, μια χαρά είμαι, είμαι περήφανη γι αυτό, διότι ο Χριστός ήρθε για μένα.
"Κι ενώ ο Ιησούς και οι μαθητές του έτρωγαν στο σπίτι του Λευί, κάθονταν μαζί τους στο τραπέζι και πολλοί τελώνες κι αμαρτωλοί· ήταν πολλοί αυτοί και τον ακολουθούσαν. Οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι, βλέποντας ότι τρώει με τελώνες κι αμαρτωλούς, ρωτούσαν τους μαθητές του: «Γιατί τρώει και πίνει με τους τελώνες και τους αμαρτωλούς;» Ο Ιησούς τους άκουσε και τους λέει: «Δεν έχουν ανάγκη από γιατρό οι υγιείς αλλά οι άρρωστοι· δεν ήρθα να καλέσω σε μετάνοια τους δίκαιους αλλά τους αμαρτωλούς». (Κατά Μάρκον 2:15-17) Οπότε οι σπουδαίοι αυτού του κόσμου, ας επαναπαυτούν στις δάφνες τους. Δεν τον χρειάζονται τον Χριστό!
Όσον αφορά στην απόρριψη, μια και ήταν το θέμα μας, ο ίδιος ο Χριστός ποτέ δεν φοβήθηκε την απόρριψη. Σκεφτείτε να είχε πρόβλημα απόρριψης, προβλήματα με τον εαυτό Του, να προσπαθούσε να τον δεχτούν οι Φαρισαίοι και να άλλαζε την διδασκαλία Του για να τους αρέσει; Πράγμα που κάποιες εκκλησίες κάνουν σήμερα για να κερδίσουν οπαδούς. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας. Βέβαια πλήρωσε το τίμημα, αλλά στο τέλος νίκησε. Και μαζί Του νικήσαμε όλοι όσοι Τον δεχτήκαμε!
Γιατί όποιος θέλει να σώσει τη ζωή του θα τη χάσει· όποιος όμως χάσει τη ζωή του εξαιτίας μου και εξαιτίας του ευαγγελίου, αυτός θα τη σώσει. Τι θα ωφεληθεί ο άνθρωπος, αν κερδίσει ολόκληρο τον κόσμο αλλά χάσει τη ζωή του; (κατά Μάρκον 8:35-38)
Κάποτε φτάνει η στιγμή να απορρίψουμε. Πρέπει να απαρνηθούμε, να απορρίψουμε ότι μας χαλάει, ότι μας πάει πίσω, και να προχωρήσουμε άφοβα μπροστά. Διότι αν έχουμε τον Χριστό μαζί μας, ποιος μπορεί να είναι εναντίον μας;
