10 πράγματα που πρέπει όλοι να ξέρουμε για τον αριθμό 51 | 10 things we all have to know about number 51

Η συγκεκριμένη ανάρτηση είναι εξαιρετικής σημασίας. Θα σας δώσουμε 10 πληροφορίες για τον αριθμό 51, που αν εφαρμοστούν σωστά, αλλάζει η ζωή μας. Σε όσους, και μόνο σε όσους, διαβάσουν και τα 10 πράγματα που πρέπει να ξέρουμε για τον αριθμό 51, δίνουμε και μια πληροφορία (ενδέκατη) bonus. (Αστειεύομαι λίγο, αλλά το 8 είναι σημαντικό)

1. Σχηματίζεται από τον αριθμό 5 και 1 κοντά-κοντά: 51
2. Μπορούμε να αντιστρέψουμε το 5 και το 1, δηλαδή έχουμε 1 και 5: 15
3. Δηλαδή 51=15. Αυτό είναι κάτι που δεν πρέπει να ξεχάσουμε. Δηλαδή ότι 51=15.
4. Αν αθροίζουμε το 5+1=6. Επίσης και το 1+5=6
5. Διαιρούμε το 5:1=5.
6. Πολλαπλασιάζουμε το 5Χ1=5.
7. Τώρα πάμε στα δύσκολα. Και διαβάζουμε από την wikipedia για τον αριθμό 51: Το 51 (πενήντα ένα) είναι ο φυσικός αριθμός που βρίσκεται μετά από το 50 και πριν από το 52. Είναι ένας περιττός αριθμός, αφού δε διαιρείται με το 2, στο σύνολο των φυσικών αριθμών. Ο αριθμός 51 συμβολίζεται ως LI στο ρωμαϊκό σύστημα αρίθμησης και ως ΝΑ΄ ή να΄ στο ελληνικό σύστημα αρίθμησης. Στα Μαθηματικά το 51 είναι σύνθετος αριθμός καθώς οι φυσικοί διαιρέτες του είναι 1, 3, 17 και 51, δηλαδή έχει και άλλο φυσικό διαιρέτη, εκτός του 1 και του εαυτού του. Ο επόμενος σύνθετος αριθμός είναι το 52. Το ανάπτυγμα πρώτων παραγόντων του 51 είναι 51 = 3 · 17. Το 51 είναι ημιπρώτος αριθμός, διότι αποτελεί γινόμενο δύο πρώτων αριθμών (3 · 17). Αν ακολουθήσετε το link θα διαβάσετε και άλλες χρήσιμες πληροφορίες για τον αριθμό 51. 
8. Το πενήντα ένα (51) αντιστοιχεί σε έναν ωραίο ψαλμό στο βιβλίο των ψαλμών στην ΠΔ. Είναι μια προσευχή για συγχώρεση, για όλα τα παιδάκια που έχουν κάνει σκανδαλιά σεξουαλικής φύσης. ΠΡΟΣΟΧΗ: Από τους πιο ουσιαστικούς ψαλμούς. Μας δείχνει τι θέλει ο Θεός από εμάς, που ο Δαβίδ το είχε καταλάβει, και εμείς ακόμα το ψάχνουμε. Στο 18 και 19 με κόκκινα γράμματα.

 1Στον πρωτοψάλτη. Ψαλμός του Δαβίδ, 2την εποχή που τον επισκέφθηκε ο προφήτης Νάθαν, όταν ο Δαβίδ είχε συνευρεθεί με τη Βηθ-Σαβεέ. 

3Σπλαχνίσου με, Θεέ, μες στην αγάπη σου·

με στην αμέτρητη ευσπλαχνία σου
συγχώρησε τα ανομήματα μου.
4Πλύνε με ολόκληρον
απ’ την παράβασή μου,
από την αμαρτία μου καθάρισε με.
5Το ξέρω εγώ καλά το κρίμα μου,
το σφάλμα μου αδιάκοπα είναι
στα μάτια μου μπροστά.
6Σ’ εσένα,
σ’ εσένα προπαντός αμάρτησα,
κι ό,τι κακό ενώπιόν σου, το έκανα·
έτσι θα είσαι δίκαιος στην απόφασή σου
και άψογος στην κρίση σου.
7Δες ότι μες στην αμαρτία γεννήθηκα·
στην ανομία ζω από την πρώτη στιγμή της ύπαρξής μου.
8Γιατί εσύ αγαπάς την αλήθεια που δε φαίνεται,
και τη σοφία σου μυστικά μου τη μαθαίνεις.
9Καθάρισέ με με ύσσωπο
κι οι αμαρτίες μου θα εξαλειφθούν·
πλύνε με,
κι απ’ το χιόνι
λευκότερος θα γίνω.
10Τον ήχο άσε ν’ ακούσω
απ’ τη γιορτή κι απ’ τη χαρά·
δώσε ν’ αναγαλλιάσει
η ταλαιπωρημένη μου ύπαρξη.
11Τις αμαρτίες μου παράβλεψε·
κι εξάλειψε όλες τις παραβάσεις μου.
12Φτιάξε μου, Θεέ, μια καθαρή καρδιά·
και νέο πνεύμα, σταθερό
εντός μου βάλε.
13Μη μ’ αποδιώξεις μακριά σου·
μη μου πάρεις τ’ άγιο σου Πνεύμα.
14Της λύτρωσής σου δώσ’ μου πάλι τη χαρά
και με πρόθυμο πνεύμα στήριξέ με.
15Στους ανόμους θα διδάξω
τους δρόμους σου·
κι οι αμαρτωλοί σ’ εσένα
θα επιστρέψουν.
16Απάλλαξέ με απ’ τη βαριά
για το έγκλημά μου την ποινή,
Θεέ, Θεέ
ελευθερωτή μου!
Κι η γλώσσα μου θα εξυμνήσει
τη δικαιοσύνη σου.
17Κύριε,
τα χείλια μου θ’ ανοίξεις·
και το στόμα μου
τον ύμνο σου θα εξαγγείλει.
18Αν ήθελες θυσίες, θα σου πρόσφερα·
μα δεν ευφραίνεσαι με ολοκαυτώματα.
19Θυσία για το Θεό είναι το συντριμμένο πνεύμα·
καρδιά ταπεινωμένη και υποταγμένη,
ο Θεός δεν την καταφρονεί.
20Ευδόκησε, Κύριε,
να ευεργετήσεις τη Σιών·
και κάνε να χτιστούν τα τείχη
της Ιερουσαλήμ.
21Τότε ευχάριστα θα δεχτείς
θυσίες επανόρθωσης,
ολοκαυτώματα και προσφορές·
τότε θα θυσιάσουνε μοσχάρια
στο θυσιαστήριό σου.

9. Ταινία με τίτλο τον αριθμό 51: Τρεις φίλοι ταξιδεύουν στη διαβόητη Area 51, προκειμένου να μάθουν τα φοβερά μυστικά της. Η ομάδα τρέπεται σε φυγή διότι συμβαίνουν πρωτοφανή γεγονότα. Τα γεγονότα λαμβάνουν χώρα το 1994.

10. AREA 51. Φαντάζομαι πολλοί θα ξέρετε για την διάσημη AREA 51, την απαγορευμένη μυστική αεροπορική βάση των ΗΠΑ, που για δεκαετίες στοίχειωνε το μυαλό αυτών που αρέσκονται σε θεωρίες συνωμοσίας. Την χρονιά που μας πέρασε η ύπαρξη της αναγνωρίστηκε επίσημα από την CIA,  βρίσκεται στην NEVADA, και πραγματικά υπήρχαν κάποια περίεργα περιστατικά εκεί, αλλά μάλλον δεν έχει σχέση με εξωγήινους, όπως ισχυρίζονταν οι περισσότεροι. Μεταξύ των εργασιών που το προσωπικό έπρεπε να εκτελεί κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960 ήταν μια συνηθισμένη εκκένωση του διαδρόμου, για να επιτρέπει σε πειραματικά αεροσκάφη να απογειώνονται χωρίς να βλάπτουν τους κινητήρες τους. 

Και τώρα αφού διαβάσατε τις δέκα πληροφορίες για τον αριθμό 51, ήρθε η ώρα του bonus.

BONUS πληροφορία: Στις 2/2 γίνομαι 51 ετών. Έχω γεννηθεί 2/2/1963. 

ΥΓ. Θα ακολουθήσει ανάρτηση με τις αποφάσεις μου/resolutions σχετικά με τον καινούργιο χρόνο 51 - δηλαδή πεντηκοστό δεύτερο όπως τα μετράμε στην Ελλάδα. 

Ποιος φοβάται την απόρριψη; Who is afraid of rejection?

Τις προάλλες είδα μια ωραία ταινιούλα κομεντί, λίγο παλιά, του 2001, αλλά δεν την είχα ξαναδεί. Πρόκειται για το Legally Blonde. Το στόρι πλέκεται γύρω από την απόρριψη και τον ρατσισμό. Την απόρριψη της ... ξανθιάς.

Πλούσια, νέα και ωραία και πολύ ξανθιά, τα έχει με αγόρι. Το αγόρι αποφασίζει να την χωρίσει διότι αυτός θα πάει στο Χάρβαρντ, θα γίνει διάσημος δικηγόρος, και μετά θα ασχοληθεί με την πολιτική, και δεν του πάει μια ξανθιά για σύζυγος.

Αυτή πεισμώνει και αποφασίζει να πάει στο Χάρβαρντ και να τον ξανακερδίσει. Αν και κανείς δεν πιστεύει ότι θα περάσει στο πανεπιστήμιο, ούτε βέβαια η οικογένεια της, εκείνη τα καταφέρνει, και τσουπ βρίσκεται μπροστά του. Εκείνος τα έχει τώρα με μια φοιτήτρια κατάλληλη για εκείνον και το image του.

Η κοπελιά έχει φάει την πρώτη απόρριψη από το αγόρι της, επειδή εκείνη δεν είναι στο στάτους του, εισπράττει απόρριψη και ρατσισμό και μέσα στο πανεπιστήμιο από όλους, συμμαθητές και καθηγητές, αν και έχει περάσει με την αξία της, και παρακολουθεί τα ίδια μαθήματα με όλους. Η αλήθεια είναι ότι κάνει λάθη. Ασχολείται λίγο περισσότερο με την εμφάνιση της, και λίγο λιγότερο με την μελέτη, αν και βρίσκεται στο Χάρβαρντ και όσο και να είναι δεν έχει το μορφωτικό επίπεδο των άλλων φοιτητών. 

Οπότε για αυτούς παραμένει η ξανθιά... 

Καταλαβαίνει το λάθος της, προσπαθεί, μελετάει πολύ, όμως δεν αφήνει αυτό που την ευχαριστεί και την χαλαρώνει, δηλαδή να φροντίζει την εμφάνιση της. Αφού περάσει από εξευτελισμούς, σεξουαλική παρενόχληση, και διάφορα άλλα όμορφα από το ανώτερο επίπεδο του περιβάλλοντος του Χάρβαρντ, καταφέρνει να αποφοιτήσει, να αποκτήσει καλή φήμη και να αποδείξει ότι έχει μυαλό. Μυαλό λαμπερό, φρέσκο, καθαρό και γενναίο! Μυαλό αυθεντικό που ... σκέφτεται, όπου οι άλλοι αναμασούν τα ίδια και τα ίδια τετριμμένα και δεν βλέπουν πέρα από την μύτη τους. Τότε γυρίζει το πρώην αγόρι της και της ζητάει να γίνουν και πάλι ζευγάρι. Και όπως είναι φυσικό, εκείνη αρνείται και τον απορρίπτει.

Πολλοί έχουμε εισπράξει την απόρριψη, και πολλοί την φοβόμαστε. Στην πραγματικότητα, νομίζω είμαστε περισσότεροι αυτοί που φοβόμαστε μήπως μας απορρίψουν, παρά αυτοί που τελικά εισπράττουμε την απόρριψη. Δεν φτάνουμε στην απόρριψη, διότι συνήθως προσαρμοζόμαστε με το περιβάλλον μας. Χωρίς να αμφισβητώ την αξία της προσαρμογής, η προσαρμογή πρέπει να είναι προς όφελος μας, και όχι εις βάρος μας. Και εκεί θέλει διάκριση.

Η κοπελιά στην ιστορία απορρίφθηκε, αλλά αυτό το σοκ το έκανε δύναμη που την χρησιμοποίησε για την άνοδο της. Είδε τα λάθη της, και τα διόρθωσε. Είδε όμως και την σαπίλα του περιβάλλοντος. Και όταν ήρθε η ώρα να ενσωματωθεί με το περιβάλλον, όταν το αγόρι γύρισε σε αυτήν, και βέβαια θα ακολουθούσε γάμος και η μύηση της πλέον σε ανώτερη κοινωνική τάξη, εκείνη είπε όχι. 

Αν έλεγε ναι τι θα γινόταν;

Αν και υπάρχει το sequel της ταινίας, αυτή την στιγμή που γράφω δεν ξέρω την συνέχεια. Υποπτεύομαι ότι αν έλεγε ναι, και παντρευόταν με τον νεαρό, δεν θα μπορούσε πλέον να κρατήσει την αυθεντικότητα της. Ή θα την κρατούσε πολύ δύσκολα, και θα βρισκόταν συνεχώς σε κόντρα, καθώς το περιβάλλον θα πίεζε συνεχώς να την ενσωματώσει. Να σκέφτεται σαν αυτούς, να μιλάει σαν αυτούς, να ντύνεται σαν αυτούς. Θα την δέχονταν να είναι ... καλύτερη τους, να είναι μοναδική, να είναι αυθεντική; Θα δέχονταν, ενώ όλοι πήγαιναν προς την μία κατεύθυνση μπουλούκι, εκείνη να πηγαίνει από την άλλη, να βρίσκει λύσεις και να βγαίνει μπροστά; Και να είναι και ... ξανθιά; Πολύ αμφιβάλω. Και αυτό το κατάλαβε εγκαίρως και ξέκοψε. Απέρριψε. Όχι εκδικητικά αλλά λόγω γνώσης πλέον, και δεδομένων. 

Θα πείτε τώρα, μα πόσο ξανθιά είσαι Lily-duck που κάθεσαι και βγάζεις ανάρτηση από την κομεντί, και μάλιστα με ... δίδαγμα. Πόσο άρρωστη πλέον. Δεν έχεις εκτεθεί σε καμιά άλλη πληροφορία ή γνώση; 

Γι αυτό και εγώ θα σας μιλήσω για τον Χριστό. Διότι αν δεν μαθαίνουμε από τον Χριστό, αν δεν είμαστε κοντά στον Χριστό, αν δεν μελετάμε τον Λόγο Του, ότι άλλο και να λέμε είναι ανέκδοτα για ξανθιές. Και αν είμαι άρρωστη, λέμε τώρα, μια χαρά είμαι, είμαι περήφανη γι αυτό, διότι ο Χριστός ήρθε για μένα.

"Κι ενώ ο Ιησούς και οι μαθητές του έτρωγαν στο σπίτι του Λευί, κάθονταν μαζί τους στο τραπέζι και πολλοί τελώνες κι αμαρτωλοί· ήταν πολλοί αυτοί και τον ακολουθούσαν. Οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι, βλέποντας ότι τρώει με τελώνες κι αμαρτωλούς, ρωτούσαν τους μαθητές του: «Γιατί τρώει και πίνει με τους τελώνες και τους αμαρτωλούς;» Ο Ιησούς τους άκουσε και τους λέει: «Δεν έχουν ανάγκη από γιατρό οι υγιείς αλλά οι άρρωστοι· δεν ήρθα να καλέσω σε μετάνοια τους δίκαιους αλλά τους αμαρτωλούς». (Κατά Μάρκον 2:15-17) Οπότε οι σπουδαίοι αυτού του κόσμου, ας επαναπαυτούν στις δάφνες τους. Δεν τον χρειάζονται τον Χριστό!

Όσον αφορά στην απόρριψη, μια και ήταν το θέμα μας, ο ίδιος ο Χριστός ποτέ δεν φοβήθηκε την απόρριψη. Σκεφτείτε να είχε πρόβλημα απόρριψης, προβλήματα με τον εαυτό Του, να προσπαθούσε να τον δεχτούν οι Φαρισαίοι και να άλλαζε την διδασκαλία Του για να τους αρέσει; Πράγμα που κάποιες εκκλησίες κάνουν σήμερα για να κερδίσουν οπαδούς. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας. Βέβαια πλήρωσε το τίμημα, αλλά στο τέλος νίκησε. Και μαζί Του νικήσαμε όλοι όσοι Τον δεχτήκαμε!

Γιατί όποιος θέλει να σώσει τη ζωή του θα τη χάσει· όποιος όμως χάσει τη ζωή του εξαιτίας μου και εξαιτίας του ευαγγελίου, αυτός θα τη σώσει. Τι θα ωφεληθεί ο άνθρωπος, αν κερδίσει ολόκληρο τον κόσμο αλλά χάσει τη ζωή του; (κατά Μάρκον 8:35-38) 

Κάποτε φτάνει η στιγμή να απορρίψουμε. Πρέπει να απαρνηθούμε, να απορρίψουμε ότι μας χαλάει, ότι μας πάει πίσω, και να προχωρήσουμε άφοβα μπροστά. Διότι αν έχουμε τον Χριστό μαζί μας, ποιος μπορεί να είναι εναντίον μας;

Keep Calm and Do Gymnastics: Αυτοέλεγχος και γυμναστική

Σας έχει συμβεί να ξυπνάτε το πρωί και να νοιώθετε ότι δεν έχετε κανέναν έλεγχο πάνω στην μέρα σας, στις περιστάσεις σας, στον εαυτό σας;

Ξυπνάτε, ξέρετε ότι πρέπει να σηκωθείτε, να ντυθείτε, να ετοιμαστείτε και να αδράξετε την μέρα, και ενώ οι άλλοι γύρω σας αυτό κάνουν με γρήγορα βήματα, εσείς ακόμα το σκέφτεστε, και ενώ οι άλλοι στήνουν έναν χορό απαιτήσεων, εσείς νομίζετε ότι σας έχουν ρουφήξει όλη την ενέργεια και δεν σας έχει μείνει τίποτα, ούτε για να βάλετε το καλσόν σας. 

Εν τω μεταξύ με την βοήθεια λίγου καφέ, αρχίζετε να βάζετε τα κομμάτια του παζλ της μέρας στο μυαλό σας, πως και πότε θα γίνουν αυτά που πρέπει, και προσπαθείτε να καθησυχάσετε και τους άλλους που ανυπόμονα και αγχωμένα χοροπηδούν γύρω σας, ότι όλα θα γίνουν. Ναι, όλα τακτοποιήθηκαν στο μυαλό σας, όλα τα κομματάκια που σχηματίζουν την μέρα είναι στην θέση τους, και σκέφτεστε με ανακούφιση ότι όταν όλα αυτά τελειώσουν θα ηρεμήσετε. Και ξαφνικά θυμάστε ότι ένα πολύ σημαντικό για εσάς κομμάτι του παζλ δεν είναι εκεί, ξεχάστηκε. Προσπαθείτε να το βάλετε κάπου, αλλά δεν ταιριάζει πουθενά, σαν να μην ανήκει μέσα στην μέρα σας. Ποιο κομμάτι; Αυτό της σωματικής άσκησης.

Είναι γνωστό ότι τα άτομα που είναι σωματικά δραστήρια είναι υγιέστερα, πιο ευτυχισμένα και ζουν περισσότερο από όσους είναι αδρανείς και αγύμναστοι.  Αυτό ισχύει για όλους, και για τα άτομα με αρθρίτιδα. Ωστόσο, η αρθρίτιδα είναι μια από τις πιο συχνές αιτίες που οι άνθρωποι έχουν περιορισμένη σωματική δραστηριότητα και ψυχαγωγικές δραστηριότητες που σχετίζονται με την κίνηση, όπως τα σπορ και τα αθλήματα. Η αδράνεια, εκτός από τα προβλήματα που σχετίζονται με αρθρίτιδα, μπορεί να οδηγήσει σε μια ποικιλία από κινδύνους για την υγεία , όπως ο διαβήτης τύπου ΙΙ , οι καρδιαγγειακές παθήσεις και η οστεοπόρωση.

Επιπλέον, η μειωμένη ανοχή στον πόνο, η αδυναμία των μυών, η δυσκαμψία στις αρθρώσεις και η κακή ισορροπία, προβλήματα κοινά σε πολλές μορφές αρθρίτιδας, μπορεί να επιδεινωθούν από την αδράνεια. Για πολλούς ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας που πάσχουν από αρθρίτιδα, μυαλγίες και μεταβολές που οφείλονται στη γήρανση μπορεί να κάνουν τα πράγματα χειρότερα. Ως εκ τούτου , για το άτομο με αρθρίτιδα, το σωστό είδος της άσκησης είναι πολύ σημαντικό.

ΕΙΝΑΙ ΓΕΓΟΝΟΣ ότι:

Η σωματική δραστηριότητα αποτελείται από καθημερινές εργασίες, τόσο επαγγελματικές και απαραίτητες για την καθημερινότητα, όσο και δραστηριότητες αναψυχής, που συνήθως όμως επηρεάζονται από την αρθρίτιδα. Τότε η άσκηση ή η προγραμματισμένη σωματική δραστηριότητα, γίνεται πολύ πιο σημαντική .

• Τα άτομα με αρθρίτιδα τα οποία ασκούνται τακτικά έχουν λιγότερο πόνο, περισσότερη ενέργεια, βελτίωση του ύπνου και καλύτερη ποιότητα στην καθημερινή τους ζωή.
• Ξεκινώντας αργά με λίγες ασκήσεις χαμηλής έντασης εξασφαλίζεται ένα ασφαλές και επιτυχημένο πρόγραμμα άσκησης .

ΠΟΙΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΣΚΕΙΤΑΙ;

ΟΛΟΙ! Οι έρευνες δείχνουν ότι άτομα με πολλές μορφές αρθρίτιδας μπορούν να συμμετέχουν με ασφάλεια σε κατάλληλες τακτικές ασκήσεις. Οι μακροπρόθεσμες μελέτες έχουν δείξει ότι ακόμη και τα άτομα με φλεγμονώδη αρθρίτιδα, όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα (ΡΑ) μπορούν να επωφεληθούν από μέτριας έντασης άσκηση με βαράκια. Άλλα οφέλη περιλαμβάνουν μικρότερη οστική απώλεια και μικρότερες ζημίες αρθρώσεων που συνδέονται με την ΡA και σταμάτημα της έντασης του πόνου ή της δραστηριότητας της νόσου. Για τα άτομα με οστεοαρθρίτιδα (ΟΑ) στο γόνατο ή αλλού, η έρευνα αποδεικνύει ότι προγράμματα γυμναστικής που συνδυάζουν την ενδυνάμωση με την αερόβια άσκηση,  έχουν σαν αποτέλεσμα την μείωση των συμπτωμάτων, τη βελτίωση της λειτουργίας της άρθρωσης, την ενίσχυση του συντονισμού και της ισορροπίας, και τον έλεγχο του σωματικού βάρους. Η κανονική ή μέτρια άσκηση έχει βρεθεί ακόμη ότι βελτιώνει την υγεία του χόνδρου σε άτομα που διατρέχουν κίνδυνο για την ανάπτυξη ΟΑ του γόνατος. Η αδυναμία των μυών του μηρού (τετρακέφαλος) είναι ένας παράγοντας κινδύνου τόσο για την ανάπτυξη της ΟΑ στο γόνατο και για μεγαλύτερη αναπηρία.

ΠΩΣ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΟΥΜΕ; 

Το να ξεκινήσει κάποιος ένα τακτικό πρόγραμμα άσκησης μπορεί να είναι μια μεγάλη πρόκληση.

Κάντε ένα πλάνο γυμναστικής, πόσο συχνά και για πόσο χρονικό διάστημα θα ασκηθείτε.

Μερικές συμβουλές που σας βοηθήσουν να κινητοποιηθείτε και να επιμείνετε είναι τα εξής: 

1. Θέστε ρεαλιστικούς βραχυπρόθεσμους και μακροπρόθεσμους στόχους, και επιβραβεύστε τον εαυτό σας όταν τους έχετε επιτύχει.
2. Ασκηθείτε παρέα με έναν φίλο ή μέλος της οικογένειας.
3. Κρατήστε ένα ημερολόγιο άσκησης και την πρόοδο σας.
4. Προσδιορίστε τα προβλήματα και τα εμπόδια που είναι πιθανό να προκύψουν κατά την διάρκεια του προγράμματος άσκησης και ένα σχέδιό για το πως θα τα αντιμετωπίσετε.
5. Διαλέξτε δραστηριότητες που είναι βολικές, σχετικά φθηνές και διασκεδαστικές.

Οι πέντε συμβουλές που δίνει το άρθρο, είναι απόλυτα βοηθητικές και σωστές. Ειδικά το τέσσερα,  Προσδιορίστε τα προβλήματα και τα εμπόδια που είναι πιθανό να προκύψουν κατά την διάρκεια του προγράμματος άσκησης και ένα σχέδιό για το πως θα τα αντιμετωπίσετε. 

Ωστόσο δεν αρκούν. Για εμένα προσωπικά, που πρέπει να ασκούμαι, και που δεν είμαι fan της σωματικής άσκησης έτσι και αλλιώς, το πρόβλημα είναι να βάλω ένα πρόγραμμα το οποίο να μείνει εκεί για πάντα. Διότι το δύσκολο δεν είναι να ξεκινήσω κάτι. Το δύσκολο είναι να το κρατήσω εκεί για όλη μου την ζωή. Όπως είπα στην αρχή, κάποτε πετιέται έξω από το πρόγραμμα της ζωής μου, και δεν έχει χώρο να μπει, σαν να μην ανήκει εκεί. Κάποιος μπορεί να πει, απλά κάνε το. Όταν τελειώσεις με όλα τα άλλα κάνε το. Όταν τελειώσω με όλα τα άλλα όμως δεν έχω δυνάμεις. Όταν τελειώσω με όλα τα άλλα θέλω απλά να κάνω ότι θέλω. Μπορώ; Ευχαριστώ! Κάποιος άλλος μπορεί να πει, τότε γιατί βάζεις όλα τα άλλα; Έπρεπε να το ήξερες και να ήταν αυτή η προτεραιότητα σου. Έπρεπε να κάνεις την ζωή της αθλήτριας, χωρίς στεφάνι ωστόσο. Ναι, αλλά και οι αθλήτριες κάνουν οικογένεια και ζουν φυσιολογικά. Και όπως είπα η γυμναστική δεν μου αρέσει. Τουλάχιστον αυτή που πρέπει να κάνω εγώ, είναι βαρετή. Αν έκανα ένα σπορ ίσως ήταν αλλιώς. Αλλά δεν μπορώ. Οπότε πάνω τα χεράκια, κάτω τα χεράκια.  Μήπως είμαι απλά απείθαρχη, μήπως δεν έχω αυτοέλεγχο; Ναι, λοιπόν μάλλον δεν έχω αυτοέλεγχο, ή αλλιώς εγκράτεια, ή δεν έχω όσο χρειάζεται για να έχω τα αποτελέσματα που θέλω στην ζωή μου. Επίσης δεν έχω και υπομονή, αλλά αυτό το πρόβλημα είναι πιο παλιό. 

Πριν από λίγο καιρό έπεσα πάνω στα "Healing Codes" του Alex Loyd, PhD, ND. Ο κ. Alex Loyd τα ανακάλυψε το 2001, πάνω σε μια προσευχή για την γυναίκα του που έπασχε από κατάθλιψη. Μεταξύ άλλων λέει ότι κάθε σωματικό πρόβλημα έχει αντίκρυσμα και σε μια αρετή, η οποίες αρετές είναι οι εννέα αρετές που είναι ο καρπός του Αγίου Πνεύματος. «Ο δε καρπός του Πνεύματος είναι αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθοσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια· κατά των τοιούτων δεν υπάρχει νόμος. Γαλάτες ε:22-23
Τα μυοσκελετικά προβλήματα, και τα προβλήματα αρθρώσεων αντιστοιχούν στην αρετή της εγκράτειας, κατά τον Dr. Alex Loyd. Ο οποίος ξεκίνησε από ιερωμένος, καθολικός αν κατάλαβα καλά.  Πρέπει να τονωθεί αυτή η αρετή. Λογικό μου ακούγεται. Αν κάποιος τονώσει την εγκράτεια,  την εσωτερική του δύναμη, και καταφέρει και οδηγήσει το σώμα του εκεί που πρέπει, δηλαδή στο έδαφος για ασκήσεις, παρ όλες τις δυσκολίες και τα εμπόδια που ίσως να υπάρξουν στο δρόμο του, θα δυναμώσει το μυοσκελετικό. Οι δυνατοί μυς βοηθούν τις αρθρώσεις. Συν την σωστή διατροφή για να έχουμε ένα ελεγχόμενο βάρος. 
Για να δούμε μερικές δυσκολίες τώρα και πως θα τις αντιμετωπίσουμε:

1. Δεν μου αρέσει. Είναι βαρετό. Εδώ βοηθάει η σωστή μουσικούλα, ίσως και κανένα βιντεάκι. Ευτυχώς έχουμε το Υoutube,  βρήκα επίσης πολύ μουσική για γυμναστική στο Google Play. Στο Youtube έχει βιντεάκια με όλα τα είδη των ασκήσεων. Μπορώ να βρω ασκήσεις, να βγάλω ένα καινούργιο προγραμματάκι ασκήσεων για να μην βαριέμαι όλα τα ίδια και τα ίδια. 
2. Όταν έρθει η ώρα να κάνω την γυμναστική είμαι ήδη κουρασμένη, και βαριεστημένη. Το βαριεστημένη μπορεί να ξεπεραστεί αν έχω φτιάξει ένα ενδιαφέρον πρόγραμμα γυμναστικής. Το κουρασμένη διορθώνεται με το να μην έχω φορτώσει την μέρα μου με διάφορα.
3. Αν είναι δουλειές που αφορούν άλλους που με έχουν κουράσει; Τι γίνεται με τους άλλους; Διότι υπάρχει μια σύμβαση στα χριστιανοκόριτσα, πρώτα οι άλλοι. Πως λες δεν θα ασχοληθώ με αυτό διότι πρέπει να βεβαιωθώ ότι θα κάνω πρώτα ότι αφορά εμένα; Απάντηση. Δεν το λες έτσι. Δεν το λες με τρόπο που να πληγώσει, διότι ότι πληγώνει τον άλλο έχει πληγώσει πρώτα εσένα και μετά πονάς και δεν μπορείς να κάνεις ασκήσεις. Δεν το λες με τρόπο που να είναι ανυπακοή στο πρώτα οι άλλοι. Απλά ξέρεις τι πρέπει να γίνει και τι πρέπει να ειπωθεί. Αν αυτό που σου φορτώνουν οι άλλοι είναι δικό τους άγχος, δικός τους κακός χαρακτήρας, ασυνεννοησία, και όλα τα ... άδικα που φορτώνεται ένα ελληνικό χριστιανοκόριτσο, μητέρα, σύζυγος, το ξέρεις, το ελέγχεις, μιλάς γλυκά και καθησυχαστικά ότι όλα θα γίνουν, και πας και κάνεις τις ασκήσεις σου. Αλλά μην μου πείτε ότι αυτό δεν θέλει ακόμα μεγαλύτερο αυτοέλεγχο, εγκράτεια;

Πως αποκτάμε αυτοέλεγχο; Είπαμε είναι μία από τις αρετές που χορηγεί το Άγιο Πνεύμα. Δεν είναι η δική μας δύναμη θέλησης. Είναι γεγονός ότι υπάρχουν άνθρωποι που έχουν μια πειθαρχία από τον τρόπο που ανατράφηκαν, και ίσως να είναι ένα δικό τους προσωπικό δώρο. Ίσως το έχουν γονιδιακά. Τους αρέσει να τρώνε σωστά, να γυμνάζονται, και φαίνεται να έχουν όντως αυτοέλεγχο σε πολλές περιστάσεις της ζωής τους. Μπορεί αυτοί τελικά να μην αναπτύξουν πρόβλημα με το μυοσκελετικό τους, εκτός αν ξεφύγουν από την άλλη κατεύθυνση και το παρακάνουν στην άθληση. Αυτοί λοιπόν που από την φύση τους είναι πιο πειθαρχημένοι, ισχυρίζονται ότι είναι θέμα δύναμης, θέλησης απλά. Ναι, δύναμη θέλησης υπάρχει, σε άλλους πιο πολύ σε άλλους πιο λίγο, όμως η δύναμη που θέλουμε δεν είναι η δικιά μας δύναμη, η οποία δεν αυξάνει αν δεν έρθει το Άγιο Πνεύμα στην ζωή μας και δεχτούμε τον καρπό του. Είναι η δύναμη που έρχεται από επάνω, και όχι η δικιά μας ανθρώπινη δύναμη με τους περιορισμούς της. Αυτή η αρετή,  είναι η τελευταία στην σειρά από τις εννέα, όχι επειδή είναι η λιγότερη σημαντική, αλλά επειδή είναι το επιστέγασμα που χρειάζεται για να εξασκηθούν όλες οι αρετές. Χρειάζεται πολύ αυτοέλεγχος, για να εξασκήσεις τις άλλες 8. Όμως η πρώτη στη σειρά αρετή, που εγώ την θεωρώ σαν το motherboard του Χριστιανισμού, για να μπουν όλα επάνω και να δουλέψουν, είναι η Αγάπη. Χωρίς την αγάπη όλα είναι ασύνδετα και νεκρά.
Ας κάνουμε και μια προσευχή τώρα, για να έχουμε την δύναμη που χρειάζεται.

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΑΥΤΟΕΛΕΓΧΟ

Κύριε σε ευχαριστούμε που μας έδωσες ένα τέλειο σώμα, τόσο ευλογημένο και μοναδικό. 
Κύριε σε ευχαριστούμε για το Άγιο Πνέυμα Σου που βρίσκεται ανάμεσα μας και μας ελέγχει για αμαρτία, και που μας δίνει τον καρπό Του με τις 9 αρετές. 
Βοήθησε μας, να ανοίξει το μυαλό μας και η καρδιά μας, να καταλάβουμε τον λόγο σου και να αποκτήσουμε την γνώση του Λόγου Σου, να αυξηθεί ο αυτοέλεγχος μας που είναι μια από τις 9 αρετές που χορηγεί το Πνεύμα Σου, ώστε να κάνουμε ότι είναι καλό για το σώμα μας, για την ψυχή μας, και για τους άλλους γύρω μας, με βάση τον δικό Σου Λόγο.
Στο όνομα του Ιησού Χριστού.
Αμήν.

Candy Crush Saga : γλυκιά γυναικεία απόλαυση

Μια οθόνη γεμάτη καραμελίτσες και άλλες λιχουδιές, που πρέπει να τοποθετηθούν σε τριάδες, οι τριάδες να εκραγούν, και μετά να έρθουν άλλες καραμελίτσες για να γεμίσουν εκ νέου το κενό, που πάλι θα τοποθετηθούν σε τριάδες, που θα φύγουν και πάλι από την μέση, μέχρι να φτάσουμε στο στόχο που είναι να τελειώσει το επίπεδο, είναι το νέο γλυκό "κόλλημα" 46 εκατομμυρίων χρηστών του facebook μηνιαίως. 

Το παιχνίδι ανέβηκε στο facebook πρώτη φορά τον Απρίλιο του 2012, και τον Μάρτιο του 13 είχε περάσει σε χρήστες τo FarmVille. Τον Δεκέμβριο του 13 έγινε μια μεγάλη επέκταση στο παιχνίδι. Το παιχνίδι έχει γίνει το αγαπημένο παιχνίδι των όμορφων, γλυκών γυναικών,  ηλικίας 25 με 55 χρονών. 

Και δεν θέλω ερωτηματικά σχετικά με τα επίθετα όμορφη, γλυκιά, που χρησιμοποίησα πριν, διότι όλες οι γυναίκες είναι και όμορφες και γλυκιές και δικαιούνται να έχουν τις ιδιαίτερες κολλητικές απολαύσεις τους, όπως είναι το candy crush.

Το Candy Crush είναι ένα παιχνίδι ευέλικτο, με πολλά επίπεδα. Κάθε επίπεδα είναι  ένα μοναδικά σχεδιασμένο παζλ με ένα συγκεκριμένο στόχο, ξεχωριστό για κάθε επίπεδο. Τα επίπεδα ολοκληρώνονται σχετικά γρήγορα, κάτι που ταιριάζει στη "ρευστή" καθημερινότητα των γυναικών που μένουν στο σπίτι, οι οποίες σπανίως έχουν την ευκαιρία να αφοσιωθούν πολύ ώρα σε μια μόνο δουλειά. Όλο και κάποιος θα ζητήσει κάτι, όλο και κάποια έκτακτη ανάγκη θα βγει στη μέση που πρέπει να διευθετηθεί. 

Αυτά τα κλεμμένα τρίλεπτα λοιπόν μέσα στη μέρα, η γλυκιά λιχουδιά που απλώνεις το χέρι σου και παίρνεις από το βάζω στα κρυφά, αυτή η αθώα προσωπική σκανταλιά, είναι το ευχάριστο που έχεις να περιμένεις, αυτό που μπορεί να σε τονώσει όταν η ένταση και η ανία ταυτόχρονα κοντεύει να σε διαλύσει.

Προσωπικά το παιχνίδι άρχισα να το παίζω πριν δυο - τρεις μέρες, όταν είχα απανωτές προσκλήσεις από αγαπημένες φίλες. Μπήκα λοιπόν να δω τι είναι. Με μια κουβέντα είναι τύπου solitair ή solo, ή τρίλιζες, ή τάβλι στην καλύτερα περίπτωση. Παιχνίδια που έπαιζα από μικρή, με πιονάκια να πηδάνε άλλα πιονάκια, πούλια να πλακώνουν άλλα πούλια, να πρέπει να σχηματίσεις τριάδες, τετράδες, κτλ. Παιχνίδια που τα παίζεις μόνος ή με παρέα. Ή τα παίζεις μόνος και στα δύσκολα φωνάζεις και τους φίλους, όπως το Candy Crush.

Το παιχνίδι σου δίνει 5 ζωές για κάθε επίπεδο. Αν σου τελειώσουν οι ζωές και δεν έχεις περάσει το επίπεδο πρέπει ή να αγοράσεις άλλες ζωές με λεφτά, ή να ζητήσεις από τους φίλους σου να σου στείλουν ζωές ή να περιμένεις μισή ώρα για να πάρεις μια ζωή. Μα έτσι δεν συμβαίνει και στην πραγματικότητα; Για να προχωρήσεις πρέπει να έχεις ικανότητες. Αν τις εξαντλήσεις και θέλεις να προχωρήσεις σε ξελασπώνουν οι φίλοι. Ή τα χρήματα. Ή περιμένεις. Υπομονή. Μεγάλη εφεύρεση η υπομονή. Ο χρόνος δουλεύει για σένα και σου δίνει ζωές. Εν τω μεταξύ φτιάχνεις και ένα κέικ, και είσαι καλή μαμά στα μάτια των άλλων.

(3 αυγά, μισό μεγάλο ποτήρι ζάχαρη, 1 μήλο, 1 μπανάνα, μισό ποτήρι δημητριακά με μέλι και σοκολάτα, μισό ποτήρι γιαούρτι, μισό ποτήρι λάδι, 3 κουταλάκια του γλυκού σκόνη για ζεστή σοκολάτα cadbury,  αλεύρι όσο χρειάζεται. Κτυπάμε αυγά με ζάχαρη, κόβουμε κομματάκια το μήλο και την μπανάνα και τα ανακατεύουμε με τα αυγά και την ζάχαρη, και μετά όλα τα υλικά σιγά - σιγά. Βάζουμε και το αλεύρι, όσο χρειάζεται για να γίνει παχύρρευστο, το μείγμα στο ταψάκι και το ταψάκι στο φούρνο στους 160 - 170, για 40 λεπτά.)

Πίσω στο παιχνίδι. Στην αρχή μοιάζει να θέλει τύχη για να περάσεις τα επίπεδα. Δεν μπορείς να προβλέψεις τι θα γίνει μετά, και ενώ ξέρεις ότι πρέπει να κάνεις τριάδες, πέρα από αυτό δεν βλέπεις και πολλά. Εκεί που λες τέλειωσα το επίπεδο, εκεί ξεπετάγεται κάτι που δεν το είχες "μυριστεί".  Ένα κάστανο, ένα κεράσι, κάτι τι τέλος πάντων. Λες δεν θα το περάσω ποτέ. Αλλά και πάλι ξαφνικά κάνεις την σωστή κίνηση και νάτο! Candy Crush και το επίπεδο περάστηκε! Όπως και στην αληθινή ζωή. Εκεί που λες κόλλησα, τελμάτωσα, εκεί κάτι γίνεται που δεν σου είναι και πολύ σαφές και προχωράς.

Μόνο αφού ασχοληθείς αρκετά, αρχίζεις να καταλαβαίνεις τι γίνεται. Τότε κάθεσαι και σκέφτεσαι τις κινήσεις, προσπαθείς να παίξεις με στρατηγική, και το παιχνίδι αποκτά νέο ενδιαφέρον. Αν καθυστερήσεις να κάνεις κίνηση, το παιχνίδι μπορεί να σου προτείνει εκείνο τι να παίξεις. Μην το ακούσεις. Όπως και στην πραγματική ζωή έτσι και στο παιχνίδι: Απέφυγε τις υποδείξεις. Δεν είναι η καλύτερη κίνηση. Μπορείς να σκεφτείς πολύ καλύτερη. Εκτός αν πιέζει ο χρόνος, διότι σε κάποια επίπεδα έχει όριο χρόνου. Τότε αν δεν ξέρεις τι να παίξεις, κάνε αυτό που σου προτείνει το πρόγραμμα. Μπορεί να βγει σε καλό. Σε κάθε άλλη περίπτωση μην ακούσεις. 

Στο παιχνίδι μπορεί να χρησιμοποιήσεις και κάποιες βοήθειες. Τα boosters. Κάποια τα αγοράζεις, κάποια είναι δωρεάν. Εμένα με μπερδεύουν. (Εννοείται μιλάω για τα δωρεάν boosters, δεν έχω αγοράσει τίποτα με λεφτά στο παιχνίδι). Δεν ξέρω πως να τα χρησιμοποιήσω, και για να βρω τι να τα κάνω, χάνω χρόνο και κινήσεις. Κατά την άποψη μου δεν χρειάζεται να σπαταλάμε χρόνο για το πως θα χρησιμοποιήσουμε τις βοήθειες. Αν δεν είναι σαφές, άστο. Κάνε το μόνος σου. Καλύτερα θα διασκεδάσεις.

Εν τω μεταξύ υπάρχει βαθμολογία, και θέση ανάμεσα στους φίλους που παίζουν, κατά επίπεδο. Δηλαδή στο 10 επίπεδο ας πούμε, τι θέση έχεις σε σχέση με τους φίλους σου. Πόσες μονάδες μάζεψες. Ποτέ μα ποτέ μην το δεις ανταγωνιστικά το παιχνίδι. Αν κοιτάς να μαζέψεις πόντους, μπορεί να αρχίσεις να ξοδεύεις χρήματα για να αγοράζεις διάφορα, ή να αναζητείς σπασίματα και χακαρίσματα του παιχνιδιού. Και ξαφνικά η γλυκιά κρυφή αθώα αμαρτία γίνεται πάθος και μετά ενοχή. (Και δεν θέλουμε και πολύ οι γυναίκες για να γίνουμε ενοχικές. Ένα παραπονιάρικο μαμααα και νοιώθουμε κακές.)

Όπως στην αληθινή ζωή, έτσι και στα παιχνίδια, μετράει να χαίρεσαι αυτό που κάνεις και ποτέ να μην συγκρίνεσαι με τους άλλους. Ο καθένας έχει την θέση του και όλες οι θέσεις είναι εξίσου καλές, αν έχεις ευχαριστηθεί την διαδικασία που σε έφερε σε αυτήν την θέση.

Αυτά τα λίγα λοιπόν για το παιχνίδι. Μέχρι να ψηθεί η επόμενη λιχουδιά που θα κολλήσουμε στα μέλια της. Και την επόμενη γλυκιά απόλαυση, ελπίζω να την έχουμε δημιουργήσει εμείς (δηλαδή η κόρη μου και εγώ,  χιχιχι)

υγ. Η συνέχεια εδώ.

Η Μαύρη Μπάρμπι - The Black Barbie

Έχετε ποτέ νοιώσει ότι δεν έχετε τίποτα να φορέσετε; Ότι τα ρούχα σας έχουν τελειώσει, ότι τίποτα δεν είναι καλό, ότι τίποτα δεν σας αρέσει; Κοιτάτε μέσα στην ντουλάπα επισταμένως, η ντουλάπα μυστηριωδώς είναι γεμάτη, αλλά τίποτα δεν είναι κατάλληλο. Σαν να μην είσαστε εσείς που τα διαλέξατε και τα αγοράσατε αυτά τα ρούχα.

Και ακόμα χειρότερα, νοιώθετε ότι ΠΟΤΕ δεν είσαστε καλοντυμένοι, ότι τα ρούχα που φοράτε απλά δεν σας πηγαίνουν, και ας τα αγοράσατε εσείς με χαρά, και ότι πάντα κάτι λείπει από το ντύσιμο σας; 

Εγώ αυτό αντιμετώπιζα επί σειρά ετών. Δεν ξέρω πότε ξεκίνησε αυτό το πρόβλημα, αλλά μικρή δεν το είχα. Ούτε μεγαλύτερη το είχα, όταν ήμουν στο κολέγιο. Τότε δεν με ένοιαζε. Εννοώ δεν με ένοιαζε τι φορούσα, με τι σειρά τα φορούσα, αν μου πήγαιναν, ούτε καν αν ήμουν χτενισμένη. Απλά ήθελα να είμαι μακιγιαρισμένη. Το οποίο και έκανα κάθε πρωί. Άπαξ και ήμουν βαμμένη ολόκληρη, όλα μια χαρά! 

(Εν τω μεταξύ τώρα που το γράφω το κείμενο, μόλις τώρα μου ήρθε μια αναλαμπή από πότε μπορεί να ξεκίνησε το πρόβλημα του δεν-είμαι-καλοντυμένη, αλλά δεν είναι της παρούσης να το πω)

Ξαφνικά άρχισα να ενδιαφέρομαι πολύ για το shopping. Και μάλιστα το shopping στην Αγγλία. Κάθε καλοκαίρι που έκανα την επίσκεψη στην γιατρό μου, επενδύαμε ένα δεκαπενθήμερο με την μαμά μου στο shopping. Κάθε πρωί στα μαγαζιά, και ξανά μανά στα μαγαζιά. Αν το διαβάσουν οι φίλοι μας που μας φιλοξενούσαν τότε, θα γελάνε. Νομίζω και τότε γέλαγαν, διότι κάθε πρωί πηγαίναμε στα ίδια και τα ίδια μαγαζιά. Και δεν ήταν και Λονδίνο. Μια μικρή αγορά ήταν, αλλά μπροστά στην αγορά του Πειραιά, θεϊκή. Αγόραζα λοιπόν εγώ τα ρουχαλάκια μου, σχεδόν για όλο το χρόνο, και μετά δεν το ξανασκεφτόμουν. Του χρόνου πάλι.

Όταν όμως κόπηκαν οι πολλές βόλτες στην Αγγλία, άρχισα να ασφυκτιώ ενδυματολογικά. Χρόνο δεν είχα, λεφτά δεν είχα, ρούχα δεν έβρισκα. Όλα στραβά και ανάποδα. Φυσικά η μητέρα μου πάντα δίπλα μου και σε αυτό το ... πρόβλημα, να μου συμπαραστέκεται. Χαρακτηριστικά θα σας πω ότι όταν ζούσα Λευκωσία, ήταν και εκεί μια πονεμένη ιστορία το shopping, όποτε ερχόμουν Πειραιά πηγαίναμε με την μητέρα μου στα καλύτερα μαγαζιά του Πειραιά και μου ψώνιζε τα πιο ακριβά. (Μεγάλη ήμουν, παντρεμένη με παιδί και οικονομικά ανεξάρτητη, αλλά η μαμά όλα τα καλύτερα για μένα. Ακόμα έχω κάποια από αυτά τα υπέροχα κομμάτια πάνω στην ντουλάπα). Τώρα η αγορά του Πειραιά μου φαινόταν πελώρια μπροστά στης Λευκωσίας. Με ποικιλία και καλές τιμές. 

Όμως ενώ στο μαγαζί μου άρεσαν τα ρούχα, τα διάλεγα, τα πρόβαρα, αν ήθελαν κανένα φτιάξιμο τα αφήναμε να μας τα φτιάξουν, όλα καλά και ωραία, μετά στο σπίτι όταν κοιταζόμουν στον καθρέφτη, μια απογοήτευση. Δεν έβλεπα αυτό που ήθελα να δω. Δεν ήμουν εγώ. Δεν μου πήγαιναν, δεν ήμουν καλοντυμένη. Και να πάλι το πρόβλημα μέσα μου, αλλά και έξω μου. Δεν έχω ρούχα...

Τώρα φτάνουμε στα δύσκολα. Εντάξει πολύ πιθανό να μην μου πήγαιναν αυτά που αγόραζα. Δεν είναι και το τέλος του κόσμου, την άλλη φορά θα διάλεγα κάτι καλύτερο. Όμως για εμένα ήταν κάτι σαν το τέλος, αν όχι του κόσμου, το τέλος της θηλυκότητας μου, της γυναικείας μου υπόστασης. Πίστευα ότι δεν άξιζε να ασχοληθώ διότι ήμουν κοντή και με όχι τόσο σωστές αναλογίες, και αυτά είναι για τις ψηλές και αδύνατες. Ότι τελικά κανένα ρούχο δεν θα μου πήγαινε, ότι και αν έκανα,  ότι δεν μπορούσα να κάνω κάτι για να διορθώσω το πρόβλημα, διότι το πρόβλημα ήταν ανεπανόρθωτο. Φοβόμουν ότι έφταιγε το ... ανεπανόρθωτο, και όχι κάτι που διορθώνεται, όπως το γούστο μου ας πούμε, ή το να μάθω επιτέλους το σώμα μου. Το δικό μου σώμα, όχι της Μπάρμπι. Και όσο φοβόμουν ότι είμαι χάλια, τόσο μεγαλοποιούσα το θέμα των ρούχων και του shopping. Και τόσο τα έβαζα με το περιβάλλον μου ότι δεν με αφήνουν να ... ψωνίσω. Και τόσο ψώνιζα ακατάλληλα ρούχα.

Αυτό το πρόβλημα μπορώ να πω ότι εν μέρει το έχω ακόμα. Αν και τώρα που ήρθα Αγγλία ηρέμησα κάπως. Διότι υπάρχουν εμπορικά κέντρα πολλά, έχει online shopping, έχει καλές τιμές, έχει κακές τιμές, ότι θέλεις. Έχει ρούχα για κοντές, για ψηλές, για χοντρές, για αδύνατες. Και είναι όλες ... φυσιολογικές. Έχει καλοκαιρινά ρούχα τον χειμώνα και χειμωνιάτικα το καλοκαίρι. Και αγόρασα και έναν καθρέφτη που με δείχνει θαύμα. Με δείχνει σχεδόν Μπάρμπι. Τυχαία τον αγόρασα, αλλά είναι πολύ καλός. Η αλήθεια είναι ότι αν κοιταχτώ καμιά φορά σε άλλον καθρέφτη έξω, μπορεί να μην μου αρέσω, αλλά δεν με νοιάζει, αφού ο δικός μου με δείχνει όπως θέλω να είμαι. 

Και το μεγάλο μπαμ έγινε προχτές. Είδα σε μια εκπομπή στην τηλεόραση μια μαυρούλα κοπελιά, 44 χρονών, νάνο, 1.25m περίπου, με τις γνωστές αναλογίες της πάθησης, με στραβά ποδαράκια, και με το γνωστό τουρλωτό κωλαράκι των μαύρων κοριτσιών. Αλλά μια κούκλα. Κούκλα πραγματική! Καλοχτενισμένη, καλομακιγιαρισμένη, και με το πιο απίθανο - φανταστικό - υπέροχο ντύσιμο που έχω δει σε γυναίκα. Δεν θυμάμαι να έχω δει πιο καλοντυμένη γυναίκα στη ζωή μου. Ντύσιμο έξαλλο, μοντέρνο, θηλυκό. Την κοιτούσα και έκανα γουάου. Περιττό βέβαια να σας πω ότι βγήκε ραντεβού με έναν κούκλο γυμναστή γύρω 1.80, εκεί της ρίχνω διότι εδώ και 25 χρόνια βγαίνω με πιο ψηλό, 8 χρόνια μικρότερο της, και πέρασαν υπέροχα. Μάλλον τα βρήκαν για μόνιμη σχέση. Όμως τώρα δεν μιλάμε για άντρες, αλλά για το ντύσιμο αυτής της γυναίκας. Αν λοιπόν μπορεί αυτή να ντυθεί έτσι, τότε μπορώ και εγώ. Που μπροστά της είμαι η Ναόμι Κάμπελ σε λευκό, κοκκινομάλικο με γαλανά μάτια. Άρα δεν είναι το ανεπανόρθωτο. Είναι το γούστο μου, είναι η ασχετοσύνη μου, είναι το ότι αφού με ενδιαφέρει να είμαι περιποιημένη με παραμελώ, και μετά δεν μου αρέσω. Είναι ότι επιτέλους πρέπει να μάθω να ντύνω εμένα όπως ακριβώς είμαι, και όχι ένα φανταστικό εαυτό. Είναι τέλος πάντων πράγματα που διορθώνονται. 

Dare to be normal - Το δικαίωμα να είσαι απλά φυσιολογικός

Τελευταία είδα αυτά τα βιντεάκια με ομιλήτριες δύο πολύ αξιόλογες και τολμηρές νέες γυναίκες. Δείτε τα λίγο αν θέλετε, έστω και αν είναι στα αγγλικά.

Χωρίς να μπούμε σε λεπτομέρειες της φυσικής τους κατάστασης, ούτε τι ακριβώς είπαν, θα σας πω τι εντύπωση μου έκαναν. Τις θεώρησα απλά φυσιολογικές. Δεν είναι ιδιοφυΐες, ούτε υπέρ-ταλαντούχες.  Έχουν βρει τι τους αρέσει, πως τους αρέσει να ζουν, και έτσι ζουν, κάνοντας κάτι που το κάνουν και πολλοί άλλοι,  παρόλο το ... Παρόλο ποιο; Το πρόβλημα τους; Ποιο πρόβλημα; 

Λοιπόν, τις θεώρησα απλά φυσιολογικές και τις θαύμασα, διότι το πιο δύσκολο είναι να είσαι απλά φυσιολογική όταν δεν είσαι όπως οι άλλοι. Και όταν λέω όπως οι άλλοι,  εννοώ όταν έχεις κάποια αναπηρία.

Ωστόσο δεν θα σας πω πόσο δύσκολη είναι η ζωή και πόσο σε ξεχωρίζουν οι άλλοι, πόσο δεν σε κάνουν παρέα μικρό, κτλ, κτλ, διότι εμένα προσωπικά ποτέ δεν με θεώρησαν οι φίλοι μου σαν κάτι διαφορετικό αν και είχα κάποια κινητικά προβλήματα από μικρή. Δεν θα πω ότι με πολύ προσπάθεια κατάφερνα και έκανα ότι έκαναν οι άλλοι για να μην ξεχωρίζω, διότι δεν μπορούσα να κάνω ότι έκαναν τα άλλα παιδιά, αλλά δεν με πολυενδιέφερε κιόλας να προσπαθήσω. Μέσα στην οικογένεια και με την βοήθεια κυρίως της μητέρας μου περνούσα υπέροχα. Τα είχα όλα!

Ώσπου μετά από κάποιες ορθοπεδικές εγχειρήσεις, και αφού η αρρώστια είχε κάνει τον κύκλο της και είχε σταματήσει, περπάτησα σχεδόν καλά. Λίγο σαν ... παπί με ελαφρά τουρλωτή ουρά, αλλά με αντοχή ... πάπιας. Πήγαινα και ερχόμουν ολημερίς και ολονυχτίς. Και ίσως αυτό να μην άρεσε. 

Θυμάμαι την πρώτη φορά που πήγα με τα πόδια κάπου, ήταν στην δασκάλα μου των αγγλικών, τρία στενά από το σπίτι μου. Με συνόδευε η μαμά μου, η οποία ήθελε να μου δείξει την χαρά του περπατήματος, και εγώ ήμουν όλο μούτρα διότι ήθελα τουτού, δήθεν. (Τα μούτρα ήταν διότι δεν ήθελα να παραδεχτώ ότι πριν είχα πρόβλημα και τώρα ήμουν καλύτερα, διότι για μένα όλα ήταν φυσιολογικά)

Μετά βέβαια ανατράπηκαν τα πράγματα. Δεν ξέρω γιατί, αλλά ενώ ήθελα να πηγαίνω παντού μόνη μου, θυμάμαι τον μπαμπά μου με την μπεμπούλα του συνέχεια μπροστά μου να θέλει να με μαζέψει.

Ίσως να φταίνε οι γκόμενοι, που αναγκάστηκαν οι γονείς μου να εξασκήσουν κάποιον μεγαλύτερο έλεγχο, διότι τους βγήκα λίγο ζωηρούλα (για τα γούστα της μαμάς μου) και τους έπιασε πανικός. 

Σας πληροφορώ ότι για την εποχή μου (σεξουαλική απελευθέρωση, κτλ), δεν ήμουν καθόλου ζωηρή. Ήθελα να είμαι απλά φυσιολογική, να βρω ένα καλό παιδί να κάνω σχέση, και μετά να παντρευτώ και να κάνω μια φυσιολογική οικογένεια. Το οποίο και δόξα τω Θεώ έγινε σχετικά σύντομα.

Η μαμά μου με είχε δει Hawking αλλά εγώ ήθελα να είμαι just normal και να χαίρομαι τη ζωή. Με τέτοιο μυαλό, να αξιοποιήσεις το μυαλό σου, αν διάβαζες λίγο πιο πολύ... Σιγά το μυαλό δηλαδή. 

Δεν λέω, πήγα στο Αμερικάνικο Κολέγιο, σπούδασα Διοίκηση Επιχειρήσεων με major στα Computers, και το τέλειωσα γρήγορα και με διάκριση (Distinction), και μετά από αυτό, μετά από δυο χρόνια που τέλειωσα, έκανα και δεύτερο major στην ψυχολογία. Εκτός από τα Αγγλικά, έκανα Γαλλικά και Γερμανικά (τα έχω ξεχάσει τώρα). Νομίζω ότι και αρκετά διάβαζα και το μυαλό μου (αυτό το λίγο) το αξιοποιούσα, και ακόμα το αξιοποιώ. Ακόμα διαβάζω και μαθαίνω. 

Είχαμε και μια όμορφη επιχείρηση, οικογενειακή, και όταν είδα ότι το επίπεδο της πληροφορικής στην Ελλάδα δεν ήταν όπως το ήθελα, αποφάσισα και μπήκα στην δικιά μας επιχείρηση. 

Δουλίτσα το πρωί, και μετά όπου δυο και εγώ τρεις. Όπου έβλεπα φως, έμπαινα. Φίλοι, ξαδέλφια, με όλους έκανα παρέα και παντού πήγαινα. Και με ήθελαν πολύ για παρέα. Κοινωνικότατη, αστεία, αυθόρμητη, αθυρόστομη, σεξόμυαλη. (μόνο στο μυαλό είπαμε, από εκεί και πέρα ξεραήλα.)

Όμως με την μαμά μου είχαμε ένα θέμα. Κάτι άλλο ήθελε από εμένα, δεν μου το διευκρίνιζε, και έβλεπα συνεχώς μια δυσαρέσκεια στο πρόσωπο της. Μια ανησυχία, ένα βάρος. Θα μου πεις όποιος έχει την μύγα... Αλλά αυτός που έχει την μύγα, δηλαδή εγώ στην προκειμένη περίπτωση, ξέρει τι μύγα είναι. Έτσι δεν είναι; Ξέρεις τι ενοχλεί τον άλλον, έστω και αν τελικά δεν είναι αυτό. Εγώ δεν ήξερα. Κουβέντες επί κουβεντών, και στεναχώρια επί στεναχώριας χωρίς να μπορούμε να διορθώσουμε τίποτα. Και ακόμα το παθαίνουμε καμιά φορά, αλλά ευτυχώς τώρα έχει έρθει ο Χριστός, μας κοιτάει στραβά και σταματάμε. 

Πέρα από τον Χριστό όμως, σε ανθρώπινα πλαίσια, νομίζω φταίει το σύνδρομο ... Hawking. Ήμουν λίγο μειονεκτική αλλά δεν γούσταρα, και δεν μπορούσα κιόλας, να κάνω καμιά υπεραναπλήρωση.

Δεν ήθελα 32 πτυχία για να αποδείξω την αξία μου, μου έφτανε το ένα με το διπλό major και οι τρεις ξένες γλώσσες. Δεν ήθελα να μπω σε ξένες εταιρίες και να παιδεύομαι να ανεβαίνω ιεραρχίες για να αποδείξω ότι μπορώ. Είχαμε την δικιά μας επιχείρηση και ήμουν χαρούμενη εκεί. Δεν ήθελα να είμαι ανέγγιχτη, αγιασμένη, μυρωμένη. Ήθελα να έχω φλερτ και σχέση, όπως όλα τα κορίτσια. 

Ήθελα να είμαι just normal, και να χαίρομαι τα καλά της μεσαίας εύπορης αστικής τάξης της εποχής μου (αυτή η τάξη που δεν υπάρχει πια).

Με αυτή την ιστορία, και με τα δύο βιντεάκια από τα αξιέπαινα κορίτσια, λέω σε όποιο παιδί έχει μικρό ή μεγαλύτερο πρόβλημα αναπηρίας, μην πτοείσθε! Είστε φυσιολογικοί. Ζήστε φυσιολογικά! Αν έχετε κάποιο ιδιαίτερο ταλέντο, αν είστε Hawking τέλος πάντων, ΜΠΡΑΒΟ! Σαφώς όλα τα μπορούμε και τίποτα δεν μας σταματά. Αλλά εάν δεν έχετε κάποιο ιδιαίτερο χάρισμα έχετε όμως κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα, έχετε το δικαίωμα και την υποχρέωση να ζήσετε φυσιολογικά. Δεν χρειάζεται σε κανέναν να αποδείξετε τίποτα για να σας δεχτούν, η αξία σας δεν διαπραγματεύεται! 

Στα μάτια του Θεού είστε τέλειοι, ολοκληρωμένοι, δικαιωμένοι.

Λοιπόν, έτσι ολοκληρωμένο, τέλειο και δικαιωμένο θα βλέπετε και εσείς τον εαυτό σας, και θα απαιτείτε και από τους άλλους να σας βλέπουν έτσι, χωρίς καμιά άλλη απόδειξη! 

Οικογένεια - Η πόρτα ανοίγει προς τα έξω

Η οικογένεια είναι δώρο Θεού για τον άνθρωπο. Όσοι μεγαλώσαμε μέσα σε οικογένεια, με δικούς μας ανθρώπους στο περιβάλλον μας, πρέπει να ευχαριστούμε τον Θεό γι αυτό, διότι υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι δεν ευτύχισαν να έχουν αυτό το δώρο. 

Όμως ας μην γίνεται η οικογένεια τροχοπέδη για την ανεξαρτησία μας. Και θα εξηγήσω πως το εννοώ. 

Καμιά οικογένεια, είτε η πατρική μας, είτε αυτή που δημιουργήσαμε, δεν μπορεί να καλύψει όλες τις ανάγκες μας. Ας μην θεωρούμε δεδομένο ότι οι δικοί μας άνθρωποι θα πρέπει να είναι εκεί για εμάς, σε όλες τις καταστάσεις μας, περιστάσεις μας, ανάγκες μας. 

Και επίσης ας μην θεωρούμε δεδομένο ότι θα μας δώσουν ικανοποιητικές απαντήσεις (ενδεχομένως να μην δώσουν και καθόλου απαντήσεις) στα ερωτήματα μας σχετικά με το "Γιατί δεν θέλεις να κάνουμε αυτό...", "Μήπως θα ήθελες να κάνουμε εκείνο...", "τι σκέφτεσαι για...", δηλαδή ερωτήματα που ίσως θεωρούμε απαραίτητα για την οργάνωση της οικογενειακής μας ζωής. Διότι μπορεί να μην ξέρουν τι να απαντήσουν, μπορεί να μην θέλουν να απαντήσουν, μπορεί να μην ταιριάζουμε σαν προσωπικότητες, οπότε η σιωπή μου προς απάντηση σου, εν τούτοις μπορεί να υπάρχει αγάπη.

Με μια κουβέντα θέλω να πω, ας μην βολευόμαστε μέσα στην οικογένεια. Υπάρχουν άτομα που προσπαθούν χρόνια, ουσιαστικά εγκλωβίζονται μέσα στην οικογένεια, διότι θέλουν να φτιάξουν τους ανθρώπους στα μέτρα τους, με σκοπό να καλυφθούν οι ανάγκες τους, είτε οι ανάγκες τους να "δώσουν", είτε οι ανάγκες τους να "πάρουν". Υπάρχουν άτομα που έχουν μια εξιδανικευμένη εικόνα της οικογένειας και των δυνατοτήτων της, και θέλουν να φτάσουν εκεί. Όμως αν αυτό είναι μονόπλευρο, εάν δεν έχει γίνει κοινή συμφωνία, που σπανίως γίνεται, δεν θα φτάσουμε ποτέ το επίπεδο που έχουμε στο μυαλό μας,  οι ανάγκες μας θα καλυφθούν όπως - όπως, και τελικά θα υποσιτιστούμε, καθώς καμιά οικογένεια δεν τα παρέχει όλα. 

Αυτός ο εγκλωβισμός συνήθως συμβαίνει από τον φόβο μας ότι ο έξω κόσμος δεν γυρίζει γύρω από εμάς, ότι δεν θα τα καταφέρουμε, ότι θα δυσκολευτούμε. Αν έχουμε την τάση να νομίζουμε ότι θα κρυφτούμε μέσα στην οικογένεια και θα ελέγχουμε καλύτερα την κατάσταση, καθώς ο κόσμος δεν γυρίζει γύρω από εμάς, ενώ τα δυο-τρία άτομα της οικογένειας μπορούν να γυρίζουν γύρω μας, ας μας κοπεί αυτή η τάση. Ούτε τα άτομα της οικογένειας μας θέλουν να περιστρέφονται γύρω μας. 

Άλλωστε ο Χριστός εμάς κάλεσε. Μόνους μας, με τον σταυρό μας στον ώμο, και μέσα από στενό δρόμο. Σηκώνουμε λοιπόν τον σταυρό μας ταπεινά, βγαίνουμε από την πόρτα, και κατακτούμε κορυφές.

Μάθημα 1ον Βασικό και Γενικό - First Basic and General Lesson

Μάθημα 1ον Βασικό και Γενικό Ο κόσμος δεν γυρίζει γύρω από εμάς. 

Είναι μάθημα προς εμπέδωση και η ζωή θα μας το διδάξει πολύ καλά. Σαν μια επίμονη και καλή δασκάλα, δεν θα ξεφύγουμε από τα χέρια της αν δεν μάθουμε αυτό το βασικό μάθημα, που ισχύει για όλους. 

Άνθρωποι, περιστάσεις, καταστάσεις, όλα βρίσκονται εκεί για να μας διδάξουν αυτό το μάθημα: Ότι ο κόσμος δεν γυρίζει γύρω από εμάς. Με μια λέξη πως λέγεται αυτό που αποκομίζουμε από το μάθημα (όταν το μάθουμε); Αυτό λέγεται ταπεινότητα. Και μάλιστα εφαρμοσμένη ταπεινότητα που έχει γίνει ένα με τα κύτταρα μας. 

Μέχρι να εμπεδώσουμε λοιπόν την ταπεινότητα, θα έχουμε πολλές, πολλές, πολλές, πολλές ταπεινώσεις. Όλα και όλοι θα είναι εχθρικά γύρω μας. (Άλλοτε θα καταλαβαίνουμε την έχθρα και άλλοτε όχι, όμως θα υπάρχει). Όλοι θα θέλουν να μας περιορίσουν, να μας ελέγξουν, να μας εξαπατήσουν, να μας κοροϊδέψουν, και δεν είναι η ιδέα μας. Είναι η πραγματικότητα. Γιατί πρέπει να διδαχτούμε το μάθημα, και όσο αντιστεκόμαστε, οι παραδώσεις θα γίνονται πιο εντατικές και πιο εξοντωτικές μέχρι να το μάθουμε. 

Το καλό είναι ότι μπορούμε να μάθουμε το μάθημα της ταπεινότητας. (Ο κόσμος δεν γυρίζει γύρω από εμάς). Επίσης είναι κάτι σαν το κολύμπι ή το ποδήλατο. Όταν το μάθεις δεν το ξεχνάς, δεν το σκέφτεσαι και μπορείς να απολαύσεις αυτό που κάνεις. Επίσης μπορείς να εξερευνήσεις νέες περιοχές, που πριν μάθεις να κολυμπάς ή να κάνεις ποδήλατο, ήταν απρόσιτες. Όλα γίνονται φιλικά, προσιτά, ενδιαφέροντα. Και τότε πλέον εξαρτάται από εμάς πόσο και προς τα που θέλουμε να προχωρήσουμε.

1st Basic and General Course: The world doesn't revolve around us.

This course is for consolidation, so life will teach us this lesson very well. As a persistent and good teacher, we will not get away from her hands until we do learn this basic lesson that applies to everyone.

People, circumstances, situations, everything exists only to teach us this lesson: that The world doesn't revolve around us. In a single word, what it is said that we have gained from the course (when learned), it is called modesty. And indeed it is applied modesty we have gained, that has become one with our cells.

Until we consolidate humbleness, we shall suffer many, many, many, many humiliations. Everything and everyone will be hostile with us. (Sometimes we shall understand the hatred and sometimes not,  but there will be).  Everyone wishes to restrict us, control us, deceive us, make fool of us, and it is not our imagination. It is the reality. Why we must learn the lesson, and if we do not attend the lectures, those will become more intense and more devastating until we learn.

The good thing is that we can learn the lesson of humbleness. (The world doesn't revolve around us). Also it is something like swimming or cycling. When you learn it, you do not forget it, you never think of it again and you enjoy what you do. Also you can explore new areas that before  were inaccessible. Everything now is friendly, affordable, interesting. And now it is our choice how much and towards which direction we will proceed.

Two prayers for the New Year - Δύο προσευχές για την καινούργια χρονιά

Πρώτη προσευχή - Καθαροί

Ουράνιε Πατέρα σ' ευχαριστώ για τον γιο Σου, το δώρο Σου από τον ουρανό σταλμένο σε εμάς τους θνητούς, που με την θυσία Του και την Ανάσταση Του νίκησε τον τελευταίο μας εχθρό, τον θάνατο.

Πήρε την θέση μας στον σταυρό, και τιμωρήθηκε για τις δικές μας αμαρτίες.

Και τώρα εμείς είμαστε καθαροί, καθαρισμένοι με το αίμα Του.

Όπως λοιπόν βλέπεις Εσύ εμάς Πατέρα, καθαρούς και Άγιους, βοήθησε μας με το Άγιο Σου Πνεύμα που βρίσκεται στον κόσμο ανάμεσα μας, να δούμε και εμείς τους εαυτούς μας καθαρούς και Άγιους, και κανένα ψεγάδι στην ψυχή μας, ή στο σώμα μας, ή στις σχέσεις μας, ή στην ευημερία μας, ή στην πρόοδο μας, να μην μας βαραίνει και μας καθυστερεί. 

Στον όνομα του Ιησού Χριστού.

Αμήν.

First prayer - We are pure

Heavenly Father, thank you for Your Son, Your free gift from Heaven for us who we are mortals, who by His sacrifice and resurrection defeated our last enemy, death .

He took our place on the cross, and He was punished for our sins.

And now we're clean, cleansed by His blood.

So, the way You see us Father, pure and holy, help us to see ourselves pure and holy also, with the help of Your Holy Spirit who is in the world among us, so as no flaw in our soul, or in our body, or in our relationships, or anything concerning our prosperity, or our progress, not to burden and delay us. 

In the name of Jesus Christ .

Amen.

Δεύτερη Προσευχή - Καινούργιες Σχέσεις

Κύριε, Ουράνιε Πατέρα, έρχομαι μπροστά Σου και σου ζητώ καινούργιες σχέσεις με τους ανθρώπους μου.

Δεν σου ζητώ να με αποκόψεις από αυτούς, αλλά σου ζητώ φώτιση για να έχουμε καινούργιες συμβάσεις μεταξύ μας.

Ωφέλιμες και αγιασμένες, συμφέρουσες για όλους μας. 

Φώτισε τα ψιλά γράμματα, ξέπλυνε με το αίμα Σου τα βρώμικα σημεία των σχέσεων μας, τις γωνίες που έχουν πιάσει μούχλα και πουρί.

Ρίξε φως στα κλειστά ντουλάπια των σχέσεων, για να μπορέσουμε να τα ανοίξουμε διάπλατα μπροστά Σου.

Βοήθησε μας να περπατήσουμε χέρι - χέρι με τους ανθρώπους μας στον δικό Σου δρόμο της Αγάπης που τον φωτίζει το δικό Σου Φως.

Στο όνομα του Ιησού Χριστού.

Αμήν.

Second Prayer - New Relationships

Lord, Heavenly Father, I come to You and ask you to give me new relationships with my people .

I'm not asking you to take them away from me, but I ask You for enlightenment to have new contracts between us.

Beneficial and sanctified, beneficial to us all.

Enlighten the fine print, flush with Your blood the dirty parts of our relations, the corners that are catching mold and limescale .

Throw Your light in the closed cupboards of our relationships, so that we can open them wide before thee.

Help us to walk hand in hand, in Your Own Way of Love, and brighten the way with thy Light.

In the name of Jesus Christ .

Amen .