Το βραβείο των φίλων

Αυτές τις μέρες έχω δει ότι κυκλοφορεί ένα βραβείο στη blogoσφαιρα, τo βραβείο Proximidate. Αυτό το βραβείο μου έστειλε ο αγαπημένος μου φίλος Κώστας, και μάλιστα με την λεζάντα: Για τις δυσκολες ωρες που περασες και δεν εσπασες!

Το βραβείο Proximidade περιγράφεται ως εξής:«Αυτό το blog επενδύει και πιστεύει στην εγγύτητα – την εγγύτητα στο χώρο, το χρόνο και τις σχέσεις. Αυτά τα blog είναι εξαιρετικά γοητευτικά. Αυτοί οι bloggers προσπαθούν να βρουν και να γίνουν φίλοι. Δεν ενδιαφέρονται σε βραβεία για την προσωπική τους άνοδο! Η ελπίδα μας είναι όταν κοπούν οι κορδέλες των βραβείων αυτών, να αναπαραχθούν ακόμη περισσότερες φιλίες. Παρακαλώ δώστε περισσότερη προσοχή σ’ αυτούς τους συγγραφείς! Αυτό το βραβείο για Blog, πρέπει να δοθεί σε οκτώ αγαπημένους σας bloggers, και οι οποίοι με τη σειρά τους, θα το προτείνουν πάλι με τη σειρά τους, σε οχτώ αγαπημένους bloggers ο καθ' ένας τους κ.ο.κ.»

Τώρα εγώ θέλω να πω τα εξής: Πρώτα – πρώτα ευχαριστώ πολύ τον Κωστή μου που διάλεξε εμένα για να το δώσει…Είμαι πολύ χαρούμενη γι αυτό, και χωρίς να περιαυτολογώ, νομίζω ότι το…αξίζω. Γιατί;
Γιατί αυτό που αντιπροσωπεύει το βραβείο, είναι αυτό που επιδιώκω τα τρία χρόνια που ασχολούμαι με το blogging. Δηλαδή την ουσιαστική επικοινωνία, την φιλία και τις ζεστές ανθρώπινες σχέσεις. Με την διαφορά ότι όσο περνάν τα χρόνια, και εγώ αποκτώ περισσότερη πείρα, ανακαλύπτω και πόσο δύσκολο είναι αυτό. Όταν ξεκίνησα στο yahoo 360 το Γενάρη του 2006, μέσα σε λίγες μέρες είχα μια λίστα με πάνω από 100 «φίλους», και πίστευα ότι οι περισσότεροι είναι εκεί για τον ίδιο σκοπό. Δηλαδή για φιλία και επικοινωνία. Μάλλον έκανα λάθος. Διαψεύστηκα με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο… Διαψεύστηκα ακόμα και από πολύ κοντινά μου πρόσωπα, που αποδείχθηκε ότι ήταν άλλα ντάλα της Παρασκευής το γάλα…Και απορώ και εξίσταμαι… Τόσος κόπος χαμένος βρε παιδιά – παιδί, κούκλα μου, γιατί; Η αλήθεια δεν είναι πιο καλή; Πιο απλή; Πιο σύντομη; Είμαστε αυτό που είμαστε, ποιον έχουμε να φοβηθούμε και από ποιον να κρυφτούμε; Από το εαυτό μας δεν κρυβόμαστε έτσι και αλλιώς…Με το να κοροϊδέψεις την Λίλυ ή την κάθε Λίλυ τι θα κερδίσεις; Με το να πιστέψω εγώ ότι είσαι κάποιος άλλος bigger than life δεν σε μεταμορφώνει αυτομάτως σε…άλλον. Και δεν με νοιάζει κιόλας, να σου πω την αλήθεια. Ας είσαι όποιος θέλεις! Όποιος και να είσαι η συμπεριφορά που βγαίνει στην συνέχεια και στη συνέπεια αυτή μετράει!!! Και εκεί σπάνε όλοι οι …ψεύτικοι με τα λάθος κίνητρα. Κάπου το παραμύθι κάνει κοιλιά και μετά ποιος είναι ο χαμένος; Πάντως όχι εγώ!!! Γιατί εγώ ξέρω τι θέλω, ξέρω ποια είμαι και ξέρω πόσο δύσκολο είναι αυτό που θέλω. Οπότε είμαι αποφασισμένη να το παλέψω…

Λοιπόν, το βραβείο τώρα, λέει να το δώσω σε οκτώ άτομα. Δεν υπάρχουν αυτή τη στιγμή σε μένα. Δεν έχω εντοπίσει οχτώ άτομα που να είμαι βέβαιη ότι επενδύουν στη φιλία. Νομίζω ότι οι περισσότεροι επιζητούν μόνο την προβολή και τα πολλά σχόλια, με κάθε τρόπο…Σόρυ, αλλά αυτό πιστεύω…Αν μου επιτρεπόταν, θα το έδινα πίσω στον Κώστα, γιατί μέχρι στιγμής έχει σταθεί δίπλα μου όσο κανένας, είναι συνεπής στη σχέση μας, δεν κάνει αηδίες και μικρότητες, υπεκφυγές και πονηρίες για να καλυφτεί και να φανεί κάτι άλλο που δεν είναι. Μπορεί να πάει σε blogs και να πει άνετα την γνώμη, ή να εκφράσει την δυσαρέσκεια του με σαφή τρόπο, αν δεν του αρέσει κάτι, χωρίς να φοβηθεί μήπως κάνει κακή εντύπωση. Αυτό εγώ το εκτιμώ, γιατί ξέρεις με ποιον έχεις να κάνεις, και αν δεν σου αρέσει, δεν τον κάνεις παρέα. Τόσο απλά είναι τα πράγματα!!!

Λοιπόν, θα το έδινα και στη Δέσποινα, αν και από ότι είδα και εκείνη το έχει, γιατί παρότι γνωριζόμαστε σχετικά λίγο καιρό, κάτι μου λέει πως είναι συνεπής και επιζητεί ουσιαστική επικοινωνία.

Αυτά τα λίγα, και πάλι σε ευχαριστώ Κωστή μου, και εύχομαι καλλίτερες μέρες στις σχέσεις όλων!!!