Traditional pub|Παραδοσιακή μπυραρία

Είναι δέκα μέρες κιόλας που το ζευγάρι εγκαταστάθηκε σε αυτή την πόλη, και κάθε μέρα που περνάει οι ρυθμοί της ζωής τους γίνονται πιο κανονικοί. Τείνουν να γίνουν απόλυτα ... ρυθμικοί και επαναλαμβανόμενοι, δηλαδή να εγκατασταθούν ρουτίνες οι οποίες τρέχουν στον κανονικό χρόνο χωρίς να διακόπτονται από διάφορα errors και bugs. Βαρετό; Όχι δεν θα το έλεγα. Όταν κάποιος έχει ολόκληρη "νέα" χώρα να εξερευνήσει τίποτα δεν είναι βαρετό. 

Την έκτη μέρα από την εγκατάσταση στην νέα πόλη λοιπόν, θέλησαν να πάνε σε ένα pub. Ένα traditional pub, με ales, stouts, beers και lagers. Τα μπέρδεψα λίγο, αλλά νομίζω όλα είναι μπίρες. Οι οποίες χωρίζονται σε ales και lagers. Και οι ales μπορεί να είναι από ξανθές έως μαύρες που είναι οι stout. Οι lager είναι γερμανικής καταγωγής, είναι συνήθως ξανθές και κρύες. Μέχρι εδώ οι γνώσεις μου, και μάλλον και αυτά λάθος τα λέω. 

Τέλος πάντων, εκείνο που ζητούσαν τα πλάσματα ήταν ένα τοπικό παραδοσιακό pub. Έψαξαν λοιπόν στο internet. Και τι ανακάλυψαν; Ότι σε αυτή την πόλη τα pubs είχαν μετατραπεί είτε σε ροκ κλαμπς όπου γινόταν ο χαμός, είτε σε φαγάδικα. Λίγα, ελάχιστα αυθεντικά pubs υπάρχουν στο κέντρο της πόλης. Τέλος πάντων, από τα ελάχιστα βρέθηκε το ένα, μέσα στην αγορά. Ονόματι "The Shoulder of Mutton". Δηλαδή O Ώμος του Προβάτου! Μπεεεε!

Πήραν λοιπόν ένα ταξί, εξήγησαν στον ταξιτζή που ήταν ο Ώμος του Προβάτου, διότι ο ταξιτζής δεν ήξερε, λες και δούλευε ταξί στον Πειραιά και όχι στο Bradford, και έφτασαν εκείνη την βροχερή και μαύρη νύχτα στο pub. Αργά, οχτώ ή ώρα! 

Το σοκ ήταν όταν μπήκαν μέσα. Άλλης εποχής άνθρωποι βρίσκονταν μέσα στο μαγαζί. Σχεδόν ακούνητοι, μερικοί γύρω από το μπαρ, και πιο λίγοι στα τραπέζια. Και βέβαια όλοι άντρες και κυρίως ηλικιωμένοι. Και κάτι φατσούλες, απίστευτες! Η χαρά του φωτογράφου πορτρέτων! Πως να τους το πω να ποζάρουν για φωτογράφιση; 

Κοιτώντας αυτή την φωτογραφία, ο ψηλός με την χαρακτηριστική καραφλίτσα είναι ο ... επισκέπτης. Το ξένο σώμα. Κινδύνεψε η ομοιόσταση του συστήματος με την παρουσία των ξένων. Όμως σύντομα και ανέλπιστα όλα πήραν το δρόμο τους. 

 Οι μπύρες ήρθαν στο τραπέζι, αν και όχι ακριβώς αυτές που έπρεπε, καθώς και τα πατατάκια.

  Γρήγορα άδειασαν τα ποτήρια, τα πατατάκια φαγώθηκαν.

Και οι θαμώνες στο μπαρ άρχισαν να κινούνται και να μιλάνε. Η ισορροπία αποκαταστάθηκε, η θερμοκρασία ανέβηκε. Όλα έγιναν φυσιολογικά.

 Και τώρα η ώρα για μια δεύτερη μπύρα. Αυτήν ακριβώς που λέει το σουβέρ, αυτήν θέλουμε.

Νάτη! Είναι ακριβώς όπως την περιγράφει. Toffee tasting, creamy και bitter. Περίεργη ιδιαίτερη γεύση.

Σαν μια γενική κριτική, το παμπ είναι ωραίο. Είναι ακριβώς αυτό που είναι. Παραδοσιακό, παλιό, και με παραδοσιακούς θαμώνες. Φαίνονται παράξενοι αλλά είναι άκακοι. Το σέρβις είναι καλό. Στο μπαρ σερβίρουν νέα παιδιά, κοπέλες νόστιμες με ολόλευκο δέρμα και με μοντέρνα χτενίσματα που μιλούν άνετα με τους πελάτες. Τελικά για μια μπύρα, ή και για δυο, είναι ότι πρέπει!

Στους πρόποδες των Πέννινων

Στους πρόποδες των Πέννινων, την χαμηλή οροσειρά της Αγγλίας, βρίσκεται το Bradford η "Woolopolis", η ιδιαίτερη πατρίδα των αδελφών Bronte, μεγάλη και τρανή πόλη στα χρόνια της βιομηχανικής επανάστασης. Η πόλη των μύλων, των μεγάλων και πολλών καμινάδων, η πρωτεύουσα του κόσμου στο μαλλί κατά τον 19ον αιώνα.  Η πόλη των εργατών, της μόλυνσης, της χολέρας, του τύφου, και του χαμηλού ορίου ηλικίας. Η πόλη που ξέπεσε από τα μέσα του 20ου αιώνα διότι ο τομέας της κλωστοϋφαντουργίας έπεσε σε παρακμή, και κατακλύστηκε από πάσης φύσεως μετανάστες μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Η πόλη που έχει βγάλει "κακό όνομα" στην Αγγλία, λόγω της αποβιομηχάνισης, της  κοινωνικής αναταραχής και της οικονομικής στέρησης.

Ωστόσο η κουλτούρα της καινοτομίας που έπαιξε στο παρελθόν καθοριστικό ρόλο για την κυριαρχία του Bradford, υπάρχει και τώρα, και έχει μεταφερθεί από τα υφάσματα, στην αυτοκινητοβιομηχανία, στην ηλεκτρονική, στην τεχνολογία. 

Σήμερα ολόκληρη η πόλη ανοικοδομείται, οι μύλοι έχουν μετατραπεί σε διαμερίσματα πολυτελείας, και το κέντρο της πόλης αναπλάθεται.
Σε αυτή την πόλη την άκρως πολυπολιτισμική, με το καλύτερο κάρυ και το περισσότερο σεξ απ' όλες τις πόλεις της Βρετανίας, βρεθήκαμε, εγκαινιάζοντας ένα καινούργιο κεφάλαιο στην ζωή μας.
Νοικιάσαμε ένα μικρό διαμέρισμα, όχι σε ανακαινισμένο μύλο, αλλά σε ένα νέο κτήριο στην Little Germany, γνωστή γειτονιά του Bradford.

Και στο μπαλκονάκι του διαμερίσματος τι βρήκα;

Ναργιλές - Nargihle - Hookah

Πάνω που αποφάσισα να κόψω τα πουράκια, να ο πειρασμός στο μπαλκόνι μου!

Huddersfield

Εδώ και μια εβδομάδα η οικογένεια βρίσκεται στο uk. Συγκεκριμένα στην περιοχή του Yorkshire, πιο συγκεκριμένα στο West Yorkshire, με μεγαλύτερη ακρίβεια στο Huddersfield, όπου ανήκει στο Metropolitan Borough of Kirklees, ένα Metropolitan Borough του West Yorkshire. (Metropolitan Borough = Μητροπολιτικός Δήμος, υποδιαίρεση της Μητροπολιτικής Κομητείας, Metropolitan County).

Στο Huddersfield βρίσκεται το πανεπιστήμιο που το κορίτσι επέλεξε να σπουδάσει web technologies.

Οι γονείς του κοριτσιού θα μετακομίσουν σύντομα στην γειτονική πόλη του Bradford, για επαγγελματικούς λόγους.

Το Huddersfield είναι μια μικρή, ευχάριστη, ήσυχη αλλά και ζωντανή πόλη. Νιάτα, πολλά νιάτα κυκλοφορούν στους δρόμους αυτή την εποχή, λόγω της έναρξης των μαθημάτων στο πανεπιστήμιο. Back to Uni ταμπέλες σηματοδοτούν τα προϊόντα που προορίζονται για φοιτητές στα οποία υπάρχει πάντα και η σχετική έκπτωση (συνήθως 20%) με επίδειξη της φοιτητικής ταυτότητας. 

New street

Στο βάθος φαίνεται το πανεπιστήμιο

 Το πανεπιστήμιο είναι ένα βήμα από την αγορά, απλά διασχίζεις τον δρόμο και βρίσκεσαι στους πεζόδρομους. Ότι θελήσει κάποιος για να φορέσει, να εξοπλίσει το σπίτι, να φάει και να πιει, εκεί το βρίσκει. Υπάρχουν και κάποια πολύ συμπαθητικά μαγαζάκια με όλα τα είδη (από απορρυπαντικά μέχρι πιάτα, κατσαρόλες,  τετράδια, ντοσιέ κ.ο.κ)   μία λίρα (1€). Αυτά τα μαγαζιά είναι η χαρά του φοιτητή, αλλά και του γονιού του. 
Ο καιρός αυτή την εποχή είναι καλός αν και λιγάκι άστατος. Θερμοκρασία γύρω στους 15-17 βαθμούς, και μέσα στην μέρα μπορεί να βγάλει ήλιο, να συννεφιάσει και να βρέξει, όσες φορές θέλει. 
Αυτά προς το παρόν, θα επανέλθουμε με νεώτερα σύντομα.

ΚΕΜΠΑΠΤΖΙΔΙΚΟ Meeting Point

Το κορίτσι επέλεξε να σπουδάσει στην Αγγλία. Εδώ που τα λέμε, η απόφαση είχε παρθεί από πέρσι, από τότε που υπέβαλε τα χαρτιά της online, ή πιο σωστά έκανε submit τις φόρμες της στο Ucas, και πήρε τον όρο εισαγωγής, ο οποίος ήταν ένας συγκεκριμένος βαθμός στο απολυτήριο Λυκείου. Όμως οι πανελλήνιες είναι απαραίτητες για να υπολογιστεί ο βαθμός του απολυτηρίου, διότι αν κάποιος δεν δώσει πανελλήνιες και δώσει μόνο τις ενδοσχολικές εξετάσεις, τα περισσότερα ξένα πανεπιστήμια δεν θα τον δεχτούν. 

Τέλος πάντων, ο χρόνος μετράει αντίστροφα, και την άλλη εβδομάδα πρώτα ο Θεός, το κορίτσι, η μαμά και ο μπαμπάς πετάνε για Αγγλία. Τα περισσότερα στοιχεία, που θα μείνουν, τι θα κάνουν κτλ, θα τα μάθουμε συν τω χρόνω. Διότι δεν ξέρω αν σας το είπα, φεύγουν όλοι μαζί. Το κορίτσι, η μαμά, και ο μπαμπάς. Το κορίτσι έχει κλείσει στην εστία, ένα ωραίο διπλό δωμάτιο με μπάνιο (διπλό στο οποίο όμως θα μένει μόνη της, χιχι), και θα μοιράζεται την κουζίνα και το σαλονάκι με άλλα παιδιά, η μαμά και ο μπαμπάς έχουν κλείσει δωμάτιο σε ξενοδοχείο για τις πρώτες μέρες, και γίνονται διαπραγματεύσεις για τα περαιτέρω. Εν ολίγοις ψάχνουν να νοικιάσουν διαμέρισμα. Νομίζω πάντως ότι χαράς το κουράγιο τους,  και γ@μ0 την τρέλα τους, που γέροι άνθρωποι αποφασίζουν να γίνουν μετανάστες! Προσευχή να είναι όλες οι αποφάσεις τους, οι δρόμοι τους, όσα επιχειρούν ευλογημένα στο όνομα του Ιησού Χριστού. 

Αυτό το καλοκαίρι έγιναν κάποιες αλλαγές στα μαγαζιά του Πειραιά.

Πρώτα - πρώτα έκλεισε το kitchen bar. Αυτό έγινε αρχές της άνοιξης, αμέσως μετά το Πάσχα. Μεγάλη απώλεια για μένα. Σαν το kitchen κανένα.

Κατά δεύτερον άνοιξε ένα καινούργιο μαγαζί δίπλα στο kitchen, εκεί που ήταν το πρώην Costa. Λέγεται BayWay. Πήγα, δεν μου άρεσε.

Τρίτον, ξεπήδησε το καινούργιο meeting point, που εξελείχτηκε σε hot meeting point. Είναι το Κεμπαπτζίδικο του Μπαρμπαδήμου, στην παραλία, στην Ακτή Μουτσοπούλου. Μικρό, δεν έχει χώρο να κάτσει κάποιος, το πολύ ένα-δυο τραπέζια, είναι κυρίως για take away και delivery. Ο κόσμος κάνει ουρά κάθε βράδυ έξω από το μαγαζί, και δικαίως, διότι έχει το καλύτερο κεμπάπ που έχω φάει. Αγοράζουν το φαγητό τους και κάθονται απέναντι στο πεζοδρόμιο του Πασαλιμανιού, στο πεζούλι. Πολλές φορές παραγγέλνουν και αμέσως πάνε απέναντι. Όταν ετοιμαστεί το φαγητό, διότι όλα είναι της ώρας και καθυστερεί λιγάκι, κάποιος βγαίνει στην πόρτα του μαγαζιού και φωνάζει ονόματα. Είναι λιγάκι αστείο αυτό, ξαφνικά αρχίζεις και ακούς ονόματα μέσα στο δρόμο.

Το όρθιο-στο-δρόμο-ή-καθιστοί-στο-πεζούλι στυλ διασκέδασης, πέραν του ότι είναι πιο οικονομικό,  διότι δεν χρεώνεται κάποιος το καπέλο των μαγαζιών, έχει και το καλό της παρατήρησης. Ώρες να κάθεται κάποιος να παρατηρεί τι περνάει μπρος του, τι φοράει, και τι κρατάει, δεν βαριέται. Είναι σαν να σερφάρει κάποιος στο διαδίκτυο, σαν να βλέπει τηλεόραση, αλλά σε live. Για να καταλάβουν και οι νεώτεροι, αυτό που περιγράφω τώρα υπήρχε και παλιά. Είναι λοιπόν μια παλιομοδίτικη συνήθεια, παλιά το λέγαμε και πασαρέλα. Απλά ξαναγύρισε στην μόδα όπως φαίνεται. 

Θα βάλω εδώ κάποιες φωτογραφίες, τραβηγμένες με το κινητό μου, από το πρώτο βράδυ που ξανάνοιξε το μαγαζί μετά τις καλοκαιρινές διακοπές. Πήγα μόνη μου, με την μπυρίτσα μου, τα πουράκια μου και το smartphone μου και την άραξα στο πεζούλι. Άλλο ένα πλεονέκτημα λοιπόν: Θεωρώ ότι πιο εύκολα κάθεται κάποιος μόνος του στο πεζούλι, παρά να πάει σε μαγαζί μόνος του, και να κάτσει σε τραπέζι. Τουλάχιστον εγώ έτσι το νοιώθω. Σε καφετέρια, ενώ πρωινές ώρες πάω μόνη μου, βράδυ διστάζω ακόμα. 

Απολαύστε λοιπόν όλο το street fashion, και μπόλικα σκυλάκια. 

Το πεζούλι

 

Κοίτα τον τύπο στο πεζούλι...No comments

Η μπύρα μου και τα πουράκια μου

'Όποιος διαβάσει τι λέει, ας μου το γράψει σε σχόλιο, χιχι. 

Αυτήν θα την πλακώσω! Έβαλε τον σκύλο πάνω στο πεζούλι να κατουρήσει!

Εδώ βλέπετε το σηκωμένο ποδαράκι!

 

Παιδομάζωξη!

Άνετη στάση αυτή της κοπελιάς. Η παντελόνα μου αρέσει, και το ποτήρι μπυρίτσα!

Τρώγε εσύ. Χάλια έγινες! (από την αδυναμία :P)

Λοιπόν αυτά για την ώρα. Σας εύχομαι έναν καλό μήνα, έναν όμορφο Σεπτέμβρη, και ελπίζω με την ανάρτηση να σας άνοιξα την όρεξη, όχι μόνο για κεμπάπ, και για μπύρες, αλλά και για βόλτες στους δρόμους της πόλης.

(υγ Η 11η Γιορτή Μπύρας στο Φάληρο, ξεκίνησε. Όποιος ενδιαφέρεται ας σπεύσει)