Μιλάγαμε για ζώα στο προηγούμενο θέμα ε? Λοιπόν εγώ έχω μεγάλη αδυναμία στις γάτες. Είναι μεγάλες μαφίες και τις αγαπώ πολύ! Η κάθε μια διαφορετική, πανέξυπνες, ανεξάρτητες, με ισχυρή θέληση, περήφανες, πεισματάρες, ναζιάρες, χαδιάρες, παιχνιδιάρες. Όπως ακριβώς και εγώ, χαχαχα!
Στο σπίτι μου στη Λευκωσία είχα πάντα γάτες. Η Ρίνα, η βασική μου γάτα γεννούσε κάθε Μάρτη και Μάη, οπότε είχα και γατάκια. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες, γιατί η Ρίνα έκανε παλιοδουλειά με τα μαρτιάτικα γατάκια της... Ήθελε να προλάβει τους επόμενους γκόμενους και τα παρατούσε σε μένα...Αλλά ομολογώ δεν είμαι καλή γατομαμά, δεν κατάφερα να θηλάσω ούτε ένα...πέθαιναν όλα τα μαρτιάτικα.
Στου Μαΐου όμως, άλλο πράμα..Λες και ήταν άλλη γυναίκα, σόρυ, άλλη γάτα...Υποδειγματική. Μόνο που ήθελε να τα γεννήσει στην ντουλάπα, και μάλιστα όχι σε οποιαδήποτε ντουλάπα, αλλά στην ντουλάπα της Ερριέττας. Η οποία Ερρίεττα είχε τις αντιρρήσεις της και έφευγε από το δωμάτιο της... Κοιμόταν στο δικό μου γιατί δεν ήθελε να κοιμάται με την Ρίνα και τα μωρά της.
Είδαμε και πάθαμε να πείσουμε την Ρίνα να έρθει στην δικιά μας ντουλάπα. Τελικά τα καταφέραμε. Βέβαια, γκρίνιαζε λίγο ο Άλεξ, γιατί τις πρώτες μέρες τα μωρά νιαούριζαν αρκετά τη νύχτα, ιδίως όταν η μαμά τους πήγαινε στην τουαλέτα και τα άφηνε. Σαράντα μέρες τα είχα στο υπνοδωμάτιο, μετά τα έβγαζα σιγά-σιγά στην αυλή.
Αυτές οι φότος είναι από την τελευταία χρονιά που είμαστε εκεί. Τέτοιες μέρες πριν τρία χρόνια...Την Ρίνα δεν την έφερα μαζί μου. Νομίζω δεν θα ήταν καλό για εκείνη, είχε μάθει αλλιώς. Εδώ θα την έκλεινα υποχρεωτικά στο διαμέρισμα και δεν ήθελα. Αλλά μου θύμωσε που έφευγα. Μου γύρισε την πλάτη και δεν ήθελε να την χαιρετίσω. Καλά μου έκανε. Γι' αυτό τις αγαπώ τις γάτες.
Η Ρίνα και τα γατάκια της...
Τα πλένει, και κάποιοι περιπλανώνται στο δωμάτιο...Φαίνεται και η άκρη της βαλίτσας που μαζεύω να φύγουμε για Ελλάδα...
13 σχόλια:
Φο-βε-ρά τα γατάκια !!
Πωπω γλύκες και να φανταστείς δεν τις συμπαθώ ιδιαίτερα τις γάτες !
Ειμαι των σκύλων εγω :)
Αλλα πότε-πότε συμπαθώ κι αυτές όπως ΑΥΤΗ εδω
Ναι μωρέ Τζώνη, είναι καλούλες! Και τα σκυλάκια τα αγαπάω βέβαια, αλλά οι γάτες με γοητεύουν... Οι σκύλοι μας χρειάζονται όμως πιο πολύ, θέλουν την αγάπη μας, την φροντίδα μας...Γι αυτό και λυπάμαι πολύ που είναι τόσα σκυλάκια αδέσποτα...
Κι εγω ρε Τζονακο και άρχισα να το διαβάζω σκεπτόμενος να γράψω πως αν
έφερνα τον ρουντυ μου, θα τον κομμάτιαζαν οι γάτες σου(το σκυλάκι μου δεν πειράζει ούτε γάτα)
Αν σας πω οτι συγκινήθηκα απο αυτά που ακολούθησαν και οτι από την στιγμη που διάβασα την συνεχεια αναβίωσα ολη την φαση βλέποντας το δωμάτιο,
την βαλίτσα και τις γάτες και στεναχωρήθηκα θα με πείτε ...χαζό?
κοτσυφοφιλιά
τσίου!!!
Καλημερούδια σου κοτσίφι μου καλό! Δεν θα σε πούμε χαζό :D. Είσαι μια χαρά συναισθηματικός κότσιφας, αλλά να προσέχεις τα γατάκια. Καμιά φορά τα κυνηγάνε τα πουλια! Φιλιαααααα!
Λατρεύω τις γάτες!! Και οι δικές σου ειναι υπέροχες!!
Είχα κι εγώ μια στο εξοχικό, μέχρι που χάθηκε και την έκλαψα τόσο πολύ που από τότε είπα οτι δεν το μπορώ τόσο δέσιμο.
Ίσως όμως ξαναπάρω γιατί τις αγαπώ τις άτιμες!
Φιλιά πολλά Λιλύ μου!!
Συμπτωση; Πρόσφατα είχαμε μια γάτα που γέννησε στην αυλή της πολυκατοικίας τρία γατάκια, το ένα πιο όμορφο από το άλλο. Τους δώσαμε και ονόματα αλλά καλύτερα να μη στα πώ!
Δυστυχώς ο από κάτω μας μας τα έδιωξε! Είχαμε πάρειτροφή, κουπίτσες για νερό, πιατάκια για να τα ταΐζουμε αλλά... ο από κάτω αλλιώς αποφάσισε κι ένα πρώι δεν τα βρήκαμε! Τα συναντάω βέβαια συχνά στην παρακάτω γειτονιά! Εφτάψυχα δεν τα είπανε; Σιγά μην έσκαγαν! Μάνα και παιδιά πήγαν γι'άλλες πολιτείες!
χαχα
Πολύ ωραίες οι γατούλες σου! Άντε πάρε μία για το διαμέρισμα! Ξέρεις τι παρέα είναι;;;
@Cinderella: Μην σε κρατάει η ατυχία που έχασες την γατούλα μακριά από την χαρά να έχεις μια άλλη. Δεν πειράζει. Θα σας πω καμμιά φορά και μια άλλη πλευρά της ιστορίας με τις γάτες μου...που δεν είναι και τόσο ευχάριστη. Παρόλα αυτά, το γεγονός ότι εκείνη τη δεδομένη στιγμή αυτές οι ψυχούλες είχαν φαΐ, σπίτι, κάποιοιυς να τις φροντίζει, με έκανε να επιμένω και να έχω πάντα γάτες γύρω μου. Τώρα δεν έχω γιατί αν τις έχω εδώ, θα τους λείπει μια βασική προϋπόθεση, που θα κάνει την όλη κίνηση λίγο παράδοξη. Και αυτό είναι η ελευθερία τους.
@Γιάννης:Δεν θα πάρω γατάκι βρε Γιάννη για το διαμέρισμα. Εξήγησα πιο πάνω γιατί. Είχα κάποτε εδώ, τον Σάντυ και ήταν τραυματικό για όλους μας. Ήταν ένας γάταρος 7 kg, πολύ ζωηρός και ατίθασος και υπέφερε στο διαμέρισμα. Κατάφερνε να το σκάει, και εγώ καθόμουν όλο το βράδυ στο μπαλκόνι και τον περίμενα...Ούτε γκόμενος μου να ήταν, χαχαχα! Τελικά τον έδωσα στην θεία μου την Πιπίτσα στη Μυτιλήνη, λίγο πριν γεννηθεί η Ερριέττα.
Όσο για τα γατάκια σου, αυτά βρήκαν το δρόμο τους. Αλλά στους γείτονες να ρίξεις φόλα, χαχαχα! Οι γάτες είναι πιο απαραίτητες από τους γείτονες ;).
Ααααα Γιάννηηηη, πως τα λένε τα γατάκια? Γιατί να μην μου πεις τα ονόματα τους?
Υώρα σ εέχω ακόμα πιο ψηλά! Και Κύπρος! Και γατόφιλη..
Hi Νίκος. Πέρασα από το blog σου, μάλλον και από τα δύο, αλλά μου φάνηκαν λίγο δύσκολα :). Χαίρομαι που πέρασες από δω, θα σε ξαναεπισκεφτώ σύντομα.
Φατσούλες όλα! Είναι τρομερές οι γάτες, Λίλυ... Γοητευτικότατες και μυστηριώδεις!
Συμφωνώ απόλυτα θείε Σκρουτζ :).
Δημοσίευση σχολίου