Μποστάνι

Παρόλο που έχω εκκρεμότητες στην προηγούμενη ανάρτηση, έχω πάρει κάτι ωραία σχόλια και θέλω να απαντήσω, θα βάλω εδώ δυό-τρεις φωτογραφιούλες από το "μποστάνι" μας στα Πολιτικά, την Εύβοια.

Έφαγα και ωραία ντοματούλα εχτές...

Και μελιτζανούλα :D

Φαντασιώσεις...

Εχτές το βραδάκι, κάθισα να δω το ποδόσφαιρο σαν καλό κοριτσάκι που είμαι. Υπάκουη - υπάκουη, δεν ζήτησα να βγω έξω, μάλλον το ζήτησα κάποια στιγμή, αλλά μόλις είδα ότι υπήρχε επιθυμία για ποδόσφαιρο κάθισα στα αυγά μου χαρούμενη...
Τέλος πάντων, άρχισα να το παρακολουθώ, αλλά εγώ έχω και μια άλλη συνήθεια να το πω, ελλειμματική προσοχή να το πω, άχρηστη πληροφορία για μένα να το πω, συνήθως όταν κάνω μία δουλειά ή παρακολουθώ κάτι, σκέπτομαι ή κάνω και κάτι άλλο! (εκτός από απασχόληση στο κομπιούτερ, εκεί προσηλώνομαι, άρα είναι ελλειμματική προσοχή, γιούπιιιι).
Λοιπόν, εκεί που παρακολουθούσα, τσουπ σκέφτηκα, αν ήμουν άντρας για μια μέρα, ή και για λίγες ώρες, τι τύπος άντρα θα ήθελα να είμαι?
Και αποφάσισα ότι θα ήθελα να είμαι ένας τελείως χύμα άντρας. Μάλλον Άγγλος, αλλά αγγλικό ρεμάλι, που μένει σε χαμηλόμισθη γειτονιά του Λονδίνου, ή σε καμιά άλλη δεύτερης κατηγορίας γειτονιά
Από αυτούς που συχνάζουν στις παμπ το βράδυ, πίνοντας συνέχεια μπύρες, καπνίζοντας ένα σκασμό τσιγάρα (μάλλον στριμωγμένοι σε καμιά γωνιά της παμπ, ή έξω, γιατί έχω χρόνια να πάω Αγγλία και δεν ξέρω αν επιτρέπεται το κάπνισμα μέσα), με μόνο χόμπι το ποδόσφαιρο, να βλέπουν δλδ, γιατί με τέτοια διατροφή που να παίξεις κιόλας, και κανένα μπιλιαρδάκι.
Που δεν καίγονται να γίνουν καλύτεροι, να βελτιωθούν, ή που να έχουν ανησυχίες για το αν κάνουν τα σωστά πράγματα, αν θα προοδεύσουν, αν θα βγάλουν λεφτά, ή που θα πάει η ψυχή τους μετά θάνατον. Δλδ η ζωή μου να περιοριζόταν σε μερικές μπύρες, ποδόσφαιρο και κανένα πήδημα που και που.
Δεν ξέρω αλλά μου φαίνεται πολύ ανέμελη αυτή η ζωή, πολύ ξεκούραστη...Με τραβάει η σκέψη μιας τέτοιας ζωής, θα ήθελα να το ζήσω έστω για μια μέρα.
Η μάλλον, θα ήθελα να το ζήσω μόνο μια μέρα. Θα φοβόμουν τις ... συνέπειες για περισσότερο! Χαχαχα, δεν είμαι τόσο γενναία...Χρειάζεται γενναιότητα για να ζεις έτσι ρεμαλοϊδώς, που δεν την διαθέτω!!!
Δεν θα μπορούσα να καταστρέφω έτσι αμέριμνα τη ζωή μου, το σώμα μου, την ψυχή μου! Με την πρώτη κόντρα που θα έτρωγα από κάποιον "καθώς πρέπει" τύπο θα είχα μπει στο σωστό δρόμο...

Και τώρα που το ξανασκέφτομαι, έχει πιο πλάκα να είσαι κοπέλα.
Φιλάκια και καλό σας ΣΚ!!!!!

Μήπως είναι νωρίς ακόμα?

Την βλέπω να πηγαίνει προς την πύλη της, την Α 22..
Τζινάκι, αθλητικό παπούτσι και τεράστια πάνινη σακουλέ τσάντα στον ώμο.
Κρατάει στο χέρι την ταυτότητα της και την κάρτα επιβίβασης...
της γνέφω καλό ταξίδι...
Πως πέρασαν έτσι γρήγορα τα χρόνια?
Αλλά και πάλι, μήπως είναι ακόμα νωρίς?
Μήπως είμαι απερίσκεπτη?
Που πάει μόνη της?

Πόσο θα ήθελα

να ήμουν ξαπλωμένη στην αμμουδιά,

να ήταν η άμμος χρυσή,
να ήμουν ντυμένη με τους λεπτούς κόκκους της άμμου,
να έβρεχε η θάλασσα τα πόδια μου,
να την άκουγα να παφλάζει ήρεμα και ρυθμικά,
να την μύριζα,
να με δρόσιζε,
να καθόσουν πλάι μου,
να περιμέναμε να νυχτώσει...

Coffee break

Coffee break
Originally uploaded by Lily in B/W

Έκανα ένα σερφάρισμα πρωινό και έπεσα πάνω στο Βότσαλο του Τζονάκου. Αναρωτιέμαι τον φραπέ τον λέει η κοπελιά της ανάρτησης? Πάντως μου βάλανε μπόλικο γάλα, λέτε να είχε βάλει το...χεράκι της (ή κάτι άλλο) η δεσποινίδα?




Anyway, εχτές το πρωί είχα πάει για το καφεδάκι κάτω στη Ζέα, και έβγαλα και φωτογραφίες τα καραβάκια.


Αυτό με εντυπωσίασε πιο πολύ! Ανέβηκα στο επάνω πάτωμα στο καφενείο, για να χωρέσει το κατάρτι, αλλά και πάλι δεν χώρεσε!!!!!

Επίσης και αυτό το μαυριδερό καλό είναι...

Περισσότερα κοτεράκια έχει εδώ

Καλημέρες...

Λοιπόν ξεκίνησα να γράφω σχόλιο στη φίλη Ελένη Δαφνίδη και στην Μαρία Τζιρίτα στο προηγούμενο θέμα, και λέω κάτσε τελικά να το κάνω αναρτησούλα να το δουν και τα άλλα παιδιά.
Έλεγα λοιπόν ότι είμαι αναποφάσιστη στο τι θα κάνω σήμερα.
Έχω μια ωραία πρόσκληση από τη Μαρία Τζιρίτα που θα βρίσκεται στην έκθεση βιβλίου στον Πειραιά το βράδυ, και θα ήθελα πολύ να βρεθούμε, αλλά ταυτόχρονα εδώ η μικρή μου βράζει και καίγεται και θέλει να πάει για μπάνιο. Όμως το πρωί δεν μπορούμε να πάμε γιατί έχουμε δουλίτσες οπότε μάλλον για απογευματινό το βλέπω...
Αλλά θέλω να πάω και μια βολτούλα στη Ζέα να βγάλω φότο τα κοτεράκια που σας έχω υποσχεθεί σαν συνέχεια του θαλασσινού θέματος.
Οπότε τώρα σκέπτομαι με πια σειρά θα εκτελεστούν αυτά. Ταυτόχρονα παίζουν και κάτι σούπερ μάρκετ...
Λοιπόν ετοιμάζομαι τώρα να πάω για τις φότος, μετά μάλλον σούπερ μάρκετ, και το απόγευμα βλέπουμε...
Αυτά για την ώρα...
Φιλάκια και καλό σκ...

Εσείς τι θα τους λέγατε? Blogoπαίχνιδο

Η Αμελή-Δήμητρα με κάλεσε και εγώ σπεύδω γιατί τα έχω πάρει και λίγο και το παιχνιδάκι είναι ότι πρέπει.
Λοιπόν, ακριβώς όπως το παρέλαβα το παιχνίδι λέει:

1. Πάρε μια πένα

2. Βούτα την στο μυαλό σου

3. Γράψε τρεις προτάσεις που θα έλεγες μπροστά σε όλους τους λωποδύτες που μας κυβερνούν

4. Προσκάλεσε όσους θέλεις

Πρόταση πρώτη (ερώτηση κρίσεως):

Καλά μας δουλεύετε τώρα ή είστε ηλίθιοι?

Πρόταση δεύτερη (διαπίστωση μαζί με ερώτηση που δρα σαν προτροπή)

Θα πρέπει να είστε ανέραστοι. Δεν πάτε να γ_ _ _ _ _ _ _ ε μήπως και συνέλθετε?

Πρόταση τρίτη (διαπίστωση):

Τελικά είστε τελείως μ_ _ _ _ _ς!

Αυτά θα ήθελα να πω. Σόρυ αν δεν είμαι πολύ ευγενική, τα είπα όσο πιο απλά και κατανοητά γίνεται...χαχαχα!

Παιδιά, εγώ δεν προσκαλώ κάποιον ιδιαίτερα. Όσοι θέλετε να εκτονωθείτε κάντε το. Είναι θεραπευτικό!

Φιλάκια πολλά πολλά σε όλους!

Α να και ένα ιστιοφοράκι (ιστιοπλοΐκό είναι, άλλη φορα θα βάλουμε κανονικό ιστιοφόρο) αφιερωμένο στη Δημητρούλα που της αρέσουν...:)

Θάλασσα ...

Του Αγίου Πνεύματος την Δευτέρα, ή του Κατακλυσμού, όπως συνηθίζουν να λένε στην Κύπρο, και αρχίζει επίσημα η καλοκαιρινή περίοδος, δλδ τα μπάνια και τα νερά.
Ώρα για θάλασσα, θάλασσα και πάλι θάλασσα, που ποτέ δεν ησυχάζει, δεν είναι ποτέ ίδια και αλλάζει χίλια πρόσωπα έτσι για να μην βαριέσαι ποτέ.
Λοιπόν, ο κορινθιακός μοιάζει συνήθως έτσι:

Και προχτές που πήγαμε Κόρινθο-Λουτράκι για βολτίτσα, κάπως έτσι ήταν, οπότε δεν αποφασίσαμε να κάνουμε μπανάκι. Δηλαδή ακόμα μπάνιο δεν έχω κάνει στη θάλασσα φέτος...Αν δεν κάνω στο τριήμερο, μάλλον για δεκαπενταύγουστο το βλέπω.

Αυτή είναι η παραλία κάτω από το διαμέρισμα μας στο Λουτράκι!

Εδώ είναι στην Αγία Άννα, στην Εύβοια. Ε, εκεί είχε ησυχία όταν πήγα πέρσι.

Οι πετρούλες είναι από την παραλία στο σπίτι μας στα Πολιτικά, στην Εύβοια. Εκεί δεν το πιάνει πολύ ο αέρας, εκεί έχει παλίρροιες.. Κάθε έξι ώρες ανεβοκατεβαίνει η θάλασσα. Όμορφα είναι, μου αρέσει. Μόνο που αν πάς να κάτσεις το βράδυ στην παραλία, και την αράξεις και ξεχαστείς και λιγάκι, γκουχ, γκουχ, μπορεί να βρεθείς μεσοπέλαγα...
Από τις δώδεκα το βράδυ μέχρι τις έξι το πρωί, ανεβαίνει, οπότε πρέπει να ξέρεις που θα ...κάτσεις ;)

Και τώρα φτάνουμε σε άλλου είδους ...θάλασσα. Η θάλασσα της χλίδας. Είχα ξετρελαθεί με το ελικόπτερο πάνω στο κότερο, στη Μαρίνα να Ζέας.

Αυτό είναι σημερινό εύρημα...χαχαχα, από την πρωινή μου βόλτα στη Γλυφάδα. Εκεί που πάω για καφεδάκι, δεν έχει και σπουδαιά Μαρίνα, σχετικά μικρά είναι τα σκάφη. Βέβαια, απέναντι έβλεπα κάτι πιο μεγάλα, αλλα βαρέθηκα να πάω ;) έκανε ζέστη!

Είναι να έχεις καλό κάρμα πάντως...Αυτός πάνω στο σκαφάκι μάλλον έχει...

Και θα έχουμε και συνέχεια στα σκαφάκια, λίαν συντόμως...

Γάτες...

Καθώς έψαχνα στο φλικρ μου να βρω φότος για το επόμενο θέμα, να δω δλδ τι έχω από παλιές και να πάω να βγάλω και καινούργιες γιατί το έχω υποσχεθεί, χεχεχε, έπεσα πάνω στις ... γάτες μου.
Μιλάγαμε για ζώα στο προηγούμενο θέμα ε? Λοιπόν εγώ έχω μεγάλη αδυναμία στις γάτες. Είναι μεγάλες μαφίες και τις αγαπώ πολύ! Η κάθε μια διαφορετική, πανέξυπνες, ανεξάρτητες, με ισχυρή θέληση, περήφανες, πεισματάρες, ναζιάρες, χαδιάρες, παιχνιδιάρες. Όπως ακριβώς και εγώ, χαχαχα!
Στο σπίτι μου στη Λευκωσία είχα πάντα γάτες. Η Ρίνα, η βασική μου γάτα γεννούσε κάθε Μάρτη και Μάη, οπότε είχα και γατάκια. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες, γιατί η Ρίνα έκανε παλιοδουλειά με τα μαρτιάτικα γατάκια της... Ήθελε να προλάβει τους επόμενους γκόμενους και τα παρατούσε σε μένα...Αλλά ομολογώ δεν είμαι καλή γατομαμά, δεν κατάφερα να θηλάσω ούτε ένα...πέθαιναν όλα τα μαρτιάτικα.
Στου Μαΐου όμως, άλλο πράμα..Λες και ήταν άλλη γυναίκα, σόρυ, άλλη γάτα...Υποδειγματική. Μόνο που ήθελε να τα γεννήσει στην ντουλάπα, και μάλιστα όχι σε οποιαδήποτε ντουλάπα, αλλά στην ντουλάπα της Ερριέττας. Η οποία Ερρίεττα είχε τις αντιρρήσεις της και έφευγε από το δωμάτιο της... Κοιμόταν στο δικό μου γιατί δεν ήθελε να κοιμάται με την Ρίνα και τα μωρά της.
Είδαμε και πάθαμε να πείσουμε την Ρίνα να έρθει στην δικιά μας ντουλάπα. Τελικά τα καταφέραμε. Βέβαια, γκρίνιαζε λίγο ο Άλεξ, γιατί τις πρώτες μέρες τα μωρά νιαούριζαν αρκετά τη νύχτα, ιδίως όταν η μαμά τους πήγαινε στην τουαλέτα και τα άφηνε. Σαράντα μέρες τα είχα στο υπνοδωμάτιο, μετά τα έβγαζα σιγά-σιγά στην αυλή.
Αυτές οι φότος είναι από την τελευταία χρονιά που είμαστε εκεί. Τέτοιες μέρες πριν τρία χρόνια...Την Ρίνα δεν την έφερα μαζί μου. Νομίζω δεν θα ήταν καλό για εκείνη, είχε μάθει αλλιώς. Εδώ θα την έκλεινα υποχρεωτικά στο διαμέρισμα και δεν ήθελα. Αλλά μου θύμωσε που έφευγα. Μου γύρισε την πλάτη και δεν ήθελε να την χαιρετίσω. Καλά μου έκανε. Γι' αυτό τις αγαπώ τις γάτες.

Η Ρίνα και τα γατάκια της...

Τα πλένει, και κάποιοι περιπλανώνται στο δωμάτιο...Φαίνεται και η άκρη της βαλίτσας που μαζεύω να φύγουμε για Ελλάδα...

Πάλι γατάκι και βαλίτσα...

Βγάζαμε τα παπούτσια από την ντουλάπα...

Πρωινό ξύπνημα με πουλιά, γατιά, σκυλιά...

Δεν έχω ύπνο σήμερα, ξύπνησα από τις 4:30, και περιφέρομαι Ίσως φταίει βέβαια και το ότι κάθισα να δω μια ταινία το βράδυ και με πήρε ο ύπνος στον καναπέ, οπότε μάλλον χόρτασα ύπνο.
Τώρα έφτιαξα καφεδάκι, έχω και μια πείνα τρελή... Θα φάω το γιαούρτι μου με τα φιτνες σε λιγάκι. Είναι ωραία όμως αυτή η ώρα, έχει ησυχία, και ακούγονται μόνο διάφοροι ήχοι από ...πουλερικά τριγύρω..Άλλα είναι σε κλουβιά, άλλα είναι ελεύθερα. Είναι απίστευτο πόσα πουλιά έχει στον Πειραιά. Υπερισχύουν τα περιστέρια και οι ...γλάροι. Επίσης έχει και πολλά γατόσκυλα.
Ένας αδέσποτος σκύλος, όχι γάτος, κυνήγησε την Ερριέττα προχτές, καθώς πήγαινε στο σχολείο της να γράψει εξετάσεις. Εκείνη τρομοκρατήθηκε και έβαλε την τσάντα της μπροστά για να προφυλαχτεί και ο σκύλος πήρε την τσάντα και την τράβηξε. Απ' ότι έμαθε μετά η Ερριέττα, ο συγκεκριμένος σκύλος αρέσκεται στις γυναικείες τσάντες. Είχε
σκίσει και την τσάντα μιας κυρίας που δουλεύει στο σχολείο της Ερριέττας. Αναρωτιέμαι, υπάρχει εταιρία προστασίας ζώων? Κανένας "μπόγιας", κάτι? Σαφώς είμαι κατά της θανάτωσης των ζώων, γιατί εκεί θα καταλήξουν, αλλά και αυτό το κακό, να κινδυνεύεις να κυκλοφορήσεις στο Πασαλιμάνι δεν μου φαίνεται να είναι χαρακτηριστικό πολιτισμένης πόλης. Και μια και μιλάμε για αδέσποτα...Δυστυχώς στον Πειραιά έχει και πολλούς αδέσποτους ανθρώπους. Έχουμε γεμίσει άστεγους, που κοιμούνται στο πεζοδρόμιο, στο Πασαλιμάνι κυρίως. Ουφ, δεν μπορώ συγχύζομαι... Ένα σωρό προβλήματα...Κάποιος πρέπει να ασχοληθεί να τα λύσει, αλλά μάλλον κανείς δεν ασχολείται με τίποτα...ή ασχολείται με άσχετα...Ή ασχολούνται και αυτοί που ασχολούνται δεν "είναι αποτελεσματικοί".
Ο Λαζόπουλος έχει πει ποιος χαρακτηρισμός, ποιο "όνομα", έχει αντικατασταθεί με το "δεν είναι αποτελεσματικός". Και δυστυχώς έχει γεμίσει ο τόπος "μη αποτελεσματικούς"...
Αναρωτιέμαι, κολλάει η μλκια?

Μου αρέσει - Δεν μου αρέσει (καινούργιο blogoπαίχνιδο)

Αφού μας άρεσε το θέμα του Τζονάκου, το κάναμε blogoπαίχνιδο, και αρχίζουμε και λέμε:

Μου αρέσει να κάθομαι στη βεράντα μου το βράδυ!
Δεν μου αρέσει που κάθονται και οι απέναντι στις δικές τους βεράντες…

Μου αρέσει να αγοράζω εφημερίδες την Κυριακή και να πωρώνομαι διαλέγοντας με τι dvd, περιοδικό, cd δίνουν…
Δεν μου αρέσει που δεν προλαβαίνω να διαβάσω τα περιοδικά, ούτε να δω τα dvd…

Μου αρέσει να τον περιμένω να γυρίσει από τη δουλειά το βράδυ κάνοντας σχέδια για το πώς θα περάσουμε τη νύχτα.
Δεν μου αρέσει να πηγαίνει για ύπνο νωρίς.
Μου αρέσει να σκέφτομαι ότι " δει τι θα του κάνω τώρα (εκδικητικό)", μουχαχα!

Μου αρέσει να διαβάζω Αγία Γραφή.
Δεν μου αρέσει που οι περισσότεροι την ερμηνεύουν σύμφωνα με το στενό τους το κεφάλι.

Μου αρέσει που στα gallop βγαίνει ο κανένας πρώτο κόμμα
Δεν μου αρέσει που τελικά θα βγουν κάποιοι …

Μου αρέσει η θάλασσα, τα λουλούδια, τα τραγούδια, να chatαρω , να βολτάρω…
Δεν μου αρέσει η γκρίνια και η μιζέρια.

Μου αρέσουν τα Χριστούγεννα.
Μου αρέσει που ο ‘Αγιος Βασίλης έρχεται ακόμα.
Δεν μου αρέσει που κάποιοι λένε ότι δεν υπάρχει!!!

Προσκαλώ την Δήμητρα (Αμελή-Δήμητρα), την Ελένη(Αστεροέσα) και την Ζαχαρούλα να συνεχίσουν...

Καινούργια μαξιλάρια, βεράντα, κεριά, μαστόρια

Επιτέλους, ήρθαν τα μαξιλάρια για το σαλονάκι της βεράντας μου. Δεν ξέρω πως σας φαίνεται το χρώμα, εμένα μου φτιάχνουν την διάθεση...Θέλω έντονα χρώματα τελευταία.

Εν τω μεταξύ τα έπιπλα, τα μπαμπού είναι φθαρμένα. Όταν τα είχα αγοράσει,επέμενα στην άσπρη λάκα. Με τον καιρό μάδισε η λάκα σε κάποια σημεία. Λέω λοιπόν να τα ξεβάψω, να έρθουν στο μπαμπουδί τους και να τα περάσω λούστρο. Ευσεβείς πόθοι...χαχαχα. Κανένας δεν το αναλαμβάνει. Θα μου πάει πολύ ακριβά λένε τα μαστόρια, δεν με συμφέρει, να πάρω άλλα. Όμως αυτά είναι γερά και τα θέλω. Είπα να τα ξαναπεράσω λάκα άσπρη. Αυτό γίνεται πιο εύκολα, αλλά και πάλι θα ξεβάψουν γρήγορα...Οπότε προς το παρόν τα αφήνω έτσι. Υπομονήηη! (Αχ κάτι προβλήματα που έχω, χαχαχα).

Έχω και μια τρέλλα με τα κεριά. Χειμώνα τα καίω μέσα στο σαλόνι, καλοκαίρι στη βεράντα. Προχτές λοιπόν τα άναψα, κάθησα το βράδυ με την μουσικούλα μου στη βεράντα και απολάμβανα. Κάποια στιγμή είπα να κοιμηθώ. Φυσάω τα κεριά, φου, φου, φου, δεν έσβυναν. Πάω λοιπόν κοντά, πιάνω το σύστημα με τα ρεσό να το φέρω πιο κοντά να το σβύσω, και πλάααατςςςς, όλα τα κεριά στο πάτωμα. Ευτυχώςςςς τα μαξιλάριαααα την γλύτωσαν! Ακόμα στο πάτωμα είναι τα κεριά, η τεμπέλα βαρέθηκα να τα καθαρίσω.