Καταπατήσεις εδαφών και το κυνήγι της ελευθερίας

Ο παρακάτω διάλογος είναι αυθεντικός και βρίσκεται στο facebook, στο προφίλ μου, και τα άτομα που συνομιλούν είμαι εγώ και η μητέρα μου. Επειδή αυτά που είπαμε τα βρίσκω ενδιαφέροντα, τα αναρτώ εδώ για να τα θυμάμαι, και να τα δουν και κάποιοι που πιθανόν να τους φανούν χρήσιμα.

Post by Lily Veremis.

ΕΡΡΙΕΤΤΑ ΒΕΡΕΜΗ Δύσκολα μου βάζεις.!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
6 hours ago · Unlike · 1

Lily Veremis Για δυνατούς λύτες!
6 hours ago · Like · 1


ΕΡΡΙΕΤΤΑ ΒΕΡΕΜΗ Θα το σκεφτώ!!!!!!!!!!!!
6 hours ago · Like

Lily Veremis Περιμένω
6 hours ago · Like · 1

ΕΡΡΙΕΤΤΑ ΒΕΡΕΜΗ Πιθανόν η κατοχύρωση της ελευθερίας είναι η πλήρης παράδοση στον Θεό.Κύριε εγώ δεν μπορώ φρόντισέ με!!!!!!!!!!!!
6 hours ago · Unlike · 1

ΕΡΡΙΕΤΤΑ ΒΕΡΕΜΗ Μια πρώτη απάντηση.Θα το σκεφτώ ακόμα.Αλλά πιθανόν να μην συμφωνήσουμε .Δεν πειράζει .Χρειάζεται να ακούγονται γνώμες.
6 hours ago · Unlike · 1

Lily Veremis Ναι, συμφωνώ εν μέρει. Όμως σκεφτείτε το λίγο ακόμα, βάζοντας κάποιον συγκεκριμένο άνθρωπο στη θέση αυτή...
6 hours ago · Like · 1

ΕΡΡΙΕΤΤΑ ΒΕΡΕΜΗ Έχω να πω ότι ο αγώνας με ενομα μέσα επιτρέπεται αλλά είναι θέμα αντοχής.Στις μάχες υπάρχουν και θύματα.Είναι και θέμα ηλικίας και ζωτικότητος και αναγκών.όταν τα ελέγξουμε όλα αυτά ενδελεχώς ,τότε μπορούμε να πάρουμε αποφάσεις.
5 hours ago · Like

ΕΡΡΙΕΤΤΑ ΒΕΡΕΜΗ Όσο για το που πρέπει να δοθεί η μάχη ,μετά λύπης μου σε πληροφορώ ότι πρέπει να δοθεί σε όλα τα πεδεία..
5 hours ago · Unlike · 1

Lily Veremis Όσο για τα θύματα, υπάρχει ήδη ένα, αυτός που τον καταπάτησαν.
5 hours ago · Like · 1

ΕΡΡΙΕΤΤΑ ΒΕΡΕΜΗ Σε πληροφορώ μετά πάσης βεβαιότητας ότι σε όλες τις οικογένειες υπάρχει ένας και μοναδικός τέτοιος.
5 hours ago · Unlike · 1

Lily Veremis Αν είναι ένας "κακός", τότε οι άλλοι είναι πολλοί. Πως μπορεί να υφίσταται αυτός; (αυτή άλλη ερώτηση, πάνω σε αυτό που είπατε εσείς. Πως και δεν τον βάζουν στην θέση του οι άλλοι;)
5 hours ago · Like · 1

ΕΡΡΙΕΤΤΑ ΒΕΡΕΜΗ Ποτέ δεν υπάρχουν άλλοι γιατί βολεύονται.
5 hours ago · Unlike · 1

Lily Veremis Θέλετε να πείτε ότι αυτός δρα μόνος του, και βρίσκει ευκαιρία και τα κάνει επειδή οι άλλοι βολεύονται?
5 hours ago · Like · 1

ΕΡΡΙΕΤΤΑ ΒΕΡΕΜΗ Και ποτέ δεν υπάρχει κακός .Απλώς πιο δυνατός που έχει πιο ισχυρά επιχειρήματα. Και ναι οι άλλοι συμφωνούν για τί η του μοιάζουν και βολεύονται.
5 hours ago · Like

Lily Veremis Ωραία! Με διαφωτίζετε!!!
5 hours ago · Like · 1

Lily Veremis Και ένας δεν βολεύεται, ή δεν βολεύεται πια, ή δεν ήξερε παλιά τις ανάγκες του, ή απλά εμπιστευόταν πολύ, και ξαφνικά βρίσκεται ... καταπατημένος. Πως ξεμπλέκει; Με το να το αφήσει στο Θεό; Και αν το αφήσει στο Θεό, πως είναι η συνμπεριφορά του από εδώ και πέρα;
3 hours ago · Like · 1

ΕΡΡΙΕΤΤΑ ΒΕΡΕΜΗ Η συμπεριφορά του θα είναι σταθερή και ήπια γιατί ξέρει ότι του δίνει ο Θεός τις λύσεις.Προσπαθεί να ανεξαρτοποιηθεί κατά την δύναμή του και δεν αφήνει θέση στον διάβολο.Ότι και να πεί ο άλλος εμείς τον ευλογούμε για να συνηδειτοποιήσει γρηγορότερα τις ανάγκες και τα δικαιώματα των ανθρώπων που ζουν μαζί του.
3 hours ago · Unlike · 1

ΕΡΡΙΕΤΤΑ ΒΕΡΕΜΗ Όταν ευλογούμε έναν ένθρωπο που μας βλάπτει εντός εισαγωγικών,βάζουμε στο κεφάλι του άνθρακες πυρός ,με την έννοια ότι κινητοποιούμε την συνσίδησή του.
3 hours ago · Unlike · 1

Lily Veremis Ναι, σαν γενική τακτική για τους ανθρώπους του Χριστού είναι σωστό. Και είχα και εγώ αυτή την γνώμη για κάποια άλλα θέματα, δικά μου παλιότερα, ότι έτσι έπρεπε να πράξω. Διότι κάποιος πρέπει να έχει "καυτό" συμφέρον να προσεύχεται για τον άλλο να αλλάξει. Αλλιώς δεν θα το κάνει. Θα ζητάμε "φώτισε" τα μάτια της καρδιάς τους κτλ, αλλά χλιαρά. Κάποιος πρέπει να "καταπατηθεί" πιο πολύ, για να μπει στα χαλάσματα και να τραβήξει το Άγιο Πνεύμα στον άνθρωπο που είναι μακρυά.

3 hours ago · Edited · Like · 1

ΕΡΡΙΕΤΤΑ ΒΕΡΕΜΗ Σωστά αν δεν καείς δεν μπαίνεις σ'αυτη την διαδικασία.
25 minutes ago · Unlike · 1

Ο κύκλος των σκέψεων

• Με κουράζει να κρατάω αποστάσεις από τους ανθρώπους. Όμως με πληγώνει όταν έρχομαι κοντά.
• Εννιά λίρες το 25 γραμμάρια πακετάκι καπνό; Πως και δεν το έχουν κόψει όλοι; Τι άκρες βρίσκουν;
• Μου το έδωσαν να το συμπληρώσω στο καφέ του σούπερ μάρκετ.
  
  Χαίρομαι που κάποιος θέλει να ακούσει την γνώμη μου.
• Ευλογία να μπορεί κάποιος να εκφράζεται μέσα από ένα ταλέντο. Η ευθεία οδός της έκφρασης είναι η πιο δύσκολη και παρεξηγημένη, διότι δεν αφήνει περιθώρια για λάθος ερμηνείες. 

• Ποιος θα αντέξει αυτά που καταλαβαίνει, χωρίς να μπορεί να τα εξηγήσει όπως θέλει (διότι είναι ξεκάθαρα;) 
• Εάν κάποιοι με έχουν αδικήσει, χαίρομαι, διότι σίγουρα θα με δικαιώσει ο Θεός. Ίσως με μια ανάσταση.
• Θα με αφήσει ο Θεός να κυνηγάω κάτι που δεν υπάρχει; Και αν υποθέσουμε ότι με αφήσει να ονειρεύομαι χωρίς να υπάρχει αυτό που ονειρεύομαι, τελικά ποιο θα είναι το πνευματικό μάθημα; Ότι ο "κόσμος" έχει δίκιο όταν λέει ότι "αυτά" δεν υπάρχουν; Ότι θα έπρεπε να άκουγα τον κόσμο; Ή μήπως απλά η ταπείνωση, δηλαδή ότι "ποια είμαι εγώ που θα τα καταφέρω εκεί που οι άλλοι απέτυχαν;". Επιλέγω την ταπείνωση,  αλλά συνεχίζω. Διότι "αυτά" δεν υπάρχουν μόνο όταν εμείς αποφασίσουμε ότι δεν υπάρχουν. Όσο τα κρατάμε ζωντανά στα όνειρα μας και στους στόχους μας, υπάρχουν!
•  Η έλλειψη δύναμης να συνεχίσεις, σε κάνει να τα παρατήσεις. Απλά, δεν μπορείς άλλο. Και μετά μετανιώνεις. Και μπορεί να λες κιόλας, ότι αν είχες βοήθεια,  δεν θα τα παρατούσες.
•  Όλες οι πορείες είναι μοναχικές. Όμως πως να συνεχίσεις μόνος ένα δρόμο όταν ξέρεις ότι δεν φτάνουν οι δυνάμεις σου;
• Πως να συνεχίσεις μόνος έναν δρόμο, όταν εκείνο που επιζητείς πάνω από όλα είναι η συντροφικότητα; 
• Και όταν η παρέα πληγώνει, νιώθεις ότι χαραμίστηκες.
• 'Οταν είσαι μόνος, νιώθεις ότι δεν μπορείς να συνεχίσεις, ότι δεν έχεις τις δυνάμεις.  Άλλωστε είναι κουραστικό να κρατάς τις αποστάσεις.

Η κάθε πορεία έχει εχθρούς. Όταν δεν είσαι μαζί τους, θα τους έχεις απέναντι. Όταν είσαι μαζί τους, θα θέλουν να είναι μόνοι τους. Όταν αποφασίσεις ότι θα συνεχίσεις μόνη, θα βάζουν εμπόδια. Απλά είναι τα πράγματα.

Mojito στην αυλή...

"Είναι περίεργο να υπάρχει αυτό το μέρος εδώ και κανείς να μην το χρησιμοποιεί", σκέφτηκε. "Δεν έχουμε δα και τόσο χώρο στο σπίτι για να τον αφήνουμε ανεκμετάλευτο! Θα τους το πω. Ποιος ξέρει μπορεί να το ξέρουν ήδη, μπορεί να υπάρχει κάποιο πρόβλημα εκεί... Λες να μην το ξέρουν; Αποκλείεται βέβαια, αλλά θα το πω, ή μάλλον θα ρωτήσω".

Μπήκε γρήγορα μέσα και προχώρησε προς το σαλόνι που όλοι έβλεπαν τηλεόραση. Δεν μπορούσε να κρατηθεί να μπει μέσα πρώτα, και άρχισε να μιλάει από τον διάδρομο. " Γιατί δεν φτιάχνουμε κάτι έξω στην αυλίτσα; Με λίγη περιποίηση θα είναι άψογα!"

"Σουτ, σουτ, σουτ", ακούστηκαν όλοι μαζί από μέσα, εν χορώ "Βλέπουμε..."

"Τι βλέπουμε;" ρώτησε καθώς προχώρησε προς την θέση της. Η ελπίδα φούντωσε μέσα της ότι η πρόταση της θα είχε αποδοχή.

"Δεν βλέπεις τι βλέπουμε; Τηλεόραση!!! Πω πω συνέχεια χαζές ερωτήσεις αυτό το παιδί!!!" Όλα τα βλέμματα πέσαν επάνω της επιτιμητικά.

"Έλεγα για την αυλίτσα έξω, να την φτιάξουμε, να καθόμαστε." συνέχισε σχεδόν απτόητη.

"Τώρα που το πήρες είδηση εσύ... Πολύ αργά...Ακατάλληλη!!!" Απάντησε κάποιος από όλους.

Κάτι έσπασε μέσα της. Ήταν σίγουρη όμως ότι ο χώρος εκείνος ήταν η λύση στο πρόβλημα τους. Στα μάτια της ήδη φάνταζε ένας παράδεισος, και έπρεπε να γίνει αυτό ακριβώς! Μια μικρή όαση που θα καθόντουσαν όλοι να χαλαρώνουν, να συζητούν, να μοιράζονται εμπειρίες, να εμπνευστούν λύσεις για προβλήματα.

Αν όμως ήταν "ακατάλληλη";

Αυτή η αμφιβολία την στοίχειωνε.

Το περίεργο ήταν ότι από εκείνη την στιγμή που είδε τον χώρο και εξέφρασε την "ιδέα" να τον φτιάξει, ήρθαν και τα μέσα.

Γλαστρούλες με φυτά, σαλονάκι κήπου, κτίστηκε παρτέρι για να φυτευθούν λουλούδια... Ομπρέλες, για τον ήλιο και γιατί όχι, και για την βροχή, σομπούλα εξωτερικού χώρου. Τα πάντα για να είναι βιώσιμος ο χώρος, και χειμώνα και καλοκαίρι. Ακόμα και στερεοφωνικά βρήκε. Ακόμα και σερβίτσια για καφέ, καφετιέρες, ποτά και άκουσον άκουσον ένα μικρό ψυγειάκι για τα παγάκια, τα αναψυκτικά, τον δυόσμο, το λάιμ, και το εργαλείο που θρυμματίζει τον πάγο για το μοχίτο!

Γρήγορα και εύκολα.

"Τώρα θα καθόμαστε εδώ!" δήλωσε με ενθουσιασμό!

"Που εδώ; Καλά είμαστε εδώ" είπαν όλοι μαζί εν χορώ.

"Τότε γιατί δεν το δείχνετε, ότι είστε καλά;" αντιμίλησε.

"Με τόση ζέστη εδώ μέσα θέλεις και να γελάμε;" απάντησαν. "Μα τι είσαι εσύ πλέον, τίποτα δεν καταλαβαίνεις;"

Άκουσε δύο κρακ μέσα της, αλλά βγήκε στην αυλή της και έφτιαξε μοχίτο. Ευτυχώς τίποτα δεν είχε σπάσει. Ούτε καν ραΐσει. Ευχαρίστησε τον Θεό γι αυτό, έβαλε την "εμμονή" της να παίζει στο cd και χαλάρωσε στο καναπεδάκι. Ως πότε θα χαίρεται όλα τα καλά μόνη της; Δεν είναι αδικία αυτό; "Θα ξαναπροσπαθήσω" σκέφτηκε. "Δεν είναι σωστό να μην χαίρονται τα κέρδη από τις επενδύσεις τους."

Δεν ξέρει κανείς πόσος καιρός πέρασε, με τις ίδιες κουβέντες, του στυλ "ελάτε", "που να έρθουμε;", που τελικά είχε πιστέψει και η ίδια πως δεν υπήρχε η αυλίτσα- παράδεισος. Σπανίως έβγαινε πια, και όταν έβγαινε την έπιαναν ενοχές.

"Άλλοι δεν έχουν", έλεγε.

"Έχουν, δικιά τους είναι αυτή, απλά δεν θέλουν να το παραδεχτούν", απαντούσε στον εαυτό της. 

"Γιατί να μην θέλουν να το παραδεχτούν;", ξαναρωτούσε. Άρχισε να ψάχνει στα βιβλία την απάντηση. Γέμισε η αυλή χαρτούρα. Τους το ψιθυρίζει ο διάβολος στο αυτί και τον πιστεύουν, ότι δεν έχουν. Αυτή ήταν η απάντηση που πήρε, μετά από πολύ μελέτη.

Προς στιγμήν ζήλεψε τον διάβολο. "Εμένα κανείς δεν με πιστεύει" κλαψούρισε.

Και αίφνης η αυλίτσα γέμισε κόσμο.

"Νάμαστε" είπαν.

Κάποιος τράβηξε το καναπεδάκι και το έβαλε πάνω από τις μικρές γλάστρες. Τα λουλουδάκια λύγισαν και ξεπρόβαλαν κάτω από τον καναπέ.

"Θα σπάσουν" είπε εκείνη, λίγο ανήσυχη.

"Δεν παθαίνουν τίποτα", της απάντησαν οι μουσαφίρηδες που είχαν στρογγυλοκάτσει στον καναπέ.

Άλλος άνοιξε το ψυγείο. Έκοψε το λάιμ κομμάτια.

"Δεν έχει φρούτα" γκρίνιαξε.

"Αυτά είναι για το μοχίτο", του είπε εκείνη.

"Ναι αλλά δεν έχει φρούτα", μουρμούρισε με απαίτηση, πήρε την μαύρη ζάχαρη την έβαλε από πάνω από τα λάιμ και τα έφαγε όλα.

"Φτιάξε κανένα μοχίτο. Τι μας έφερες εδώ!", ακούστηκε μια αγριοφωνάρα, σαν κραυγή δαίμονα.

"Έφαγε τα λάιμ ο φίλος σου", τόλμησε να απαντήσει εκείνη.

"Δεν ντρέπεσαι να λες έτσι για τον φίλο μου; Τελικά αλήθεια είναι ότι είσαι ο χειρότερος άνθρωπος στον κόσμο!" έκραξε η αγριοφωνάρα.

"Γι αυτό παθαίνεις αυτά που παθαίνεις", είπαν σε χορό αυτοί που καθόντουσαν στον καναπέ. Τα λουλουδάκια που ξεπρόβαλαν από κάτω έγιναν όλα κόκκινα από την ντροπή τους και μετά μαράθηκαν.

Ο φόβος την κύκλωσε. "Πρέπει να διορθωθώ" σκέφτηκε. "Δεν θέλω να παθαίνω συμφορές".

"Είσαι καλό κορίτσι, γι αυτό σε αγαπάμε", είπαν όλοι μαζί, εν χορώ, σαν να κατάλαβαν την σκέψη της. Και ηρέμησαν.

"Ρε συ μην ξαναφάς τα λάιμ της κοπέλας", είπε ο ένας στον άλλον γελώντας.

Ο καναπές μπήκε στην θέση του, και κάποιος πότισε τα λουλούδια.

Αναθάρρησε και άρχισε να σκέφτεται τι είχε κάνει λάθος.

Η αλήθεια είναι ότι βρήκε αρκετά ψεγάδια και τα διόρθωσε. Είχαν δίκιο. Μπορεί να ήταν ο χειρότερος άνθρωπος στον κόσμο, γι αυτό να πάθαινε αυτά που πάθαινε, και γι αυτό να ήταν μόνη της στην αυλίτσα.  Αλλά θα διορθωνόταν, και δεν θα πάθαινε αυτά που πάθαινε, ούτε θα ήταν μόνη στην αυλίτσα.

Η προσευχή μπήκε στην ζωή της. Κάθε μέρα με την βοήθεια του άσπρου περιστεριού που την επισκεπτόταν όταν η αυλίτσα ήταν ήσυχη, και ένα ψεγάδι διορθωνόταν.

Ωστόσο και οι άλλοι δεν την ξεχνούσαν...

Έρχονταν, βρόμιζαν, κατέκριναν την διακόσμηση, κατέστρεφαν και κάτι κάθε μέρα, και μετά της θύμιζαν πως ήταν ο χειρότερος άνθρωπος στον κόσμο, και ότι έπρεπε να διορθωθεί, για να μην παθαίνει αυτά που παθαίνει, και να μην είναι μόνη στην αυλή.

"Αυτά που παθαίνω, εσείς μου τα προκαλείτε", αντιμιλούσε. "Αλλά μπορούμε να βρούμε μια άκρη, και να είμαστε όλοι happy", πρότεινε με ελπίδα.

"Δεν σφάξανε", απαντούσαν εκείνοι με αηδία. "Είσαι ο χειρότερος άνθρωπος στον κόσμο, γι αυτό παθαίνεις αυτά που παθαίνεις, και γι αυτό θα είσαι πάντα μόνη στην αυλή", επαναλάμβαναν ρυθμικά.

Μια των ημερών λοιπόν, ο μουσαφίρης μπήκε μέσα, και κατ' ευθείαν στο δεντράκι που μεγάλωνε. Έβγαλε το πουλί του και άρχισε να κατουράει.

"Μη, θα μαραθεί!" φώναξε εκείνη.

"Δεν φτάνει που δεν έχεις τουαλέτα και μιλάς κιόλας!" μούγκρισε ο μουσαφίρης.

"Ναι, δεν έχω, να κατουράς σπίτι σου, πριν έρθεις!", τόλμησε να απαντήσει.

"Νόμιζα ότι είσαι φίλη, αλλά είσαι το χειρότερο πλάσμα στον κόσμο! Γι αυτό παθαίνεις αυτά που παθαίνεις, και γι αυτό θα είσαι πάντα μόνη στην αυλή", η φωνή του ακούστηκε σαν βροντή. Τα λουλούδια σήκωσαν τα φυλαράκια τους και έκλεισαν τα αυτιά τους, να μην ακούν τις φωνές. Το κατουρημένο δεντράκι έβγαλε την ρίζα του έξω και την τίναξε.

"Ναι, είμαι το χειρότερο πλάσμα στον κόσμο γι αυτό δεν σου κάνω. Και να μην ξανάρθεις. Ωστόσο ο Χριστός με αγαπάει έτσι όπως είμαι. Και αυτή τη στιγμή είναι δίπλα μου!" απάντησε ήρεμα και σταθερά.

Ώσπου να τελειώσει την φράση της η αυλή καθάρισε. Όλα στην θέση τους, η μυρωδιά από τα κατουρα αντικαταστάθηκε με την μυρωδιά λουλουδιών. Και λίγο από Angel, του Thierry Mugler, το άρωμα της.

Άπλωσε το χέρι της και πήρε το μοχίτο που κάποιος της το σέρβιρε, σχεδόν στον αέρα. Τέλειο!!!

Η μουσική στο Google play  ▶ έπαιζε το Anthem του Leonard Cohen.

"Ring the bells that still can ring

Forget your perfect offering

There is a crack in everything

That's how the light gets in. "

"Στα τσακίδια", μουρμούρισε. "Άλλωστε ποτέ δεν ήμουν μόνη μου στην αυλή"

Obsession

"I shall make you a cup of coffee then... Or you prefer a cup of tea?" The old man asked.

"No, no, I am fine. Really. I just wanna talk with you". She answered.

"Talk, talk, talk. I surely believe I have not much to tell you. You exaggerate things in your mind, and you are not the only one, I am afraid". He said with a smile.

"And I AM AFRAID that facts do not agree with you, sir".

"You know this is an obsession, my young lady. Don't you know it?"

"But an obsession that pays off finally". She was more confident now.

"DO you always DO whatever comes in your mind?"

The old man left the room. He returned after a few minutes with tea for two. He was laughing.

"I know you are cold. And I know you are hungry! So drink it. The spaghetti will be ready soon. Spaghetti napolitana!  Frog legs can wait."

"Frog legs? Disgusting!!! Besides, I did not come here to eat or drink. " She stated.

"But you will, young lady, you will! You are not going to die in my hands tonight!" He laughed, and he hugged her.

"I am sure this hug will calm you down. After all, you shall have something to boast of to your friends...".

"But I...". She muttered. She felt her cheeks blushing.

"Yes, I know! I know!  I know everything, and you know it. It is the voice, it is the lyrics, but above all it is the mind. Not my mind, but yours!  That's why you are here. It is what is inside your mind.  That's why you have been three days outside my house, waiting for the perfect timing. But it is too cold this night, to let you outside...It is your lucky day, or to say it better, your lucky night! Welcome on board, for the best spaghetti ever!" He winked at her.

"Spaghetti and then ...music! Your music, sir! And then, I shall publish the best blog post ever, tittled something like How to spend a night with a legend. Wow, I am thrilled!". 

"You are such a brat, my young lady! The future is yours!". He laughed and put his latest cd in cd player.

This is my assignement of writing a dialogue, in the course of Creative Writing I take online. Hope you enjoyed it!

Amorgos - Cyclades

View of Chora (Amorgos) from Wikipedia

View Amorgos sights in a larger map

Amorgos (Greek: Αμοργός) is the easternmost island of the Greek Cyclades island group, and the nearest island to the neighboring Dodecanese island group. Along with several neighboring islets, the largest of which is Nikouria Island, it comprises the municipality of Amorgos, which has a land area of 126.346 square kilometres (48.782 square miles), and a population of 1,973 (2011 census).

Due to Amorgos' position opposite the ancient beaches of Ionian towns, such as Militos, Alikarnassos and Ephesos, it became one of the first places from which the Ionians passed through to the Cyclades Islands and onto the Greek mainland. The existence of three independent cities, preserved to this day, with autonomous constitution and the same currency, the size and artistic works of the walls surrounding the city of Arkesini, the ancient towers whose remains are scattered all over the island, the ancient tombs, the stone tools, the inscriptions, the vases and other antiquities are all powerful proof of the size of Amorgos' ancient civilization.

Amorgos is also known as Yperia, Patagy, or Platagy, Pagali, Psichia and Karkisia. Part of the island is named Aspis, where the ancient temple of the goddess Aphrodite stood. Due to the name Minoa we suspect that Amorgos had been colonised by the Cretans from ancient times, but there are no archeological remains supporting this view. In approximately 630 BC, the poet Semonides led the foundation of a Samian colony on Amorgos. With the passing of time, the island's name changed to Amolgon, Amourgon, Amorgian, and Amourgian. After the 5th century one can also find the name Amoulgos from Bishop Theodore who signed a Synod in Constantinople, as Theodore the Bishop of Parion, Sifnion, and Amoulgion. Skilax mentions it as Tripoli (the circumnavigation of the Cyclades Islands). It was known as "Yamurgi" during Ottoman rule between 1566-1829. A very powerful earthquake (7.5 on the Richter scale) on 9 July 1953 resulted in the deaths of 53 people (Read more in wikipedia).

Of course it is one thing to read a few information from wikipedia, and another to be there, and swim in the big blue.
Click on image to view bigger:



or walk in the small streets of the island.
Click on image to view bigger:


Do you want to see more from Amorgos Traditional Houses? Just visit the link! 

Do you fall in love with ... windmills? Just visit Amorgos Windmills, and you surely love them. Buy some if you want to, or we can give one to you, free of charge. Is somewhere in the middle... Look for it.
But the big mystery and miracle of the island, is the monastery! I cannot say anything, just visit Panagia Hozoviotissa Monastery!

I give you here some photos of this beautiful Greek Island.

Clifton Suspension Bridge - Η κρεμαστή γέφυρα του Κλίφτον

Clifton Suspension Bridge - from wikipedia

Την κρεμαστή γέφυρα του Κλίφτον, την συναντήσαμε τυχαία, όταν στρίψαμε λάθος σε σταυροδρόμι. Αυτό συνέβη την προηγουμένη της ημέρας που επισκεφτήκαμε το Bath. Όπως είπαμε, κατεβάσαμε την κόρη μας προς το Bristol, όπου ήταν καλεσμένη σε μπάρμπεκιου. Εν τω μεταξύ το σπίτι όπου ήταν καλεσμένη, βρισκόταν στην μέση του πουθενά. Σε ένα χωριό που είχε ελάχιστα σπίτια, και κάτι δρομάκια τόσο στενά, που μετά βίας χωρούσε ένα αυτοκίνητο. Όμως πανέμορφη η φύση. Μόνο! Τίποτα άλλο. Ούτε delivery δεν μπορεί να πάει εκεί. Οι διευθύνσεις είναι ασαφείς, ή μάλλον οι διευθύνσεις είναι σαφείς, αλλά δεν υπάρχουν νούμερα πουθενά, για να βρεις ποιο σπίτι είναι. Αν δεν συναντούσαμε τυχαία την γειτόνισσα της οικοδέσποινας στο δρόμο, να ρωτήσουμε ονομαστικά αν την ξέρει, και να μας πει "ναι, δίπλα μου μένει", "Οκ, και που είναι το δίπλα σου;", "Να, σε εκείνο εκεί το σπίτι", ακόμα θα ψάχναμε. Τέλος πάντων, την πήγαμε την πρώτη μέρα, διήμερο ήταν το πάρτυ, και επειδή δεν ήθελε να διανυκτερεύσει εκεί,  έπρεπε να πάμε τα μεσάνυχτα να την πάρουμε από εκείνη την ερημιά, και να γυρίσουμε στο ξενοδοχείο. Είπαμε λοιπόν να επισκεφτούμε στο ενδιάμεσο το Bristol για ένα ποτό, συγκεκριμένα να επισκεφτούμε ένα ωραίο pub, το οποίο είναι πλοίο, αραγμένο στον ποταμό Avon, ονόματι Grain Barge.

Grain Barge

Όμως φτάνοντας στο σταυροδρόμι για το κέντρο του Bristol, στρίψαμε από την άλλη πλευρά. Πιο κάτω στο χάρτη, δείχνω με μαύρο που έπρεπε να πάμε, με κόκκινο που πήγαμε από λάθος, και με πράσινο την διαδρομή που κάναμε τελικά, όταν βρήκαμε τον δρόμο μας. Όμως πρέπει να πατήσετε πάνω στο χάρτη, να μεγεθυνθεί για να το δείτε. 

Βρεθήκαμε λοιπόν να προχωραμε μέσα σε ένα φαράγγι. Το φαράγγι του ποταμού Avon. Και ξαφνικά βλέπω μπρός μου αυτή την ωραία γέφυρα. 

Η Κρεμαστή Γέφυρα του Κλίφτον, είναι μια κρεμαστή γέφυρα, η οποία άνοιξε το 1864, και βρίσκεται πάνω από το φαράγγι Avon και τον ποταμό Avon. Συνδέει το Clifton του Μπρίστολ με το Leigh Woods στη Βόρειο Somerset. Σχεδιασμένο από τον Isambard Kingdom Brunel, η γέφυρα είναι διατηρητέο ​​κτήριο και αποτελεί μέρος του δρόμου B3129. 

Η ιδέα της κατασκευής μιας γέφυρας πάνω από το φαράγγι του Avon ξεκίνησε το 1753. Τα αρχικά σχέδια ήταν να γίνει πέτρινο γεφύρι, και αργότερα κάποιες άλλες σκέψεις για σφυρήλατη σιδερένια κατασκευή. Το 1831, μια προσπάθεια για την κατασκευή του σχεδιασμού του Brunel, σταμάτησε από τις ταραχές του Μπρίστολ, και η αναθεωρημένη έκδοση των σχεδίων του χτίστηκε μετά το θάνατό του και ολοκληρώθηκε το 1864. Αν και παρόμοιοι σε μέγεθος, οι πύργοι της γέφυρας δεν είναι όμοιοι στο σχεδιασμό. Δύο άνδρες σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια της κατασκευής της γέφυρας. Από τότε που λειτούργησε η γέφυρα,  έχει αποκτήσει τη φήμη της γέφυρας αυτοκτονίας. Υπάρχουν πλάκες που διαφημίζουν τον αριθμό τηλεφώνου των Σαμαρειτών, και πάνω από τα κιγκλιδώματα της γέφυρας υπάρχουν εμπόδια για το σκαρφάλωμα.  Η γέφυρα είναι ένα διακριτικό ορόσημο, που χρησιμοποιείται ως σύμβολο του Bristol σε κάρτες, διαφημιστικό υλικό, και ενημερωτικές ιστοσελίδες. Επίσης, χρησιμοποιείται ως σκηνικό σε αρκετές ταινίες, τηλεοπτικές διαφημίσεις και προγράμματα. Είναι χώρος για σημαντικές πολιτιστικές εκδηλώσεις, όπως το πρώτο σύγχρονο bungee jump το 1979, την τελευταία πτήση του Concorde το 2003 και την παράδοση της Ολυμπιακής Λαμπαδηδρομίας το 2012.

Clifton Suspension Bridge - Η κρεμαστή γέφυρα του Κλίφτον

Clifton Suspension Bridge - Η κρεμαστή γέφυρα του Κλίφτον

Clifton Suspension Bridge - Η κρεμαστή γέφυρα του Κλίφτον

Clifton Suspension Bridge - Η κρεμαστή γέφυρα του Κλίφτον

Clifton Suspension Bridge - Η κρεμαστή γέφυρα του Κλίφτον

Clifton Suspension Bridge - Η κρεμαστή γέφυρα του Κλίφτον

Clifton Suspension Bridge - Η κρεμαστή γέφυρα του Κλίφτον

Clifton Suspension Bridge - Η κρεμαστή γέφυρα του Κλίφτον

Οι πλαγές του φαραγγιού

Οι πλαγιές του φαραγγιού

Περιδιαβήκαμε δυο-τρεις φορές το φαράγγι ώσπου να βρούμε την άκρη, και να καταλάβουμε προς τα που πηγαίναμε, και εγώ τσουπ-τσουπ, έβγαζα φωτογραφίες μέσα από το αυτοκίνητο. Μην συσχετίζετε αυτή την γέφυρα (του Κλίφτον) με την άλλη που διασχίζει τον ποταμό Severn και ενώνει την Αγγλία με την Ουαλία. Και εκείνη κρεμαστή είναι, αλλά πολύ μεγαλύτερη. 

Τελικά βρεθήκαμε στο Bristol. Μου έκαναν εντύπωση αυτά τα χρωματιστά γεωργιανά, γι αυτό τα φωτογράφισα.

The Bath Chronicle - Part Three: Abbey Church Yard

Το Bath έγινε λουτρόπολη το 60 μΧ, όταν οι Ρωμαίοι έκτισαν λουτρά (baths) και ένα ναό στην κοιλάδα του ποταμού Avon, αν και παράδοση λέει ότι υπήρχαν θερμές πηγές εκεί από πιο παλιά. Αναδείχθηκε διάσημη λουτρόπολη επί γεωργιανής εποχής, αφήνοντας μια κληρονομιά γεωργιανής αρχιτεκτονικής από το πέτρωμα του Bath (Bath stone), το οποίο είναι ιδιαίτερος ασβεστόλιθος. Το ζεστό μελί χρώμα του πετρώματος, δίνει στα κτήρια του Bath το χαρακτηριστικό χρώμα τους.

Είσοδος στην πλατεία

Την βόλτα μας την αρχίσαμε και την τελειώσαμε στην κεντρική πλατεία, όπου βρίσκονται τα Ρωμαϊκά Λουτρά. Πριν ακόμα μπούμε στην πλατεία, η ματιά μας έπεσε στην ελληνική επιγραφή "Άριστον μεν Ύδωρ" πάνω στο κτήριο του αντλιοστάσιου.
 Παρμένη από μια οδή του Πίνδαρου, «Άριστον μέν ύδωρ, ο δέ χρυσός αιθόμενον πύρ άτε διαπρέπει νυκτί μεγάνορος έξοχα πλούτου», «Νερό! το πλέον ανεκτίμητο απ' όλα τά αγαθά!", αυτή η φράση βρίσκεται στο ιστορικό κτήριο του αντλιοστασίου,

Άριστον μεν Ύδωρ - Πίνδαρος (Pump Room - Bath)

που η κατασκευή του ξεκίνησε το 1789 από τον Thomas Baldwin, και τελείωσε το 1799, από τον John Palmer. Η πρόσοψη του κτιρίου έχει κίονες Κορινθιακού ρυθμού. Το κτήριο βρίσκεται δίπλα στην κεντρική είσοδο των Ρωμαϊκών Λουτρών, και οι επισκέπτες μπορούν να δοκιμάσουν το νερό από το ζεστή πηγή που γεμίζει τα Ρωμαϊκά Λουτρά. Στην πραγματικότητα τα δυο κτήρια συγκοινωνούν. Από

The Pump Room

το Pump Room μπαίνεις στην είσοδο των λουτρών. Σήμερα το Pump Room είναι πολυτελές εστιατόριο, που έχει θέα στα λουτρά. Επίσης διαθέτει tea room, για το κλασικό απογευματινό τσάι.

Roman Baths

Η είσοδος των Ρωμαϊκών Λουτρών, με ουρές απ' έξω, για να τα επισκεφτούν. Εμείς δεν μπήκαμε μέσα, ίσως την επόμενη φορά. Προτιμήσαμε να κάνουμε την βόλτα μας στην πλατεία, να πιούμε τον καφέ μας στην γέφυρα, να επισκεφτούμε τα άλλα δυο κτήρια (το Royal Crescent και το The Circus), και γυρίζοντας να δροσιστούμε στο απέναντι των λουτρών εστιατόριο - μπαρ, The Roman Baths Kitchen, με μπιρίτσα. Πιάσαμε τραπεζάκι μέσα, σε παράθυρο που κοίταζε στον πίσω δρόμο, διότι ο έξω χώρος ήταν γεμάτος. Σε λίγο μια όμορφη μουσική άρχισε να παίζει. Η μουσική του καταστήματος, μου είπε ο Άλεξ. Όμως δεν ήταν ακριβώς έτσι.

The Roman Baths Kitchen

Ο τυπάκος με την κιθάρα, στη μέση την πλατείας, είχε την επιμέλεια της μουσικής επένδυσης. Ομορφούλης και με καλή φωνή!

Οι ουρές έκοψαν, αλλά πλέον ήταν αργά για να μπούμε μέσα στα λουτρά. Οπότε σας δείχνω φωτογραφίες από το ίντερνετ.

Το κυριότερο κτήριο της πλατείας ωστόσο, είναι το Αβαείο, ο ναός του Αγίου Πέτρου και Παύλου, κοινώς γνωστό ως το Αβαείο του Bath.

Abbey Churhyard

Bath Abbey

 Eiναι η Αγγλικανική εκκλησία της ενορίας, και πρώην μοναστήρι των Βενεδικτίνων. Ιδρύθηκε τον 7ο αιώνα, ανασυγκροτήθηκε το 10ο αιώνα και ξαναχτίστηκε το 12ο και 16ο αιώνα. Σημαντικές εργασίες αποκατάστασης διεξήχθησαν από τον Sir George Gilbert Scott στη δεκαετία του 1860. Είναι ένα από τα μεγαλύτερα παραδείγματα Γοτθικής αρχιτεκτονικής.

Bath Abbey

Bath Abbey

 Ο ναός είναι σταυροειδής στο σχέδιο, και είναι σε θέση να φιλοξενήσει 1200 άτομα.

Bath Abbey

Είναι ενεργός τόπος λατρείας, με εκατοντάδες μέλη εκκλησιάσματος και εκατοντάδες χιλιάδες επισκέπτες κάθε χρόνο, που χρησιμοποιείται για τις θρησκευτικές υπηρεσίες, κοσμικές τελετές, συναυλίες και διαλέξεις.  Η χορωδία τραγουδά στη μονή, και αλλού. Υπάρχει ένα μουσείο κληρονομιάς στα θησαυροφυλάκια - κατακόμβες του ναού.

Φεύγοντας από την πλατεία, και πηγαίνοντας για το ποτάμι, συναντάμε αυτό το σταυροδρόμι. Τα κτήρια είναι κτισμένα όλα με την μελιά πέτρα του Bath.

Bath

Και εφόσον έχουμε ποτάμι, θα έχουμε και γλαράκια...(ή πάπιες)

Και για να κλείσουμε περίπου από εκεί που ξεκινήσαμε τις αναρτήσεις, αυτός είναι ο δρόμος που βγάζει στην Pulteney Bridge. Από την αντιπέρα όχθη, το Bathwick.

Με αυτό ολοκληρώθηκαν οι αναρτήσεις με θέμα το Bath. Προς το παρόν βέβαια, διότι όπως είπα θα ήθελα να το ξαναεπισκεφτούμε, έχοντας περίσσοτερο χρόνο στην διάθεση μας.

Σκέψεις για τον ρόλο της γυναίκας μέσα στην οικογένεια

Ποιος είναι λοιπόν ο ρόλος της γυναίκας μέσα στην οικογένεια;

Με μια κουβέντα θα έλεγα ότι είναι η Διατήρηση και Διαχείριση  της Αγάπης. 

Που και πότε όμως εκδηλώνεται η αγάπη;

Η αγάπη αναπαύεται πάνω στην ... ηρεμία. Η διατήρηση της ηρεμίας, είναι σημαντικό κατά την άποψη μου, και είναι και βιωματική παρατήρηση. Αν δεν είμαι ήρεμη, δεν μπορώ να δείξω αγάπη, ούτε τίποτα καλό. 

Διατήρηση ηρεμίας δεν σημαίνει ωστόσο ότι τα προβλήματα τα χώνουμε κάτω από το χαλί για να μην φανούν και χαλάσει η ατμόσφαιρα, διότι ότι βρίσκεται κάτω από το χαλί κάνει.. βουναλάκια και τελικά θα σκοντάψουμε και θα πέσουμε.

Σημαίνει ότι σαν γυναίκες νιώθουμε σιγουριά και ασφάλεια, για την θέση μας στην οικογένεια. Ξέρουμε πόσο σημαντική είναι η θέση μας μέσα σε αυτή. Αλλιώς δεν θα δίνονταν στους άντρες αυτές οι οδηγίες, από τον Παύλο! (Εφεσίους 5:25)

Οι άντρες να αγαπάτε τις γυναίκες σας, όπως ο Χριστός αγάπησε την εκκλησία και πρόσφερε τη ζωή του γι’ αυτήν. 

Είμαστε σίγουρες, διότι αξίζουμε τόση αγάπη! Και το θέμα δεν είναι αν ο άντρας θα κάνει χαρακίρι μπρος μας από την πολύ του αγάπη, αλλά ότι ο Θεός μας βλέπει άξιες μεγάλης αγάπης. Ας αντλήσουμε λοιπόν δύναμη από αυτή την θέση που μας δίνεται, και ας ηρεμήσουμε, πρώτα εμείς. Η ηρεμία του περιβάλλοντος ξεκινάει από μέσα μας. Έχουμε ηρεμία όταν είμαστε σίγουρες για την θέση μας. Όταν δεν νοιώθουμε απειλή. Ναι, δεν μας απειλεί κάτι, διότι λέει "Οι άντρες να αγαπάτε τις γυναίκες σας, όπως ο Χριστός αγάπησε την εκκλησία και πρόσφερε τη ζωή του γι’ αυτήν". Είναι δεδομένο, και χωρίς όρους. Δεν λέει, αν η γυναίκα είναι όμορφη, αν είναι άξια, αν έχει λεφτά, αν τα παιδιά είναι υπάκουα, αν η πεθερά είναι ευχαριστημένη, αν δεν υπάρχουν προβλήματα, τότε να την αγαπάει ο άντρας της. Όπως και να είναι, ότι και να κάνει, αξίζει αυτή την αγάπη. Πάνω σε αυτό λοιπόν ας ηρεμήσουμε και ας δούμε την ουσία. Και η ουσία είναι ότι όπως ο Θεός χρειάζεται πιστούς για να περάσει τον Λόγο Του και το έργο Του, έτσι και η οικογένεια χρειάζεται την γυναίκα. Γιατί την χρειάζεται;  Ποιος είναι ο ρόλος της; Να τι ζητιέται από την γυναίκα (στην οικογένεια) "να αγαπάει τον άντρα της και τα παιδιά της,να έχει σωφροσύνη, αγνότητα, να φροντίζει για το σπίτι τους, να έχει καλοσύνη και να υποτάσσεται στον άντρα της." (Προς Τίτον 2:4). Όμως δεν είναι προϋπόθεση τίποτα από αυτά για να αξίζει την αγάπη του άντρα της, όπως και ο Χριστός δεν μας αγαπάει με προϋποθέσεις. Άρα αξίζουμε την αγάπη.

Την αξίζουμε! Αλλά σε φυσικό επίπεδο την νιώθουμε; Δηλαδή νιώθουμε ότι μας αγαπάει ο άντρας μας; Σχεδόν ποτέ! Και τι πρέπει να γίνει; Πρέπει να εξαγριωθούμε; Πρέπει να χάσουμε την ηρεμία μας; Πρέπει να πάρουμε ένα μαστίγιο και να καμτσικίζουμε, να γινόμαστε πικρές, ξινές, να φτύνουμε χολή, επειδή δεν μας δείχνει αγάπη;

Σαφώς και όχι. Διότι έχουμε το πάνω χέρι. Είτε το βλέπουμε είτε όχι, αξίζουμε ο άλλος να δώσει την ζωή του για εμάς. Που σημαίνει "καλύτερα φίλε κάνε χαρακίρι, παρά να την έχεις ξινή μέσα στο σπίτι σου." Τώρα όμως, αν ο άλλος δεν το έχει πιάσει το υπονοούμενο, και δεν δείχνει την αγάπη του, εμείς πρέπει να ξέρουμε ότι την αξίζουμε. Οπότε, ας είμαστε σώφρονες (να ενεργούμε αφού πρώτα σκεφτούμε λογικά και με αυτοσυγκράτηση, χωρίς να προβαίνουμε σε ακραίες ενέργειες). Διότι εδώ μιλάμε για συναισθήματα, και τα συναισθήματα είναι η τροφή της οικογένειας. Η κινητήριος δύναμη. Και για να λέμε την αλήθεια, αν μας ενδιαφέρει να έχουμε οικογένεια, θα τρεφόμαστε με αέρα κοπανιστό και θα παράγουμε ύλη. Θα χαιρόμαστε με την αγάπη που αξίζουμε να έχουμε, θα φορτίζουμε τις μπαταρίες μας, και θα παράγουμε ουσιαστική αγάπη σε μορφή τρυφερότητας, ηρεμίας, κατανόησης και αποδοχής. Θα κάναμε σαν να την είχαμε εισπράξει. Αν την είχαμε εισπράξει, με τον τρόπο που θα θέλαμε, δεν θα είμαστε όλο γλύκα; Λοιπόν θα κάνουμε σαν... Διότι μπορούμε να το κάνουμε! Διότι μας ζητιέται καλοσύνη, άρα μπορούμε να την δείξουμε, και μας ζητιέται και αγνότητα, δηλαδή συμπεριφοράπου δεν έχει μέσα της κακία, υστεροβουλία ή άλλο αρνητικό χαρακτηριστικό. (Ας φύγει το μυαλό μας πια από το σεξ. Η αγνότητα είναι ποιότητα μέσα μας). Και δεν θα μας ζητιόντουσαν αυτά αν δεν μπορούσαμε, και αν δεν ήταν καλό για όλους μας.

Από εμάς εξαρτάται πώς θα τρέξει η επιχείρηση που λέγεται οικογένεια. Είμαστε οι διευθυντές της οικογένειας. Και όπως ένας διευθυντής είναι περήφανος που έχει αυτή την θέση, έτσι και εμείς πρέπει να είμαστε περήφανες. Και σίγουρες.  Με μια διαφορά... Ο διευθυντής μπορεί να είναι αυταρχικός. Βεβαίως θα του φύγουν όσοι  υπάλληλοι θέλουν να έχουν πρωτοβουλίες, αλλά θα βρει άλλους. Η γυναίκα δεν μπορεί να είναι αυταρχική. Δεν μπορεί να είναι ξινή, κακιασμένη, να φτύνει χολή, διότι δύσκολα θα φύγουν οι γύρω της, (το να φύγει ο άντρας της διότι είναι στρίγγλα, είναι το λιγότερο που μπορεί να πάθει. Τα παιδιά συνήθως παραμένουν με όλα τους τα προβλήματα, άσε που συνήθως κανείς δεν φεύγει) οπότε η δυσαρέσκεια που δημιουργείται, παραμένει στην οικογένεια και θα γυρίζει σε εκείνην. Άρα περήφανη μεν, ταπεινή στην συμπεριφορά δε. Και σίγουρη. Έχει επίγνωση ότι κρατάει τα ηνία, διότι θέλοντας και μη τα κρατάει, αλλά δεν καμουτσικίζει το άλογο συνεχώς στον κώλο, διότι αφηνιάζει. Λίγο στον λαιμό, που και που! Άλλωστε το πολύ καμουτσίκι δείχνει ανασφάλεια, και ότι η γυναίκα δεν ξέρει την δύναμη της. 

Λοιπόν η ηρεμία ξεκινάει από την αυτοπεποίθηση της γυναίκας και την επίγνωση του ρόλου της στην οικογένεια. Είναι εύκολο να είναι κάποιος ήρεμος και με αυτοπεποίθηση όταν όλα πάνε στραβά; Ναι! Διότι εμείς μόνο την συμπεριφορά μας πρέπει να ελέγχουμε και όχι το αποτέλεσμα. Αυτό μας ζητιέται. Μας ζητιέται να φροντίζουμε για το σπίτι. Και εμείς έχουμε τα ηνία για το "Πως" θα φροντίσουμε. Εμείς αποφασίζουμε τον τρόπο. Κανείς άλλος! 

Μας ζητιέται και αυτό το φοβερό να ... υποτασσόμαστε. Αυτό που το τρέμουμε όλες, και που γίνεται εμπόδιο να σκουντάψουμε και να κατηγορούμε τον εαυτό μας ότι δεν είμαστε καλές γυναίκες επειδή δεν το κάνουμε! Και να νιώθουμε ενοχές, οπότε να προσπαθούμε να αναπληρώσουμε με χίλιες δυο αηδίες που δεν χρειάζονται, ή να κάνουμε χιλιάδες εκλογικεύσεις το γιατί δεν το κάνουμε. Και συνήθως με τις εκλογικεύσεις βγάζουμε άχρηστο τον άλλον. ΔΕΝ ΥΠΟΤΑΣΣΟΜΑΣΤΕ ΔΙΟΤΙ Ο σύζυγος είναι... και είναι ... και είναι... άρα και εγώ έτσι... και έτσι ... και έτσι... Αλλά με όλο αυτό τα συναισθήματα μύλος, και η ηρεμία πάει περίπατο. 

Η αλήθεια είναι ότι αυτή η ... υποταγή με μπερδεύει. Και ξέρω ότι δεν μπορώ να είμαι πλήρως υποταγμένη. Ωστόσο αφού υπάρχει η αγάπη, μπορεί η υποταγή να είναι κάτι κακό; Η αγάπη είναι το περιβάλλον που συναισθηματικά κολυμπάμε, άρα η υποταγή είναι μόνο μια εκδήλωση της αγάπης. Που σημαίνει για μένα, αποδοχή του άντρα μας. Τον δεχόμαστε όπως είναι. Είναι τουλάχιστον τόσο καλός, όσο καλές είμαστε και εμείς. Είναι ο κατάλληλος για εμάς. Κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι. Άρα τον δεχόμαστε, και δεν είναι η δουλειά μας να τον αλλάξουμε. Αν δεν μας αρέσει ... ας αλλάξουμε εμείς, και ας γίνουμε αυτή που τον βρίσκει εντάξει. Εμείς έτσι και αλλιώς έχουμε τα ηνία. Και ο αμαξάς είναι τόσο υποταγμένος στο άλογο, όσο και το άλογο στον αμαξά. Δεν μπορεί ο αμαξάς να κάνει του κεφαλιού του. Ακολουθεί τις δυνατότητες του αλόγου. 

Αλλά το πιο βασικό της υποταγής είναι το πνευματικό μέρος. Η εκκλησία υποτάσσεται στον Χριστό, διότι νιώθει την αγάπη Του. Διότι ξέρει ότι αυτά που ζητούνται είναι για το καλό! Και δεν έχει καμιά όρεξη να κάνει του κεφαλιού της. Με αυτή την έννοια πρέπει να γίνεται και η υποταγή στον άντρα. Αλλά εμείς επειδή είμαστε σώφρονες, ξέρουμε πότε η σχέση έχει φτάσει σε αυτό το σημείο, τέτοιας υποταγής. Αν δεν έχει φτάσει ακόμα, δεν πειράζει. Θα φτάσει. Διότι ο Θεός μας έχει βάλει στην θέση που βρισκόμαστε και εκείνος ξέρει!

The Bath Chronicle - Part Two: The Circus and The Royal Crescent

Panoramic view of Royal Crescent

Μετά τον καφέ μας στην γέφυρα, πήραμε ένα ταξάκι για να επισκεφτούμε δύο κτήρια, λίγο μακρύτερα. Στην πραγματικότητα δεν είναι μακριά από το κέντρο όπου βρισκόμαστε, απλά δεν ήμουν σίγουρη ότι μπορούσα να περπατήσω την απόσταση. Ο γιατρός μου έδωσε την άδεια, είπε "κάνε ότι θέλεις με το πόδι σου", και επίσης είπε "άσε το ισχίο σου να σε οδηγήσει", όταν τον επισκέφτηκα στις έξι εβδομάδες από την εγχείρηση, δηλαδή την παραμονή της εκδρομής, αλλά είπα να μην είμαι υπερβολική, και έτσι πήραμε ταξί.

Ξέχασα να αναφέρω ότι το αυτοκίνητο το παρκάραμε έξω από το Bath, σε ειδικό πάρκινγκ, από όπου περνάει λεωφορείο για το κέντρο. Είναι πολύ πιο βολικό, διότι παρότι στο Bath επιτρέπονται τα αυτοκίνητα, είναι πιο άνετα με τα πόδια. 

Το ένα κτήριο που επισκεφτήκαμε, είναι το Royal Crescent, μια σειρά από 30 μεζονέτες σε σχήμα μισοφέγγαρου. Είναι σχεδιασμένο από τον αρχιτέκτονα John Wood τον νεότερο, και χτίστηκε μεταξύ του 1767 και 1774. Είναι από τα σημαντικότερα δείγματα της γεωργιανής αρχιτεκτονικής που έχουν βρεθεί στο Ηνωμένο Βασίλειο και είναι διατηρητέο ​​κτήριο.  Παρά το γεγονός ότι κάποιες αλλαγές έχουν γίνει στους διάφορους εσωτερικούς χώρους κατά τη διάρκεια των ετών, η γεωργιανή πέτρινη πρόσοψη παραμένει όπως ήταν όταν χτίστηκε αρχικά. 

Πολλοί διάσημοι είτε έχουν ζήσει είτε έμειναν στο Royal Crescent, από τότε που κτίστηκε, πριν 230 χρόνια, και ορισμένοι μνημονεύονται σε ειδικές πλάκες έξω από τα αντίστοιχα σπίτια.

Το Royal Crescent περιλαμβάνει τώρα ένα ξενοδοχείο και ένα γεωργιανό σπίτι μουσείο, ενώ κάποια από τα σπίτια έχουν μετατραπεί σε διαμερίσματα και γραφεία. Είναι ένα δημοφιλές μέρος για τους δημιουργούς ταινιών και τηλεοπτικών προγραμμάτων, καθώς και ένα σημαντικό τουριστικό αξιοθέατο από μόνο του.

Royal Crescent and the park in front

Royal Crescent, a bit zoom

Panoramic View, photo taken from the internet

Google Street View of Royal Crescent, Bath

From Google street view

"Royal.crescent.aerial.bath.arp". Licensed under Public domain via Wikimedia Commons.

To Royal Crescent, όπως φαίνεται από αερόστατο. Υπάρχει μια αντίθεση μεταξύ της αρχιτεκτονικής του δημόσιου μπροστινού μέρους, και του πίσω ιδιωτικού ... Η φωτογραφία είναι από την Wikipedia.

Royal Crescent

Royal Crescent

Royal Center and park infront

Panoramic view of The Circus

Το δεύτερο κτήριο είναι το The Circus. Ένα γεωργιανό κυκλικό κατασκεύασμα, σχέδιο του αρχιτέκτονα John Wood του πρεσβύτερου, ο οποίος όμως δεν έζησε να δει το κτήριο τελειωμένο.  Η κατασκευή του ξεκίνησε το 1754, και τέλειωσε το 1768. Αποτελείται από τρία τμήματα, ίσου μήκους, γύρω από ένα κυκλικό χώρο, ένα παρκάκι. Τα τρία καμπυλωτά κτήρια βρίσκονται το κάθε ένα απέναντι από τις τρεις εισόδους. 

Panoramic View of The Circus

Το σχέδιο είναι εμπνευσμένο από το Κολοσσαίο της Ρώμης, με την διαφορά ότι το Κολοσσαίο είναι σχεδιασμένο για να το βλέπουν από την έξω πλευρά, ενώ το The Circus από την μέσα. Χρησιμοποιήθηκαν τρεις κλασσικοί ρυθμοί, (ο ελληνικός Δωρικός, ο Ρωμαϊκός σύνθετος (composite) και ο Κορινθιακός) ο ένας πάνω στον άλλο για να γίνουν οι προσόψεις των κτηρίων.

Εδώ βλέπετε το The Circus, μαζί με το Royal Crescent, καθώς και την πλατεία Queens και το διπλανό Gay Street. Το Circus με τον δρόμο και την πλατεία,  σχηματίζουν ένα κλειδί, το οποίο είναι μασονικό σύμβολο, παρόμοιο με αυτό που διακοσμούνται πολλά από τα κτήρια του αρχιτέκτονα.

Google Map Royal Crescent and The Circus, together with Gay street and Queens Square

The Circus and the park in the middle

Part of the Circus

Part of the Circus

Part of The Circus

The park in front of The Circus

Το ταξί μας πήρε από την κεντρική πλατεία, μας πήγε στο The Circus, μας περίμενε να βγάλουμε φωτογραφίες, μας πήγε στο Royal Crescent, βγάλαμε και εκεί φωτογραφίες, και μετά πίσω από εκεί που μας πήρε. Δώσαμε περίπου 11 λίρες. Δεν το λες και φτηνά, διότι οι διαδρομές ήταν πολύ κοντινές.

Λοιπόν ο κυριότερος λόγος που την χάρηκα τόσο αυτή την εκδρομή, ήταν ότι μπορούσα άνετα να περπατήσω. Η ελευθερία της κίνησης είναι ωραίο πράγμα. Βέβαια στην χώρα που βρίσκομαι, δεν "κλείνεται" κανείς από κινητικό πρόβλημα, εκτός βέβαια αν συντρέχουν και άλλοι λόγοι. Και υπάρχουν πολλές λύσεις αυτονομίας, για να μπορούν όλοι να νιώθουν "ελεύθεροι" και κυρίως να μην γίνονται "βάρος" στους δικούς τους. Εκτιμάται πολύ η ανεξαρτησία, και το δικαίωμα στον όποιο τρόπο ζωής επιλέξει κανείς. Και είναι και αυτός ένας λόγος που αγαπάω την Αγγλία.