Social Icons

twitterfacebookgoogle pluslinkedinrss feedemail

Σάββατο, Μαρτίου 28, 2009

Οου-οου-οου

My life has had it’s share of troubles
And now I found a place to go
I’ve said goodbye to all my troubles
’cause now I’ve find my place to go
Οου-οου-οου

Και μετά παίρνεις ένα mail, και βλέπεις αστεράκια!!!

Ωραία, λαμπερά, να τρεμοσβύνουν γύρω σου!!! Και αρχίζεις και να παραμιλάς και να εκθέτεις τα προτερήματα του internet...Τα υπέρ του δλδ, μόνο.

Ξέρετε πως είναι αυτές οι εκθεσούλες που μπαίνουν συνήθως σε επίπεδο Lower στα αγγλικά; Τα υπέρ και τα κατά του αεροπορικού ταξιδιού, ας πούμε. Έ εδώ παραμιλάμε μόνο τα υπέρ του net, καθότι τα κατά τα έχουμε αναλύσει κατά κόρον!!!

Εν ολίγοις ζεις μια ολόκληρη ζωή ενώ δεν έχεις κουνήσει από την καρέκλα σου!!! Κάνεις τα πάντα, ειλικρινά τα πάντα!!! Για τεμπελίτσες σαν εμένα είναι ότι πρέπει!!! Και μην μου πείς, σώωωωπα, τώρα ανακάλυψες εσύ το Net;

Όχι δεν το ανακάλυψα τώρα, αλλά όταν μου στέλνεις τέτοια mails, μπορώ να κάνω παλιές και νέες ανακαλύψεις, να τις εκφωνήσω, να τις τραγουδήσω και να τις χορέψω!!! Ένα σύμπαν ολόκληρο ξυπνάει μέσα μου!!!

Οου-οου-οου-οου

Υ.Γ 1.Σας τρέλανα στην ασυναρτησία; Δεν πειράζει!!! Εγώ ξέρω τι λέω, χεχε!!!

Υ.Γ 2. Ξαφνικά ανακάλυψα ότι είχα λιγότερη δουλειά από ότι πίστευα!!! Αυτό σε συνδυασμό με τα mails (ε δεν είναι μόνο ένα, είναι πιο πολλά) με απογείωσε!!!

Υ.Γ 3. Πάω να ψωνίσω κάτι να φάμε στην ώρα της γης. Μια συνταγή για ντιπ έψαχνα σε όλο το Net και δεν βρήκα. Να το σημειώσω στα κατά; (όποιος ξέρει καμιά, με εύκολα όμως υλικά, να μου την γράψει...)

Κυριακή, Μαρτίου 22, 2009

Κόψε και μοίρασε

Αυτή τη εβδομάδα, αυτή που πέρασε δηλαδή, και παρόλο που ήμουν "εν πλω", χιχι, (έτσι γράφεται;), κατάφερα να ξετρελαθώ με δύο τραγουδάκια...
Α, όλα κι όλα, τα ταξίδια - ταξίδια, τα ξίδια - ξίδια, και τα τραγούδια να ντύνουν μουσικά την ζωή μας, να δίνουν έμφαση και διάρκεια στις στιγμές μας!!!
Και κάτι άλλο, άσχετο. Έχετε σκεφτεί πόση "δύναμη" εξασκεί πάνω στον καθένα ο κοινωνικός περίγυρος; Πολύ; Έτσι νομίζουμε; Αυτό φοβόμαστε;
Κάποτε πριν χίλια χρόνια, έκανα κοινωνιολογία στο κολέγιο..Ωραίο μαθηματάκι, πανεύκολο... Κάποιος λοιπόν είχε πει, δεν θυμάμαι ποιος, ότι "δεν είμαι αυτός που νομίζω ότι είμαι, δεν είμαι αυτός που νομίζεις ότι είμαι, είμαι αυτός που νομίζω ότι νομίζεις ότι είμαι". Και αυτό είναι το μόνο που μου έχει μείνει από αυτό το μαθηματάκι!!!

Τα τραγουδάκια τώρα.
Αφού έγινε ο χαμός, σε αυτό το κλιπάκι, προσέξτε το φινάλε! Έχει από τα πιο αισθησιακά φινάλε που έχω δει...

Και ένα τέλειο!!! Τέλειος στίχος λέμε!!!

(κλείστε το web radio ντε να τα απολαύσετε!!! κουμπάκι με δυο κάθετες γραμούλες, αριστερα πάνω στο ραδιόφωνο, αριστερά προς τα κάτω... )

Κυριακή, Μαρτίου 15, 2009

Σ/Κ Παραθαλασσίως...

Ομολογουμένως η ώρα του πεντικιούρ πλησιάζει επικίνδυνα...και ας φοράω ακόμα τις μπότες μέχρι το γόνατο,
και ας κολυμπούν μόνο γλάροι στη θάλασσα
και ας κυκλοφορούμε με μπουφάν και σκούφο...Όλα καλά βρε φιλενάδα, αλλά τον σκούφο τι τον θέλεις; Ας κάτσουμε τώρα στο ταβερνάκι
Να περιμένουμε τους ψαράδες να φέρουν φρέσκα ψαράκια ...
Φιλάκια πολλά και πάντα χαμόγελα πλατιά!!!

Κυριακή, Μαρτίου 08, 2009

Ήρθε η ώρα...

Get on your Boots




And...


Κυριακή πρωί, αγαπημένη γωνιά για καφέ, χάζι, και διάβασμα εφημερίδας -


slumdog millionare και U2 παντού,
Άλλοι πάλι, είναι...αλλού!!!


update: Όταν η Λίλυ βαριέται την Κυριακή το βράδυ, φτιάχνει ...πιτσάκια, από αραβικά πιτάκια!!!

Τρίτη, Μαρτίου 03, 2009

Καλή Σαρακοστή

Χαιρετώ!
Τι κάνουμε; Πως περάσαμε;
Διασκεδάσαμε; Μασκαρευτήκαμε;
Πετάξαμε αετό;
Εγώ τσου, χεχε!!! Μόνο λαγάνα έφαγα και πήγα για καφέ στο kitchen εχτές το πρωί, καθαροδευτεριάτικα με την φίλη μου...
Όμως ξεκουράστηκα, χαλάρωσα, μελέτησα τα συγγράμματα, έκανα την άσκηση που μας έβαλε η δασκάλα μας (δεν σας λέω ποια δασκάλα ούτε τι άσκηση είναι), τσακώθηκα, πείσμωσα, άνοιξα τα παράθυρα και σήμερα το πρωί ήθελα να ακούσω αυτό:




και αυτό


και όποιος μου πει "Είσαι μεγάλη γυναίκα τώρα" και δεν πρέπει να κάνεις ...αυτό και ... αυτό ή ... έτσι και ... έτσι, θα απαντήσω ότι ... ότι ... μεγάλος είναι και φαίνεται ...χαχαχα!!! Που θα μου προκαθορίσει εμένα την ηλικία μου και θα μου πει πως πρέπει να φέρομαι, ακούς εκεί, ή εκείνο το φοβερό "να σε γνώριζα στα 18"...
Και ποια η διαφορά; Βλέπεις να άλλαξε τίποτα; Τα ίδια ακούω ... πάντα!!!