Στο τσακ...του υδροχόου!!!

Να δείτε που θα … το κάνω! Δεν αντέχω άλλο.
'Η θα φτιάξει σύντομα ο καιρός, να έρθει άνοιξη και καλοκαίρι, να μεγαλώσουν οι μέρες για να απολαύσω ό,τι επιθυμώ ή θα πάρω το πρώτο αεροπλανάκι και θα την κάνω για καμιά Καραϊβική!
Βαρέθηκα λέμε τις μικρές μέρες, τον μουντό καιρό και την μούχλα!
Όπως γενικά και την μούφα!
Βαρέθηκα το δεν μπορώ και το δεν έχω! Γιατί εγώ έχω...
Έχω όρεξη για ζωή! Θέλω να βγω έξω! Να διασκεδάσω! Να ξεδώσω!
Θέλω να ακούσω την μουσική μου δυνατά ,να πιω τα ποτάκια μου και να απολαύσω το πουράκι μου!
Θέλω να πάω σε ένα καλό φαγάδικο και να μου τα φέρουν όλα .. στο πιάτο καθώς βαρέθηκα το μαγείρεμα!
Βαρέθηκα γενικά την γκρίνια δίχως λόγο και δίχως ...λόγια. Την γκρίνια που αιωρείται χωρίς να εκφράζεται!!!
Βαρέθηκα το λίγο φως και το κρύο! "Κρύο" παντού!
Θέλω ήλιο και ζεστή θάλασσα παρέα με ... παγωμένη μπυρίτσα, παγωτό και ξάπλες στην καυτή αμμουδιά και το νεράκι να κάνει πλιτς πλιτς στις πατούσες μου...
Και το βράδυ στο κλαμπ, θέλω να κουνιέμαι στον ρυθμό της δυνατής μουσικής!!!

Μπορεί σαν υδροχόος, να πάρω λίαν συντόμως ένα χρονάκι ακόμη στην πλάτη μου, αλλά εγώ εδώ και 26 χρόνια, πάντα σαν... εικοσάρα νιώθω!!!
Θέλω να βγω λοιπόν, να διασκεδάσω!
Γιατί αν μείνω μέσα κι αυτό το ΣΚ, μπορεί να κάνω αυτό που σκέφτηκα ξυπνώντας σήμερα το πρωί...Αν και σαν ιδέα, δεν είναι τόσο νέα... και ξαφνική!
Να τα βροντήξω όλα και να πάω στο πουθενά σκέφτομαι όπου να μην με ξέρει κανείς και να μην ξέρω κανέναν, άντε να ξέρω μόνο αυτόν που σκέφτομαι!
Στο πουθενά λοιπόν κι από την αρχή τα πάντα! Από το μηδέν!
Αλλά αυτήν τη φορά με δική μου σκηνοθεσία και δικό μου σενάριο! Διότι τώρα, ξέρω τι θέλω! Κι όταν εγώ θέλω κάτι το πετυχαίνω πάντα!
Στο τσακ είμαι σας λέω!

Καλό Σαββατοκύριακο να περάσετε λοιπόν!
Κι αν δεν ξαναϊδωθούμε να...σκεπάζεστε γιατί κάνει ψύχρα!!!
Σας ασπάζομαι παίδες!!!

Το βραβείο των φίλων

Αυτές τις μέρες έχω δει ότι κυκλοφορεί ένα βραβείο στη blogoσφαιρα, τo βραβείο Proximidate. Αυτό το βραβείο μου έστειλε ο αγαπημένος μου φίλος Κώστας, και μάλιστα με την λεζάντα: Για τις δυσκολες ωρες που περασες και δεν εσπασες!

Το βραβείο Proximidade περιγράφεται ως εξής:«Αυτό το blog επενδύει και πιστεύει στην εγγύτητα – την εγγύτητα στο χώρο, το χρόνο και τις σχέσεις. Αυτά τα blog είναι εξαιρετικά γοητευτικά. Αυτοί οι bloggers προσπαθούν να βρουν και να γίνουν φίλοι. Δεν ενδιαφέρονται σε βραβεία για την προσωπική τους άνοδο! Η ελπίδα μας είναι όταν κοπούν οι κορδέλες των βραβείων αυτών, να αναπαραχθούν ακόμη περισσότερες φιλίες. Παρακαλώ δώστε περισσότερη προσοχή σ’ αυτούς τους συγγραφείς! Αυτό το βραβείο για Blog, πρέπει να δοθεί σε οκτώ αγαπημένους σας bloggers, και οι οποίοι με τη σειρά τους, θα το προτείνουν πάλι με τη σειρά τους, σε οχτώ αγαπημένους bloggers ο καθ' ένας τους κ.ο.κ.»

Τώρα εγώ θέλω να πω τα εξής: Πρώτα – πρώτα ευχαριστώ πολύ τον Κωστή μου που διάλεξε εμένα για να το δώσει…Είμαι πολύ χαρούμενη γι αυτό, και χωρίς να περιαυτολογώ, νομίζω ότι το…αξίζω. Γιατί;
Γιατί αυτό που αντιπροσωπεύει το βραβείο, είναι αυτό που επιδιώκω τα τρία χρόνια που ασχολούμαι με το blogging. Δηλαδή την ουσιαστική επικοινωνία, την φιλία και τις ζεστές ανθρώπινες σχέσεις. Με την διαφορά ότι όσο περνάν τα χρόνια, και εγώ αποκτώ περισσότερη πείρα, ανακαλύπτω και πόσο δύσκολο είναι αυτό. Όταν ξεκίνησα στο yahoo 360 το Γενάρη του 2006, μέσα σε λίγες μέρες είχα μια λίστα με πάνω από 100 «φίλους», και πίστευα ότι οι περισσότεροι είναι εκεί για τον ίδιο σκοπό. Δηλαδή για φιλία και επικοινωνία. Μάλλον έκανα λάθος. Διαψεύστηκα με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο… Διαψεύστηκα ακόμα και από πολύ κοντινά μου πρόσωπα, που αποδείχθηκε ότι ήταν άλλα ντάλα της Παρασκευής το γάλα…Και απορώ και εξίσταμαι… Τόσος κόπος χαμένος βρε παιδιά – παιδί, κούκλα μου, γιατί; Η αλήθεια δεν είναι πιο καλή; Πιο απλή; Πιο σύντομη; Είμαστε αυτό που είμαστε, ποιον έχουμε να φοβηθούμε και από ποιον να κρυφτούμε; Από το εαυτό μας δεν κρυβόμαστε έτσι και αλλιώς…Με το να κοροϊδέψεις την Λίλυ ή την κάθε Λίλυ τι θα κερδίσεις; Με το να πιστέψω εγώ ότι είσαι κάποιος άλλος bigger than life δεν σε μεταμορφώνει αυτομάτως σε…άλλον. Και δεν με νοιάζει κιόλας, να σου πω την αλήθεια. Ας είσαι όποιος θέλεις! Όποιος και να είσαι η συμπεριφορά που βγαίνει στην συνέχεια και στη συνέπεια αυτή μετράει!!! Και εκεί σπάνε όλοι οι …ψεύτικοι με τα λάθος κίνητρα. Κάπου το παραμύθι κάνει κοιλιά και μετά ποιος είναι ο χαμένος; Πάντως όχι εγώ!!! Γιατί εγώ ξέρω τι θέλω, ξέρω ποια είμαι και ξέρω πόσο δύσκολο είναι αυτό που θέλω. Οπότε είμαι αποφασισμένη να το παλέψω…

Λοιπόν, το βραβείο τώρα, λέει να το δώσω σε οκτώ άτομα. Δεν υπάρχουν αυτή τη στιγμή σε μένα. Δεν έχω εντοπίσει οχτώ άτομα που να είμαι βέβαιη ότι επενδύουν στη φιλία. Νομίζω ότι οι περισσότεροι επιζητούν μόνο την προβολή και τα πολλά σχόλια, με κάθε τρόπο…Σόρυ, αλλά αυτό πιστεύω…Αν μου επιτρεπόταν, θα το έδινα πίσω στον Κώστα, γιατί μέχρι στιγμής έχει σταθεί δίπλα μου όσο κανένας, είναι συνεπής στη σχέση μας, δεν κάνει αηδίες και μικρότητες, υπεκφυγές και πονηρίες για να καλυφτεί και να φανεί κάτι άλλο που δεν είναι. Μπορεί να πάει σε blogs και να πει άνετα την γνώμη, ή να εκφράσει την δυσαρέσκεια του με σαφή τρόπο, αν δεν του αρέσει κάτι, χωρίς να φοβηθεί μήπως κάνει κακή εντύπωση. Αυτό εγώ το εκτιμώ, γιατί ξέρεις με ποιον έχεις να κάνεις, και αν δεν σου αρέσει, δεν τον κάνεις παρέα. Τόσο απλά είναι τα πράγματα!!!

Λοιπόν, θα το έδινα και στη Δέσποινα, αν και από ότι είδα και εκείνη το έχει, γιατί παρότι γνωριζόμαστε σχετικά λίγο καιρό, κάτι μου λέει πως είναι συνεπής και επιζητεί ουσιαστική επικοινωνία.

Αυτά τα λίγα, και πάλι σε ευχαριστώ Κωστή μου, και εύχομαι καλλίτερες μέρες στις σχέσεις όλων!!!

I can feel you baby

Πόσες μέρες χειμώνα έχουμε ακόμα άραγε?
Δεν βλέπω την ώρα να περάσει παιδάκια, να έρθει το καλοκαίρι. ‘Εχω κουραστεί. Με κούρασαν οι δουλειές, η μια υποχρέωση να διαδέχεται την άλλη, και ακόμα και τις ώρες που λέω θα κάτσω, και αυτές ενοχές έχω, γιατί κάτι έχει μείνει πίσω.
Σήμερα για παράδειγμα, που είναι Κυριακή...Έχω πει ότι Κυριακή κάνουμε ότι δεν κάνουμε τις άλλες μέρες. Ας πούμε πάμε για καφέ το πρωί και διαβάζουμε εφημερίδες μετά μανίας. Μετά το μεσημεριανό φαγητό, βλέπουμε dvd ή διαβάζουμε κανένα βιβλίο, και το απόγευμα πάλι χαλαρά, αράζουμε στην τηλεόραση ή πηγαίνουμε σινεμά. Γενικά την Κυριακή την θέλω με διάβασμα και εργάκια...
Ε, κάθε άλλο από αυτό θα γίνει σήμερα...
Ή μάλλον διάβασμα θα έχει...αλλά άλλου είδους!!!
Η Ερριέττα γράφει μαθηματικά την Τρίτη. Μετά, κάποια μέρα μέσα στη βδομάδα Αρχαία, και πρέπει να τα διαβάσουμε σήμερα...Εχτές διάβασε όλα τα άλλα μαθήματα το παιδί, και είχε και αγγλικά το πρωί, extra μάθημα. Επειδή δεν κάνει φροντιστήριο στα μαθήματα του σχολείου, που όλοι οι άλλοι συμμαθητές τις κάνουν, προσπαθώ να την βοηθάω λίγο. Δεν περιαυτολογώ αλλά στα μαθηματικά είμαι αετός… Μπορώ να πω είμαι καλλίτερη της, χεχε!!! Άσκηση δεν μου ξεφεύγει!!! Θα κάτσουμε λοιπόν λίγο να τα διαβάσουμε.
Αρχαία δε, είμαστε πιάσε τη μία και χτύπα την άλλη...Άσχετες!!!
Α, έχει και γαλλικά διαγώνισμα!!! Εκεί καλά τα πάμε...Δεν έχουμε πρόβλημα, εύκολα είναι και ευχάριστα!!! Μα αν έχετε το Θεό σας, τρία χρόνια ένα βιβλίο!!! Έχει φρίξει το κοριτσάκι!!! Όλα αυτά τα "δευτερεύοντα μαθήματα" είναι τελείως υποτιμημένα. Κρίμα όμως, θα μπορούσε να γίνει πολύ πιο καλή δουλειά, σε όλα τα μαθήματα, και να ωφεληθούν ουσιαστικά τα παιδιά από τα σχολικά τους χρόνια, να πάρουν γερές και ουσιαστικές βάσεις για την ζωή τους, που πιστεύω αυτός είναι και ο σκοπός της εκπαίδευσης, και όχι 7ωρη καθημερινή βαριεστιμάρα πάνω σε άβολες καρέκλες όπου για να την ξεπεράσουν, άλλοι μιλάνε μεταξύ τους μέχρι αηδίας και άλλοι, όπως η δικιά μου, κάθονται ακίνητοι σαν κατατονικοί με τα μάτια στυλωμένα στο άπειρο να περιμένουν μπας και φτάσει η φωνή του καθηγητή στα αυτιά της, που σκεπάζεται από την οχλαγωγία των άλλων, και δοθεί λίγο νόημα στην ύπαρξη της στο χώρο...
Τέλος πάντων, δεν θα το λύσουμε τώρα αυτό!!!
Πάμε πάρα κάτω. Μετά από αυτά, έχω και δικιά μου δουλειά να κάνω, μια απομαγνητοφώνηση!!! Άλλο χτικιό και αυτό, αλλά έχει και γέλιο πολύ ώρες - ώρες!!!
Και σφήνα σε αυτά, κανένα μάζεμα ρούχων, άπλωμα κ.ο.κ.
Κούραση δηλαδή ο Χειμώνας...κούραση!!!
Και το χειρότερο πιο είναι?
Το χειρότερο είναι ότι μετά από όλα αυτά, το βράδυ δεν αντέχω να μιλήσω ούτε στο mess, χε χε!!!
Κατά τις δώδεκα παρά, ενώ έχω κοιμηθεί από τις εννιά περίπου στον καναπέ, σούρνομαι μέχρι το laptop που είναι ανοιχτό ευελπιστώντας να μιλήσω, στέλνω ένα κοιμισμένο καληνύχτα στην παρεούλα μου και πάω για ύπνο!!!
Οπότε, σου αφιερώνω ένα τραγουδάκι τώρα, και ευχαριστώ για την υπομονή σου και την αντοχή σου στα ιντερνετικά στησίματα…

Anastacia - I Can Feel You

Περί έρωτα...the sequel

Τις προάλλες, σε μια ανάρτηση μου, ανέφερα τον… έρωτα, και μάλιστα σε στυλ προτροπής…Ότι καλό κάνει να ερωτευτούμε, να επαναστατήσουμε κατά του καταπιεσμένου εαυτού μας και να ερωτευτούμε!!!

Κατόπιν έφαγα χεσιματάκι σπέσιαλ από ένα φίλο μου, ότι έχω καταντήσει γραφική λέει…Μια σας λέω να …χαρούμε, μια να αισιοδοξήσουμε, μια να ερωτευτούμε και τέτοια κουλά! Και επίσης ότι δεν τα πιστεύω όλα αυτά!!!

Ευτυχώς η παρεξήγηση λύθηκε, ελπίζω να πείστηκε ότι τα πιστεύω, γιατί ποτέ δεν γράφω κάτι αν δεν το πιστεύω. Κοινώς ψέματα στον εαυτό μου δεν λέω!!! Τώρα βέβαια, αν όλα είναι άμεσα εφαρμόσιμα, αυτό είναι άλλο θέμα.

Και επανέρχομαι στο θέμα του έρωτα.
Πρώτα απ’ όλα το διαφοροποιώ από το σεξ… Άλλο σεξ, άλλο έρωτας, άλλο γάμος…
Το σεξ είναι εύκολο. Το βρίσκεις όπου θέλεις και όποτε θέλεις…και με ότι παραλλαγή θέλεις…Ευτυχώς η κοινωνία μας έχει προνοήσει να το παρέχει σε πολλές συσκευασίες, άφθονο και …δωρεάν θα έλεγα. Όπως έχει προνοήσει να το κάνει …αόρατο. Τουλάχιστον για τους παντρεμένους…και για τις παντρεμένες ακόμα περισσότερο αόρατο. Όλοι μιλάνε για αυτό, οι παντρεμένες πρέπει να κάνουν ότι δεν ακούνε, ότι δεν το βλέπουν να κυκλοφορεί γύρω τους, ότι δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα!!! Γιατί αν μια παντρεμένη μιλήσει για σεξ, σημαίνει ότι το επιζητεί διακαώς…ότι κουνάει την ουρά της. Αν δεν μιλήσει, σημαίνει ότι είναι ανέραστη, στριφνή και ποιος ξέρει τι άλλο.

Αλλά ας πάμε στο θέμα του έρωτα. Επίσης παρεξήγηση. Γιατί άλλο έρωτας άλλο σεξ!!!

Χωρίς σεξ ζει κάποιος, χωρίς έρωτα ζει? Χωρίς έρωτα δεν ζει, φυτοζωεί. Και όταν λέω έρωτα εννοώ εκείνον τον ενθουσιασμό που νιώθει κάποιος όταν σηκώνεται το πρωί και λέει ουαουου, ξημέρωσε!!! Επιτέλους!!! Θα ριχτώ στη ζωή, τι ωραία που είναι όλα, και είναι ωραία γιατί είμαι ζωντανός, γιατί νιώθω, γιατί πίσω από κάθε δυσκολία βρίσκεται και μια πρόκληση, ένα καινούργιο ενδιαφέρον, μια πτυχή των πραγμάτων που δεν είχα δει και πρέπει να εξερευνήσω εδώ και τώρα!!!
Όταν λέω έρωτα εννοώ εκείνο τον ενθουσιασμό που νιώθει κάποιος όταν …όταν κάνει σχέδια για απλά καθημερινά πράγματα, όπως όταν σχεδιάζει το πώς θα επανατοποθετήσει τα φυτά στη βεράντα το καλοκαίρι, που τώρα τα έχει μαζέψει σε μια άκρη περιμένοντας τα χιόνια Τον ενθουσιασμό που νιώθει κάποιος βλέποντας την μέρα να μεγαλώνει ένα-ένα λεπτό, αργά αλλά σταθερά…Τον ενθουσιασμό που νιώθει κάποιος για όλα όσα πριν μερικές μέρες τον βάραιναν, τον πλάκωναν, τον έκαναν να νιώθει χάλια, γιατί τώρα τα έχει δει με μια νέα ματιά!!!

Και δεν χρειαζόμαστε κάποιο συγκεκριμένο πρόσωπο να μας δώσει αυτό το…συναίσθημα, αυτό το κίνητρο για ζωή. Δεν είναι απαραίτητο. Το πρόσωπο μπορεί να υπάρχει, αλλά είναι μόνο η αφορμή για να νιώσουμε έτσι. Η αιτία βρίσκεται μέσα μας, βρίσκεται στην βαρεμάρα που έχουμε νιώσει για τον μίζερο εαυτό μας, το ότι έχουμε μπουχτίσει από χαζή καταπίεση, από αναστολές, από άγνωστους φόβους, από άγνοια των πραγμάτων, από ένα σωρό δεινά άνευ νοήματος. Και εκεί ακριβώς έρχεται ή ώρα της επανάστασης και…σκάει.

Αυτό εννοώ σαν έρωτα, και αυτό εννοώ και σαν επανάσταση, πλήρως εφαρμόσιμα σε κάθε οικογενειακή κατάσταση, και δικαίωμα όλων μας!!!

(Υ.Γ μάλλον θα έχει και συνέχεια…)

Από τα τρία το μακρύτερο...

Κάποιοι άνθρωποι είναι ιδιαίτερα δημοφιλείς…Αγαπητοί από τον κόσμο, μαζεύουν ανθρώπους, «φίλους» γύρω τους. Έχουν κίνηση, τηλεφωνήματα, προσκλήσεις σε κάθε είδους συγκέντρωση και εκδήλωση…
Δεν βρίσκονται ποτέ μόνοι τους, και πάντα έχουν κάτι να κάνουν…
Έχουν «αξία» πιο μεγάλη στα μάτια των άλλων, και οι περισσότεροι θέλουν να έχουν επαφές και σχέσεις με αυτά τα άτομα.

Οι δημοφιλείς άνθρωποι μπορεί να προκαλέσουν, άθελα τους και αντιζηλίες στους φίλους ή στις φίλες…Γιατί ο καθένας θέλει περισσότερη επαφή με αυτά τα άτομα. Αισθάνεται προνομιούχος αν τραβήξει την προσοχή του αντικείμενου του «πόθου» περισσότερο από κάποιον άλλο, νιώθει να παίρνουν αξία οι μετοχές του, ότι και ο ίδιος/ίδια αξίζει περισσότερο αφού κατάφερε να είναι κοντά σε αυτό το άτομο!!!

Και να τα τρεχαλητά γύρω του, να οι χάρες και οι κάθε είδους προσφορές για να κερδηθεί η πολυπόθητη «καρδιά», η «ματιά», η «αγκαλιά», το κτύπημα στην πλάτη από αυτό το άτομο…Λες και η εύνοια του ατόμου είναι μια γαβάθα με φαΐ, που την κρατάει, και γύρω – γύρω οι φίλοι να πηδάνε σαν γάτες, η κάθε μια πιο ψηλά από την άλλη για να φάει πρώτη…Και κατόπιν έρχονται και οι αντιζηλίες που λέγαμε…Εμένα θέλει, δεν θέλει εσένα, μου είπε έτσι άρα σήμαινε εκείνο κτλ.

Και βέβαια να και οι ιντριγκούλες, πως κάποιος θα μειώσει κάποιον άλλο, για να φανεί καλύτερος στα μάτια του αγαπημένου προσώπου…
Δηλαδή μην του τύχει κάποιου να είναι η «επιλογή» ενός τέτοιου ατόμου…Την έβαψε ο κακομοίρης/κακομοίρα…Θα φάει special θαψιματάκι προσφορά, με ειδικό φτυαράκι και λάσπη ιαματική να σκεπάζει το φέρετρο…
Και τώρα για να γελάσουμε και λίγο…Αν αυτά συμβαίνουν real life, λίγο πολύ τον βλέπεις τον δημοφιλή φίλο/φίλη… Στο net όμως?

Είμαστε σίγουροι ποιανού την εύνοια, προσοχή, θαυμασμό επιζητούμε? Ξέρουμε αν η φήμη κάποιου αξίζει τα πηδήματα γύρω από την γαβάθα?

Ξέρουν οι επίδοξοι γκόμενοι που ξεροσταλιάζουν στο blog της ωραίας και μοιραίας και προσπαθούν να εντυπωσιάσουν με mail πάθους διαβάλοντας όλους τους άλλους, αν στην πραγματικότητα φλερτάρουν με κάποιον μουστακαλή?

Γιατί ως γνωστό το μουστάκι είναι ο φερετζές του πούστη…Άσχετο!!!

Μειδίαμα

Ένα χαμογελάκι, μια ευθυμία μου προκαλεί το κλιπάκι αυτό...Χιουμοριστικό, κοροϊδευτικό, αυτοσαρκαστικό όταν το τραγουδάει κάποιος για τον εαυτό του! Όμως λίγος αυτοσαρκασμός είναι υγεία! Όπως και ο έρωτας!!!
Ο Έρωτας είναι μια υγιής και διεθνώς αναγνωρισμένη επανάσταση!!! Και τόσο ευχάριστη!!!

(Πεθαίνω για σένα - Video clip)

Μπορούμε να επαναστατήσουμε κατά του καταπιεστικού, άκαμπτου και σοβαροφανή εαυτού μας και να ερωτευτούμε!!!

Και μάλιστα να μπούμε στην επανάσταση χωρίς κουκούλες, γιατί η κουκούλα εμποδίζει τα φιλιά ;)

Yes Man

Σας το είπα ότι έχει αρχίσει...
Η ανάγκη των πολλών να ξεφύγουν από τα προβλήματα, από τα αδιέξοδα, από την "μιζέρια" που μας έχουν ρίξει οι καταστάσεις, έχει γεννήσει κάποιες "συνταγές" ευτυχίας. Βέβαια, εννοείται πως συνταγές δεν υπάρχουν, ο καθένας το παλεύει όπως ξέρει και όπως μπορεί, αλλά αν αυτό πετύχει, το μοιράζεται και με τους άλλους...
Όπως στην περίπτωση του Danny Wallace, ενός Σκοτσέζου δημοσιογράφου και συγγραφέα, ο οποίος πέταξε την λέξη "όχι" από την ζωή του, και άρχισε να λέει "ναι" σε όλα. Αφού για έξι μήνες έλεγε μόνο "ναι", έκανε την εμπειρία του βιβλίο.
Περίεργο; Χαζό; Ριψοκίνδυνο; Σίγουρα το να λέει κάποιος "ναι" σε όλα έχει τις επιπτώσεις του, και μπορεί να τον φέρει σε πολύ δύσκολη θέση, αλλά είναι ένας τρόπος να ξεκολλήσει από τα αδιέξοδα και να ξαναρχίσει τη ζωή του. Είναι ένας τρόπος να καταλάβει τι πραγματικά θέλει και αντέχει, και από κει και πέρα το "ναι" του να είναι "ναι" και το "όχι" του, "όχι".
Πάνω σε αυτό το βιβλίο είναι βασισμένη η ταινία Yes Man, με τον Jim Carrey, που είδαμε εχτές στο Village. Μας ανέβασε η ταινία, ήταν θερμοί και οι θεατές, χειροκροτούσαν, σφυρούσαν, γενικά συμμετείχαν, καμιά φορά και με ατάκες, κριτικές, προτροπές προς τον πρωταγωνιστή...ο οποίος ήταν απολαυστικότατος και πειστικότατος.
Και πως καταλαβαίνει κάποιος ότι ο πρωταγωνιστής είναι πειστικός; Το καταλαβαίνει όταν βγαίνοντας από την ταινία πει, "ναι, κάτι τέτοιο θα βοηθούσε"!!!

Εξοχούλα

Παρ' όλες τις ευχές, η χρονιά μάλλον προβληματικά ξεκίνησε, αφού ο πόλεμος καλά κρατεί...Κάποιοι δεν έχουν βάλει μυαλό ακόμα, άλλοι όμως αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι ο καθένας μόνος του πρέπει να αντισταθεί στο "κακό" που τον περιτριγυρίζει.
Το Ε της Κυριακάτικης, είχε μικρό αφιέρωμα στην αισιοδοξία και στη χαρά και αυτό με ευχαρίστησε, γιατί πιστεύω ότι το "κίνημα" της χαράς σύντομα θα εξαπλωθεί. Άλλωστε δεν έχουμε άλλη λύση...
Μόνο φροντίζοντας να είμαστε καλά εμείς και οι γύρω μας, και αποκτώντας άμυνες κατά του αρνητισμού θα μπορέσουμε να επιβιώσουμε αλλά και να έχουμε μια ποιότητα ζωής. Γιατί το χρωστάμε στα παιδιά μας να έχουμε καλή ποιότητα ζωής.
Εχτές είδαμε το πρωί πρωί τον ήλιο, και αποφασίσαμε να πάμε μέχρι το Καπανδρίτι να μαζέψουμε ενέργεια. Όμως μέχρι να φτάσουμε άλλαξε ο καιρός, χειμώνιασε πάλι. Δεν πειράζει, και έτσι καλά ήταν...
Έβγαλα μερικές φωτογραφιούλες από το κτήμα χειμωνιάτικο...