Περί έρωτα...the sequel

Τις προάλλες, σε μια ανάρτηση μου, ανέφερα τον… έρωτα, και μάλιστα σε στυλ προτροπής…Ότι καλό κάνει να ερωτευτούμε, να επαναστατήσουμε κατά του καταπιεσμένου εαυτού μας και να ερωτευτούμε!!!

Κατόπιν έφαγα χεσιματάκι σπέσιαλ από ένα φίλο μου, ότι έχω καταντήσει γραφική λέει…Μια σας λέω να …χαρούμε, μια να αισιοδοξήσουμε, μια να ερωτευτούμε και τέτοια κουλά! Και επίσης ότι δεν τα πιστεύω όλα αυτά!!!

Ευτυχώς η παρεξήγηση λύθηκε, ελπίζω να πείστηκε ότι τα πιστεύω, γιατί ποτέ δεν γράφω κάτι αν δεν το πιστεύω. Κοινώς ψέματα στον εαυτό μου δεν λέω!!! Τώρα βέβαια, αν όλα είναι άμεσα εφαρμόσιμα, αυτό είναι άλλο θέμα.

Και επανέρχομαι στο θέμα του έρωτα.
Πρώτα απ’ όλα το διαφοροποιώ από το σεξ… Άλλο σεξ, άλλο έρωτας, άλλο γάμος…
Το σεξ είναι εύκολο. Το βρίσκεις όπου θέλεις και όποτε θέλεις…και με ότι παραλλαγή θέλεις…Ευτυχώς η κοινωνία μας έχει προνοήσει να το παρέχει σε πολλές συσκευασίες, άφθονο και …δωρεάν θα έλεγα. Όπως έχει προνοήσει να το κάνει …αόρατο. Τουλάχιστον για τους παντρεμένους…και για τις παντρεμένες ακόμα περισσότερο αόρατο. Όλοι μιλάνε για αυτό, οι παντρεμένες πρέπει να κάνουν ότι δεν ακούνε, ότι δεν το βλέπουν να κυκλοφορεί γύρω τους, ότι δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα!!! Γιατί αν μια παντρεμένη μιλήσει για σεξ, σημαίνει ότι το επιζητεί διακαώς…ότι κουνάει την ουρά της. Αν δεν μιλήσει, σημαίνει ότι είναι ανέραστη, στριφνή και ποιος ξέρει τι άλλο.

Αλλά ας πάμε στο θέμα του έρωτα. Επίσης παρεξήγηση. Γιατί άλλο έρωτας άλλο σεξ!!!

Χωρίς σεξ ζει κάποιος, χωρίς έρωτα ζει? Χωρίς έρωτα δεν ζει, φυτοζωεί. Και όταν λέω έρωτα εννοώ εκείνον τον ενθουσιασμό που νιώθει κάποιος όταν σηκώνεται το πρωί και λέει ουαουου, ξημέρωσε!!! Επιτέλους!!! Θα ριχτώ στη ζωή, τι ωραία που είναι όλα, και είναι ωραία γιατί είμαι ζωντανός, γιατί νιώθω, γιατί πίσω από κάθε δυσκολία βρίσκεται και μια πρόκληση, ένα καινούργιο ενδιαφέρον, μια πτυχή των πραγμάτων που δεν είχα δει και πρέπει να εξερευνήσω εδώ και τώρα!!!
Όταν λέω έρωτα εννοώ εκείνο τον ενθουσιασμό που νιώθει κάποιος όταν …όταν κάνει σχέδια για απλά καθημερινά πράγματα, όπως όταν σχεδιάζει το πώς θα επανατοποθετήσει τα φυτά στη βεράντα το καλοκαίρι, που τώρα τα έχει μαζέψει σε μια άκρη περιμένοντας τα χιόνια Τον ενθουσιασμό που νιώθει κάποιος βλέποντας την μέρα να μεγαλώνει ένα-ένα λεπτό, αργά αλλά σταθερά…Τον ενθουσιασμό που νιώθει κάποιος για όλα όσα πριν μερικές μέρες τον βάραιναν, τον πλάκωναν, τον έκαναν να νιώθει χάλια, γιατί τώρα τα έχει δει με μια νέα ματιά!!!

Και δεν χρειαζόμαστε κάποιο συγκεκριμένο πρόσωπο να μας δώσει αυτό το…συναίσθημα, αυτό το κίνητρο για ζωή. Δεν είναι απαραίτητο. Το πρόσωπο μπορεί να υπάρχει, αλλά είναι μόνο η αφορμή για να νιώσουμε έτσι. Η αιτία βρίσκεται μέσα μας, βρίσκεται στην βαρεμάρα που έχουμε νιώσει για τον μίζερο εαυτό μας, το ότι έχουμε μπουχτίσει από χαζή καταπίεση, από αναστολές, από άγνωστους φόβους, από άγνοια των πραγμάτων, από ένα σωρό δεινά άνευ νοήματος. Και εκεί ακριβώς έρχεται ή ώρα της επανάστασης και…σκάει.

Αυτό εννοώ σαν έρωτα, και αυτό εννοώ και σαν επανάσταση, πλήρως εφαρμόσιμα σε κάθε οικογενειακή κατάσταση, και δικαίωμα όλων μας!!!

(Υ.Γ μάλλον θα έχει και συνέχεια…)