Πιστεύω σύντομα να έχω έτοιμο εκείνο το review που έλεγα. Το βιβλίο αναφέρεται σε μαγαζάκι online, και κάνει κάποιες προτάσεις για το πως ο επισκέπτης της σελίδας, θα γίνει τελικά πελάτης. Ως συνήθως, κοινή λογική χρειάζεται, για να δώσει στη σελίδα του κάποιος τα εφόδια ώστε να "convert" ο επισκέπτης της σελίδας σε πελάτη. Το βιβλίο (Conversion Optimization) λέει πολλά και σε λεπτομέρεια, αλλά εμένα τελικά μου φάνηκε βαρετό. Και καθώς είμαι αρκετά απασχολημένη με τα καθημερινά, και ταυτόχρονα μελετάω κάποια άλλα θέματα σημαντικότερα για την ζωή μου, έχω αφήσει το review πίσω.
Πριν δυο - τρεις μέρες άκουσα ότι η Luz Casal, η μούσα του Almodovar, έρχεται στο μέγαρο. Στις 19 του Μάρτη νομίζω, μεθαύριο. Δεν το ήξερα. Βασικά δεν ήξερα ούτε την Luz Casal ως όνομα και ως καλλιτέχνη. Γνώριζα όμως κάποια τραγούδια από την ταινία "Ψηλά Τακούνια" του Almodovar. Όταν είχα δει την ταινία, στις αρχές του '90, είχα ξετρελαθεί. Είχα αγοράσει και το soundtrack, εις διπλούν κατά λάθος, το αγόρασα εγώ και μου το αγόρασε και ο Άλεξ.
Βάζω λοιπόν εδώ δύο τραγουδάκια, τα οποία μου άρεσαν και μου αρέσουν. Το δεύτερο έχει και αγγλική μετάφραση, ευτυχώς.
Πριν δυο - τρεις μέρες άκουσα ότι η Luz Casal, η μούσα του Almodovar, έρχεται στο μέγαρο. Στις 19 του Μάρτη νομίζω, μεθαύριο. Δεν το ήξερα. Βασικά δεν ήξερα ούτε την Luz Casal ως όνομα και ως καλλιτέχνη. Γνώριζα όμως κάποια τραγούδια από την ταινία "Ψηλά Τακούνια" του Almodovar. Όταν είχα δει την ταινία, στις αρχές του '90, είχα ξετρελαθεί. Είχα αγοράσει και το soundtrack, εις διπλούν κατά λάθος, το αγόρασα εγώ και μου το αγόρασε και ο Άλεξ.
Βάζω λοιπόν εδώ δύο τραγουδάκια, τα οποία μου άρεσαν και μου αρέσουν. Το δεύτερο έχει και αγγλική μετάφραση, ευτυχώς.
3 σχόλια:
Την καλημέρα μου...πολύ όμορφα!!
Νάντια καλημέρα. Ευχαριστώ για την επίσκεψη.
Καλημέρα Κωστή μου!
Πολλές φορές κοιτάω το blog μου και στεναχωριέμαι. Θα ήθελα να ασχολούμαι πιο πολύ μαζί του, θα ήθελα να έχω και κόσμο στα σχόλια :). Αλλά από τα χρόνια που είμαι εδώ στο χώρο, έχω καταλάβει ότι τελικά ισχύει κάτι πολύ δίκαιο, αυτό που προανέφερα: Όταν κάποιος είναι συνεπής σε αυτό που κάνει, όταν κάποιος "ασχολείται", έρχεται και ο κόσμος...Αυτό ισχύει παντού, αυτό ισχύει και εδώ. Πρώτα είναι η συνέπεια και η συνοχή, μετά το περιεχόμενο, μετά κανά - δυο "βοήθειες", καλό αλλά όχι απαραίτητο, μετά βέβαια και ο ίδιος ο χαρακτήρας του ατόμου. Και τώρα φτάνω πάλι στην συνέπεια. Καθημερινά στις ... επάλξεις. Όμως όταν φτάσει η ώρα της κρίσεως και λες έχω δυο ώρες ελεύθερο χρόνο ας πούμε, τι να κάνω, να διαβάσω Αγία Γραφή, να δω τους γονείς μου ή να γράψω ανάρτηση, τα δύο πρώτα προηγούνται και το τρίτο μένει πίσω...
Λοιπόν, γυροφέρνω και ένα άλλο τραγουδάκι ;). Έκανα σκέψεις εχτές. Θα γράψω έτσι, θα γράψω αλλιώς, θα το πιάσω από δω, θα το πιάσω από εκεί, μήπως με κράξουν; Μήπως με απελάσουν, μήπως με ... αφορίσουν :P; Και μετά λέω "Λίλυ πάψε να κουράζεις το μυαλό σου με παπαριές" Την σκέψη σου την χρειάζεσαι για πιο ουσιαστικά πράγματα...Οπότε ξάπλωσα στο καναπεδάκι και κοιμήθηκα...χαχαχα!
Αλλά τα ψηλά τακούνια καταπληκτικά! Η Luz δηλαδή είναι κάτι σαν την Μαρινέλλα στο ισπανικό της; Πιο νέα μου φαίνεται...Εγώ πάλι νόμιζα ότι τραγουδούσε κάποια από τις πρωταγωνίστριες...Καμία σχέση. Και αν βρω την αγαπημένη μου σκηνή από το έργο σε βιντεάκι, θα την αναρτήσω εδώ, μαζί με το τραγούδι που έλεγα, για να έχω σίγουρη την ... απέλαση (λέμε τώρα)
Μια αγκαλιά και πολλά φιλιά για ένα όμορφο και ζεστό ΣΚ!
Δημοσίευση σχολίου