Επανήλθα…Καλώς όρισα, καλώς σας βρήκα, και καλή και ευλογημένη χρονιά σε όλους μας.
Και στην εύλογη πιθανή ερώτηση από πού … όρισα, απαντώ από πουθενά! Εδώ ήμουν Πειραιά, τις περισσότερες μέρες τις πέρασα μέσα στο σπίτι, τελείως κλειστά και οικογενειακά. Και δεν είχα και καμιά όρεξη να … κυκλοφορήσω στο νετ. Γενικά, δεν είχα όρεξη να δω κόσμο, είτε live, είτε ιντερνετικό, ήθελα μόνο τους πολύ στενούς και οικογενειακούς, που έτσι και αλλιώς είναι κομμάτι δικό μου, μέρος του εαυτού μου…
Με έπιανε άγχος δηλαδή στην σκέψη ότι θα … συναντήσω κάποιον «ξένο» ή θα φύγω από την βολή μου, την πρακτική, όπως άλλα ρούχα, άλλα παπούτσια, αλλά και την συναισθηματική. Ότι δεν θα μπορώ να πω την λέξη όπως την θέλω, δεν θα μπορώ να γελάσω όπως μου βγαίνει ή να λοξοκοιτάξω τον άλλο όταν μου φαίνεται ότι λέει παπαριές…
Γενικώς με έπιανε φρίκη όταν αντιλαμβανόμουν ότι θα έπρεπε, έστω και στο ελάχιστο, να έχω ένα «κοινωνικό πρόσωπο», μια μικρή τόση δα μασκούλα βρε αδερφέ…Και έτσι κλείστηκα σπίτι μου, με άλλα καμιά δεκαριά άτομα…
Και τώρα έρχεται το επόμενο ερώτημα, που το κάνω εγώ στον εαυτό μου, αλλά ίσως μου το κάνει και κάποιος άλλος όταν εκφράσω αυτό το «άγχος» μου.
Καλά, εσύ μεγάλη γυναίκα, σε νοιάζει τι θα πει ο ένας και ο άλλος; Δεν έμαθες να είσαι απλά ο εαυτός σου; Που βρίσκεσαι κοπέλα μου, στην δεκαετία του 60; Δεν τα έχουμε πει χιλιάδες φορές αυτά; Θα μου έλεγε κάποιος ακόμα πιο στενός μου …
Και επειδή αυτός που θα μου το έλεγε αυτό, και συγκεκριμένα η μητέρα μου, έχει μνήμες από κάποιες άλλες δεκαετίες, που τις θυμάμαι και εγώ … γιατί τότε μεγάλωνα, δεκαετία 70, δεκαετία 80, έχω να πω ότι τότε τα πράγματα ήταν πολύ πιο ελεύθερα. Τότε εκφραζόμαστε πολύ πιο άνετα, μας αποδέχονταν και αποδεχόμαστε τους άλλους πολύ πιο απλά, πιο αυθόρμητα, είχαμε πιο πολύ χιούμορ στη ζωή μας, γενικά μας οδηγούσε το συναίσθημα και το ένστικτο μας και νομίζω τις πιο πολλές φορές μας οδηγούσε σωστά. Τώρα νοιώθω ότι πρέπει να ακολουθούμε ένα «σπαγγέτι» συμπεριφορικών κανόνων και λεκτικών συνθημάτων για να εκφραστούμε, και βέβαια να κρύβουμε τα μισά από όσα νοιώθουμε και να τονίζουμε άλλα που δεν νοιώθουμε…
Τέλος πάντων, αυτή είναι μια προσωπική μου γνώμη, δηλαδή ότι το 70, το 80, είμαστε πολύ πιο ελεύθεροι από ότι τώρα, ελεύθεροι μέσα στο πετσί μας…και θα ήθελα και για την δεκαετία που έρχεται, αυτό ακριβώς. Θα ήθελα και το εύχομαι, να πάμε ένα σκαλί πιο πάνω σε άνεση, σε ελευθερία έκφρασης, σε δημιουργικότητα, σε χιούμορ, σε κατανόηση, σε διάθεση να επικοινωνήσουμε, εν ολίγοις εύχομαι να μπορέσουμε να ζήσουμε τα χρόνια που έρχονται με την ψυχή μας!
11 σχόλια:
Εγώ απλά χαίρομαι που σε βλέπω εδώ... οτι "ζεις" και όπως νιώθεις να εκφράζεσαι! Καλή χρονιά!
Ντοράκι καλή χρονιά!
Μήπως είχε διαρρεύσει από κάπου ότι τα...κακάρωσα; :P
Κοίτα, θέλω όπως νιώθω να εκφράζομαι, αλλά θέλω και ο άλλος να το εκτιμάει (αξιολογεί, κρίνει) σωστά... Ζητάω πολλά;
Φιλάκια
Καλη Χρονια βρε Λιλακο μου. Ξερεις τα χρονια και οι συμπεριφορες αλλαζουν αλλα αλλαζουμε κι εμεις. Αλλο ειμασταν το '70 και το '80 και αλλο τωρα. Δεν ειναι ιδια ελευθερος ενας ανθρωπος στα 20 και στα 40 η στα 50! Ομως παντα υπαρχουν ανθρωποι που μας ταιριαζουν στην επικοινωνια. Παντα. Εστιασε εκει, δε γινεται ολος ο κοσμος να ειναι οπως τον θελουμε. ΑΝησυχησα κι εγω που δε σε ειδα να γραφεις κατι καινουργιο γιατι απο συμφραζομενα ξερω οτι εχεις γυρω ανθρωπους με λεπτη υγεια. Ομως τωρα χειρομαι που σε ξαναβλεπω. Χρειαζοσουν απομονωση! Φιλακια και παλι πολλες ευχες!
καλως το κοριτσι ... καλα εκανες και εκανες οπως ενιωθες... και να ξερεις οτι δεν εχεις να δωσεις λογαριασμο σε κανεναν για το πως και τι λες.. και γιατι λοξοκοιτας.. κτλ κτλ ...
εγω παλι το χαιρομαι οταν λες αυτο που θες... και οταν λοξοκοιτας και ακομη οταν λες οτι καποιος λεει παπαριες...
αυτο δεν ειναι το αληθινο?
βαρεθικα τα δηθεν...
και προσπαθω να κανω αυτο που λεει η μαμα σου.. να εισαι ο εαυτο σου :)
καλη πολυχρωμη χρονια σε ολη την οικογενεια σου
Καλημέρα Δεσποινάκι και καλή χρονιά να έχουμε.
Αυτό που λες σχετικά με τις ηλικίες το σκέφτηκα και εγώ. Ότι πιθανώς να μην φταίνε οι ... δεκαετίες, αλλά ότι έχουμε εμείς αλλάξει και μεγαλώσει. Και ίσως μερικοί μεγαλώνοντας να γίνονται πιο άνετοι, να δέχονται τον εαυτό τους πιο καλά, γιατί δουλεύουν πάνω σε αυτόν τον τομέα, και μερικοί να περιμένουν οι συνθήκες να τους αλλάξουν, οπότε αν προκύψουν στην πορεία δυσκολίες, να γεμίζουν κακίες και κόμπλεξ... Οπότε στα 20 μπορεί να μοιάζουν κάποιοι, να συνεννοούνται, να είναι φίλοι, και στα 50 να κοιτιούνται και να μην αναγνωρίζονται...
Όμως εγώ την ανελευθερία την βλέπω και σε πολλά νέα άτομα, στον τρόπο που σκέφτονται και πράττουν...Πολλά κλισέ βρε παιδί μου (αυτή την λέξη την είπε εχτές μια θεία μου και νομίζω είναι αυτό ακριβώς που περιγράφει την κατάσταση...)
Κατά τα άλλα πάμε καλά...Ο πατέρας μου αναρρώνει αρκετά καλά, με τον πεθερό μου είχαμε μια εκδρομή στο ... νοσοκομείο αλλά ευτυχώς ξεπεράστηκε και αυτό. Όμως αν ... ανησυχούσες μπορούσες να μου στείλεις mail...ίσως απαντούσα ;) Έλα, σε πειράζω...
Καλό μας 10 λοιπόν και πολλά φιλάκια!
Λενάκι καλή μας χρονιά!
Και βέβαια δεν έχω να δώσω λογαριασμό. Εγώ δεν τον δίνω, οι άλλοι μου τον ζητάνε μετά μανίας ;).
Τώρα βρήκαμε την δεύτερη λέξη που περιγράφει την κατάσταση... Η μία είναι τα "κλισέ", η άλλη είναι τα "δήθεν" που είπες εσύ. Είναι οι δυο λέξεις που περιγράφουν τις δεκαετίες των 90's και 00's. (σίγουρα υπάρχουν και άλλες τέτοιες λέξεις...)
Οπότε εύχομαι η επόμενη δεκαετία να απαλλαγεί από ... αυτές.
Καλημέρα Κωστή μου, καλώς σε βρήκα, και καλή χρονιά και πάλι!
Όμως δεν είχα πει ότι θα φύγω, για να μου πείτε μείνε, και μετά να ... μείνω. Απλά, είναι αυτό που λες και εσύ. Θέλω την επαφή με τα άτομα που εκτιμώ όπως την θέλω ... Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπολογίζω τις επιθυμίες των άλλων. Τις υπολογίζω πάρα πολύ, αρκεί να έχει προηγηθεί διάλογος. Αλλιώς που θα ξέρω η καημένη; Γι αυτό και γράφω ότι γράφω, όποτε το γράφω, για να υπάρχει η ευκαιρία, μέσω σχολίων, να γίνεται ένας μικρός ή μεγάλος διάλογος, και μια ανοιχτή επικοινωνία.
Το θέμα αυτή τη φορά ήταν, αν ισχύει το "κάθε πέρσι και καλύτερα", σε θέμα ... ελεύθερης επικοινωνίας απαλλαγμένης από "κλισέ" και "ψεύτικης-κοινωνικής μάσκας". Βέβαια δεν το έθεσα τόσο αυστηρά στην ανάρτηση, για να μπορέσουμε να εκφραστούμε ελεύθερα...Και εσύ το έπιασες πολύ όμορφα και το ανάλυσες το θέμα, και το εκτιμώ πολύ αυτό...
Δεν έχω να πω κάτι άλλο, το σχόλιο σου με καλύπτει απόλυτα απ' όλες τις πλευρές.
Σε φιλώ και σου κάνω μια αγκαλιά (σφιχτή)!
Λιλσκο μου, εγω περασα να σου πω καλη εβδομαδα. Ειναι μια κλισε φραση στην αρχητης εβδομαδας, αλλα πολλες φορες ακομα και μια τυπικη εκφραση μας κανει να χαμογελαμε, και φανταζομαι να χαμογελασεις, αλλο κλισε του τυπου " να περναμε καλα" δε θα πω. Οχι πως δε θελω να περναμε καλα αλλα αυτη η φραση ειναι στην κορυφη της λιστας των κλισε που αντιπαθω. Φιλακια!
:)!!!
Όπως βλέπεις χαμογελάω Δεσποινάκι με τα ... κλισέ μας.
Οκ, προς αποφυγή όλων των "κλισέ" φράσεων, όταν κάποιος γιορτάζει δεν θα λέμε ποτέ χρόνια πολλά, να ζήσεις κτλ. Απλά θα τον/την κοιτάμε στα μάτια και θα ... ξέρει ;)
Παρόλα αυτά, καλή σου μέρα! Πρωί δεν είναι εκεί;
Σου εύχομαι ό,τι ονειρεύεσαι! Καλή χρονιά!
Καλή χρονιά Σοφία. Και σε εσένα, εύχομαι τα καλύτερα αυτή τη χρονιά
Δημοσίευση σχολίου